Leave It To God

 నీ మార్గమును యెహోవాకు అప్పగింపుము (కీర్తనలు 37:5). 

నిన్ను ఇబ్బంది పెడుతున్నదేదైనా వెళ్ళి తండ్రికి చెప్పు. దాన్నంతటినీ తీసుకెళ్ళి ఆయన చేతుల్లో పెట్టు. అప్పుడే ప్రపంచమంతా పరుచుకుని ఉండి నిన్ను కంగారు పెట్టే తత్తరపాటులనుండి విముక్తుడివివౌతావు. నువ్వు ఏదైనా చెయ్యవలసివస్తే, బాధను భరించవలసి వస్తే, ఏదైనా కార్యాన్ని తలపెడితే, వెళ్ళి దాని గురించి ప్రభువుతో చెప్పు. దాన్నంతటినీ ఆయనకి అప్పగించు. ఇక నీకు దిగుళ్ళేమీ ఉండవు. ఆందోళన ఉండదు. తాపీగా ప్రశాంతంగా నీ పనిలో నమ్మకంగా ఉండు. నీ కార్యభారాన్ని ఆయన మీద పడెయ్యి. నీ దిగుళ్ళన్నిటినీ, నిన్ను కూడా చాపలాగా చుట్టి నీ దేవుని వీపు మీద వెయ్యి.

"ఈ రోజు” చుట్టూ

నమ్మకమనే కంచె కట్టు

ప్రేమతో దాన్ని పూర్తిచేసి

హాయిగా దాన్లో కాపురం పెట్టు

రేపు వైపు చూడకు కన్నెత్తి

రేపే ఇస్తాడు దేవుడు

రేపును జయించే కత్తి

దేవుడు మనం నడిచే దారిని సమ్మతిస్తే దాన్ని ఆయన వశం చెయ్యడం వీలౌతుంది. తన మార్గాన్ని ప్రభువుకి అప్పగించడం విశ్వాసమున్న వాడికే సాధ్యం. మన దారి మంచి దారి కాదని ఏ మాత్రం అనుమానం ఉన్నా, విశ్వాసం ఆ ఛాయలకే రాదు. ఆయన చేతుల్లో పెట్టడమన్నది ఒక్కసారి జరిగి చేతులు దులిపేసుకునేది కాదు. ఇది ఎప్పుడూ సాగే ప్రక్రియ. ఆయన నడిపింపు ఎంత వింతగా, ఊహించలేనిదిగా కనిపించినప్పటికీ కొండ అంచుకి ఎంత దగ్గరగా ఆయన నిన్ను తీసికెళ్ళినప్పటికీ, ఆయన చేతుల్లోంచి కళ్ళాన్ని లాగేసుకోకూడదు. మన మార్గాన్ని ఆయన ఎదుట పెట్టబోయేముందు దాన్ని గురించి ఆయన ఇచ్చే తీర్పుని స్వీకరించడానికి సిద్ధపడి ఉన్నామా? అన్నిటికంటే ముఖ్యంగా ఒక క్రైస్తవుడు తన అలవాటుల్నీ, పాతుకుపోయిన తన అభిప్రాయాలను నిశితంగా పరిశీలించుకునే పరిస్థితిలో ఉండాలి.  కొందరు క్రైస్తవులు ఎందుకంత భయం భయంగా ఉంటారు? జవాబు స్పష్టం. వాళ్ళు తమ మార్గాన్ని యెహోవాకు అప్పగించ లేదు. దాన్ని దేవుని దగ్గరికి తీసుకెళ్ళారుగాని తిరిగి తమతో తెచ్చేసుకున్నారు.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Roll on Jehovah thy way (Ps - 37:5)

Whatever it is that presses thee, go tell the Father; put the whole matter over into His hand, and so shalt thou be freed from that dividing, perplexing care that the world is full of. When thou art either to do or suffer anything, when thou art about any purpose or business, go tell God of it, and acquaint Him with it; yes, burden Him with it, and thou hast done for matter of caring; no more care, but quiet, sweet, diligence in thy duty, and dependence on Him for the carriage of thy matters. Roll thy cares, and thyself with them, as one burden, all on thy God. —R. Leighton

Build a little fence of trust  

Around today;  

Fill the space with loving work  

And therein stay.  

Look not through the sheltering bars  

Upon tomorrow;  

God will help thee bear what comes  

Of joy or sorrow. —Mary Butts  

We shall find it impossible to commit our way unto the Lord, unless it be a way that He approves. It is only by faith that a man can commit his way unto the Lord; if there be the slightest doubt in the heart that “our way” is not a good one, faith will refuse to have anything to do with it. This committing of our way must be a continuous, not a single act. However extraordinary and unexpected may seem to be His guidance, however near the precipice He may take you, you are not to snatch the guiding reins out of His hands. Are we willing to have all our ways submitted to God, for Him to pronounce judgment on them? There is nothing a Christian needs to be more scrutinizing about than about his confirmed habits and views. He is too apt to take for granted the Divine approbation of them. Why are some Christians so anxious, so fearful? Evidently because they have not left their way with the Lord. They took it to Him, but brought it away with them again. 

How To Wait

కనిపెట్టుకొనువాడు ధన్యుడు (దానియేలు 12:12). 

కనిపెట్టుకొని ఉండడం తేలిక లాగే అనిపించవచ్చు, అయితే క్రైస్తవ సైనికుడు అనేక సంవత్సరాల శిక్షణ తరువాత మాత్రమే నేర్చుకోగలిగిన విన్యాసమిది. దేవుని యోధులకి నిలబడి ఉండడం కంటే వేగంగా ముందుకి సాగడమే తేలికగా వస్తుంది.

ఎటూ తోచని పరిస్థితులు కొన్ని ఎదురవుతాయి. ప్రభువుని సేవించాలని మనస్పూర్తిగా కంకణం కట్టుకున్న వాళ్ళకి కూడా తాము ఏం చెయ్యాలో అర్థం కాదు. అప్పుడేం చెయ్యాలి? చిరాకుతో గంగవెర్రులెత్తిపోవాలా? పిరికితనంతో పారిపోవాలా, భయంతో తోచిన వైపుకి తిరగాలా, మొండి ధైర్యంతో ముందుకి దూకాలా?

ఇవేవీ కావు. కేవలం నిలిచి కనిపెట్టాలి. ప్రార్థనలో కనిపెట్టాలి. దేవుని సన్నిధిలో మన పరిస్థితిని వివరించాలి. నీ కష్టాన్ని చెప్పుకోవాలి. సహాయం చేస్తానన్న ఆయన వాగ్దానం కోసం వేడుకోవాలి.

విశ్వాసంలో వేచియుండు. ఆయనలో నిశ్చలమైన నీ నమ్మకాన్ని ప్రకటించు. అర్ధరాత్రిదాకా నిన్నలాగే ఉంచినా ఆయన మాత్రం తప్పకుండా సరైన సమయంలో వస్తాడన్న నమ్మకముంచు. దర్శనం వస్తుంది. ఇక ఆలస్యం లేదు.

ఓపికతో కనిపెట్టు. ఇశ్రాయేలీయులు మోషేకు విరోధంగా సణిగినట్టు సణగకు. పరిస్థితిని ఉన్నదున్నట్టు స్వీకరించు. దాన్నలాగే నీ హృదయపూర్వకంగా స్వనీతితో కలుషితం కానియ్యకుండా నిబంధనకర్త అయిన దేవుని చేతుల్లో పెట్టి ప్రార్థించు. "తండ్రీ నా ఇష్టం కాదు, నీ ఇష్ట ప్రకారమే జరగాలి. ఏం చెయ్యాలో నాకు తెలియడం లేదు, ఆఖరు దశకి వచ్చేసాను. అయినా ప్రవాహాన్ని నువ్వు పాయలుగా విడగొట్టేవరకూ కనిపెడతాను. లేక నా శత్రువులను నువ్వు వెనక్కి తరిమే వరకు ఎదురు చూస్తాను. ఎన్ని రోజులు నువ్వు నన్నిలా ఉంచినా ఫర్వాలేదు. ఎందుకంటే ప్రభూ, నీ ఒక్కడి మీదే నా హృదయం ఆశలు పెట్టుకుని ఉంది. నువ్వే నా ఆనందం, నా రక్షణ, నా విమోచన, నా బలమైన కోట అని నా ఆత్మ పూర్తి నమ్మకంతో ఎదురుచూస్తున్నది.”

ఓపికగా ఎదురుచూడు

దేవుడాలస్యం చెయ్యడు

నీ ఆశయాలు ఆయన చేతిలో ఉన్నాయి

ఫలించే వరకు నిరీక్షించు.

నమ్ము, ఆశతో నమ్ము, దేవుడు సరిచేస్తాడు

చిక్కు ముడులు పడిన జీవితం చీకటి బ్రతుకును

వెలుగులోకి తెచ్చి పరిష్కరిస్తాడు

ఆశలు నిలిపి నమ్మకముంచు.

 

విశ్రమించు శాంతిలో క్రీస్తు రొమ్మున

నీ ఆశయాన్ని ఆయన చెవిలో చెప్పు

ఆయన వాటిని ఫలింపజేస్తాడు

శాంతితో విశ్రమించు.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Blessed is he that waiteth (Dan - 12:12)

It may seem an easy thing to wait, but it is one of the postures which a Christian soldier learns not without years of teaching. Marching and quick-marching are much easier to God’s warriors than standing still.

There are hours of perplexity when the most willing spirit, anxiously desirous to serve the Lord, knows not what part to take. Then what shall it do? Vex itself by despair? Fly back in cowardice, turn to the right hand in fear, or rush forward in presumption?

No, but simply wait. Wait in prayer, however. Call upon God and spread the case before Him; tell Him your difficulty, and plead His promise of aid.

Wait in faith. Express your unstaggering confidence in Him. Believe that if He keeps you tarrying even till midnight, yet He will come at the right time; the vision shall come, and shall not tarry.

Wait in quiet patience. Never murmur against the second cause, as the children of Israel did against Moses. Accept the case as it is, and put it as it stands, simply and with your whole heart, without any self-will, into the hand of your covenant God, saying, “Now, Lord, not my will, but Thine be done. I know not what to do; I am brought to extremities; but I will wait until Thou shalt cleave the floods, or drive back my foes. I will wait, if Thou keep me many a day, for my heart is fixed upon Thee alone, O God, and my spirit waiteth for Thee in full conviction that Thou wilt yet be my joy and my salvation, my refuge and my strong tower.” —Morning by Morning

Wait patiently wait,  

God never is late;  

Thy budding plans are in Thy Father’s holding,  

And only wait His grand divine unfolding.  

Then wait, wait,  

Patiently wait.  

Trust, hopefully trust,  

That God will adjust  

Thy tangled life; and from its dark concealings,  

Will bring His will, in all its bright revealings.  

Then trust, trust,  

Hopefully trust.  

Rest, peacefully rest  

On thy Saviour’s breast;  

Breathe in His ear thy sacred high ambition,  

And He will bring it forth in blest fruition.  

Then rest, rest,  

Peacefully rest! —Mercy A. Gladwin

Quicken Us

 

అనేకమైన కఠిన బాధలను మాకు కలుగజేసినవాడా, నీవు మరల మమ్ము బ్రదికించెదవు (కీర్తనలు 71:20). 

దేవుడు మనకు కష్టాలను చూపిస్తాడు. ఒక్కొక్కసారి దేవుడు మనకెలా శిక్షణ నిస్తాడంటే మనం భూమి పునాదులలోకంటా దిగిపోవలసి ఉంటుంది. భూగర్భపు దారుల్లో ప్రాకవలసి ఉంటుంది. చనిపోయిన వారిమధ్య సమాధిలో ఉండవలసి వస్తుంది. కాని ఆయనకూ, మనకూ మధ్య ఉన్న సహవాసపు తీగె ఎప్పుడూ బిగుతై తెగిపోదు. ఆ లోతుల్లోనుండి దేవుడు మనలను పైకి తెస్తాడు.

దేవుణ్ణి అనుమానించవద్దు. ఆయన నిన్ను వదిలేశాడనీ, మరచిపోయాడనీ ఎప్పుడూ అనుకోవద్దు. సానుభూతి లేనివాడని తలంచవద్దు. ఆయన తిరిగి బ్రతికిస్తాడు. చరఖా పై ఉన్న నూలు దారంలో ఎన్ని ముడులూ, చిక్కులు ఉన్నప్పటికీ ఎక్కడో ఒకచోట సాఫీగా చిక్కుల్లేకుండా ఉండే భాగం ఉంటుంది. చలికాలపు మంచు ఉంటుంది. ఎట్టకేలకు వసంత ఋతువు రాగానే అది తప్పకుండా విడిపోతుంది.

నిలకడగా ఉండండి. దేవుడు తప్పక మీవైపుకు తిరుగుతాడు. మిమ్మల్ని ఆదరిస్తాడు. ఆయన అలా చేసినప్పుడు కీర్తనలు మరచిపోయిన హృదయంలోనుండి తిరిగి విజయగీతం పొంగిపొరలుతుంది. అప్పుడు కీర్తనల రచయితలాగా మనం కూడా పాటలు పాడతాం. “స్వరమండల వాద్యముతో నిన్ను స్తుతించెదను. నా పెదవులును, నీవు విమోచించిన నా ప్రాణమును నిన్ను గూర్చి ఉత్సాహధ్వని చేయును.”

వర్షాలు కురిసినా గాలులు వీచినా

చలికాలపు గాలులు వణికించినా

మబ్బులు కమ్మిన ఆకాశం ఇంకా చీకటైపోయినా

ఆకులు రాలి వసంత కాలం గతించినా

నా ముఖం పై గాలివానలు కొట్టినా

నిశ్చల సంద్రంలా నా ఆత్మ నిబ్బరంగా ఉంది

దేవుడిచ్చినదేదైనా దాన్ని స్వీకరించేందుకు

నా హృదయంలో లేదు

ఆయన తీర్చలేని ఏ కోరిక.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Thou, who hast showed us many and sore troubles, wilt quicken us again (Ps -  71:20)

God shows us the troubles. Sometimes, as this part of our education is being carried forward, we have to descend into “the lower parts of the earth,” pass through subterranean passages, lie buried amongst the dead, but never for a moment is the cord of fellowship and union between God and us strained to breaking; and from the depths God will bring us again.

Never doubt God! Never say that He has forsaken or forgotten. Never think that He is unsympathetic. He will quicken again. There is always a smooth piece in every skein, however tangled. The longest day at last rings out the evensong. The winter snow lies long, but it goes at last.

Be steadfast; your labor is not in vain. God turns again, and comforts. And when He does, the heart which had forgotten its Psalmody breaks out in jubilant song, as does the Psalmist: “I will thank thee, I will harp unto thee, my lips shall sing aloud.” —Selected

“Though the rain may fall and the wind be blowing,  

And cold and chill is the wintry blast;  

Though the cloudy sky is still cloudier growing,  

And the dead leaves tell that the summer has passed;  

My face I hold to the stormy heaven,  

My heart is as calm as the summer sea,  

Glad to receive what my God has given,  

Whate’er it be.  

When I feel the cold, I can say, ’He sends it,’  

And His winds blow blessing, I surely know;  

For I’ve never a want but that He attends it;  

And my heart beats warm, though the winds may blow.”