Who is Leading?

 

యెహోవా, తమ మార్గము నేర్పరచుకొనుట నరుల వశములో లేదనియు, మనుష్యులు తమ ప్రవర్తనయందు సన్మార్గమున ప్రవర్తించుట వారి వశములో లేదనియు నేనెరుగుదును (యిర్మీయా 10:23). 

సరాళమైన మార్గమున నన్ను నడిపింపుము (కీర్తన 27:11).

చాలా మంది, దేవుడు తమని నడిపించేలా తమని తాము ఆయన ఆధీనం చేసుకోరు గాని ఆయన్నే నడిపించాలని చూస్తారు. ఆయన తీసుకెళ్ళిన చోట్లకి వెళ్ళరు కాని ఆయనకే దారి చూపించాలనుకుంటారు.

నేనన్నాను "పొలంలో నడుస్తాను"

“ఊళ్ళో నడువు" దేవుడన్నాడు

“అక్కడ మరి పూలేమీ లేవే"

“పూలు లేవు గాని కిరీటముంది.”

నేనన్నాను “ఆకాశం నల్లగా ఉంది

అంతా రొద, రణగొణ ధ్వని”

నన్నక్కడికే పంపుతూ అన్నాడు

“అక్కడ పాపం దాగుంది.”

“గాలి స్వచ్ఛంగా లేదు

పొగమంచు పట్టేసింది” అన్నాను

“ఆత్మలు రోగాలతో ఉన్నాయి’’

ఆయనన్నాడు “పాపాంధకారముంది.”

“వెలుగుకి దూరమైపోతాను

మిత్రులుండరు" అన్నాను

ఆయనన్నాడు. "ఇప్పుడే కోరుకో

మిత్రులా? నేనా?"

కాస్త గడువియ్యమన్నాను

ఆయనన్నాడు "తేల్చుకోవడం కష్టంగా ఉందా

నీ మార్గదర్శిని అనుసరించి వెళ్తే

పరలోకానికి దారి కష్టం కాదు"

ఉద్యానవనం వంక ఒకసారి చూశాను

ఊరువైపు తిరిగి చూశాను

"కుమారుడా విధేయుడివౌతావా”

అప్పుడన్నాడు “కిరీటం కోసం పూలను వదులుతావా"

ఆయన చేతిలో పడింది చేయి

నా హృదయంలోకి వచ్చాడాయన

నిజానికి ఒకప్పుడు భయపడ్డ నేను.

ఆ దివ్యకాంతిలో నడిచాను

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

O Lord, I know that the way of man is not in himself: it is not in man that walketh to direct his steps (Jer - 10:23)

“Lead me in a plain path” - (Ps. 27:14).

Many people want to direct God, instead of resigning themselves to be directed by Him; to show Him a way, instead of passively following where He leads. —Madame Guyon

I said: “Let me walk in the field”;  

God said: ’Nay, walk in the town“;  

I said: ”There are no flowers there“;  

He said: ”No flowers, but a crown.”

I said: “But the sky is black,  

There is nothing but noise and din”;  

But He wept as He sent me back,  

“There is more,” He said, "there is sin  

I said: “But the air is thick,  

And fogs are veiling the sun”;  

He answered: “Yet souls are sick,  

And souls in the dark undone.”  

I said: “I shall miss the light,  

And friends will miss me, they say”;  

He answered me, “Choose tonight,  

If I am to miss you, or they.”  

I pleaded for time to be given;  

He said: “Is it hard to decide?  

It will not seem hard in Heaven  

To have, followed the steps of your Guide.”  

I cast one look at the fields,  

Then set my face to the town;  

He said: “My child, do you yield?  

Will you leave the flowers for the crown?”  

Then into His hand went mine,  

And into my heart came He;  

And I walk in a light Divine,  

The path I had feared to see.  

—George MacDonald

Set Apart

 

ప్రార్థనచేయుటకు ఏకాంతముగా కొండయెక్కి పోయి, సాయంకాలమైనప్పుడు ఒంటరిగా ఉండెను (మత్తయి 14:23). 

ఇశ్రాయేలీయుల సబ్బాతులోని విశేషమేమంటే దాని ప్రశాంతత, విశ్రాంతి, దాని పరిశుద్ధమైన శాంతి. ఏకాంతములో అర్థంకాని బలమేదో ఉంది. కాకులు గుంపులు గుంపులుగా ఎగురుతాయి. నక్కలు గుంపులు గుంపులుగా ఉంటాయి. కాని పక్షిరాజు, సింహం మాత్రం ఎప్పుడూ ఒంటరిగా ఉంటాయి.

హడావుడిలో, శబ్దంలో శక్తి లేదు. నిమ్మళంగా ఉండడంలోనే బలముంది. సరోవరం నిర్మలంగా ఉంటేనే ఆకాశ నక్షత్రాలు దాన్లో ప్రతిబింబిస్తాయి. మన ప్రభువు ప్రజలను ప్రేమించాడు. కాని ఎన్నోసార్లు ఆయన వాళ్ళకి దూరంగా ఏకాంతంగా వెళ్ళాడు. సాయంత్రమయ్యే సరికి జనసమూహాలనుండి దూరంగా వెళ్ళిపోయేవాడు. ఆయన సేవంతా సముద్ర తీరప్రాంతాల్లోని పట్టణాల్లో జరిగింది. కాని కొండ ప్రాంతాలను ఆయన ఎక్కువ ఇష్టపడ్డాడు. చాలాసార్లు రాత్రి వేళల్లో ఆయన ఆ కొండల ప్రశాంతతలోకి వెళ్ళాడు.

ఈ రోజుల్లో ముఖ్యంగా మనకి కావలసిందేమిటంటే మన ప్రభువుతో ఏకాంతంగా వెళ్ళడం. ఆయన పాదాల చెంత, ఆయన సన్నిధిలో కూర్చోవడం. ధ్యానం అనే కళను అందరం మర్చిపోయాం. రహస్యంగా తండ్రిని ఆరాధించడం మర్చిపోయాం. దేవుని కోసం నిరీక్షించే ఔషధాన్ని త్రాగడం మర్చిపోయాం.

సారవంతమైన లోయ మంచిదే 

గోధుమ పొలాల్లో పనివాళ్ళక్కడ ఉంటారు

సూర్యాస్తమయం దాకా పంట కోస్తుంటారు

కాని, దూరాన కన్పిస్తున్నాయి కొండలు

వచ్చే పోయే వాహనాల రొద అక్కడ లేదు

నన్ను పిలిచే ఒక స్వరం ఉంది

శిఖరాగ్రంనుండి ఏకాంతానికి పిలుస్తుంది

లోయలో ఉండడం బాగానే ఉంది

రోజంతా పనిచెయ్యడం బాగానే ఉంది

నా ఆత్మ మట్టుకు శిఖరాగ్ర అనుభవం కోసం

అర్రులు చాస్తూ ఉంది

కొండలపై తిరుగాడే దైవాత్మ కోసం

కొండలపై దొరికే ప్రశాంతత కోసం

నా గుండె తహతహలాడుతోంది.

ప్రతి జీవితంలోను దేవుడు మాత్రమే ప్రవేశించగల అతి పరిశుద్ధ స్థలం ఉండాలి.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

He went up into a mountain apart - (Matt 14:23)

One of the blessings of the old-time Sabbath was its calm, its restfulness, its holy peace. There is a strange strength conceived in solitude. Crows go in flocks and wolves in packs, but the lion and the eagle are solitaires.

Strength is not in bluster and noise. Strength is in quietness. The lake must be calm if the heavens are to be reflected on its surface. Our Lord loved the people, but how often we read of His going away from them for a brief season. He tried every little while to withdraw from the crowd. He was always stealing away at evening to the hills. Most of His ministry was carried on in the towns and cities by the seashore, but He loved the hills the best, and oftentimes when night fell He would plunge into their peaceful depths.

The one thing needed above all others today is that we shall go apart with our Lord, and sit at His feet in the sacred privacy of His blessed presence. Oh, for the lost art of meditation! Oh, for the culture of the secret place! Oh, for the tonic of waiting upon God! —Selected

“It is well to live in the valley sweet,  

Where the work of the world is done,  

Where the reapers sing in the fields of wheat,  

As they toil till the set of sun.  

But beyond the meadows, the hills I see  

Where the noises of traffic cease,  

And I follow a Voice that calleth to me  

From the hilltop regions of peace.  

“Aye, to live is sweet in the valley fair,  

And to toil till the set of sun;  

But my spirit yearns for the hilltop’s air  

When the day and its work are done.  

For a Presence breathes o’er the silent hills,  

And its sweetness is living yet;  

The same deep calm all the hillside fills,  

As breathed over Olivet.”  

“Every life that would be strong must have its Holy of Holies into which only God enters.”

Strong in Suffering

 నీవును నీ పెనిమిటియు, నీ బిడ్డయు సుఖముగా ఉన్నారా? (2 రాజులు 4:26). 

హృదయమా ధృతి వహించు
నీ ప్రియులు గతించిపోయినా
ఎప్పటికైనా దేవుడు నీవాడే
ధైర్యం ధరించు

చావు కాచుకుని ఉంది
ఇదుగో నీ ప్రభువు
నిన్ను క్షేమంగా నడిపిస్తాడు

ధైర్యం వహించు

జార్జిముల్లర్ ఇలా రాసాడు, “అరవై రెండు సంవత్సరాల ఐదు నెలలు నా భార్య నాతో ఉంది. ఇప్పుడు నా తొంభై రెండవ ఏట నేను ఒంటరివాడినయ్యాను. కాని నిరంతరం నాతో ఉండే యేసువైపుకి తిరిగాను. నా గదిలో అటూ ఇటూ పచార్లు చేస్తూ ఆయనతో అన్నాను “యేసుప్రభూ, ఇప్పుడు నేను ఒంటరివాణ్ణి. కాని నాకు ఒంటరితనమేమీ లేదు. నాతో నువ్వున్నావు. నా స్నేహితుడివి నువ్వే. ప్రభువా ఇప్పుడు నన్ను ఆదరించి బలపరచు. అవసరమని నీకు తోచిన వాటినన్నిటినీ ఈ దీన సేవకుడికి అనుగ్రహించు.” యేసు ప్రభువు అవసరాల్లోనూ, అలవాట్లలోనూ మన స్నేహితుడని మనకి నిర్ధారణ అయ్యేదాకా తృప్తి చెందకూడదు.

“శ్రమల్లో మనకి విధేయత ఉంటే ఆ శ్రమలు మనకు హాని చెయ్యవు. చలి ప్రదేశాల్లో ఉష్ణోగ్రత బాగా తగ్గిపోయినప్పుడు చెట్ల కొమ్మల మీద 'ఐస్' లాగా తయారై ఆ బరువుకు కొన్ని కొమ్మలు విరిగిపోతుంటాయి. చాలామంది శ్రమలవల్ల వంగిపోయి క్రుంగిపోయి ఉంటారు. కాని అప్పుడప్పుడూ శ్రమల్లో పాటలు పాడుతుండేవాళ్ళు తారసపడుతుంటారు. అప్పుడు నా తరుపునా, ఆ వ్యక్తి తరపునా దేవునికి వందనాలు చెల్లిస్తాను. రాత్రిలో వినిపించే పాటకన్నా తియ్యగా మరేదీ వినిపించదు.”

చనిపోయిన వాళ్ళకోసమైనా సరే

దుఃఖానికి నా గుండెను కట్టెయ్యను

మరణం ఎంతోకాలం వేరు చెయ్యలేదు

నా ఇంట్లోని తీగె ప్రాకి

గోడ అవతల పూలు పూసినట్టు

నా చెలీ! మరణం నిన్ను దాచి పెడుతుంది గాని

నా నుండి అది నిన్ను వేరు చెయ్యలేదు, చనిపోయిన నువ్వు 

క్రీస్తుకి ఆవలి వైపున క్రీస్తుతో ఉన్నావు

క్రీస్తు నాతో కూడా ఉన్నాడు

ఇప్పుడు క్రీస్తులో మనం ఒక్క దగ్గర ఉన్నట్టే

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Is it well with thy husband? Is it well with the child? And she answered, It is well (2 Kgs - 4:26)

“Be strong, my soul!  

Thy loved ones go  

Within the veil. God’s thine, e’en so;  

Be strong.  

“Be strong, my soul!  

Death looms in view.  

Lo, here thy God! He’ll bear thee through;  

Be strong.”  

For sixty-two years and five months I had a beloved wife, and now, in my ninety-second year I am left alone. But I turn to the ever present Jesus, as I walk up and down in my room, and say, “Lord Jesus, I am alone, and yet not alone—Thou art with me, Thou art my Friend. Now, Lord, comfort me, strengthen me, give to Thy poor servant everything Thou seest he needs.” And we should not be satisfied till we are brought to this, that we know the Lord Jesus Christ experimentally, habitually to be our Friend: at all times, and under all circumstances, ready to prove Himself to be our Friend. —George Mueller

Afflictions cannot injure when blended with submission.

Ice breaks many a branch, and so I see a great many persons bowed down and crushed by their afflictions. But now and then I meet one that sings in affliction, and then I thank God for my own sake as well as his. There is no such sweet singing as a song in the night. You recollect the story of the woman who, when her only child died, in rapture looking up, as with the face of an angel, said, “I give you joy, my darling.” That single sentence has gone with me years and years down through my life, quickening and comforting me. —Henry Ward Beecher

“E’en for the dead I will not bind my soul to grief;  

Death cannot long divide.  

For is it not as though the rose that climbed my garden wall  

Has blossomed on the other side?  

Death doth hide,  

But not divide;  

Thou art but on Christ’s other side!  

Thou art with Christ, and Christ with me;  

In Christ united still are we.”