Fight the Good Fight

 

నేనిప్పుడే పానార్పణముగ పోయబడుచున్నాను. నేను వెడలిపోవు కాలము సమీపమైయున్నది. మంచి పోరాటము పోరాడితిని, నా పరుగు కడ ముట్టించితిని, విశ్వాసము కాపాడుకొంటిని (2 తిమోతి 4:6,7). 

సైనికులు ముసలితనంలో తమ ఇళ్ళకి తిరిగి వచ్చేసినప్పుడు తమ దేహానికున్న గాయపు మచ్చల్ని చూపించి తాము పాల్గొన్న యుద్ధాల గురించి చెబుతుంటారు. మనం కూడా ఏ నిత్యమైన నివాసానికి చేరుకోవాలని త్వరపడుతున్నామో అక్కడ దేవుని కరుణ గురించి, విశ్వాస్యత గురించి, మనల్ని ఆయన శ్రమల్లోనుంచి నడిపించిన దానిని గురించీ చెప్పుకుంటాము. ధవళవస్త్రాలు ధరించిన వారి మధ్య నేను నిలబడి ఉంటే నన్ను చూపించి ఇతడు తప్ప మిగిలిన వాళ్ళంతా మహా శ్రమల కాలాన్ని అనుభవించి ఇక్కడికి చేరుకున్నవాళ్ళు అని సాక్ష్యం రావడం నాకు సిగ్గుచేటు గదా?

నీ సంగతేమిటి? దుఃఖమంటే ఏమిటో తెలియని పరిశుద్ధుడు ఇడుగో అని నీవైపు చెయ్యెత్తి ఎవరైనా చూపించడం నీకు ఇష్టమా? అయితే ఆ గొప్ప గుంపులో ఒంటరివౌతావు. పోరాటంలో పాల్గొనాలి. ఎందుకంటే కిరీటం సిద్ధంగా ఉంది.

పర్వతం మీద యుద్ధంలో గాయపడిన ఒక సైనికుడిని డాక్టరు అడిగాడు “నీకు గాయం ఎక్కడ అయింది?” ఆ సైనికుడు జవాబిచ్చాడు "శిఖరం పైన. " తన శరీరంపైనున్న గాయం మాటే మర్చిపోయాడతను. పోరాటమే గుర్తుంది. తాను కూలిపోయిన చోటే గుర్తుంది. తమ గెలుపే గుర్తుంది. క్రీస్తు కోసం విశ్రాంతి లేకుండా ఉన్నతాశయ సాధన కోసం శ్రమిద్దాం. 'శిఖరం చేరాక మంచి పోరాటం పోరాడాను, నా పరుగు పూర్తిచేశాను, నా విశ్వాసాన్ని కాపాడుకున్నాను' అంటూ సింహనాదం చేద్దాము.

నీ పని సంపూర్ణం చెయ్యి

ఆ పైన విశ్రమించు

విశ్రాంతి దేవుడిచ్చేదే

ఆ విశ్రాంతి శాశ్వతమని గుర్తించు

దేవుడు నీ దగ్గర పతకాలూ,

డిగ్రీలూ ఉన్నాయా అని చూడడు

నీ గాయపు మచ్చల్ని చూస్తాడు.

ఒక వీరుని గురించి రాసిన పాటలో ఒక వచనం

అతని వీరఖడ్గానికి

అలంకారాలేం లేవు

అన్నీ గంట్లు తప్ప

సేవలో తనకి సంక్రమించిన గాయపు మచ్చలు తప్ప ఇతర అలంకారాలను ఏ యోగ్యుడైన సేవకుడు కోరుకుంటాడు? కిరీటం కోసం తాను భరించిన నష్టాలు, క్రీస్తు కోసం పడిన నిందలు, దేవుని సేవలో తాను పొందిన అలసట, ఇవే అతనికి గర్వకారణాలు.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The last drops of my sacrifice are falling; my time to go has come. I have fought in the good fight; I have kept the faith (2 Tim - 4:6-7)

As soldiers show their scars and talk of battles when they come at last to spend their old age in the country at home, so shall we in the dear land to which we are hastening, speak of the goodness and faithfulness of God who brought us through all the trials of the way. I would not like to stand in the white-robed host and hear it said, “These are they that came out of great tribulation, all except one.”

Would you like to be there and see yourself pointed at as the one saint who never knew a sorrow? Oh, no! for you would be an alien in the midst of the sacred brotherhood. We will be content to share the battle, for we shall soon wear the crown and wave the palm. —C. H. Spurgeon

“Where were you wounded?” asked the surgeon of a soldier at Lookout Mountain. “Almost at the top,” he answered. He forgot even his gaping wound—he only remembered that he had won the heights. So let us go forth to higher endeavors for Christ and never rest till we can shout from the very top, “I have fought a good fight, I have finished my course, I have kept the faith.”

“Finish thy work, then rest,  

Till then rest never;  

The rest for thee by God  

Is rest forever.”  

“God will not look you over for medals, degrees or diplomas but for scars.”

Of an old hero the minstrel sang—

“With his Yemen sword for aid;  

Ornament it carried none,  

But the notches on the blade.”

What nobler decoration of honor can any godly man seek after than his scars of service, his losses for the crown, his reproaches for Christ’s sake, his being worn out in his Master’s service!

Worship in the Night

 

యెహోవా సేవకులారా, యెహోవా మందిరములో రాత్రి నిలుచుండువారలారా…

భూమ్యాకాశములను సృజించిన యెహోవా సీయోనులోనుండి నిన్ను ఆశీర్వదించును గాక (కీర్తన 134). 

ఆరాధించడానికి ఇంత కంటే మంచి టైము దొరకలేదా అని మీరనవచ్చు. రాత్రివేళలో దేవుని మందిరంలో నిలబడుతున్నారట. ఆవేదనల చీకటిలో ప్రభువుని స్తోత్రించడం. అవును, అందులోనే దీవెన ఉంది. ఇదే విశ్వాసానికి సరియైన పరీక్ష, నా పట్ల నా స్నేహితుడి ప్రేమ ఎలాటిదని చూడాలంటే నా కష్టకాలమే తగిన సమయం. దేవుని ప్రేమ విషయం కూడా ఇంతే. వాతావరణం నిర్మలంగా ఉన్న వేళ, చెట్లన్నీ చిగిర్చి పండ్లతో నిండి ఉన్న వేళ, గాలి అంతా ఆనంద గానాలతో నిండి ఉన్న వేళ దేవుణ్ణి పూజించడం తేలికే. చెట్లు వాడిపోయి పాటలు ఆగిపోయినప్పుడు కూడా నా హృదయం అలానే దేవుని స్తుతించగలదా? రాత్రి వేళల్లో నేను దేవుని మందిరంలో నిలబడగలనా? ఆయన కల్పించిన రాత్రిలో ఆయనపై ప్రేమను నిలుపుకోగలనా? గెత్సెమనే తోటలో గంట సేపు నిలిచి ఆయన కోసం కనిపెట్టగలనా? కల్వరి దారిలో ఆయన సిలువ మోయడానికి సహాయపడగలనా? మరియ, యోహానుల్లాగా ఆయన అంతిమ క్షణాల్లో ఆయన చెంత నిలబడగలనా? క్రీస్తు శరీరం గురించి నీకొదేములాగా శ్రద్ధ వహించగలనా? అప్పుడే నా ఆరాధన సంపూర్ణం. నా దీవెన ఫలభరితం. ఆయన అవమానాలు పొందుతుండగా ఆయనపై నా ప్రేమ నిలిచి ఉంది. ఆయన నికృష్టస్థితిలో ఉండగా నా విశ్వాసం ఆయనపై కేంద్రీకృతమైంది. ఆయన మారువేషంలో ఉండగా నా హృదయం ఆయన రాజరికాన్ని గుర్తించింది. చివరికి నాకు తెలిసింది. నాకు కావలసింది బహుమతి కాదు. బహుమతినిచ్చే దాత. రాత్రిలో ఆయన మందిరంలో నిలుచున్నానంటే ఆయనను నేను స్వీకరించానన్నమాట.

శాంతి సమాధానాలు కాదు గానీ, దేవుడే నా గమ్యం

దీవెనలు కాదు గానీ, వాటినిచ్చే దేవుడే నా గురి.

నడిపించే బాధ్యత ఆయనదే గానీ, నాది కాదు

ఏమి ఎదురైనా ఏ దారైనా సరే.

దేవునిలో గమ్యాన్ని వెదికింది విశ్వాసం

గమ్యం చేరుస్తాడని నిరీక్షించింది ప్రేమ

నా విన్నపాలను అంగీకరించి

నడిపించాడాయనే కడదాకా.

చీకటి దారైనా, భారమైనా దూరమైనా

చెల్లించవలసిన ధర ఎంతైనా

గమ్యాన్ని నేనెలా చేరగలనో నేర్పాడు

ఆ దారి ఇరుకైన తిన్నని దారి.

ఆయన అడిగిన దానిని కాదనలేను

ఆయన చెంతకి చేరక ఉండలేను

అనుదినం నా ప్రభువుకి ఘనత

ఆ ఘనతలోనే నా జీవన ఫలం.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ye servants of the Lord, which by night stand in the house of the Lord. The Lord that made heaven and earth bless thee out of Zion - (Ps - 134:1,3)

Strange time for adoration, you say, to stand in God’s house by night, to worship in the depth of sorrow —it is indeed an arduous thing. Yes, and therein lies the blessing; it is the test of perfect faith. If I would know the love of my friend I must see what it can do in the winter. So with the Divine love. It is easy for me to worship in the summer sunshine when the melodies of life are in the air and the fruits of life are on the tree. But let the song of the bird cease and the fruit of the tree fall, and will my heart still go on to sing? Will I stand in God’s house by night? Will I love Him in His own night? Will I watch with Him even one hour in His Gethsemane? Will I help to bear His cross up the dolorous way? Will I stand beside Him in His dying moments with Mary and the beloved disciple? Will I be able with Nicodemus to take up the dead Christ? Then is my worship complete and my blessing glorious. My love has come to Him in His humiliation. My faith has found Him in His lowliness. My heart has recognized His majesty through His mean disguise, and I know at last that I desire not the gift but the Giver. When I can stand in His house by night I have accepted Him for Himself alone. —George Matheson

“My goal is God Himself, not joy, nor peace,  

Nor even blessing, but Himself, my God;  

’Tis His to lead me there, not mine, but His  

’At any cost, dear Lord, by any road!’  

“So faith bounds forward to its goal in God,  

And love can trust her Lord to lead her there;  

’Upheld by Him, my soul is following hard  

Till God hath full fulfilled my deepest prayer.  

“No matter if the way be sometimes dark,  

No matter though the cost be ofttimes great,  

He knoweth how I best shall reach the mark,  

The way that leads to Him must needs be straight.  

“One thing I know, I cannot say Him nay;  

One thing I do, I press towards my Lord;  

My God my glory here, from day to day,  

And in the glory there my Great Reward.”

Learning From Suffering

 

మేము శ్రమ పొందినను మీ ఆదరణ కొరకును రక్షణ కొరకును పొందుదుము; మేమాదరణ పొందినను మీ ఆదరణ కొరకై పొందుదుము. ఈ ఆదరణ, మేముకూడ పొందుచున్నట్టి ఆ శ్రమలను ఓపికతో సహించుటకు కార్యసాధకమైయున్నది. మీరు శ్రమలలో ఏలాగు పాలివారైయున్నారో, ఆలాగే ఆదరణలోను పాలివారైయున్నారని యెరుగుదుము గనుక మిమ్మును గూర్చిన మా నిరీక్షణ స్థిరమైయున్నది (2 కొరింథీ 1:6, 7).

నీకేదైనా వేదన, బాధ కలిగినప్పుడు వెంటనే వెళ్ళి కష్టసుఖాలు చెప్పుకోవడానికి నీ పరిచయస్థుల్లో ప్రత్యేకమైన వ్యక్తులున్నారు కదా. వాళ్ళెప్పుడూ ఇంపైన మాటలు, సేదదీర్చే మాటలు పలుకుతుంటారు. నీ అవసరానికి తగిన ఆలోచన చెబుతుంటారు. అయితే గాయపడిన హృదయాలను కట్టడానికి, కారే కన్నీళ్ళని తుడవడానికి సామర్థ్యం వాళ్ళకెలా వచ్చిందో నీకు తెలియదు. అయితే నువ్వు వాళ్ళ గత చరిత్ర తిరగేస్తే తెలుస్తుంది. అందరికంటే వాళ్ళు ఎక్కువ శ్రమలననుభవించి ఉన్నారని. వాళ్ళ ఆనందాల పసిడి పాత్ర వాళ్ళ ఎదుటే భళ్ళున బద్దలైపోయిందొకనాడు. ఆటుపోటులను చవి చూశారు వాళ్ళు. వాడిపోతున్న తీగెల్ని చూశారు. మధ్యాహ్నం వేళనే అస్తమించిన సూర్యుణ్ణి చూశారు. ఇదంతా వాళ్ళని ఈ విధంగా మనుషులకి ఆదరణ కారకులయ్యేలా చెయ్యడంలో సహాయపడింది. దూరదేశాల నుండి వచ్చే ప్యాకెట్లు మురికిమురికిగా ఉండొచ్చు. కాని వాటిలో సుగంధ ద్రవ్యాలుంటాయి. అలానే శ్రమలు భరించరానివిగా ఉండొచ్చు. కాని వాటి క్రమశిక్షణలో మన ఔన్నత్యం, ఉదాత్త గుణం పెరిగి ఇతరులకు సహాయపడే నిపుణతను పొందుతాము. శ్రమలలో చిరాకు పడొద్దు. దాని ద్వారా నువ్వు పొందగలిగినదంతా పొందడం నేర్చుకో. దేవుని చిత్త ప్రకారం నీ తరం వాళ్ళకి సేవ చేయగలిగేలా దాని సహాయం తీసుకో.

ఓ సుప్రభాత శుభవేళ ఒక తియ్యని పాట నాలకించాను

మృదు మధుర ప్రార్థనా గీత రవళిలో పులకించాను

ఆ పాట పాడిన స్వరం కోసం అన్వేషించి

శరాఘాతానికి నేలకొరిగిన పక్షిని తిలకించాను.

బాధలో రెక్కలు ముడిచిన ఆ జీవ ఆత్మని చూశాను

విలపించే లోకానికి చిరునవ్వునిచ్చే మధురిమను చూశాను

జీవన మాధుర్యం బాధలో, వేదనలోనే ఉందని తెలుసుకున్నాను

ఆ గాయపడిన ఆత్మ గుచ్చుకున్న బాణంతో పాడుతూ ఉంది.

ప్రేమించి హింసల పాలైన మనిషి గురించి తెలుసా

ఆ చేతులకున్న మేకుల గురించి, ప్రక్కలోని బల్లెం గురించి

కొరడా దెబ్బల గురించి, అపహాస్యాల గురించి

ముళ్ళకిరీటం ధరించి నీ పాపాల కోసం చనిపోవడం గురించి నీకు తెలుసా.

యజమానికంటే అధికుడవేం కాదు

నీ ఆత్మలో ముల్లున్నా ఆయన కృప చాలు

నీ జీవితం గాయపడినా ఆయన పిల్లల కోసం పాటుపడు

గుచ్చుకున్న బాణంతో పాడుతున్న గువ్వలాగా.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

If I am in distress, it is in the interests of your comfort, which is effective as it nerves you to endure the same sufferings as I suffered myself. Hence my hope for you is well-founded, since I know that as you share the sufferings you share the comfort also - (2 Cor - 1:6-7)

Are there not some in your circle to whom you naturally betake yourself in times of trial and sorrow? They always seem to speak the right word, to give the very counsel you are longing for; you do not realize, however, the cost which they had to pay ere they became so skillful in binding up the gaping wounds and drying tears. But if you were to investigate their past history you would find that they have suffered more than most. They have watched the slow untwisting of some silver cord on which the lamp of life hung. They have seen the golden bowl of joy dashed to their feet, and its contents spilt. They have stood by ebbing tides, and drooping gourds, and noon sunsets; but all this has been necessary to make them the nurses, the physicians, the priests of men. The boxes that come from foreign climes are clumsy enough; but they contain spices which scent the air with the fragrance of the Orient. So suffering is rough and hard to bear; but it hides beneath it discipline, education, possibilities, which not only leave us nobler, but perfect us to help others. Do not fret, or set your teeth, or wait doggedly for the suffering to pass; but get out of it all you can, both for yourself and for your service to your generation, according to the will of God. —Selected

Once I heard a song of sweetness,  

As it cleft the morning air,  

Sounding in its blest completeness,  

Like a tender, pleading prayer;  

And I sought to find the singer,  

Whence the wondrous song was borne;  

And I found a bird, sore wounded,  

Pinioned by a cruel thorn.  

I have seen a soul in sadness,  

While its wings with pain were furl’d,  

Giving hope, and cheer and gladness  

That should bless a weeping world;  

And I knew that life of sweetness,  

Was of pain and sorrow row borne,  

And a stricken soul was singing,  

With its heart against a thorn.  

Ye are told of One who loved you,  

Of a Saviour crucified,  

Ye are told of nails that pinioned,  

And a spear that pierced His side;  

Ye are told of cruel scourging,  

Of a Savior bearing scorn,  

And He died for your salvation,  

With His brow against a thorn.  

Ye “are not above the Master.”  

Will you breathe a sweet refrain?  

And His grace will be sufficient,  

When your heart is pierced with pain.  

Will you live to bless His loved ones,  

Tho’ your life be bruised and torn,  

Like the bird that sang so sweetly,  

With its heart against a thorn?