When We're in the Dark

అంధకారస్థలములలో ఉంచబడిన నిధులను ... నీకిచ్చెదను*_ (యెషయా 45:3).

బ్రస్సెల్స్ నగరంలో ఉన్న లేసు దుకాణాలు ప్రపంచ ప్రఖ్యాతి నొందినాయి. వాటిల్లో అతి నాజూకైన ప్రశస్థమైన లేసును అల్లడానికి కొన్ని గదులు ప్రత్యేకంగా ఉంటాయి. ఆ గదులు చీకటిగా ఉంటాయి. ఒక చిన్న కిటికీలోనుండి పడుతున్న కొద్దిపాటి కాంతి మాత్రం నేరుగా కుడుతున్న లేసు మీద పడుతుంటుంది. ఒక్కొక్క గదిలో ఒక్కొక్క పనివాడే ఉంటాడు. ఆ కాంతి తన చేతులమీద పడేలా కూర్చుని ఉంటాడు. ఈ పద్ధతివల్ల అపురూపమైన లేసు డిజైన్లు తయారవుతాయి. అల్లేవాడు చీకట్లోను, డిజైను వెలుగులోను ఉంటే అందమైన లేసు తయారవుతుందట.

మన జీవితపు అల్లికలో కూడా ఇంతే. కొన్ని సమయాల్లో చీకటి కమ్మేస్తుంది. మనం ఏం చేస్తున్నామో మనకి అర్థం కాదు. మనం అల్లుతున్న డిజైను మనకి కనబడదు. మనకి అనుభవమౌతున్నదాన్లో ఏమీ అందం, ఉపయోగం కనబడవు. అయినా మనం నమ్మకంగా పనిచేస్తూ నిస్పృహకి, అలసటకి తావియ్యక అనుమానం లేక విశ్వాసంలో, ప్రేమలో సాగిపోవాలి. దేవుడు ఎప్పుడూ కనిపెడుతూనే ఉంటాడు. నీ బాధలోనుండి, కన్నీళ్ళలోనుండి అందాన్ని సృష్టిస్తాడు.

*దేవుని సంకల్పమనే మగ్గాలు తిరుగుతున్నాయి*

*ఆయనకిష్టమైన నేత నేస్తున్నాయి*

*వచ్చే మడతల్నీ, కలిసే నల్లదారాలనీ అయిష్టంగా చూడకు*

*ఆ నల్లదారాల వెంట బంగారుతీగె ఉంది.*

*ఉల్లాసంగా అల్లుకుంటూ వెళ్ళు*

*తుడుచుకో నీళ్ళు నిండిన నీ కళ్ళు* 

*దారాన్ని మాత్రం ఆయనే ఇస్తాడు*

*ప్రార్థనతో జాగ్రత్తగా అల్లు.*

------------------------------------------------------------------

I Will give thee the treasures of darkness* - (Isa - 45:3)

In the famous lace shops of Brussels, there are certain rooms devoted to the spinning of the finest and most delicate patterns. These rooms are altogether darkened, save for a light from one very small window, which falls directly upon the pattern. There is only one spinner in the room, and he sits where the narrow stream of light falls upon the threads of his weaving. “Thus,” we are told by the guide, “do we secure our choicest products. Lace is always more delicately and beautifully woven when the worker himself is in the dark and only his pattern is in the light.”

May it not be the same with us in our weaving? Sometimes it is very dark. We cannot understand what we are doing. We do not see the web we are weaving. We are not able to discover any beauty, any possible good in our experience. Yet if we are faithful and fail not and faint not, we shall some day know that the most exquisite work of all our life was done in those days when it was so dark.

If you are in the deep shadows because of some strange, mysterious providence, do not be afraid. Simply go on in faith and love, never doubting. God is watching, and He will bring good and beauty out of all your pain and tears. —J. R. Miller

The shuttles of His purpose move  

To carry out His own design;  

Seek not too soon to disapprove  

His work, nor yet assign  

Dark motives, when, with silent tread,  

You view some sombre fold;  

For lo, within each darker thread  

There twines a thread of gold.  

Spin cheerfully,  

Not tearfully,  

He knows the way you plod;  

Spin carefully,  

Spin prayerfully,  

But leave the thread with God.  

—Canadian Home Journal

Fight the Good Fight

 

నేనిప్పుడే పానార్పణముగ పోయబడుచున్నాను. నేను వెడలిపోవు కాలము సమీపమైయున్నది. మంచి పోరాటము పోరాడితిని, నా పరుగు కడ ముట్టించితిని, విశ్వాసము కాపాడుకొంటిని (2 తిమోతి 4:6,7). 

సైనికులు ముసలితనంలో తమ ఇళ్ళకి తిరిగి వచ్చేసినప్పుడు తమ దేహానికున్న గాయపు మచ్చల్ని చూపించి తాము పాల్గొన్న యుద్ధాల గురించి చెబుతుంటారు. మనం కూడా ఏ నిత్యమైన నివాసానికి చేరుకోవాలని త్వరపడుతున్నామో అక్కడ దేవుని కరుణ గురించి, విశ్వాస్యత గురించి, మనల్ని ఆయన శ్రమల్లోనుంచి నడిపించిన దానిని గురించీ చెప్పుకుంటాము. ధవళవస్త్రాలు ధరించిన వారి మధ్య నేను నిలబడి ఉంటే నన్ను చూపించి ఇతడు తప్ప మిగిలిన వాళ్ళంతా మహా శ్రమల కాలాన్ని అనుభవించి ఇక్కడికి చేరుకున్నవాళ్ళు అని సాక్ష్యం రావడం నాకు సిగ్గుచేటు గదా?

నీ సంగతేమిటి? దుఃఖమంటే ఏమిటో తెలియని పరిశుద్ధుడు ఇడుగో అని నీవైపు చెయ్యెత్తి ఎవరైనా చూపించడం నీకు ఇష్టమా? అయితే ఆ గొప్ప గుంపులో ఒంటరివౌతావు. పోరాటంలో పాల్గొనాలి. ఎందుకంటే కిరీటం సిద్ధంగా ఉంది.

పర్వతం మీద యుద్ధంలో గాయపడిన ఒక సైనికుడిని డాక్టరు అడిగాడు “నీకు గాయం ఎక్కడ అయింది?” ఆ సైనికుడు జవాబిచ్చాడు "శిఖరం పైన. " తన శరీరంపైనున్న గాయం మాటే మర్చిపోయాడతను. పోరాటమే గుర్తుంది. తాను కూలిపోయిన చోటే గుర్తుంది. తమ గెలుపే గుర్తుంది. క్రీస్తు కోసం విశ్రాంతి లేకుండా ఉన్నతాశయ సాధన కోసం శ్రమిద్దాం. 'శిఖరం చేరాక మంచి పోరాటం పోరాడాను, నా పరుగు పూర్తిచేశాను, నా విశ్వాసాన్ని కాపాడుకున్నాను' అంటూ సింహనాదం చేద్దాము.

నీ పని సంపూర్ణం చెయ్యి

ఆ పైన విశ్రమించు

విశ్రాంతి దేవుడిచ్చేదే

ఆ విశ్రాంతి శాశ్వతమని గుర్తించు

దేవుడు నీ దగ్గర పతకాలూ,

డిగ్రీలూ ఉన్నాయా అని చూడడు

నీ గాయపు మచ్చల్ని చూస్తాడు.

ఒక వీరుని గురించి రాసిన పాటలో ఒక వచనం

అతని వీరఖడ్గానికి

అలంకారాలేం లేవు

అన్నీ గంట్లు తప్ప

సేవలో తనకి సంక్రమించిన గాయపు మచ్చలు తప్ప ఇతర అలంకారాలను ఏ యోగ్యుడైన సేవకుడు కోరుకుంటాడు? కిరీటం కోసం తాను భరించిన నష్టాలు, క్రీస్తు కోసం పడిన నిందలు, దేవుని సేవలో తాను పొందిన అలసట, ఇవే అతనికి గర్వకారణాలు.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The last drops of my sacrifice are falling; my time to go has come. I have fought in the good fight; I have kept the faith (2 Tim - 4:6-7)

As soldiers show their scars and talk of battles when they come at last to spend their old age in the country at home, so shall we in the dear land to which we are hastening, speak of the goodness and faithfulness of God who brought us through all the trials of the way. I would not like to stand in the white-robed host and hear it said, “These are they that came out of great tribulation, all except one.”

Would you like to be there and see yourself pointed at as the one saint who never knew a sorrow? Oh, no! for you would be an alien in the midst of the sacred brotherhood. We will be content to share the battle, for we shall soon wear the crown and wave the palm. —C. H. Spurgeon

“Where were you wounded?” asked the surgeon of a soldier at Lookout Mountain. “Almost at the top,” he answered. He forgot even his gaping wound—he only remembered that he had won the heights. So let us go forth to higher endeavors for Christ and never rest till we can shout from the very top, “I have fought a good fight, I have finished my course, I have kept the faith.”

“Finish thy work, then rest,  

Till then rest never;  

The rest for thee by God  

Is rest forever.”  

“God will not look you over for medals, degrees or diplomas but for scars.”

Of an old hero the minstrel sang—

“With his Yemen sword for aid;  

Ornament it carried none,  

But the notches on the blade.”

What nobler decoration of honor can any godly man seek after than his scars of service, his losses for the crown, his reproaches for Christ’s sake, his being worn out in his Master’s service!

Worship in the Night

 

యెహోవా సేవకులారా, యెహోవా మందిరములో రాత్రి నిలుచుండువారలారా…

భూమ్యాకాశములను సృజించిన యెహోవా సీయోనులోనుండి నిన్ను ఆశీర్వదించును గాక (కీర్తన 134). 

ఆరాధించడానికి ఇంత కంటే మంచి టైము దొరకలేదా అని మీరనవచ్చు. రాత్రివేళలో దేవుని మందిరంలో నిలబడుతున్నారట. ఆవేదనల చీకటిలో ప్రభువుని స్తోత్రించడం. అవును, అందులోనే దీవెన ఉంది. ఇదే విశ్వాసానికి సరియైన పరీక్ష, నా పట్ల నా స్నేహితుడి ప్రేమ ఎలాటిదని చూడాలంటే నా కష్టకాలమే తగిన సమయం. దేవుని ప్రేమ విషయం కూడా ఇంతే. వాతావరణం నిర్మలంగా ఉన్న వేళ, చెట్లన్నీ చిగిర్చి పండ్లతో నిండి ఉన్న వేళ, గాలి అంతా ఆనంద గానాలతో నిండి ఉన్న వేళ దేవుణ్ణి పూజించడం తేలికే. చెట్లు వాడిపోయి పాటలు ఆగిపోయినప్పుడు కూడా నా హృదయం అలానే దేవుని స్తుతించగలదా? రాత్రి వేళల్లో నేను దేవుని మందిరంలో నిలబడగలనా? ఆయన కల్పించిన రాత్రిలో ఆయనపై ప్రేమను నిలుపుకోగలనా? గెత్సెమనే తోటలో గంట సేపు నిలిచి ఆయన కోసం కనిపెట్టగలనా? కల్వరి దారిలో ఆయన సిలువ మోయడానికి సహాయపడగలనా? మరియ, యోహానుల్లాగా ఆయన అంతిమ క్షణాల్లో ఆయన చెంత నిలబడగలనా? క్రీస్తు శరీరం గురించి నీకొదేములాగా శ్రద్ధ వహించగలనా? అప్పుడే నా ఆరాధన సంపూర్ణం. నా దీవెన ఫలభరితం. ఆయన అవమానాలు పొందుతుండగా ఆయనపై నా ప్రేమ నిలిచి ఉంది. ఆయన నికృష్టస్థితిలో ఉండగా నా విశ్వాసం ఆయనపై కేంద్రీకృతమైంది. ఆయన మారువేషంలో ఉండగా నా హృదయం ఆయన రాజరికాన్ని గుర్తించింది. చివరికి నాకు తెలిసింది. నాకు కావలసింది బహుమతి కాదు. బహుమతినిచ్చే దాత. రాత్రిలో ఆయన మందిరంలో నిలుచున్నానంటే ఆయనను నేను స్వీకరించానన్నమాట.

శాంతి సమాధానాలు కాదు గానీ, దేవుడే నా గమ్యం

దీవెనలు కాదు గానీ, వాటినిచ్చే దేవుడే నా గురి.

నడిపించే బాధ్యత ఆయనదే గానీ, నాది కాదు

ఏమి ఎదురైనా ఏ దారైనా సరే.

దేవునిలో గమ్యాన్ని వెదికింది విశ్వాసం

గమ్యం చేరుస్తాడని నిరీక్షించింది ప్రేమ

నా విన్నపాలను అంగీకరించి

నడిపించాడాయనే కడదాకా.

చీకటి దారైనా, భారమైనా దూరమైనా

చెల్లించవలసిన ధర ఎంతైనా

గమ్యాన్ని నేనెలా చేరగలనో నేర్పాడు

ఆ దారి ఇరుకైన తిన్నని దారి.

ఆయన అడిగిన దానిని కాదనలేను

ఆయన చెంతకి చేరక ఉండలేను

అనుదినం నా ప్రభువుకి ఘనత

ఆ ఘనతలోనే నా జీవన ఫలం.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ye servants of the Lord, which by night stand in the house of the Lord. The Lord that made heaven and earth bless thee out of Zion - (Ps - 134:1,3)

Strange time for adoration, you say, to stand in God’s house by night, to worship in the depth of sorrow —it is indeed an arduous thing. Yes, and therein lies the blessing; it is the test of perfect faith. If I would know the love of my friend I must see what it can do in the winter. So with the Divine love. It is easy for me to worship in the summer sunshine when the melodies of life are in the air and the fruits of life are on the tree. But let the song of the bird cease and the fruit of the tree fall, and will my heart still go on to sing? Will I stand in God’s house by night? Will I love Him in His own night? Will I watch with Him even one hour in His Gethsemane? Will I help to bear His cross up the dolorous way? Will I stand beside Him in His dying moments with Mary and the beloved disciple? Will I be able with Nicodemus to take up the dead Christ? Then is my worship complete and my blessing glorious. My love has come to Him in His humiliation. My faith has found Him in His lowliness. My heart has recognized His majesty through His mean disguise, and I know at last that I desire not the gift but the Giver. When I can stand in His house by night I have accepted Him for Himself alone. —George Matheson

“My goal is God Himself, not joy, nor peace,  

Nor even blessing, but Himself, my God;  

’Tis His to lead me there, not mine, but His  

’At any cost, dear Lord, by any road!’  

“So faith bounds forward to its goal in God,  

And love can trust her Lord to lead her there;  

’Upheld by Him, my soul is following hard  

Till God hath full fulfilled my deepest prayer.  

“No matter if the way be sometimes dark,  

No matter though the cost be ofttimes great,  

He knoweth how I best shall reach the mark,  

The way that leads to Him must needs be straight.  

“One thing I know, I cannot say Him nay;  

One thing I do, I press towards my Lord;  

My God my glory here, from day to day,  

And in the glory there my Great Reward.”