Dare to Be Alone

 

తండ్రి నాతో ఉన్నాడు గనుక నేను ఒంటరిగా లేను (యోహాను 16:32).

నమ్మకాన్ని కార్యరూపంలో పెట్టడంలో చాలాసార్లు త్యాగాలు చెయ్యవలసి ఉంటుంది. ఎన్నో తడబాట్లకి గురై ఎన్నోవాటిని దూరం చేసుకుని మనసులో ఏదో పోగొట్టుకున్న భావాన్నీ, ఒంటరితనాన్నీ వహించవలసి ఉంటుంది. పక్షిరాజులాగా ఆకాశాల్లో ఎగరదలుచుకున్నవాడు, దేవుని సూర్యరశ్మిలో మబ్బులు కమ్ముకోని ఆకాశం నిరంతరం నిలిచి ఉండేచోట ఉండదలుచుకున్నవాడు, కొంత ఒంటరి జీవితానికి సిద్ధపడవలసిందే.

పక్షిరాజుకన్న ఒంటరి పక్షి లేదు. ఇవి గుంపులు గుంపులుగా ఎప్పుడూ ఎగరవు. రెండు అప్పుడప్పుడు తరచుగా కనిపిస్తాయి. దేవునితో జీవితం గడిపేవాళ్ళకి ఇది అనుభవమౌతుంది.

ఇలాటివాళ్ళే దేవుడికి కావాలి. దేవునికి సమీపంగా వెళ్ళి అవతలివైపున ఆయనతో ఒంటరిగా నడవనివాళ్ళు ఆయనకి చెందిన శ్రేష్ఠమయిన విషయాల్లో పాలు పొందలేరు. హోరేబు పర్వతం మీద అబ్రాహాము దేవునితో ఒంటరిగా ఉన్నాడు. కాని సొదొమలో నివసించే లోతుకు ఆ అనుభవం లేదు. ఐగుప్తు జ్ఞానమంతటిలో విద్వాంసుడైన మోషే నలభై సంవత్సరాలు అరణ్యంలో దేవునితో ఒంటరిగా ఉన్నాడు. పౌలు గ్రీకు విజ్ఞానాన్ని అంతా వంటబట్టించుకుని గమలీయేలు దగ్గర అన్నీ నేర్చుకున్నప్పటికీ అరేబియా ఎడారుల్లోకి వెళ్ళి దేవునితో ఏకాంతంగా గడిపాడు. దేవుడు నిన్ను ఒంటరివాణ్ణిగా చెయ్యనియ్యి. అంటే సన్యాసిగా మారి అరణ్యంలో నివసించమని కాదు నేననేది. ఇలాటి ఒంటరితనంలో దేవుడు మనలో స్వతంత్ర విశ్వాసాన్ని అభివృద్ధి పరుస్తాడు. ఇక ఆపైన మన చుట్టూ ఉన్న మనుషుల సహాయం, ప్రార్థన, విశ్వాసం, ఆదరణలు అవసరం ఉండవు. ఇతరుల నుండి ఇలాటి సమయాల్లో వ్యక్తిగతమైన విశ్వాసానికీ, క్షేమానికీ అవి అడ్డు బండలౌతాయి. మనకి ఏకాంత పరిస్థితులను కల్పించడానికి ఏఏ చర్యలు తీసుకోవాలో దేవునికి తెలుసు. మనం దేవునికి లోబడితే ఆయన మనకు ఒక దశను కల్పిస్తాడు. అది గడిచిపోయిన తరువాత మనం అంతవరకూ ఎవరి మీద ఆధారపడి ఉన్నామో వాళ్ళ మీద మన ప్రేమ అలానే ఉన్నప్పటికీ వాళ్ళ మీద ఆధార పడడం మాత్రం మానేస్తాము. ఆయన మనలో కొన్ని మార్పులు చేసి మన ఆత్మ రెక్కలకు మేఘాలు దాటి ఎగిరిపోవడం నేర్పించాడని అర్థమౌతుంది.

ఒంటరిగా ఉండే సహవాసం కలిగి ఉండాలి. షిలోహు రహస్యాలను దేవుని దూత యాకోబు చెవిలో ఊదాలంటే అతను ఒంటరివాడవ్వాలి. పరలోక దర్శనాలను చూడాలంటే దానియేలు ఏకాంతంగా ఉండాలి. భవిష్యద్దర్శనాలను చూడాలంటే యోహాను పత్మసు లంకకి వెళ్ళాలి.

ఆయన ఒంటరిగా ద్రాక్ష గానుగలో పనిచేశాడు. ఆ ఒంటరితనాన్ని నువ్వు ఆహ్వానించగలవా?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yet I am not alone, because the Father is with me - (John - 16:32)

It need not be said that to carry out conviction into action is a costly sacrifice. It may make necessary renunciations and separations which leave one to feel a strange sense both of deprivation and loneliness. But he who will fly, as an eagle does, into the higher levels where cloudless day abides, and live in the sunshine of God, must be content to live a comparatively lonely life.

No bird is so solitary as the eagle. Eagles never fly in flocks; one, or at most two, ever being seen at once. But the life that is lived unto God, however it forfeits human companionships, knows Divine fellowship.

God seeks eagle-men. No man ever comes into a realization of the best things of God, who does not, upon the Godward side of his life, learn to walk alone with God. We find Abraham alone in Horeb upon the heights, but Lot, dwelling in Sodom. Moses, skilled in all the wisdom of Egypt must go forty years into the desert alone with God. Paul, who was filled with Greek learning and had also sat at the feet of Gamaliel, must go into Arabia and learn the desert life with God. Let God isolate us. I do not mean the isolation of a monastery. In this isolating experience He develops an independence of faith and life so that the soul needs no longer the constant help, prayer, faith or attention of his neighbor. Such assistance and inspiration from the other members are necessary and have their place in the Christian’s development, but there comes a time when they act as a direct hindrance to the individual’s faith and welfare. God knows how to change the circumstances in order to give us an isolating experience. We yield to God and He takes us through something, and when it is over, those about us, who are no less loved than before, are no longer depended upon. We realize that He has wrought some things in us, and that the wings of our souls have learned to beat the upper air.

We must dare to be alone. Jacob must be left alone if the Angel of God is to whisper in his ear the mystic name of Shiloh; Daniel must be left alone if he is to see celestial visions; John must be banished to Patmos if he is deeply to take and firmly to keep “the print of heaven.”

He trod the wine-press alone. Are we prepared for a “splendid isolation” rather than fail Him?

Call Back

 

ఇది సాక్ష్యార్థమై మీకు సంభవించును (లూకా 21:13). 

జీవితం ఏటవాలు బాట. ఎవరైనా పైన నిలబడి రమ్మని మనల్ని పిలుస్తూ ఉంటే సంతోషంగా చేతులూపుతూ ఉంటే బావుంటుంది. మనందరం ఎక్కిపోయే వాళ్ళమే. మనం ఒకరికొకరు సహాయం చేసుకోవాలి. కొండలెక్కడమన్నది కష్టతరమైనదే గాని మహిమాన్వితమైనది. శిఖరాన్ని చేరాలంటే శక్తి, స్థిరమైన నడక అవసరం. ఎత్తుకు వెళ్తున్న కొద్దీ దృష్టి విశాలమౌతూ ఉంటుంది. మనలో ఎవరికైనా ఏదన్నా విలువైనది కనిపిస్తే వెనక ఉన్నవాళ్ళని పిలిచి చెబుతూ ఉండాలి.

నాకంటే నువ్వు ముందుకి వెళ్ళిపోతే వెనక్కి తిరిగి నన్నూ పిలువు. ఈ రాళ్ళ దారిలో నీ పిలుపు నా హృదయాన్ని సంతోషపెట్టి నా కాళ్ళను బలపరుస్తుంది. ఒకవేళ విశ్వాస నేత్రం మసకబారితే, దీపంలో నూనె అడుగంటితే నా ఒంటరి ప్రయాణంలో నీ కేక నాకు మార్గదర్శకమౌతుంది. కేకవేసి చెప్పు, తుఫాను సమయాల్లో దేవుడు నీతో ఉన్న విషయం, అరణ్య వృక్షాలు సమూలంగా కూలిపోతున్నవేళ నీకు తోడై ఉన్న విషయం, ఆకాశాలు గర్జించి భూకంపం పర్వతాలని కదిలించినవేళ, ప్రశాంత వాతావరణంలోకి ఆ దేవుడు నిన్ను తీసుకుపోయిన విషయం నాకు చెపుతావు కదూ! 

నేస్తం, వెనక్కి తిరిగి కేకవేసి చెప్పు. నీ జాడ నా కనుమరుగైంది. పందెంలో పాల్గొంటున్నవాడి ముఖం వెలిగిపోతూ ఉంటుందంటారు. కానీ నీకూ, నాకూ మధ్య పొగమంచు పట్టింది. నా కన్ను మసకబారింది. దేవుని మాటల కోసం కనిపెట్టినప్పటికీ ఆయన మహిమను చూడలేకపోతున్నాను. కానీ నీ ప్రార్థనను దేవుడు విన్నాడని చెప్తే, పాపపు అంధకారంలోగుండా నిన్ను నడిపించాడని నువ్వు చెప్తే నా మనసు తేలికౌతుంది. ఈ రాళ్ళదారిలో నా కాళ్ళకి బలం చేకూరుతుంది.

నేస్తం నువ్వు కాస్తంత ముందున్నావు; నువ్వు వెనక్కి తిరిగి కేకవేసి చెప్పు.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

It shall turn to you for a testimony - (Luke - 21:13)

Life is a steep climb, and it does the heart good to have somebody “call back” and cheerily beckon us on up the high hill. We are all climbers together, and we must help one another. This mountain climbing is serious business, but glorious. It takes strength and steady step to find the summits. The outlook widens with the altitude. If anyone among us has found anything worth while, we ought to “call back.”

If you have gone a little way ahead of me, call back—  

’Twill cheer my heart and help my feet along the stony track;  

And if, perchance, Faith’s light is dim, because the oil is low,  

Your call will guide my lagging course as wearily I go.  

Call back, and tell me that He went with you into the storm;  

Call back, and say He kept you when the forest’s roots were torn;  

That, when the heavens thunder and the earthquake shook the hill,  

He bore you up and held you where the very air was still.  

Oh, friend, call back, and tell me for I cannot see your face,  

They say it glows with triumph, and your feet bound in the race;  

But there are mists between us and my spirit eyes are dim,  

And I cannot see the glory, though I long for word of Him.  

But if you’ll say He heard you when your prayer was but a cry,  

And if you’ll say He saw you through the night’s sin-darkened sky  

If you have gone a little way ahead, oh, friend, call back—  

’Twill cheer my heart and help my feet along the stony track. 

More Than Conquerors

 

మనలను ప్రేమించినవాని ద్వారా మనము వీటన్నిటిలో అత్యధిక విజయము పొందుచున్నాము (రోమా 8:37).

సాక్షాత్తూ నీతో పోరాడే శత్రువులనూ, నీకు ఎదురై నిలిచిన శక్తులనూ దేవుని సన్నిధికి చేరడానికి నీకు సహాయపడే మెట్లుగా మలుచుకోవచ్చు. సువార్తలోని సౌకర్యం ఇదే. దేవుని బహుమానాల్లోని గొప్పతనం ఇదే.

కమ్ముకు వస్తున్న చీకటినీ, నాలుకలు చాపి చెలరేగే మెరుపుల్నీ చూస్తూ కొండల్లో తన గుహ ఎదుట నిశ్చలంగా కూర్చుని ఉంటుంది డేగ. తుఫాను వంక ఒక కంటితో, మళ్ళీ రెండో కంటితో చూస్తూ ఉంటుంది. అయితే పెనుగాలి తనని తాకిన తరువాతనే అది చలిస్తుంది. ఒక్కసారి కూత పెట్టి తన రొమ్మును గాలికెదురుగా తిప్పి ఆ గాలి సాయంతోనే ఆకాశంలోకి ఎగిరిపోతుంది.

తన వాళ్ళందరూ ఇలానే ఉండాలని దేవుని ఆకాంక్ష. వాళ్ళంతా విజేతలై తుఫాను మేఘాలను తమకు రథాలుగా చేసుకోవాలని ఆయన కోరిక. గెలిచిన సైన్యం ఓడిపోయిన సైన్యాన్ని తరుముతుంది. ఆయుధాలనూ, ఆహార పదార్థాలనూ స్వాధీనం చేసుకుంటుంది. పైన చదివిన వాక్యానికి అర్థం ఇదే. దోపుడు సొమ్ము చాలా ఉంది.

నీవు దాన్ని స్వాధీనం చేసుకున్నావా? భయంకరమైన బాధల లోయలోకి నువ్వు వెళ్ళినప్పుడు దోపుడు సొమ్మును తెచ్చుకున్నావా? నీకు ఆ బలమైన గాయం తగిలినప్పుడు నీ సమస్తమూ నాశనమైపోయిందని నీవనుకున్నప్పుడు ఆ స్థితిలో నుండి ఇంకా ధన్యజీవిగా బయటపడేటట్టు క్రీస్తులో నమ్మకముంచావా? శత్రువుల వస్తువుల్ని స్వాధీనం చేసుకుని మనం వాడుకోవాలంటే 'అత్యధిక విజయం' పొందగలిగి ఉండాలి. నిన్ను కూల్చడానికి వచ్చిన ఆయుధాలను జయించి వాటిని నువ్వే వాడుకో.

ఇంగ్లండులో డాక్టర్ మూన్ అనే ఆయన గ్రుడ్డివాడైపోయినప్పుడు ఇలా అన్నాడు, “దేవా గ్రుడ్డితనం అనే ఈ తలాంతును స్వీకరిస్తున్నాను. దీన్ని నీ మహిమ కొరకు వాడగలిగేలా నీ రాకడలో దీన్ని వడ్డీతో సహా నీకు తిరిగి అప్పగించగలిగేలా సహాయం చెయ్యి.” అప్పుడు దేవుడు గ్రుడ్డివాళ్ళకోసం మూన్ అక్షరమాలను కనిపెట్టగలిగే తెలివిని ఆయనకిచ్చాడు. దీని ద్వారా ఎందరో చూపులేనివాళ్ళు దేవుని వాక్యాన్ని చదవగలిగారు. చాలామంది రక్షణ పొందారు.

దేవుడు పౌలుకున్న ముల్లును తీసెయ్యలేదు. అంతకంటే ఎక్కువ మేలే చేశాడు. ఆ ముల్లును వంచి పౌలుకి లోబడేలా చేశాడు. సింహాసనాలు చేసిన సేవకంటే ముళ్ళు చేసిన సేవ శ్రేష్ఠమైనది.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

In all these things we are more than conquerors through him that loved us - (Rom - 8:37)

The Gospel is so arranged and the gift of God so great that you may take the very enemies that fight you and the forces that are arrayed against you and make them steps up to the very gates of heaven and into the presence of God.

Like the eagle, who sits on a crag and watches the sky as it is filling with blackness, and the forked lightnings are playing up and down, and he is sitting perfectly still, turning one eye and then the other toward the storm. But he never moves until he begins to feel the burst of the breeze and knows that the hurricane has struck him; with a scream, he swings his breast to the storm, and uses the storm to go up to the sky; away he goes, borne upward upon it.

That is what God wants of every one of His children, to be more than conqueror, turning the storm-cloud into a chariot. You know when one army is more than conqueror it is likely to drive the other from the field, to get all the ammunition, the food and supplies, and to take possession of the whole. That is just what our text means. There are spoils to be taken!

Beloved, have you got them? When you went into that terrible valley of suffering did you come out of it with spoils? When that injury struck you and you thought everything was gone, did you so trust in God that you came out richer than you went in? To be more than conqueror is to take the spoils from the enemy and appropriate them to yourself. What he had arranged for your overthrow, take and appropriate for yourself.

When Dr. Moon, of Brighton, England, was stricken with blindness, he said “Lord, I accept this talent of blindness from Thee. Help me to use it for Thy glory that at Thy coming Thou mayest receive Thine own with usury.” Then God enabled him to invent the Moon Alphabet for the blind, by which thousands of blind people were enabled to read the Word of God, and many of them were gloriously saved. —Selected

God did not take away Paul’s thorn; He did better—He mastered that thorn, and made it Paul’s servant. The ministry of thorns has often been a greater ministry to man than the ministry of thrones.