The Fiery Furnace

 

ఆయనయందు మమ్మును ఎల్లప్పుడు విజయోత్సవముతో ఊరేగించుచున్న దేవునికి స్తోత్రము (2 కొరింథీ 2:14)

ఓటమిలాగా కనిపించిన పరిస్థితుల్లో దేవుడు ఘనవిజయాలనిస్తాడు. చాలా సార్లు శత్రువు కొంత కాలం జయిస్తాడు. దేవుడు చూస్తూ ఊరుకుంటాడు. కాని మధ్యలో కలిగించుకుని శత్రువు ప్రయత్నాలను పాడుచేసి అతనికందుబాటులో ఉన్న విజయాన్ని లాగేసుకుంటాడు. దుష్టుల మార్గాన్ని దేవుడు తల్లక్రిందులు చేస్తాడు అని బైబిల్లో రాసివున్నట్టు ఇది జరుగుతుంది. ఆ తరువాత మనకి దొరికే ఘన విజయం ‘అంతకు ముందు శత్రువుది పైచెయ్యిగా ఉండకపోయినట్టయితే’, అంత ఘనంగా కనిపించేది కాదు.

ముగ్గురు యూదా యువకుల్ని మండుతున్న అగ్నిగుండంలోకి పడేసిన కథ మనకి తెలుసు కదా. ఇక్కడ శత్రువు గెలిచినట్టే ముందు అనిపించింది. సజీవుడైన దేవుని సేవకులు భయంకరమైన అపజయాన్ని ఎదుర్కోబోతున్నట్టు అనిపించింది. మనకి కూడా ఎన్నో పరిస్థితుల్లో మనం ఓడిపోయినట్టు, శత్రువు గెలిచినట్టు అనిపిస్తుంది. ఆ యూదులను మంటల్లోకి విసిరేసిన పగవాళ్ళు ఆనందంగా తొంగి చూస్తున్నారు. ఆ యువకులు అగ్నికి ఆహుతైపోతారని. అయితే వాళ్ళు అగ్ని గుండంలో హాయిగా పచార్లు చేస్తూ ఉండడం చూసి నివ్వెరబోయారు. నెబుకద్నెజరు వాళ్ళని అగ్నిలోనుంచి బయటికి రమ్మని పిలిచాడు. వాళ్ళ తలవెంట్రుకలైనా కాల లేదు. వాళ్ళ బట్టలకి అగ్ని వాసనైనా అంటలేదు. ఎందుకంటే “ఈ విధమైన ఆశ్చర్యకరమైన రక్షణనిచ్చే దేవుడు మరెవరూ లేరు.”

అపజయంగా అనిపించినది ఉన్నట్టుండి ఘనవిజయంగా మారిపోయింది. ఈ ముగ్గురు యువకులు ఒకవేళ విశ్వాసాన్నీ, ధైర్యాన్నీ కోల్పోయి “దేవుడు మమ్మల్ని ఎందుకీ అగ్నిగుండం పాలు చెయ్యబోతున్నాడు!” అని గోల పెట్టినట్టయితే వాళ్ళా అగ్ని గుండంలో కాలి మాడి మసైపోయేవాళ్ళేమో. దేవుడికి ఏమీ మహిమ కలిగేది కాదు. ఇప్పుడు నీకేదైనా గొప్ప శోధన ఉన్నప్పుడు దాన్ని నువ్వు పరాజయంగా స్వీకరించవద్దు. విశ్వాసంతో అలానే సాగిపోతూ ఉండు. నిన్ను విజేతగా నిలబెట్టగలవాని పేరట విజయాన్ని ఆశించు. త్వరలోనే ఘనవిజయం నీదవుతుంది. దేవుడు మనల్ని నడిపించే ఇరుకుల్లో, ఇబ్బందుల్లో ఆయన మన విశ్వాసం బహిర్గతమయ్యే అవకాశాలను కల్పిస్తున్నాడు. ఆ విశ్వాసం ద్వారా మనం ఆశీర్వాదకరమైన ఫలితాలను పొంది ఆయనను ప్రస్తుతించాలి.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Now thanks be unto God, which always causeth us to triumph in Christ - (2 Cor - 2:14)

    God gets His greatest victories out of apparent defeats. Very often the enemy seems to triumph for a little, and God lets it be so; but then He comes in and upsets all the work of the enemy, overthrows the apparent victory, and as the Bible says, “turns the way of the wicked upside down.” Thus He gives a great deal larger victory than we would have known if He had not allowed the enemy, seemingly, to triumph in the first place.

    The story of the three Hebrew children being cast into the fiery furnace is a familiar one. There was an apparent victory for the enemy. It looked as if the servants of the living God were going to have a terrible defeat. We have all been in places where it seemed as though we were defeated, and the enemy rejoiced. We can imagine what a complete defeat this looked to be. They fell down into the flames, and their enemies watched them see them burn up in that awful fire, but were greatly astonished to see them walking around in the fire enjoying themselves. Nebuchadnezzar told them to “come forth out of the midst of the fire.” Not even a hair was singed, nor was the smell of fire on their garments, “because there is no other god that can deliver after this sort.”

    This apparent defeat resulted in a marvelous victory.

    Suppose that these three men had lost their faith and courage, and had complained, saying, “Why did not God keep us out of the furnace!” They would have been burned, and God would not have been glorified. If there is a great trial in your life today, do not own it as a defeat, but continue, by faith, to claim the victory through Him who can make you more than a conqueror, and a glorious victory will soon be apparent. Let us learn that in all the hard places God brings us into, He is making opportunities for us to exercise such faith in Him as will bring about blessed results and greatly glorify His name.  —Life of Praise

“Defeat may serve as well as victory

To shake the soul and let the glory out.

When the great oak is straining in the wind,

The boughs drink in new beauty and the trunk

Sends down a deeper root on the windward side.

Only the soul that knows the mighty grief

Can know the mighty rapture. Sorrows come

To stretch out spaces in the heart for joy.”

The Living God

 

జీవముగల దేవుని సేవకుడవైన దానియేలూ, నిత్యము నీవు సేవించుచున్న నీ దేవుడు నిన్ను రక్షింపగలిగెనా? (దానియేలు 6:20)

దేవుని వాక్యంలో ఇలాంటి మాటలు చాలాసార్లు కనిపిస్తాయి. కాని మనం ఎప్పుడూ మర్చిపోయేది ఈ సంగతినే. “జీవముగల దేవుడు" అని రాసి ఉందని మనకి తెలుసు. కాని మన అనుదిన జీవితంలో ఈ సత్యాన్ని నిర్లక్ష్యం చేసినంతగా మరి దేన్నీ నిర్లక్ష్యం చెయ్యం. మూడు నాలుగు వేల సంవత్సరాల క్రితం దేవుడు ఎలా ఉన్నాడో ఇప్పుడూ అలాగే ఉన్నాడన్నది లక్ష్యపెట్టం. ఆయనకి అప్పటికీ, ఇప్పటికీ అదే రాజరికం ఉందనీ, ఆయన్ని ప్రేమించి, సేవించే వారిపట్ల ఆయనకి అదే ప్రేమ ఉందనీ, ఆ రోజుల్లో వాళ్ళ కోసం ఆయన చేసిన పనుల్నే ఈ రోజుల్లోనూ చెయ్యగలడనీ.

ఇదంతా ఎందుచేతనంటే ఆయన సజీవుడూ, మార్పులేని దేవుడనీ మనం మర్చిపోతుంటాము. ఆయనకి మన కష్టసుఖాలు చెప్పుకోవడం ఎంత అవసరం! మనం చీకటిలో ఉన్న సమయాల్లో ఆయన ఇప్పటికీ మరెప్పటికీ జీవముగల దేవుడు అన్న విషయాన్ని మనసులో ఉంచుకుందాము.

నువ్వు ఆయనతో నడుస్తూ, ఆయన వంక చూస్తూ, ఆయన నుండి సహాయం ఆశిస్తూ ఉంటే ఆయన నిన్నెప్పుడూ నిరాశపరచడన్న నిశ్చయత కలిగియుండు. “నలభైనాలుగు సంవత్సరాలుగా ప్రభుని ఎరిగి ఉన్న జార్జి ముల్లర్ అనే నీ అన్ననైన నేను ఈ మాటలు రాస్తున్నాను. నన్ను దేవుడెప్పుడూ నిరాశపరచలేదు. ఇది నీ ప్రోత్సాహం కొరకు వ్రాస్తున్నాను. ఘోర కష్టాల్లో, తీవ్రమైన శ్రమల్లో, నిరుపేదగా ఉన్నప్పుడు, అవసరాల్లో ఆయన నాకు సహాయం చెయ్యకుండా ఎప్పుడూ ఉండలేదు. తన కృపతో ఆయన్ని ఆనుకునే గుణాన్ని ఇచ్చాడు. ప్రతీసారి నాకు సహాయం చేసాడు. ఆయన నామం గురించి ఈ మంచి మాటలు చెప్పడం నాకెంతో ఆనందదాయకం. -జార్జి ముల్లర్”

మార్టిన్ లూథర్ ఒకసారి ఆపదలో చిక్కుకున్నాడు. భయం ఆవరించింది. తన టేబుల్ దగ్గర నిస్త్రాణంగా కూర్చుని ఆలోచిస్తూ ఉంటే అతని వేళ్ళు అతని ప్రమేయం లేకుండా ఏవో అక్షరాలను టేబుల్ మీద దిద్దుతున్నాయి. ఆయన సజీవుడు, ఆయన సజీవుడు.... మనకీ, సమస్త మానవాళికీ ఉన్న నిరీక్షణ ఇదే. మనుషులు వస్తారు,  పోతారు. నాయకులు,  బోధకులు, తత్వవేత్తలు వస్తారు, మాట్లాడుతారు. కొంతకాలం పనులు చేస్తారు. అందరూ నిశ్శబ్దంగా నిర్జీవంగా నిష్క్రమిస్తారు. దేవుడు మాత్రం శాశ్వతంగా ఉంటాడు. వాళ్ళంతా చనిపోతారు. ఆయన బ్రతికే ఉంటాడు. వాళ్ళంతా వెలిగించిన దీపాలు. ఎప్పుడో ఒకప్పుడు ఆరిపోవలసినదే. కాని వాళ్ళందరిని వెలిగించిన స్వయం ప్రకాశకుడు దేవుడే. ఆయన నిత్యమూ ప్రకాశిస్తాడు.

సి.జి. ట్రంబుల్ గారు ఇలా రాసారు “ఒక రోజున నాకు డాక్టర్ జాన్ డగ్లస్ ఆడమ్స్ గారితో పరిచయమయింది. తనకి ఉన్న అతి ప్రశస్తమైన ఆత్మవరం ఏమిటంటే - యేసుక్రీస్తు ప్రత్యక్షంగా తన మనసులో ఉంటున్నాడన్న అచంచలమైన స్పందన అని ఆయన నాతో చెప్పారు. యేసు నిత్యమూ వ్యక్తిగతంగా తనతో ఉన్నాడన్న విషయం తనని నిత్యమూ నిలబెడుతూ ఉంటుందన్నారాయన. ఇదంతా ఆయన ఆలోచనలకి, యేసు తనలో ఎలా ఉంటున్నాడు అన్న అవగాహనకీ సంబంధంలేని ఒక అనుభూతి.

ఇంకా క్రీస్తు తన ఆలోచనకి నివాసం అన్నారాయన. ఇతర విషయాలనుండి బయటపడిన వెంటనే క్రీస్తువైపుకి తిరిగేది తన మనస్సు. తాను ఒంటరిగా ఉన్నప్పుడు క్రీస్తుతో బిగ్గరగా సంభాషించేవాడు. వీధిలోగాని, మరెక్కడైనా, తన స్నేహితుడితో మాట్లాడినట్టే మాట్లాడేవాడు. ఆయన క్రీస్తు సాహచర్యాన్ని అంత ప్రత్యక్షంగా అనుభవించాడు.”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

O Daniel, a servant of the living God, is thy God whom thou servest continually, able to deliver thee - (Dan - 6:20)

    How many times do we find this expression in the Scriptures, and yet it is just this very thing that we are so prone to lose sight of. We know it is written “the living God”; but in our daily life, there is scarcely anything we practice so much lose sight of as the fact that God is the living God; that He is now whatever He was three or four thousand years since; that He has the same sovereign power, the same saving love towards those who love and serve Him as ever He had and that He will do for them now what He did for others two, three, four thousand years ago, simply because He is the living God, the unchanging One. Oh, how therefore we should confide in Him, and in our darkest moments never lose sight of the fact that He is still and ever will be the living God!

    Be assured, if you walk with Him and look to Him and expect help from Him, He will never fail you. An older brother who has known the Lord for forty-four years, who writes this, says to you for your encouragement that He has never failed him. In the greatest difficulties, in the heaviest trials, in the deepest poverty and necessities, He has never failed me; but because I was enabled by His grace to trust Him He has always appeared for my help. I delight in speaking well of His name.  —George Mueller

    Luther was once found at a moment of peril and fear, when he had a need to grasp unseen strength, sitting in an abstracted mood tracing on the table with his finger the words, “Vivit! visit!” (“He lives! He lives!”). It is our hope for ourselves, for His truth, and for mankind. Men come and go; leaders, teachers, thinkers speak and work for a season, and then fall silent and impotent. He abides. They die, but He lives. They are lights kindled, and, therefore, sooner or later quenched; but He is the true light from which they draw all their brightness, and He shines forevermore.  —Alexander Maclaren

    “One day I came to know Dr. John Douglas Adam,” writes C. G. Trumbull. "I learned from him that what he counted his greatest spiritual asset was his unvarying consciousness of the actual presence of Jesus. Nothing bore him up so, he said, as the realization that Jesus was always with him in actual presence; and that this was so independent of his own feelings, independent of his deserts, and independent of his own notions as to how Jesus would manifest His presence.

    “Moreover, he said that Christ was the home of his thoughts. Whenever his mind was free from other matters it would turn to Christ; and he would talk aloud to Christ when he was alone—on the street, anywhere—as easily and naturally as to a human friend. So real to him was Jesus’ actual presence.

The Breaking of the Storm

అప్పుడు పెద్ద తుఫాను రేగెను (మార్కు 4:37)

జీవితంలో కొన్ని కొన్ని తుఫాన్లు హఠాత్తుగా వస్తాయి. ఓ గొప్ప ఆవేదన, భయంకరమైన నిరాశ, లేక అణగదొక్కేసే అపజయం. కొన్ని క్రమక్రమంగా వస్తాయి. అవి దూరాన కనిపించే మనిషి చెయ్యి అంత మేఘంలా ప్రారంభమై, ఇది చిన్నదే కదా అని అనుకుంటుండగానే ఆకాశమంతా కమ్ముకుని మనల్ని ముంచెత్తుతుంది.

అయితే ఇలాంటి తుఫాను వేళల్లో దేవుడు మనల్ని సేవకు సిద్ధపరుస్తాడు. దేవునికొక దేవదారు వృక్షం అవసరమైతే ఆయన దాన్ని మైదానంలో నాటుతాడు. పెనుగాలులు దాన్ని వణికిస్తాయి. వర్షం దాన్ని మర్దిస్తుంది. ఈ పోరాటాల్లో నే ఆ చెట్టుకి కావలసిన చేవను అది సంపాదించుకుని అరణ్యం మొత్తానికే రాజవుతుంది.

దేవుడు ఒక మనిషిని ఎన్నుకున్నప్పుడు ఆయన అతన్ని తుఫానులో నిలబెడతాడు. ఒక మనిషి విజయం సంపాదించడం అనేది చాలా కఠినమైన పరీక్షలతో కూడుకొని ఉంటుంది. ఏ మనిషీ “తుఫానుకు ఎదురు నిలిచి గెలవకుండా” మనిషి అనిపించుకోలేడు. ప్రభూ, నన్ను పగులగొట్టు. తిరిగి నీ చేతులతో తయారు చెయ్యి అని తాను చేసిన ప్రార్థన సార్థకం కాకుండా ఎవడూ పునీతుడు కాలేడు.

ఒక ఫ్రెంచి కళాకారుడు తన అపార మేధా శక్తిని ఉపయోగించి ఒక చిత్రాన్ని గీశాడు. ఆ బొమ్మలో గొప్ప గొప్ప వేదాంతులు, అమరవీరులు, ప్రపంచంలో అన్ని రంగాల్లోనూ ప్రఖ్యాతి గాంచిన మహామహులంతా ఉన్నారు. అయితే ఆ చిత్రం ప్రత్యేకత ఏమిటంటే వాళ్ళు విశ్వవిఖ్యాతి చెందడానికి ముందు కష్టాల్లో ఆరితేరినవాళ్లు. ఆ బొమ్మలో అందరికంటే ముందుగా వాగ్దానం వల్ల వారసత్వంగా లభించిన కనానుకు చేరలేకపోయిన మోషే ఉన్నాడు. అతని ప్రక్కన తడుములాడుతూ కళ్ళు లేని హోమర్, మిల్టన్ ఉన్నారు. వీళ్లందరి ప్రక్కన ఉన్నతునిగా కనిపిస్తున్న మరొక వ్యక్తి ఉన్నాడు. ఆయన ముఖంలో వీరెవ్వరి ముఖంలోనూ కనిపించని బాధ కనిపిస్తున్నది. ఆ కళాఖండానికి ‘తుఫాను’ అనే పేరు సరిగ్గా సరిపోతుంది.

తుఫాను తరువాతే ప్రకృతిలోని అసలు అందం బయటపడుతుంది. పర్వతానికి ఉన్న కరుకు సౌందర్యం తుఫాను సమయంలో కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తుంది. అలాగే మనుషుల్లో మహాత్ములైన వాళ్ళ జీవితాలన్నీ తుఫానుల తాకిడికి రాటుదేరినవే.

నీ జీవితంలో కూడా పెనుగాలులు విసిరి నిన్ను అటూ ఇటూ కొట్టాయి. వాటన్నిటి వలన నువ్వు పగిలిపోయి, అలసిపోయి లోయలో మట్టికరిచావా? లేక ఆ పెనుగాలులు నిన్ను మరింత మెరుగుపెట్టి నీ వ్యక్తిత్వానికి ఔన్నత్యాన్ని సంపాదించిపెట్టాయా? తుఫాను తాకిడులకు అలసిసొలసి ఉన్న వాళ్లంటే సానుభూతిని నీలో రేకెత్తించాయా?

దేవుడు నాటిన వృక్షాన్ని ఏ ప్రభంజనమూ కదిలించలేదు 

గాలి రేగినా, కొమ్మలు ఊగినా ఆ చెట్టుకు మాత్రం మరింత పట్టు

భూమి లోతుల్లో వేరు తన్నే మహా వృక్షంగా

దేవుని పోషణలో అది శాఖోపశాఖలై పల్లవిస్తుంది

ప్రభువు గుర్తించే పాదసాన్ని కదిలించే తుఫాను లేదు

ఉరుములు మెరుపులు వడిగా కురిసిన పిడుగుల సవ్వడి

ఎంత రేగినా ఏమీ కాదు

దేవుడు నాటిన ఆ దివ్య వృక్షము

నిలకడగా ఉంటుంది, నిత్యం పుష్పిస్తుంది

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

And there arose a great storm - (Mark  4:37)

      Some of the storms of life come suddenly: a great sorrow, a bitter disappointment, a crushing defeat. Some come slowly. They appear upon the ragged edges of the horizon no larger than a man’s hand, but, trouble that seems so insignificant spreads until it covers the sky and overwhelms us.

    Yet it is in the storm that God equips us for service. When God wants an oak He plants it on the moor where the storms will shake it and the rains will beat down upon it, and it is in the midnight battle with elements that the oak wins its rugged fiber and becomes the king of the forest.

    When God wants to make a man He puts him into some storm. The history of manhood is always rough and rugged. No man is made until he has been out into the surge of the storm and found the sublime fulfillment of the prayer: “O God, take me, break me, make me.”

    A Frenchman has painted a picture of universal genius. There stand orators, philosophers, and martyrs, all who have achieved pre-eminence in any phase of life; the remarkable fact about the picture is this: Every man who is pre-eminent for his ability was first pre-eminent for suffering. In the foreground stands that figure of the man who was denied the promised land, Moses. Beside him is another, feeling his way—blind Homer. Milton is there, blind and heartbroken. Now comes the form of one who towers above them all. What is His characteristic? His Face is marred more than any man's. The artist might have written under that great picture, “The Storm.”

    The beauties of nature come after the storm. The rugged beauty of the mountain is born in a storm, and the heroes of life are the storm-swept and the battle-scarred.

    You have been in the storms and swept by the blasts. Have they left you broken, weary, beaten in the valley, or have they lifted you to the sunlit summits of a richer, deeper, more abiding manhood and womanhood? Have they left you with more sympathy with the storm-swept and the battle-scarred?  —Selected

The wind that blows can never kill

The tree God plants;

It bloweth east, it bloweth west,

The tender leaves have little rest,

But any wind that blows is best.

The tree that God plants

Strikes deeper root grows higher still,

Spreads greater boughs, for God’s goodwill

Meets all its wants.

There is no storm hath power to blast

The tree God knows;

No thunderbolt, nor beating rain,

Nor lightning flash, nor hurricane;

When they are spent, it doth remain,

The tree God knows,

Through every tempest standeth fast,

And from its first day to its last

Still, fairer grows.  —Selected