Rejoice in the Flood

ఆయన సముద్రమును ఎండిన భూమిగా జేసెను. జనులు కాలినడకచే దాటిరి. అక్కడ ఆయనయందు మేము సంతోషించితిమి - (కీర్తనలు 66:6)

ఇది చాలా గంభీరమైన సాక్ష్యం. మహాజలాల్లోనుంచి ప్రజలు కాలినడకన దాటారు. భయం, వణుకు, వేదన, నిరాశ ఉండవలసిన ప్రదేశంలో సంతోషం పుట్టింది. “అక్కడ ఆయనయందు మేము సంతోషించితిమి" అంటున్నాడు కీర్తనకారుడు.

తన స్వంత అనుభవంగా ఇలాటి సాక్ష్యం ఇవ్వగలవారు ఎంతమంది ఉన్నారు? “అక్కడ” బాధ, గుబులు గూడుకట్టుకుని ఉన్న సమయాల్లో అంతకుముందెన్నడూ లేనిరీతిని వారు విజయాన్ని, ఉత్సాహాన్ని చవిచూశారు.

నిబంధన మూలంగా వారి దేవుడు వారికెంత చేరువగా వచ్చాడు! ఆయన వాగ్దానాలు ఎంత ధగధగా మెరిసాయి! మనం సుఖసంపదలతో తులతూగుతున్నప్పుడు ఈ ధగధగలు మనకి కనిపించవు. మధ్యాహ్నం సూర్యబింబం యొక్క ప్రకాశం నక్షత్రాలను కనిపించకుండా చేస్తుంది. కాని మన జీవితాల్లో చీకటి మూగినప్పుడు, దుఃఖాంధకారం మూసినప్పుడు, తారలు గుంపులు గుంపులుగా బయటకి వస్తాయి. ఆశాభావం, ఓదార్పులనే బైబిల్ నక్షత్ర సమూహాలు తళతళలాడతాయి.

యబ్బోకు రేవు దగ్గర యాకోబులాగా మన ఇహలోక సూర్యబింబం అస్తమించాకే దివ్యదూత బయలుదేరతాడు. ఆయనతో మనం పోరాడి గెలవాలి. “సాయంకాలమైనప్పుడు రాత్రివేళ కొరకు” అహరోను, సన్నిధి గుడారంలో దీపాలు వెలిగిస్తాడు. బాధల నడి రాత్రిలోనే విశ్వాసి మదిలో దేదీప్యమానమైన దివ్వెలు వెలుగుతాయి.

యోహాను “ప్రవాసంలోనే, తన ఒంటరితనంలోనే” తన విమోచకుని దర్శనం పొందాడు. లోకంలో నేటికీ పత్మసులు అనేకం ఉన్నాయి. ఏకాకిగా, శోకంలో ఉన్న రోజుల్లో దేవుని సన్నిధి, కృప, ప్రేమల జ్ఞాపకాలు ప్రకాశమానంగా వెలుగుతాయి. 

ఈ లోకబాధలనే యొర్దానులు, ఎర్ర సముద్రాలు దాటుతున్న ఎందరో యాత్రికులు నిత్యత్వంలోకి ప్రవేశించాక గుర్తుచేసుకుంటారు. దేవుని ఎనలేని అనుగ్రహాన్ని తలంచుకుని ‘అక్కడ గొప్ప జలాల్లో మేము కాలినడకన వెళ్ళాం’ అంటారు. ఆ చీకటి అనుభవాల్లో నలువైపులా ఎగసిపడే అలలతో, అగాధల్లో, వరద యొర్దాను భీభత్సంలో “అక్కడ ఆయనయందు మేము సంతోషించితిమి” అంటూ సాక్ష్యమిస్తారు.

“అక్కడ నుండి దానిని తోడుకొనివచ్చి దానికి ద్రాక్ష చెట్లనిత్తును. ఆకోరు (శ్రమగల) లోయను నిరీక్షణద్వారముగా చేసెదను...” (హోషేయ 2:15). ప్రియులారా, దేవుని మాటను మీ హృదయంలో ముద్రించుకోండి. దేవుడు అంటున్నాడు, శ్రమగల లోయను నిరీక్షణ ద్వారముగ చేసెదను.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

He turned the sea into dry land; they went through the flood on foot: there did we rejoice in him - (Ps - 66:6)

     It is a striking assertion, “through the floods” (the place where we might have expected nothing but trembling and terror, anguish and dismay) “there,” says the Psalmist, “did we rejoice in him!”

    How many there are who can endorse this as their experience: that “there,” in their very seasons of distress and sadness, they have been enabled, as they never did before, to triumph and rejoice.

    How near their God in the covenant is brought! How brightly shine His promises! In the day of our prosperity, we cannot see the brilliancy of these. Like the sun at noon, hiding out the stars from sight, they are indiscernible; but when night overtakes, the deep, dark night of sorrow, outcome these clustering stars—blessed constellations of Bible hope and promise of consolation.

    Like Jacob at Jabbok, it is when our earthly sun goes down that the Divine Angel comes forth, and we wrestle with Him and prevail.

    It was at night, “in the evening,” Aaron lit the sanctuary lamps. It is in the night of trouble the brightest lamps of the believer are often kindled.

    It was in his loneliness and exile John had the glorious vision of his Redeemer. There is many a Patmos still in the world, whose brightest remembrances are those of God’s presence and upholding grace and love in solitude and sadness.

    How many pilgrims, still passing through these Red Seas and Jordans of earthly affliction, will be enabled in the retrospect of eternity to say—full of the memories of God’s great goodness—“We went through the flood on foot, they're—there, in these dark experiences, with the surging waves on every side, deep calling to deep, Jordan, as when Israel crossed it, in ’the time of the overflowing’ (flood), yet, ’there did we rejoice in Him!’”  —Dr. Macduff

    “And I will give her her vineyards from thence, and the door of trouble for a door of hope: and she shall sing THERE” (Hosea 2:15).

Sit Still

 

మీరు త్వరపడి బయలుదేరరు, పారిపోవురీతిగా వెళ్ళరు - (యెషయా 52:12)

నిశ్చలంగా ఉండడంలో ఉన్న అపారశక్తిని గురించి మనం లేశమాత్రమైనా అర్థం చేసుకున్నామో లేదో నాకు నమ్మకం లేదు. మనం ఎప్పుడూ హడావుడిగానే ఉంటాము. ఏదో ఒకటి చేస్తూనే ఉంటాము. అందువలన దేవుడెప్పుడైనా "ఊరకుండు", లేక "కదలకుండా కూర్చో" అన్నాడు అంటే ఆయన ఏదో ఒకటి మన పక్షంగా చెయ్యబోతున్నాడన్న మాట.

మన క్రైస్తవ జీవితాల్లో మనకెదురయ్యే సమస్య ఇదే. దేవుడు మనలో పనిచేసేందుకు అవకాశమివ్వడానికి బదులు, క్రైస్తవులమని చూపించుకోవడానికి మనమేదో చెయ్యబోతాము. ఫోటో తీసేటప్పుడు కదలకుండా కూర్చుంటారు గదా మీరు. కొన్నిసార్లు దేవుని ముందు కూడా అలాగే కూర్చోవాలి. 

మన విషయంలో దేవునికి ఒక శాశ్వత ప్రణాళిక ఉంది. మనల్ని తన కుమారుని స్వారూప్యంలోకి మార్చాలని. ఇది జరగాలంటే మనకై మనం ఏమీ చెయ్యకూడదు. హుషారుగా పనిచెయ్యడాన్ని గురించి ఎన్నెన్నో వింటుంటాము, కాని కదలక మెదలక ఉండడాన్ని గురించి కూడా తెలుసుకోవలసింది చాలా ఉంది.

కదలకుండా కూర్చో ప్రియ కుమారీ 

ఎదురుచూసే ఈ రోజులు వ్యర్థం కావు 

నిన్ను ప్రేమించేవాడు నీ అవసరాన్ని మనసులో ఉంచుకున్నాడు 

ఆయన కదలక ఎదురు చూస్తున్నాడంటే

అది తన ప్రేమని నిరూపించడానికే

కదలకుండా కూర్చో ప్రియకుమారీ 

నీ ప్రియ ప్రభు చిత్తాన్ని అన్వేషించావు 

ఆలస్యంవల్ల అనుమానాలు చెలరేగాయి నీ మదిలో

విశ్వాసాన్ని కుదుటపరచుకో 

ప్రేమామయుడూ, జ్ఞానవంతుడు ఐన దేవుడు

నీకేది మంచిదో అదే జరిపిస్తాడు

కదలకుండా కూర్చో ప్రియకుమారీ 

ఆయన దారి తెరిచేదాకా ఒక్క అడుగు కూడా వెయ్యకు అటూ ఇటూ

దారి కనిపించినప్పుడు ఎంత చురుకు నీ అడుగు!

ఎంత తేలిక నీ హృదయం!

ఎదురు చూసిన రోజుల బాధంతా మర్చిపోతావు

కదలకుండా కూర్చో ప్రియకుమారీ

ఆయన కోసం ఏ పని సాధించనున్నావో

అది కష్టమే, విలువైనదెప్పుడూ అమూల్యమే

నిజమే, కాని ఉంది నీకు ఆయన కృప

కఠినమైనవన్నీ అతి మధురమవుతాయి నీకోసం

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ye shall not go out with haste - (Isa - 52:12)

    I do not believe that we have begun to understand the marvelous power there is in stillness. We are in such a hurry—we must be doing—so that we are in danger of not giving God a chance to work. You may depend upon it, God never says to us, “Stand still,” or “Sit still,” or “Be still,” unless He is going to do something.

    This is our trouble regarding our Christian life; we want to do something to be Christians when we need to let Him work in us. Do you know how still you have to be when your likeness is being taken?

    Now God has one eternal purpose concerning us, and that is that we should be like His Son; and so that this may be so, we must be passive. We hear so much about activity, maybe we need to know what it is to be quiet.  —Crumbs

Sit still, my daughter! Just sit calmly still!

Nor deem these days—these waiting days—as ill!

The One who loves thee best, who plans thy way,

Hath not forgotten thy great need today!

And, if He waits, ’tis sure He waits to prove

To thee, His tender child, His heart’s deep love.

Sit still, my daughter! Just sit calmly still!

Thou longest much to know thy dear Lord’s will!

While anxious thoughts would almost steal their way

Corrodingly within, because of His delay

Persuade thyself in simple faith to rest

That He, who knows and loves, will do the best.

Sit still, my daughter! Just sit calmly still!

Nor move one step, not even one, until

His way hath opened. Then, ah then, how sweet!

How glad thy heart, and then how swift thy feet

Thy inner being then, ah then, how strong!

And waiting days not counted then too long.

Sit still, my daughter! Just sit calmly still!

What higher service couldn't thou for Him fill?

’Tis hard! ah yes! But the choicest things must cost!

For lack of losing all how much is lost!

’Tis hard, ’tis true! But then—He giveth grace

To count the hardest spot the sweetest place.

—J. D. Smith

God's Wind

 

దేశము యొక్క ఉన్నత స్థలముల మీద నేను నిన్నెక్కించెదను - (యెషయా 58:14).

గాలి ఓడల్లో (విమానాలు రాకముందు ఇవి ఉండేవి) ప్రయాణం చేసేవాళ్ళు నేర్చుకునే మొదటి కిటుకు ఏమిటంటే ఓడని ఎప్పుడు గాలికి ఎదురుగా నడపాలి అనేదే. ఆ గాలి ప్రవాహాలు ఓడని పై పైకి తీసుకెళ్తాయి. ఈ సూత్రాన్ని వాళ్ళు ఎక్కడ నేర్చుకున్నారు? పక్షులు వాళ్ళకి నేర్పిస్తాయి. పక్షి ఏదో సరదాకి ఎగిరేటప్పుడు గాలి వాలులో ఎగురుతుంది. కాని ఏదన్నా ప్రమాదం ఎదురైతే అది వెనక్కి తిరిగి గాలికి అభిముఖంగా ఎగరడం వల్ల ఎత్తుకి ఎగిరి తప్పించుకుంటుంది.

శ్రమలు దేవుని ఎదురు గాలులే. వ్యతిరేకంగా వీచే గాలులు, పెనుగాలులు కూడా ఇంతే. అవి మానవ జీవితాలను దేవుని వైపుకి ఎగరేసుకుని తీసుకుపోతాయి.

ఎండాకాలంలో కొన్ని రోజులు చాలా ఉక్కగా ఉండి, ఆకైనా కదలక ఊపిరి తీసుకోవడమే కష్టమైనట్టుగా ఉంటుంది. అయితే దూరాన నీలాకాశంలో చిన్న మబ్బు కనిపిస్తుంది. అది పెరిగి పెరిగి పెద్దదై ఆకాశమంతా కమ్ముకుంటుంది. గాలివాన, మెరుపులు, ఉరుములు వ్యాపిస్తాయి. భూమంతటినీ తుపాను కమ్ముకుంటుంది. వాతావరణమంతా మంచు కడిగిన మల్లెపూవులా అవుతుంది. గాలి కొత్త జీవంతో ఉట్టిపడుతుంది. ప్రపంచమంతా నవనవలాడుతూ కనిపిస్తుంది.

మానవ జీవితం కూడా ఈ పద్ధతిలోనే నడుస్తుంది. తుఫాను వచ్చినప్పుడు వాతావరణం మారిపోతుంది. స్వఛ్ఛమై, పరిశుద్ధమై, కొత్త జీవాన్ని సంతరించుకుని పరలోకంలో కొంతభాగం భూమికి దిగివచ్చిందా అనిపిస్తుంది.

ఆటంకాలు వస్తే మనం పాటలు పాడాలి. సముద్ర విశాలం మీదికి గాలి వీస్తునప్పుడు శబ్దమేమీ రాదు గాని గాలికి కొబ్బరిచెట్లు అడ్డుపడినప్పుడే వింత ధ్వనులు వస్తాయి. పిల్లనగ్రోవిలోనుండి బయటికి వస్తున్న గాలిని వేలితో మూసినప్పుడే సంగీత మాధురి మన చెవినబడుతుంది. నీ ఆత్మను జీవితపు అడ్డంకులకు ఎదురుగా ప్రవహింప జెయ్యి. బాధలనే క్రూరమైన అరణ్యాలగుండా, చిన్న చిన్న చిరాకులకి వ్యతిరేకంగా ప్రవహించనియ్యి. అది కూడా పాటలు పాడుతుంది.

గాలిలో ఊగుతూ 

అలవోకగా కొమ్మపై దిగుతుంటే 

బరువుకి కొమ్మ విరిగి పడుతుంటే 

పక్షికి తెలిసిపోతుంది 

తను క్షేమంగా ఎగిరిపోగలనని 

తనకి రెక్కలున్నాయని

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I will cause thee to ride upon the high places of the earth - (Isa - 58:14 )

     Those who fly through the air in airships tell us that one of the first rules they learn is to turn their ship toward the wind and fly against it. The wind lifts the ship up to higher heights. Where did they learn that? They learned it from the birds. If a bird is flying for pleasure, it goes with the wind. But if the bird meets danger, it turns right around and faces the wind, so that it may rise higher; and it flies away towards the very sun.

    Sufferings are God’s winds, His contrary winds, sometimes His strong winds. They are God’s hurricanes, but, they take human life and lift it to higher levels and toward God’s heavens.

    You have seen in the summertime a day when the atmosphere was so oppressive that you could hardly breathe? But a cloud appeared on the western horizon and that cloud grew larger and threw out a rich blessing for the world. The storm rose, lightning flashed and thunder pealed. The storm covered the world, and the atmosphere was cleansed; new life was in the air, and the world was changed.

    Human life is worked out according to exactly the same principle. When the storm breaks the atmosphere is changed, clarified, filled with new life; and a part of heaven is brought down to earth.  —Selected

    Obstacles ought to set us singing. The wind finds voice, not when rushing across the open sea, but when hindered by the outstretched arms of the pine trees, or broken by the fine strings of an Aeolian harp. Then it has songs of power and beauty. Set your freed soul sweeping across the obstacles of life, through grim forests of pain, against even the tiny hindrances and frets that love uses, and it, too, will find its singing voice.  —Selected

“Be like a bird that, halting in its flight,

Rests on a bough too slight.

And feeling it give way beneath him sings,

Knowing he hath wings.”