Believing Before Seeing

 నేను ఇశ్రాయేలీయుల కిచ్చుచున్న దేశమునకు వెళ్ళుడి - (యెహోషువ 1:2).

దేవుడిక్కడ వర్తమాన కాలంలోనే మాట్లాడుతున్నాడు. తాను 'చెయ్యబోయే పని' అనడం లేదు. కాని ఇప్పుడే ఈ క్షణమే ‘ఇస్తున్న దేశం' అంటున్నాడు. విశ్వాసం కూడా ఇలానే మాట్లాడుతుంది. దేవుడు ఇలానే ఎప్పుడూ ఇస్తుంటాడు. కాబట్టి ఈ రోజున ఇప్పుడే దేవుడు నిన్ను కలుసుకుంటున్నాడు. ఇది నీ విశ్వాసానికి పరీక్ష.  ‘విశ్వాసమనునది నిరీక్షింపబడువాటి యొక్క నిజస్వరూపమును, అదృశ్యమైనవి యున్నవనుటకు రుజువునై యున్నది.' నమ్మకమున్న ప్రార్థన చేసేవారికి ఆజ్ఞ వర్తమాన కాలంలో ఉంది. మీరు ప్రార్థన చేయునప్పుడెల్లా అడిగిన వాటిని పొందియున్నామని నమ్ముడి, అప్పుడవి మీకు అనుగ్రహింపబడును. అలాటి స్థితికి వచ్చామా? నిత్యవర్తమాన కాలంలో దేవుని ఎదుర్కొన్నామా?

నిజమైన విశ్వాసం దేవుని మీద ఆధారపడి చూడకముందే నమ్ముతుంది.  సహజంగా మనమడిగింది మనకి లభించిందనడానికి ఏదో ఒక సూచన కనిపించాలి అనుకుంటాము. అయితే మనం విశ్వాసంలో ఉన్నప్పుడు దేవుని మాట తప్ప మరే సూచనా మనకి అవసరం లేదు. ఆయన మాట ఇచ్చాడు. ఇక మన నమ్మిక చొప్పున  మనకి జరుగుతుంది. మనం నమ్మాము కాబట్టి చూస్తాము. ఈ విశ్వాసమే ఇబ్బందుల్లో మనకి ఆదరణగా ఉంటుంది. పరిస్థితులన్నీ దేవుడిచ్చిన మాటకి వ్యతిరేకంగా ఉన్నపుడు మనల్ని నిలబెడుతుంది. కీర్తనకారుడు అంటున్నాడు - "సజీపుల దేశమున నేను యెహోవా దయను పొందుదునన్న నమ్మకము నాకు లేని యెడల నేనేమవుదును? తన ప్రార్థనలకి జవాబును ఇంకా చూడలేదు కాని చూస్తానని నమ్మకముంచాడు. ఆ నమ్మకమే అతన్ని సొమ్మసిల్లిపోకుండా చేసింది.

చూస్తామన్న నమ్మిక ఉంటే అది మనల్ని నిరుత్సాహానికి గురికాకుండా చేస్తుంది. అసంభవాలనుకున్నవాటిని చూసి నవ్వుతాము. ఇబ్బందినుండి మానవపరంగా విడుదల లేదనుకున్న సమయంలో ఎర్రసముద్రాన్ని దేవుడు పాయలు చేసే దృశ్యాన్ని ఆనందంతో వీక్షిస్తాము. సరిగ్గా ఇలాటి తీవ్రమైన కష్టసమయాల్లోనే మన విశ్వాసం అభివృద్ధిచెంది బలపడుతుంటుంది.

ఆందోళన చెందియున్న ఆత్మలారా, సుదీర్ఘమైన రాత్రులలోనూ, విసుగు చెందించే పగటి వేళల్లోనూ ఆయన మిమ్ములను మర్చిపోయాడేమోనని భయపడుతున్నారా? ఆత్రుతగా ఆయన కోసం ఎదురుచూస్తున్నారా? మీ తలలెత్తండి. మీ దగ్గరికి వస్తూ ఉన్న విడుదల కోసం ఇప్పుడే ఆయన్ని స్తుతించండి.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The land which I do give them, even the children of Israel - (Josh - 1:2)

    God here speaks in the immediate present. It is not something He is going to do, but something He does do, this moment. So faith ever speaks. So God ever gives. So He is meeting you today, in the present moment. This is the test of faith. So long as you are waiting for a thing, hoping for it, looking for it, you are not believing. It may be hope, it may be earnest desire, but it is not faith; for “faith is the substance of things hoped for, the evidence of things not seen.” The command regarding believing prayer is the present tense. “When ye pray, believe that ye receive the things that ye desire, and ye shall have them.” Have we come to that moment? Have we met God in His everlasting NOW?  —Joshua, by Simpson

    True faith counts on God, and believes before it sees. Naturally, we want some evidence that our petition is granted before we believe; but when we walk by faith we need no other evidence than God’s Word. He has spoken, and according to our faith, it shall be done unto us. We shall see because we have believed, and this faith sustains us in the most trying places when everything around us seems to contradict God’s Word.

    The Psalmist says, “I had fainted, unless I had believed to see the goodness of the Lord in the land of the living” (Ps. 27:13). He did not see as yet the Lord’s answer to his prayers, but he believed to see, and this kept him from fainting.

    If we have the faith that believes to see, it will keep us from growing discouraged. We shall “laugh at impossibilities,” we shall watch with delight to see how God is going to open up a path through the Red Sea when there is no human way out of our difficulty. It is just in such places of severe testing that our faith grows and strengthens.

    Have you been waiting upon God, dear troubled one, during long nights and weary days, and have feared that you were forgotten? Nay, lift up your head and begin to praise Him even now for the deliverance which is on its way to you.  —Life of Praise

Weeping May Last For a Night

 నేను నిన్ను బాధ పరచితినే, నేను నిన్నిక బాధపెట్టను - (నహూము 1:12).

బాధకి అంతు ఉంది. దేవుడు బాధపెడతాడు. దేవుడే తీసేస్తాడు. “ఈ బాధకి అంతమెప్పుడు?” అంటూ నిట్టూరుస్తావా? ఆయన వచ్చేదాకా ఆయన సంకల్పాన్ని శిరసావహిస్తూ నిబ్బరంగా సహనంతో ఎదురు చూద్దాం. శిక్ష పొందడం వల్ల మనకి కలగవలసిన ప్రయోజనమంతా కలిగిన తరువాత దేవుడే ఆ శిక్షను తొలగిస్తాడు.

శ్రమ ఏదైనా మనల్ని పరీక్షించడానికి వస్తే, మనం ఆయన్ని స్తుతించి, ఆయన గురించి సాక్ష్యమిచ్చి, ఆయన్ని మహిమ పర్చిన తరువాత అది అంతమవుతుంది.

మనం దేవునికి ఆపాదించవలసిన ఘనత అంతా పూర్తిగా ఆపాదించకుండా ఒక శ్రమ మన నుండి తొలగిపోవాలి అని కోరుకోకూడదు. ఈ రోజున భయంకరంగా ఆకాశాన్నంటే కెరటాలు ఎప్పుడు చప్పబడిపోతాయో ఎవరికి తెలుసు? సముద్రం గాజులాగా నిర్మలంగా అయితే సముద్ర పక్షులు అలలతో ఎంత త్వరగా ఆటలు ఆడతాయో మనకేమి తెలుసు?

శ్రమకాలం గతించాక, పనలను దుళ్ళగొట్టి తూర్పారబట్టడం అయిపోయాక, గాదెల్లో ధాన్యం నిండుతుంది. ఇప్పుడు ఎంత దుఃఖంలో ఉన్నామో కొద్ది గంటలు గడిచాక అంత సంతోషభరితులమవుతాము.

రాత్రిని పగలుగా మార్చడం ప్రభువుకి కష్టమేమీ కాదు. మేఘాల్ని పంపినవాడు వాటిని వెళ్ళగొట్టగలడు కూడా. దిగులు మాని ఉత్సాహంగా ఉందాం. ముందు కాలం మంచిది. దానికోసం ఎదురుచూస్తూ స్తుతులు పాడుదాం.

మన పరమ రైతు అస్తమానమూ నలగగొడుతూనే ఉండడు. ఇది ఒక నిర్దిష్ట సమయంలో మాత్రమే. వర్షాలు త్వరలోనే వెలిసిపోతాయి. ఏడుపు కొద్దిగంటలే ఉంటుంది. తెల్లవారితే ఇక శోకం ఉండదు. మన శ్రమ క్షణికమే. శ్రమకి ఓ ప్రయోజనం ఉంది.

మనకి శ్రమ వచ్చిందన్న విషయమే మనలో దేవుడికి కావలసిన అతి ప్రశస్తమైనదేదో ఉన్నదన్న విషయానికి నిరూపణ. లేకపోతే అంత సమయం వృధా చేసి అంత శ్రద్ద మన మీద ఎందుకు చూపిస్తాడాయన? మట్టి, ఖనిజం కలిసిపోయి ఉన్నట్టు మన సహజ ప్రవృత్తిలో విశ్వాసమనే విలువగల ఖనిజం కలిసిపోయి ఉంది. కాబట్టే క్రీస్తు మనల్ని ఈ పరీక్షలకి గురిచేస్తున్నాడు. ఈ నైర్మల్యాన్నీ, పరిశుద్ధతనూ వెలికి తేవాలనే ఆయన మనల్ని కొలిమిలో వేసి కాలుస్తున్నాడు.

పీడితుల్లారా, ఓపిక పట్టండి. ఆ కష్టాలు మనలను నిత్యమహిమ వారసుల్ని చేసినట్టు మనం చూస్తాం. ఆ ఫలితం ఇప్పటి కష్టాలను మర్చిపోయేలా చేస్తుంది. దేవుడు మనల్ని మెచ్చుకుంటూ అనే ఒక్క మాట, దేవదూతల ఎదుట మనకి జరిగే సన్మానం, క్రీస్తులో మనం పొందే మహిమ, వీటన్నిటి ముందు ఈ బాధలు లెక్కలోనివా?

గోడ గడియారానికి బరువుగా వ్రేలాడే లోలకం, ఓడని స్థిరపరచడానికి వేసే బరువులు అవి సరిగా పనిచెయ్యడానికి అవసరం. మన ఆత్మీయ జీవితంలో శ్రమలు కూడా అంతే. అంతులేని వత్తిడిని ఉపయోగిస్తేనే పరిమళాలు తయారవుతాయి. ఉన్నత శిఖరాల్లో మంచు కురిసేచోట్ల కళ్ళు మిరుమిట్లు గొలిపే పూలు పూస్తాయి. కంసాలి చేతుల్లో ఎక్కువ దెబ్బలు తిన్నదే ఎక్కువ విలువగల వజ్రం. శిల్పాలు ఎంత అందంగా తయారవ్వాలంటే శిల్పిచేతిలో అన్ని ఎక్కువ ఉలి దెబ్బలు తినాలి. ఇవన్నీ నియమాలే. ఇవన్నీ అతి జాగ్రత్తగా అంచనా వేసి ముందు చూపుతో చేసేవే.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This is what the Lord says: “Even though they are powerful – and what is more, even though their army is numerous – nevertheless, they will be destroyed and trickle away! Although I afflicted you, I will afflict you no more - (Nah -1:12 )

There is a limit to affliction. God sends it and removes it. Do you sigh and say, “When will the end be?” Let us quietly wait and patiently endure the will of the Lord till He cometh. Our Father takes away the rod when His design in using it is fully served.

If the affliction is sent for testing us, that our graces may glorify God, it will end when the Lord has made us bear witness to His praise.

We would not wish the affliction to depart until God has gotten out of us all the honor which we can possibly yield Him.

There may be today “a great calm.” Who knows how soon those raging billows will give place to a sea of glass, and the sea birds sit on the gentle waves?

After long tribulation, the flail is hung up, and the wheat rests in the garner. We may, before many hours are past, be just as happy as now we are sorrowful.

It is not hard for the Lord to turn night into day. He that sends the clouds can as easily clear the skies. Let us be of good cheer. It is better farther on. Let us sing Hallelujah by anticipation. —C. H. Spurgeon.

The great Husbandman is not always threshing. The trial is only for a season. The showers soon pass. Weeping may tarry only for the few hours of the short summer night; it must be gone at daybreak. Our light affliction is but for a moment. The trial is for a purpose, “If needs be.”

The very fact of trial proves that there is something in us very precious to our Lord; else He would not spend so many pains and time on us. Christ would not test us if He did not see the precious ore of faith mingled in the rocky matrix of our nature, and it is to bring this out into purity and beauty that He forces us through the fiery ordeal.

Be patient, O sufferer! The result will more than compensate for all our trials when we see how they wrought out the far more exceeding and eternal weight of glory. To have one word of God’s commendation; to be honored before the holy angels; to be glorified in Christ, to be better able to flash His glory on Himself—ah! that will more than repay for all. —Tried by Fire

As the weights of the clock, or the ballast in the vessel, are necessary for their right ordering, so is trouble in the soul-life. The sweetest scents are only obtained by tremendous pressure; the fairest flowers grow amid Alpine snow-solitudes; the fairest gems have suffered longest from the lapidary’s wheel; the noblest statues have borne most blows of the chisel. All, however, are under the law. Nothing happens that has not been appointed with consummate care and foresight. —Daily Devotional Commentary

Fret Not Over Evil-doers

 

మత్సరపడకుము - (కీర్తన 37:1). 

ఊరికే తాపత్రయపడిపోతూ ఆవేశపడిపోకు. వేడెక్కాల్సిన సమయమంటూ ఏదైనా ఉంటే అది ఈ కీర్తనలో మనకి కనిపించే సమయమే. దుర్మార్గులు ప్రశస్త వస్త్రాలు కట్టుకుని దినదినాభివృద్ధి చెందుతున్నారు. దుష్కార్యాలు చేసేవాళ్ళు పరిపాలకులౌతున్నారు. తమ తోటి వాళ్ళని నిరంకుశంగా అణగ దొక్కుతున్నారు. పాపులైన స్త్రీ పురుషులు దేశమంతటా విచ్చలవిడిగా గర్వంగా తిరుగుతూ సకల సంపదల్నీ అనుభవిస్తున్నారు. సాధుజనులేమో ఇదంతా చూసి సహించలేక ఆందోళన పాలౌతున్నారు.

"దుష్కార్యములు చేయు వారిని చూసి మత్సరపడకుము” ఆవేశపడవద్దు, తాపీగా ఉండు. న్యాయం నీ వైపున ఉన్నా కూడా ఆవేశానికి పోతే అనర్థాలే. మత్సరపడడం మెదడును వేడెక్కిస్తుంది గాని బండి కదలడానికి అవసరమయ్యే శక్తిని మాత్రం పుట్టించదు. రైలుబండి ఇరుసు వేడెక్కిపోతే లాభమేముంది? ఇరుసుకు ఘర్షణ తగిలినప్పుడే అది వేడెక్కుతుంది. వేడి దానికి హానికరమే. రెండు పొడి వస్తువులు రాసుకుంటుంటే ఘర్షణ పుడుతుంది. వాటి మధ్య మెత్తగా తిరగడానికి సహాయపడే చమురు ఏదైనా వెయ్యాలి.

మత్సరపడడం అనే మాటకి 'మరణం' అనే మాటకీ సంబంధం ఉండడం భావగర్భితంగా లేదూ? మత్సరపడే వాళ్ళలో దేవుని కృప అనే చమురు లేదని ఇది సూచిస్తున్నది కదా.

మనం మత్సరపడుతున్నప్పుడు సాఫీగా సాగిపోతున్న జీవన యంత్రం రాపిడితో తిరుగుతుంది. ఘర్షణవల్ల ఇరుసులు అరిగిపోతాయి. వేడి పుడుతుంది. ఇది ఎక్కడికి దారి తీస్తుందో ఊహించడమే కష్టం.

నీ జీవనయంత్రపు చక్రాన్ని వేడెక్కనియ్యకు. దేవుని కృప అనే చమురు నిన్ను సాఫీగా ఉంచుతుంది. వేడెక్కి ఆవేశం చూపించావంటే మనుషులు నిన్ను కూడా దుష్టుడిగా జమకడతారేమో.

విశ్రాంతి లేని హృదయమా ఊరుకో

ఆవేశపడకు ఆయాసపడకు

ప్రేమ చూపించడానికి దేవునికి

వేవేల మార్గాలున్నాయి

కేవలం నమ్మకం మాత్రముంచు

ఆయన చిత్తమేమిటో తెలిసేదాకా

హాహాకారాలు మాని నిబ్బరంగా ఉండు

వణికించే చలిగాలుల్లో కూడా

ఓ ప్రయోజనాన్ని దాచి ఉంచాడాయన

ధైర్యం సమకూడే దాకా

కేవలం ఆశతో కనిపెడుతూ ఉండు

శాంతి అంటే దేవుని చల్లని చిరునవ్వే

ఆయన ప్రేమే నువ్వు పోగొట్టుకున్నవన్నీ

తిరిగి నీకు సమకూర్చి పెడుతుంది

కొంతసేపు ఓపికపట్టు

ఆయన్ని ప్రేమించి, ప్రేమిస్తూనే ఉండు

ఆయన ఎదపై హాయిగా నిదురపో

ఆయన కృపే నీకు బలం, జీవం

ఆయన ప్రేమే విరిసే పూల హారం 

ఆయన శక్తి నిన్ను కమ్ముకోగా

కేవలం విశ్రమించు చల్లగా

విడిపించుకోవాలని పెనుగులాడకు

నీ బ్రతుకులో దేవుని జీవం ఉంది

ఆయన్నుండి నువ్వు తొలగిపోకు

విశ్వాసం బలపడేదాకా

కేవలం ప్రార్థించు, ప్రార్థిస్తూనే ఉండు.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Fret not thyself - (Ps - 37:1)

     Do not get into a perilous heat about things. If ever heat were justified, it was surely justified in the circumstances outlined in the Psalm. Evil-doers were moving about clothed in purple and fine linen, and faring sumptuously every day. “Workers of iniquity” were climbing into the supreme places of power, and were tyrannizing their less fortunate brethren. Sinful men and women were stalking through the land in the pride of life and basking in the light and comfort of great prosperity, and good men were becoming heated and fretful.

    “Fret not thyself.” Do not get unduly heated! Keep cool! Even in a good cause, fretfulness is not a wise help-meet. Fretting only heats the bearings; it does not generate steam. It is no help to a train for the axles to get hot; their heat is only a hindrance. When the axles get heated, it is because of unnecessary friction; dry surfaces are grinding together, which ought to be kept in smooth co-operation by a delicate cushion of oil.

    And is it not a suggestive fact that this word “fret” is closely akin to the word “friction,” and is an indication of the absence of the anointing oil of the grace of God?

    In fretfulness, a little bit of grit gets into the bearings—some slight disappointment, some ingratitude, some discourtesy—and the smooth working of the life is checked. Friction begets heat; and with the heat, most dangerous conditions are created.

    Do not let thy bearings get hot. Let the oil of the Lord keep thee cool, lest because of unholy heat thou be reckoned among the evil-doers.  —The Silver Lining

Dear restless heart, be still; don’t fret and worry so;

God has a thousand ways His love and helps to show;

Just trust, and trust, and trust, until His will you know.

Dear restless heart, be still, for peace is God’s own smile,

His love can every wrong and sorrow reconcile;

Just love, and love, and love, and calmly wait awhile.

Dear restless heart, be brave; don’t moan and sorrow so,

He hath a meaning kind in chilly winds that blow;

Just hope, and hope, and hope, until you braver grow.

Dear restless heart, repose upon His breast this hour,

His grace is strength and life, His love is bloom and flower;

Just rest, and rest, and rest, within His tender power.

Dear restless heart, be still! Don’t struggle to be free;

God’s life is in your life, from Him you may not flee;

Just pray, and pray, and pray, till you have faith to see.

    —Edith Willis Linn