Victorious Living is Possible

 మీకు అసాధ్యమైనది ఏదియునుండదు - (మత్తయి 17:21). 

దేవుని శక్తి మీద ఆధారపడడానికి ఇష్టపడేవాళ్ళకి ఆయన వాగ్దానాలను ఉన్నవి ఉన్నట్టుగా నమ్మి వాటిని తమ జీవితాల్లో నిజం చేసుకోవడం సాధ్యమే. దిన దినం నీ భారాన్నంతా ఆయన మీద వేసి, శాంతిని పొందగలగడం సాధ్యమే. మన మనస్సులోని ఆలోచనలను, అభిప్రాయాలను నిజంగా పరిశుద్ధపరచుకోవడమన్నది తేలికే. ప్రతిదానిలోనూ దేవుని చిత్తాన్ని చూడడం, దానికి నిట్టూర్పుతో కాక సంగీతాలతో తలవంచడం సాధ్యమే.

దైవశక్తిని ఆశ్రయించి అంతరంగంలో బలపడడం సాధ్యమే. గతంలో మనకి బలహీనతలను కలిగించిన విషయాలనూ, పరిశుద్ధతతో, తగ్గింపు స్వభావంతో ఉందామన్న మన పట్టుదలను వమ్ముచేసిన విషయాలను గుర్తించాలి. మనల్ని ప్రేమించి మనలో తన చిత్తానికి లోబడే మనస్సుని పుట్టించి, తన శక్తిని మనలో నాటిన దేవుని ద్వారా పాపానికి మన మీద అధికారం లేకుండా చేసుకోవచ్చు. 

ఇవన్నీ దైవసంబంధంగా జరగవలసినవి. ఎందుకంటే ఇవన్నీ దేవుని పనులు. వీటిని మనం  నిజంగా అనుభవిస్తే ఆయన పాదాల దగ్గర మోకరించి ఇంకా ఇంకా ఇలాటి విషయాలను గురించి తృష్టగొంటాము.

ప్రతిదినం, ప్రతిగంట, ప్రతిక్షణం క్రీస్తులో పరిశుద్ధాత్మ శక్తి ద్వారా దేవునితో నడవడం కంటే తక్కువైన అనుభవాన్ని కోరుకోము.

మనకిష్టం వచ్చినంతగా దేవుణ్ణి మనం వాడుకోవచ్చు. తన ఖజానా తాళం చెవుల్ని క్రీస్తు మన చేతిలో పెట్టాడు. మనకిష్టం వచ్చినంత తీసుకోమన్నాడు. ఏదైనా బ్యాంకు ఇనప్పెట్టె తెరిచి ఒక మనిషిని నీ ఇష్టం వచ్చినంత తీసుకోమంటే అతను ఒక రూపాయి మాత్రం తీసుకుని బయటికి వచ్చేస్తే, అతను పేదవాడైనందున ఎవరిది తప్పు? దేవుని ఉచిత వరాలు ఈనాటి క్రైస్తవుల దగ్గర అంత తక్కువగా ఉంటున్నాయంటే ఎవరిది ఆ తప్పు?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nothing shall be impossible unto you - (Matt  - 17:20)

It is possible, for those who really are willing to reckon on the power of the Lord for keeping and victory, to lead a life in which His promises are taken as they stand and are found to be true.

It is possible to cast all our care upon Him daily and to enjoy deep peace in doing it.

It is possible to have the thoughts and imaginations of our hearts purified, in the deepest meaning of the word.

It is possible to see the will of God in everything and to receive it, not with sighing, but with singing.

possible by taking complete refuge in Divine power to become strong through and through; and, where previously our greatest weakness lay, to find that things which formerly upset all our resolves to be patient, or pure, or humble, furnish today an opportunity—through Him who loved us, and works in us an agreement with His will and a blessed sense of His presence and His power—to make sin powerless over us.

These things are DIVINE POSSIBILITIES, and because they are His work, the true experience of them will always cause us to bow lower at His feet and to learn to thirst and long for more.

We cannot possibly be satisfied with anything less—each day, each hour, each moment, in Christ, through the power of the Holy Spirit—than to WALK WITH GOD. —H. C. G. Moule

We may have as much of God as we will. Christ puts the key of the treasure-chamber into our hand, and bids us take all that we want. If a man is admitted into the bullion vault of a bank, and told to help himself, and comes out with one cent, whose fault is it that he is poor? Whose fault is it that Christian people generally have such scanty portions of the free riches of God? —McLaren.

Pruned to Yield Fruit

ఫలించు ప్రతి తీగె మరి ఎక్కువగా ఫలింపవలెనని దానిలోని పనికిరాని తీగెలను తీసివేయును*_ - (యోహాను 15:2)

ఒక భక్తురాలు తనకి ఒకదానివెంట ఒకటిగా వస్తున్న కష్టాలను చూసి విస్మయం చెందుతూ ఉండేది. ఒక రోజున ఒక ద్రాక్షతోట ప్రక్కగా నడిచివెళ్తూ ఒత్తుగా ఏపుగా పెరిగిన ద్రాక్ష ఆకుల్నీ, తీగెల్నీ చూసిందామె. నేలంతా పిచ్చిమొక్కలు, గడ్డి పెరిగి ఉన్నాయి. తోటంతా తోటమాలికి ఏమీ శ్రద్ద లేదన్న విషయాన్ని చాటి చెప్తున్నది. ఈ విషయాన్ని ఆలోచిస్తుంటే పరలోకపు తోటమాలి ఆమె చెవిలో ఒక విలువైన సందేశాన్ని ఊదాడు.

“నా ప్రియకుమారీ, నీ జీవితంలో పదే పదే వస్తున్న శ్రమలకి ఆశ్చర్య పోతున్నావు కదూ. అదిగో ఆ ద్రాక్షతోటను చూసి నేర్చుకో. ఆ సంవత్సరానికి ఇక ఆ తోటవల్ల రావలసిన పంటంతా వచ్చేసిన తరువాతే తోటమాలి దాన్ని పట్టించు కోవడం మానేస్తాడు. దాని కలుపు తీయడు. ఆకుల్ని కొమ్మల్ని కత్తిరించడు. ఎరువు, మందుల్ని వేయడు, ద్రాక్షపళ్ళు కాసే కాలం అయిపోయింది గనుక ఇక ఆ తోటని అలా వదిలేస్తాడు. ఆ తోటని ఇక ఎంత బాగుచేసినా ఆ యేడు పండ్లు కాయవు. బాధలనుండి విముక్తులైన వాళ్ళు చాలామంది ఇక దేవునికి అంతగా అవసరంలేని వాళ్ళన్నమాట. అయితే నీ జీవితాన్ని కూడా పట్టించుకోకుండా వదిలెయ్యమంటావా?” శంకలు వదిలిన ఆ హృదయం అరిచింది “వద్దు ప్రభువా!”

*ఫలించే కొమ్మనే కత్తిరిస్తారు*

*ఆ కొమ్మే మరిన్ని ఫలాలనిస్తుంది*

*నీ ఆనంద జీవితం కూలిపోయిందా*

*నీ ఆశలు అడియాసలైనాయా*

*నీ కలలు, కోరికలు, ఆశయాలు నశించి*

*అణగారిపోతే ఆనందించు, ఇది దేవుని పనే*

*ఆయన చేతుల్లో కత్తెర ఉన్నది*

*కొంత ఫలించిన నీ జీవితం మరింత*

*ఫలభరితమవుతుంది*

--------------------------------------------------------------------

_*And every branch that beareth fruit he purgeth it, that it may bring forth more fruit*_ - (John - 15:2)

A child of God was dazed by the variety of afflictions which seemed to make her their target. Walking past a vineyard in the rich autumnal glow she noticed the untrimmed appearance and the luxuriant wealth of leaves on the vines, that the ground was given over to a tangle of weeds and grass, and that the whole place looked utterly uncared for; and as she pondered, the Heavenly Gardener whispered so precious a message that she would fain pass it on:

“My dear child, are you wondering at the sequence of trials in your life? Behold that vineyard and learn of it. The gardener ceases to prune, to trim, to harrow, or to pluck the ripe fruit only when he expects nothing more from the vine during that season. It is left to itself, because the season of fruit is past and further effort for the present would yield no profit. Comparative uselessness is the condition of freedom from suffering. Do you then wish me to cease pruning your life? Shall I leave you alone?” And the comforted heart cried, “No!”

—Homera Homer-Dixon

It is the branch that bears the fruit,  

That feels the knife,  

To prune it for a larger growth,  

A fuller life.  

Though every budding twig be lopped,  

And every grace  

Of swaying tendril, springing leaf,  

Be lost a space.  

O thou whose life of joy seems reft,  

Of beauty shorn;  

Whose aspirations lie in dust,  

All bruised and torn,  

Rejoice, tho’ each desire, each dream,  

Each hope of thine  

Shall fall and fade; it is the hand  

Of Love Divine  

That holds the knife, that cuts and breaks  

With tenderest touch,  

That thou, whose life has borne some fruit  

May’st now bear much.  

—Annie Johnson Flint

Faith Becomes sight

 ప్రార్థన చేయునప్పుడు మీరు అడుగుచున్న వాటినెల్లను పొందియున్నామని నమ్ముడి;  అప్పుడు అవి మీకు కలుగునని మీతో చెప్పుచున్నాను - (మార్కు 11:24).

మా చిన్న కొడుకు పదేళ్ళ వయస్సులో ఉన్నప్పుడు వాళ్ళ మామ్మ వాడికి క్రిస్మస్ బహుమతిగా ఒక స్టాంపుల ఆల్బమ్ ఇస్తానని మాట ఇచ్చింది. క్రిస్మస్ వచ్చేసింది కాని ఆల్బమ్ రాలేదు. మామ్మ దగ్గర్నునుండి ఉత్తరం కూడా రాలేదు. ఈ విషయాన్నెవరూ ప్రస్తావించ లేదు. వాడి స్నేహితులు వాడి క్రిస్మస్ బహుమతుల్ని చూడ్డానికి వచ్చారు. తనకి వచ్చిన బహుమతులన్నీ వాళ్ళకి చూపించాక అన్నాడు మావాడు “ఇవి కాక మా మామ్మ పంపించిన స్టాంపుల ఆల్బమ్.” నాకు ఆశ్చర్యమేసింది.

చాలామందితో అలానే  చెప్తూ వచ్చాడు. ఒకసారి వాడిని పిలిచి అడిగాను “జార్జ్, మామ్మగారు నీకు ఆల్బమ్ పంపించలేదు కదా, ఉందని ఎందుకు చెబుతున్నావు?”

జార్జి నావంక విచిత్రంగా చూసాడు. అసలా ప్రశ్న అడగవలసిన అవసరం ఏమొచ్చిందన్నట్టు ప్రశ్నార్థకంగా మొహం పెట్టి అన్నాడు. “అదేమిటమ్మా, మామ్మగారు పంపుతానని చెప్పిందిగా, చెప్తే పంపినట్టే" వాడి విశ్వాసాన్ని వమ్ముచేసే మాట ఏమి అనడానికి నాకు నోరు రాలేదు.

ఒక నెల గడిచిపోయింది. ఆల్బమ్ జాడలేదు. చివరికి ఒక రోజున జార్జి విశ్వాసం ఎలా ఉందో చూద్దామని కొంత, నిజంగానే ఆల్బమ్ ఎందుకు రాలేదా అనే సంశయంతో కొంత, వాణ్ణి పిలిచాను.

“మీ మామ్మగారు నీ ఆల్బమ్ గురించి మరిచిపోయినట్టుంది.” “లేదమ్మా" జార్జి స్థిరంగా జవాబిచ్చాడు. “ఎన్నటికి మర్చిపోదు.”

నమ్మకంతో వెలిగిపోతున్న ఆ పసిమొహాన్ని చూసాను. కాస్సేపు నేనన్నది నిజమేనేమో అన్న అనుమానపు నీడలు అందులో కదలాడినాయి. అంతలోకే మొహం కాంతివంతమైంది.

“అమ్మా, ఆల్బమ్ గురించి థ్యాంక్స్ చెప్తూ మామ్మగారికి ఉత్తరం రాస్తే ఎలా ఉంటుంది” అన్నాడు.

“ఏమో, ప్రయత్నించి చూడు” అన్నాను.

ఒక గొప్ప ఆధ్యాత్మిక సత్యం నాలో ఉదయించింది. జార్జి నిమిషాలమీద ఒక ఉత్తరం రాసేసి పోస్టు చేసాడు. ఈల వేసుకుంటూ మామ్మగారి మీద తనకి ఉన్న విశ్వాసంతో తేలిక హృదయంతో వెళ్ళిపోయాడు. వెంటనే జవాబు వచ్చింది.

"ప్రియమైన జార్జి, నీకు ఆల్బమ్ ఇస్తానన్న మాటను నేను మర్చిపోలేదు. నువ్వు అడిగిన ఆల్బమ్ గురించి ప్రయత్నించాను. నీకు కావల్సింది దొరకలేదు. అందుకని న్యూయార్క్ వెళ్ళాను. క్రిస్మస్ గడిచిపోయాక తిరిగి రాలేకపోయాను. అక్కడ దొరికింది కూడా నువ్వడిగింది కాదు. అందుకని మళ్ళీ మరొకదాని కోసం రాసాను. అదింకా రాలేదు. నీకిప్పుడు మూడు డాలర్లు పంపిస్తున్నాను. చికాగోలో నీక్కావలసింది కొనుక్కో” - ప్రేమతో మామ్మగారు. 

జార్జి ఆ ఉత్తరాన్ని విజయగర్వంతో చదువుకున్నాడు. “అమ్మా, నేను చెప్పలేదూ” అనిన వాడి మాట సందేహాల్లేని ఆ హృదయపు లోతుల్లోనుండి వచ్చింది. ఆ ఆల్బమ్ వస్తుందన్న వాడి ఆశ అన్ని నిరాశలనూ జయించే ఆశ. జార్జి నమ్మకంతో కనిపెడుతున్నంతసేపూ మామ్మగారు దాని కోసం పనిచేస్తూనే ఉంది. కాలం సంపూర్ణమైనప్పుడు విశ్వాసానికి రూపం వచ్చింది.

దేవుని వాగ్దానాల మీదికి అడుగు వెయ్యబోయే ముందు మనం ఎక్కడ అడుగు వేస్తున్నామో దాన్ని చూడాలనుకోవడం మానవసహజమైన బలహీనత. కాని యేసు ప్రభువు తోమాకీ, అతని తరువాత వచ్చిన ఎంతోమంది నమ్మకం లేనివారికీ చెప్పాడు, " చూచి నమ్మినవారికంటే చూడక నమ్మినవారు ధన్యులు ".

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

For this reason, I tell you, whatever you pray and ask for, believe that you have received it, and it will be yours - (Mark - 11:24)

When my little son was about ten years of age, his grandmother promised him a stamp album for Christmas. Christmas came, but no stamp album, and no word from grandmother. The matter, however, was not mentioned; but when his playmates came to see his Christmas presents, I was astonished, after he had named over this and that as gifts received, to hear him add,

“And a stamp album from grandmother.”

I had heard it several times, when I called him to me, and said, “But, Georgie, you did not get an album from your grandmother. Why do you say so?”

There was a wondering look on his face as if he thought it strange that I should ask such a question, and he replied, “Well, mamma, grandma said, so it is the same as.” I could not say a word to check his faith.

A month went by, and nothing was heard from the album. Finally, one day, I said, to test his faith, and really wondering in my heart why the album had not been sent,

“Well, Georgie, I think grandma has forgotten her promise.”

“Oh, no, mamma,” he quickly and firmly said, “she hasn’t.”

I watched the dear, trusting face, which, for a while, looked very sober, as if debating the possibilities I had suggested. Finally, a bright light passed over it, and he said,

“Mamma, do you think it would do any good if I should write to her thanking her for the album?”

“I do not know,” I said, “but you might try it.”

A rich spiritual truth began to dawn upon me. In a few minutes, a letter was prepared and committed to the mail, and he went off whistling his confidence in his grandma. In just a short time a letter came, saying:

“My dear Georgie: I have not forgotten my promise to you, of an album. I tried to get such a book as you desired, but could not get the sort you wanted; so I sent it on to New York. It did not get here till after Christmas, and it was still not right, so I sent for another, and as it has not come as yet, I send you three dollars to get one in Chicago. Your loving grandma.”

“As he read the letter, his face was the face of a victor. ”Now, mamma, didn’t I tell you?“ came from the depths of a heart that never doubted, that, ”against hope, believed in hope" that the stamp album would come. While he was trusting, grandma was working, and in due season faith became sight.

It is so human to want sight when we step out on the promises of God, but our Savior said to Thomas, and to the long roll of doubters who have ever since followed him: “Blessed are they who have not seen, and yet have believed.” —Mrs. Rounds