నీ గురించి నువ్వు చాలాసార్లు చిరాకుపడి ఉండొచ్చు. నువ్వు పెద్ద తెలివిగలవాడివి కాదు. ప్రత్యేకమైన వరాలేమీ లేవు. దేన్లోనూ నీకు ప్రత్యేకమైన ప్రావీణ్యత లేదు. నీది సగటు జీవితం. నీ జీవితంలో గడిచే రోజులన్నీ ఒకేలాగా చప్పిడిగా ఉంటున్నాయి.
అయినా పర్వాలేదు. నీ బ్రతుకు గొప్ప మహత్తుని సంతరించుకోగలదు. యోహాను ఏమీ అద్భుతాలను చెయ్యలేదు. కాని యేసుప్రభువు అతన్ని గురించి ఏమని చెప్పాడు? 'స్త్రీలు కన్నవారిలో యోహానుకన్న గొప్పవాడు లేడు.'
యోహాను ముఖ్య విధి ఏమిటంటే వెలుగును గూర్చి సాక్ష్యమివ్వడం. ఈ పనే నువ్వూ నేనూ చేపట్టాలి. అరణ్యంలో వినిపించే ఒక శబ్దంగా మాత్రమే ఉండిపోవడానికి యోహానుకు అభ్యంతరం లేదు. వినిపించడమేగాని, కనిపించని స్వరంగా ఉండి పోవడానికి సిద్ధపడు. అద్దం వెనుక వేసిన రంగు బయటికి కనిపించదు గాని అది సూర్యతేజాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది. సూర్యోదయమౌతూ ఉండగా పిల్లగాలి వీచి 'తెల్లారుతోంది' అంటూ ప్రకటించి తిరిగి చప్పబడిపోతుంది.
అతి సాధారణమైన, అత్యల్పమైన పనుల్ని కూడా దేవుడు నిన్ను కనిపెట్టి చూస్తున్నాడన్నట్టుగా చెయ్యి. నీకు సరిపడని మనుషులతో నివసించవలసి వచ్చినప్పుడు వాళ్ల ప్రేమను చూరగొనడానికి ప్రయత్నించు.
విత్తనాలను చల్లుతున్న మనం, చిన్నచిన్న కాలువలను తవ్వుతున్న మనం, మనుషుల్లో క్రీస్తును గురించిన చిన్నచిన్న ఆలోచనలను నాటుతున్న మనం, అనుకుంటున్న దానికంటే ఎక్కువ సేవే చేస్తున్నాము. మన ద్వారా కొంచెం సువార్త విన్నవాళ్ళు వాటిని ఒక దినాన తలుచుకుని 'ఇక్కడిదాకా రావడానికి మాకు మొట్టమొదటిసారిగా మార్గం చూపినవి ఆ మాటలే' అంటారు. మన విషయం అంటారా మన సమాధులపై తాజ్ మహల్ కట్టకపోయినా ఫర్వాలేదు. కాని మనం చనిపోయినప్పుడు సాధారణమైన వ్యక్తులు మన సమాధి చుట్టూ చేరి అంటారు. "ఇతను మంచి మనిషండీ. ఇతనేవీ అద్భుతకార్యాలు చెయ్యలేదుకాని, క్రీస్తు మాటలు మాట్లాడాడు. ఆ మాటలే నేను క్రీస్తుని తెలుసుకునేలా చేసాయి."
వసంతం పిలిచింది
రేగడి నేలలో దాగిన
హరిత పత్రాలు వికసించాయి
ఆకుల కింద దాగిన పూలు
తలలెత్తి కిలకిలా నవ్వాయి
ఎన్నెన్ని అందాలు చందాలు
చామంతులు గులాబీలు
కంటికి కనిపించని పుష్పాలు
వెలుతురు పిలిచే సరికి
ఆకుల్ని తొలగించి తొంగిచూసాయి
ఎందరెందరో చేసారు
ఎన్నెన్నో పుణ్యకార్యాలు
ఆకుమాటున విరబూసే
ఆ అందాలను అరసినంతనే
ఆనందించేదెంతమంది?
విరిగి నలిగిన చితికిపోయిన గుండెల్లో
విశ్వాస ప్రేమ పుష్పాలు
పరలోకపు కాంతుల్ని విరజిమ్ముతూ
ప్రేమ సరాగాలతో వికసించి
ఆకుమాటున దాగి అందాలీనుతాయి
నీడల్లో చీకటి జాడల్లో
వీధుల్లో శ్రమలవాడల్లో
పూసే పూలు వెదజల్లే
విశ్వాస పరిమళం
పరిశీలనకందని పరమరహస్యం
మన మసక కంటికి అందక
ఉన్న అందాలెన్నో కాదా
పరలోకపు తోటమాలి దిగివచ్చి
దాగిన అందాలను వెలికి తీసి
వెలిగిస్తే కనిపిస్తాయి.
అజ్ఞాత వ్యక్తుల్లోనుంచి దేవుడు తన సేవకుల్ని ఎన్నుకుంటాడు - లూకా 14:23.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
John did no miracle: but all things that John spake of this man were true - (John - 10:41)
You may be very discontented with yourself. You are no genius, have no brilliant gifts, and are inconspicuous for any special faculty. Mediocrity is the law of your existence. Your days are remarkable for nothing but sameness and insipidity. Yet you may live a great life.
John did no miracle, but Jesus said that among those born of women there had not appeared a greater than he.
John’s main business was to bear witness to the Light, and this may be yours and mine. John was content to be only a voice if men would think of Christ.
Be willing to be only a voice, heard but not seen; a mirror whose surface is lost to view, because it reflects the dazzling glory of the sun; a breeze that springs up just before daylight, and says, “The dawn! the dawn!” and then dies away.
Do the commonest and smallest things as beneath His eye. If you must live with uncongenial people, set to their conquest by love. If you have made a great mistake in your life, do not let it becloud all of it; but, locking the secret in your breast, compel it to yield strength and sweetness.
We are doing more good than we know, sowing seeds, starting streamlets, giving men true thoughts of Christ, to which they will refer one day as the first things that started them thinking of Him; and, of my part, I shall be satisfied if no great mausoleum is raised over my grave, but those simple souls shall gather there when I am gone, and say,
“He was a good man; he wrought no miracles, but he spake words about Christ, which led me to know Him for myself.” —George Matheson
“THY HIDDEN ONES” (Psa. 83:3)
“Thick green leaves from the soft brown earth,
Happy springtime hath called them forth;
The first faint promise of summer bloom
Breathes from the fragrant, sweet perfume,
Under the leaves.
“Lift them! what marvelous beauty lies
Hidden beneath, from our thoughtless eyes!
Mayflowers, rosy or purest white,
Lift their cups to the sudden light,
Under the leaves.
“Are there no lives whose holy deeds—
Seen by no eye save His who reads
Motive and action—in silence grow
Into rare beauty, and bud and blow
Under the leaves?
“Fair white flowers of faith and trust,
Springing from spirits bruised and crushed;
Blossoms of love, rose-tinted and bright,
Touched and painted with Heaven’s own light
Under the leaves.
“Full fresh clusters of duty borne,
Fairest of all in that shadow grown;
Wondrous the fragrance that sweet and rare
Comes from the flower cups hidden there
Under the leaves.
“Though unseen by our vision dim,
Bud and blossom are known to Him;
Wait we content for His heavenly ray—
Wait till our Master Himself one day
Lifteth the leaves.”
“God calls many of His most valued workers from the unknown multitude” (Luke 14:23).
