Earth's Broken Things

పురుగువంటి యాకోబూ, స్వల్పజనమగు ఇశ్రాయేలూ, భయపడకుడి. కక్కులు పెట్టబడి పదునుగల కొత్తదైన నురిపిడి మ్రానుగా నిన్ను నియమించియున్నాను - (యెషయా 41:14,15). 

పురుగు, పదునైన పళ్ళు ఉన్న ఒక పరికరం - రెండింటి మధ్య ఎంత తేడా! పురుగు చాలా అల్పమైనది. రాయి తగిలితే గాయపడుతుంది. నడిచేవాళ్ళ కాళ్ళ క్రింద పడి నలిగిపోతుంది. అయితే ఈ నురిపిడి మ్రానో, ఇది నలగొడుతుందేగాని తానెప్పుడూ నలగదు. ఇది రాయి మీద లోతుగా గుర్తులు పెట్టగలదు. అయితే దేవుడు మొదటి దాన్ని రెండోదిగా మార్చగలడు. పురుగు లాగా బలహీనంగా ఉన్న మనిషిని గాని జాతిని గాని తన ఆత్మ శక్తితో దృఢపరచి ప్రపంచ చరిత్రలో తన స్థానాన్ని అందరికీ ఎత్తి చూపించగలిగేలా చేస్తాడు.

కాబట్టి పురుగులాంటి వారు నిరుత్సాహ పడకూడదు. మనలను మన పరిస్థితుల కంటే బలవంతులనుగా చేస్తాడు దేవుడు. ఆ పరిస్థితులను మనకు క్షేమకారకాలుగా మలుస్తాడు. వాటన్నిటినీ మన ఆత్మకి ఉత్ర్పేరకాలుగా చేసుకోవచ్చు. చిమ్మచీకటి లాటి నిరాశను నలగగొట్టి దాన్లో ఉన్న బంగారపు ఆభరణాలను తీసుకోవచ్చు. మనకు దేవుడు ఉక్కులాంటి దృఢమైన నిశ్చయాన్ని ఇచ్చినప్పుడు కష్టాలనే కఠినమైన నేలను లోతుగా దున్నగలం. ఆయన మనల్ని అలా చేస్తానని మాట ఇచ్చాడు. చెయ్యకుండా ఉంటాడా?

ఈ లోకంలోని పగిలిపోయిన వస్తువులతోనే దేవుడు తన సామ్రాజ్యాన్ని కడుతున్నాడు. మనుషులైతే బలవంతుల్ని, విజయాలు సాధించిన వాళ్ళనీ, దృఢకాయుల్ని తమ రాజ్యాలను కట్టేందుకు ఎన్నుకున్నారు. అయితే మన దేవుడు పరాజితులకు దేవుడు. లోకంలో విరిగిపోయిన ఆత్మలతో పరలోకం నిండుతుంది. వాడిపోయిన ప్రతికొమ్మనూ ఆయన తిరిగి పచ్చగా కళకళలాడేలా చేస్తాడు. దుఃఖంతోను, శ్రమతోను చితికిపోయిన ప్రతి జీవితాన్ని స్తుతి సంగీతం వినిపించే వీణగా తయారుచేస్తాడు. ఇహలోకపు అతి నికృష్టమైన ఓటమిని ఆయన పరలోకపు మహిమగా మార్చగలడు.

నన్ననుసరించు నిన్ను సరిచేస్తాను

నామాటలు పలికిస్తాను

నా కరుణకు పాత్రుడిగా చేస్తాను

ఈ ధరణికి సహాయకుడిగా చేస్తాను

నన్ననుసరించు నిన్ను సరిచేస్తాను

నీవు సాధించలేని దానిని నీకిస్తాను

ప్రేమ, నిరీక్షణ, పరిశుధ్ధత నింపుతాను

నా రూపానికి నిన్ను మారుస్తాను

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Fear not, thou worm Jacob...I will make thee a threshing instrument with teeth - (Isa - 41:14-15)

Could any two things be in greater contrast than a worm and an instrument with teeth? The worm is delicate, bruised by a stone, crushed beneath the passing wheel; an instrument with teeth can break and not be broken; it can grave its mark upon the rock. And the mighty God can convert the one into the other. He can take a man or a nation, who has all the impotence of the worm, and by the invigoration of His own Spirit, He can endow with strength by which a noble mark is left upon the history of the time.

And so the “worm” may take heart. The mighty God can make us stronger than our circumstances. He can bend them all to our good. In God’s strength, we can make them all pay tribute to our souls. We can even take hold of a black disappointment, break it open, and extract some jewel of grace. When God gives us wills like iron, we can drive through difficulties as the iron share cuts through the toughest soil. “I will make thee,” and shall He not do it? —Dr. Jowett

Christ is building His kingdom with earth’s broken things. Men want only the strong, the successful, the victorious, the unbroken, in building their kingdoms; but God is the God of the unsuccessful, of those who have failed. Heaven is filling with earth’s broken lives, and there is no bruised reed that Christ cannot take and restore to glorious blessedness and beauty. He can take the life crushed by pain or sorrow and make it into a harp whose music shall be all praise. He can lift earth’s saddest failure up to heaven’s glory. —J. R. Miller

“Follow Me, and I will make you”  

Make you speak My words with power,  

Make your channels of My mercy,  

Make you helpful every hour.  

“Follow Me, and I will make you”  

Make you what you cannot be  

Make you loving, trustful, godly,  

Make you even like to Me.  

—L. S. P.

Treasures in the Darkness

మోషే- దేవుడున్న ఆ గాఢాంధకారమునకు సమీపింపగా... - (నిర్గమ 20:21).

జ్ఞానులనుండి, తెలివితేటలు గలవాళ్ళనుండి దాచిపెట్టిన రహస్యాలెన్నో దేవుని దగ్గర ఉన్నాయి. వాటి గురించి భయం అవసరం లేదు. నీకర్థంకాని విషయాలను నిశ్చింతగా అంగీకరించు. సహనంతో కనిపెట్టు. తన గాఢాంధకారంలోని విషయాలను నీకు మెల్లిమెల్లిగా బోధపరుస్తాడాయన. ఆ రహస్యాల్లోని మహిమైశ్వర్యాలను కనపరుస్తాడు. రహస్యం దేవుని వదనాన్ని దాచే ఒక అడ్డుతెర.

నీ జీవితం మీద కమ్ముకోబోతున్న మేఘాన్ని చూసి భయపడకు. ఎందుకంటే దాన్లో దేవుడున్నాడు. ఆ మేఘం అవతలివైపంతా ప్రకాశమానమైన తేజస్సు.

“మిమ్మును శోధించుటకు మీకు కలుగుచున్న అగ్నివంటి మహా శ్రమలను గూర్చి మీకేదో యొక వింత సంభవించినట్లు ఆశ్చర్యపడకుడి. క్రీస్తు మహిమ బయలుపరచబడినప్పుడు మీరు మహానందముతో సంతోషించు నిమిత్తము క్రీస్తు శ్రమలలో పాలివారై యున్నంతగా సంతోషించుడి.”

మబ్బు మీపై కమ్ముతూ ఉందా?

మెరుపులతో భయపెడుతూ

నల్లగా పిడుగులు కురిపించే పెనుగాలికి నాందిగా

ఆకాశాన్ని చీకటి చేసే నీడగా

ఉన్నకొద్దీ చిమ్మచీకటి కమ్ముతూ

నీ గుండెల్లో గుబులు పుట్టిస్తూ

నీపై చిక్కని కారు చీకటి నీడ పరుస్తూ

వచ్చేస్తుందా మేఘం?

దేవుడొస్తున్నాడు దాన్లో!

మబ్బు నీపై కమ్ముతూ ఉందా

యెహోవా విజయరథం అది

అగాధాల మీదుగా నీకోసం పరుగులెత్తుతోంది

ఆయన చుట్టూ కప్పుకున్న నీలి శాలువా అది

మెరుపులు ఆయన నడికట్టులే

ఆయన తేజస్సుకి ముసుగే అది

జిగేలుమనే నీ కళ్ళు భరించలేవా కాంతిని

దేవుడొస్తున్నాడు దాన్లో!

మేఘం నీపై కమ్ముతూ ఉందా?

నిన్ను కృంగదీసే శ్రమ ముంచుకొస్తూ ఉందా?

చీకటి శోధన చరచర దూసుకువస్తూ ఉందా?

తెలియని మసక మబ్బు తేలివస్తూ ఉందా?

అర్థం గాని అవాంతరం అలలా పడుతూ ఉందా?

సూర్యకాంతిని నీ కంటికి దూరం చేసే మేఘమా అది?

దేవుడొస్తున్నాడు దాన్లో!

మబ్బు నీపై కమ్ముతూ ఉందా?

రోగం, నీరసం, ముసలితనం, మరణం

నీ తుది ఊపిరినాడు చెదిరిపోతాయన్నీ

దారిని పొగమంచు మూసి

తీరం తెలియకుండా చేసే కారుమబ్బు

అనతికాలంలోనే స్వర్ణకాంతితో అలరారుతుంది

దేవుడొస్తున్నాడు దాన్లో!

ఒక భక్తుడు రాకీ పర్వత శిఖరంపై నిల్చుని క్రింద లోయలో చెలరేగుతున్న తుపానుని చూస్తున్నప్పుడు ఒక డేగ ఆ మేఘాలను చీల్చుకుని పైకి వచ్చింది. సూర్యుని దిశగా పైపైకి అది ఎగురుతూ ఉంటే దాని రెక్కలకున్న వర్షబిందువులు వజ్రాల్లాగా మెరిసాయి. ఆ తుపాను రాకపోయినట్టయితే ఆ డేగ లోయలోనే క్రింద ఎక్కడో ఎగురుతూ ఉండేది. జీవితంలో మనకెదురయ్యే బాధలే మనం దేవుని వైపుకి ఎక్కిపోవడానికి కారణాలవుతాయి.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Moses drew near unto the thick darkness where God was - (Exod - 20:21)

God has still His hidden secrets, hidden from the wise and prudent. Do not fear them; be content to accept things that you cannot understand; wait patiently. Presently He will reveal to you the treasures of darkness, the riches of the glory of the mystery. The mystery is only the veil of God’s face.

Do not be afraid to enter the cloud that is settling down on your life. God is in it. The other side is radiant with His glory. “Think it not strange concerning the fiery trial which is to try you, as though some strange thing happened unto you; but rejoice, in as much as ye are partakers of Christ’s sufferings.” When you seem loneliest and most forsaken, God is nigh. He is in the dark cloud. Plunge into the blackness of its darkness without flinching; under the shrouding curtain of His pavilion, you will find God awaiting you. —Selected

“Hast thou a cloud?  

Something dark and full of dread;  

A messenger of tempest overhead?  

A something that is darkening the sky;  

A something growing darker bye and bye;  

A something that thou fearest will burst at last;  

A cloud that doth a deep, long shadow cast,  

God cometh in that cloud.  

Hast thou a cloud?  

It is Jehovah’s triumph car: in this  

He rideth to thee, o’er the wide abyss.  

It is the robe in which He wraps His form;  

For He doth gird Him with the flashing storm.  

It is the veil in which He hides the light  

Of His fair face, too dazzling for thy sight.  

God cometh in that cloud.  

Hast thou a cloud?  

A trial that is terrible to thee?  

A black temptation threatening to see?  

A loss of some dear one long thine own?  

A mist, a veiling, bringing the unknown?  

A mystery that unsubstantial seems:  

A cloud between thee and the sun’s bright beams?  

God cometh in that cloud.  

Hast thou a cloud?  

A sickness—weak old age—distress and death?  

These clouds will scatter at thy last faint breath.  

Fear, not the clouds that hover o’er thy bark,  

Making the harbor’s entrance dire and dark;  

The cloud of death, though misty, chill, and cold,  

Will yet grow radiant with a fringe of gold.  

GOD cometh in that cloud.”

As Dr. C. stood on a high peak of the Rocky Mountains watching a storm raging below him, an eagle came up through the clouds and soared away towards the sun and the water upon him glistened in the sunlight like diamonds. Had it not been for the storm he might have remained in the valley. The sorrows of life cause us to rise towards God.

Songs of Praise Rise From Affliction

నీ మార్గములు న్యాయములును సత్యములునైయున్నవి - (ప్రకటన 15:3-4).

ఇరవై ఐదేళ్ళకి పైగా బాధలననుభవించిన శ్రీమతి చార్లస్ స్పర్జన్ గారు ఈ విషయాన్ని చెప్పారు.

ఒక రోజంతా సూర్యుడు కనబడకుండా మసక చీకటిలోనే గడిచిపోయింది. రాత్రి అయింది. నేను విశ్రాంతిగా పడుకొని ఉన్నాను. వెచ్చని నా గది నిండా వెలుగుగానే ఉన్నప్పటికీ బయటున్న చీకటి కొంత నా ఆత్మలోకి ప్రవేశించి దాని దృష్టి మందగించినట్టు అనిపించింది. నా చేతిని నిరంతరమూ పట్టుకుని ఉంటుందనుకున్న చేయి కోసం వ్యర్థంగా తడుములాడాను. పొగమంచు కప్పిన బాధల బురద బాటలో నన్ను నడిపించే తోడు కోసం వెదికి అది దొరకక నా హృదయం మూలిగింది.

తన సంతానంతో దేవుడిలా ఎందుకు చేస్తున్నాడు? అప్పుడప్పుడూ నా చెంతకి ఈ పదునైన చేదు బాధను ఎందుకు పంపిస్తున్నాడు? ఆయన బిడ్డలకు నా చేతనైనంత సేవ చెయ్యాలని తహతహలాడే నాలో ఈ బలహీనతలను దీర్ఘకాలం ఎందుకు ఉండనిస్తున్నాడు.

ఈ చిరాకైన ప్రశ్నలకి వెంటనే సమాధానం దొరికింది. ఆ భాష చాలా కొత్తగా ఉంది. కాని నా గుండెల్లో వినిపించే గుసగుసలకు ఏ అనువాదకుడూ అక్కర్లేదు.

చాలాసేపు నా గదిలో నిశ్శబ్దం అలుముకుంది. ఉన్నట్టుండి ఒక మెల్లని తియ్యని మృదుస్వరం, చిన్న పక్షి మంద్రస్వరంతో పాడుతున్నట్టు వినిపించింది.

ఏమై ఉంటుంది? ఏదో పక్షి నా కిటికీమీద వాలి ఈ రాత్రిలో ఏదో పాట పాడుకుంటూ ఉందిలే అనుకున్నాను.

మళ్ళీ ఆ కోమల సంగీతం వినవచ్చింది. వీనుల విందుగా ఆహ్లాదపరుస్తూ, మనసుకి అర్థం కాకుండా.

అది ఆ ప్రక్కనే మండుతున్న కట్టెల్లోనుండి వస్తోంది! ఎండిన కట్టెల్లో ఎన్నోఏళ్లుగా బందీగా ఉన్న స్వరాలను మంటలో పుట్టిన వేడిమి బయటికి తెస్తున్నది.

ఆ కట్టె చెట్టులో ఒక భాగంగా ఉన్నప్పుడు పచ్చగా కళకళలాడుతూ ఉన్నప్పుడు ఆ సంగీతాన్ని దాచి పెట్టుకుందేమో. కొమ్మల మీద పక్షులు కిలకిలలాడినప్పుడు, ఆకుల్ని బంగారు రవి కిరణాలు ముద్దాడినప్పుడు ఆ సంగీతం దాన్లో నిండిందేమో. ఇప్పుడా కట్టె ముసలిదైపోయింది. లోపల ఉన్న రాగాలపై ఎన్నో ఏళ్ళ పెరుగుదల వలయాలు వలయాలుగా పెరిగి మూసేసిందేమో. ఆ రాగాలన్నీ లోపలెక్కడో పూడుకు పోయాయేమో. కాని అగ్ని తన నాలుకలు చాచి దాని కఠినత్వాన్ని దహించినప్పుడు దాని గుండెల్లోనుండి ఆ పాట చీల్చుకుని బయటికి వచ్చింది. త్యాగ గీతికగా వినిపించింది. నేననుకున్నాను. “శ్రమల అగ్ని జ్వాలలు మనలోని స్తుతి పాటల్ని వెలువరించినప్పుడు నిజంగా మనం శుద్ధులమవుతాము. మన దేవుడు మహిమ పొందుతాడు”.

మనలో చాలామంది ఈ కట్టెలాంటి వాళ్ళమే. కఠినంగా, ఏ అనుభూతి లేక బండబారి ఉన్నామేమో. మనలోనుంచి వీనులవిందైన సంగీతం వినిపించాలి. మనచుట్టూ రగిలే ఈ మంటలే మనలో మోగే విధేయత పాటల్ని వినిపించేలా చేసేవి. 

నేనిలా ఆలోచించుకుంటూ ఉంటే మంట వెలుగుతూ ఉంది. నా ఎదుట జరిగిన ఆ ఉపమానం నన్నెంతో ఊరటపరిచింది. 

అగ్ని జ్వాలల్లో గీతాలాపన. అవును దేవుడు సహాయపడుతున్నాడు. మొద్దుబారి పోయిన గుండెల్లోంచి రాగాలు పలికించడానికి ఇదొక్కటే మార్గమయితే ఈ అగ్ని గుండం ఇంకా వేడిగా చెయ్యనియ్యండి.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Just and true are thy ways, thou King of saints - (Rev - 15:3)

The following incident is related by Mrs. Charles Spurgeon, who was a great sufferer for more than a quarter of a century:

“At the close of a dark and gloomy day, I lay resting on my couch as the deeper night drew on; and though all was bright within my cozy room, some of the external darkness seemed to have entered into my soul and obscured its spiritual vision. Vainly I tried to see the Hand which I knew held mine and guided my fog-enveloped feet along a steep and slippery path of suffering. In the sorrow of heart, I asked,

“’ Why does my Lord thus deal with His child? Why does He so often send sharp and bitter pain to visit me? Why does He permit lingering weakness to hinder the sweet service I long to render to His poor servants?’

“These fretful questions were quickly answered, and through a strange language; no interpreter was needed save the conscious whisper of my heart.

“For a while silence reigned in the little room, broken only by the crackling of the oak log burning in the fireplace. Suddenly I heard a sweet, soft sound, a little, clear, musical note, like the tender trill of a robin beneath my window.

“’ What can it be? surely no bird can be singing out there at this time of the year and night.’

“Again came the faint, plaintive notes, so sweet, so melodious, yet mysterious enough to provoke our wonder. My friend exclaimed,

“’ It comes from the log on the fire!’ The fire was letting loose the imprisoned music from the old oak’s inmost heart!

“Perchance he had garnered up this song in the days when all was well with him when birds twittered merrily on his branches, and the soft sunlight flecked his tender leaves with gold. But he had grown old since then, and hardened; ring, after ring of knotty growth had sealed up the long-forgotten melody, until the fierce tongues of the flames, came to consume his callousness, and the vehement heart of the fire wrung from him at once a song and a sacrifice. ’Ah,’ thought I, ’when the fire of affliction draws songs of praise from us, then indeed we are purified, and our God is glorified!’

“Perhaps some of us are like this old oak log, cold, hard, insensible; we should give forth no melodious sounds, were it not for the fire which kindles around us, and releases notes of trust in Him, and cheerful compliance with His will.

“’ As I mused the fire burned,’ and my soul found sweet comfort in the parable so strangely set forth before me.

“Singing in the fire! Yes, God helping us, if that is the only way to get harmony out of these hard apathetic hearts, let the furnace be heated seven times hotter than before.”