Preparation For Praise

ప్రియులారా, మిమ్మును శోధించుటకు మీకు కలుగుచున్న అగ్నివంటి మహాశ్రమను గూర్చి మీకేదో యొక వింత సంభవించునట్లు ఆశ్చర్యపడకుడి. ... క్రీస్తు శ్రమలలో మీరు పాలివారైయున్నంతగా సంతోషించుడి - (1 పేతురు 4:12,13).

దావీదు వీణ శృతి కావాలంటే ఎన్నెన్నో లోటులు ఆయన సహించవలసి వచ్చింది. శ్రావ్యమైన స్వరమెత్తి కృతజ్ఞతాస్తుతులు చెల్లించే మనసు రావాలంటే ఎడారిలో ఎన్నో రోజులు వేచియుండాలి. ఇందువల్లనే ఈ లోకంలో క్రుంగిన హృదయాలను ఆహ్లాద పరచగలుగుతాము. మన తండ్రి ఇంటిని గొప్ప చెయ్యగలుగుతాము.

యెష్షయి కుమారుడు లోకారంభంనుండి ఎవరూ రాయలేనంత గొప్ప కీర్తనలను రాసాడంటే ఆయనకున్న యోగ్యత ఏమిటి?

దుష్టులు చెలరేగినందువల్లనే దేవుని సహాయం కోసం అర్థింపు బయలు వెడలింది. దేవుని విశ్వాస్యతను గురించిన ఆశ, ఆయన విమోచించిన తరువాత ఆయన కరుణాశీలతను ప్రస్తుతించే స్తుతి పాటగా పరిమళించింది. ప్రతి విచారమూ దావీదు వీణెలో మరొక తీగె. ప్రతి విడిపింపూ మరొక పాటకి ప్రాణం.

బాధ తొలగిన ఒక పులకరింత, దక్కిన ఒక దీవెన, దాటిపోయిన ఒక కష్టం, గండం, ఇలా ఏ చిన్న అనుభవం దావీదుకి కలిగి ఉండకపోయినా ఈనాడు ఒక్క కీర్తన కూడా మనకి ఉండేది కాదు. దేవుని ప్రజల అనుభూతులకి అద్దం పట్టి ఆదరణనిచ్చే ఈ కీర్తనలు మనకి లేకపోతే ఎంత నష్టమయ్యేది మనకి!

దేవుని కోసం కనిపెట్టడం, ఆయన చిత్త ప్రకారం బాధల ననుభవించడం, ఆయన్ని తెలుసుకోవడం అనేది ఆయన శ్రమల్లో పాలుపంచుకోవడమే, ఆయన కుమారుని పోలికలోకి మారడమే. కాబట్టి నీ అనుభవం పెరగాలంటే, ఆత్మీయ అవగాహన కలగాలంటే విస్తరించనున్న నీ శ్రమలను చూచి గాబరా పడకు. వాటితో బాటే దేవుని కృప కూడా నీ పట్ల విస్తరిస్తుంది. ఎందుకంటే పరిశుద్ధాత్మ ఊపిరి నిన్ను క్రొత్త సృష్టిగా చేసినప్పుడు చలనం లేని రాయిలాగా చెయ్యలేదు. నీ హృదాయనుభూతుల్ని ఇంకా మృదువుగా, పదిలంగా ఉంచింది. 

పౌలుని దేవుడు నమ్మకమైనవానిగా ఎంచాడు కాబట్టి తన పరిచర్యకు నియమించాడు. (1 తిమోతి 1:12)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Beloved, do not be surprised at the ordeal that has come to test you...you are sharing what Christ suffered; so rejoice in it - (1 Pet - 4:12-13)

Many awaiting hours was needful to enrich the harp of David, and many awaiting hours in the wilderness will gather for us a psalm of “thanksgiving, and the voice of melody,” to cheer the hearts of fainting ones here below, and to make glad our Father’s house on high.

What was the preparation of the son of Jesse for the songs like unto which none other have ever sounded on this earth?

The outrage of the wicked brought forth cries for God’s help. Then the faint hope in God’s goodness blossomed into a song of rejoicing for His mighty deliverances and manifold mercies. Every sorrow was another string to his harp; every deliverance another theme for praise.

One thrill of anguish spared, one blessing unmarked or unprized, one difficulty or danger evaded, how great would have been our loss in that thrilling Psalmody in which God’s people today find the expression of their grief or praise!

To wait for God, and to suffer His will, is to know Him in the fellowship of His sufferings, and to be conformed to the likeness of His Son. So now, if the vessel is to be enlarged for spiritual understanding, be not affrighted at the wider sphere of suffering that awaits you. The Divine capacity of sympathy will have a more extended sphere, for the breathing of the Holy Ghost in the new creation never made a stoic, but left the heart’s affection tender and true. —Anna Shipton

“He tested me ere He entrusted me” (1 Tim. 1:12, Way’s Trans.).

Patience in the Routine

నేను నీతో తెలియజెప్పువరకు అక్కడనే యుండుము - (మత్తయి 2:13).

నన్ను ఉండమన్న చోటే ఉంటాను

ప్రియ ప్రభూ! నీవు చెప్పినచోటే ఉంటాను

సాగిపోవాలనిపించినా 

అందరితో కలిసి అడుగు వేద్దామనిపించినా

ఎగురుతున్న పతాకాన్ని అనుసరించాలనిపించినా

యుద్ధరంగంలోకి దూకాలని ఉన్నా

ఉంటాను ప్రభూ నీవుండమన్న చోటనే

నన్ను ఉండమన్న చోటనే ఉంటాను

ప్రియ ప్రభూ నీవు చెప్పిన పనే చేస్తాను

పొలం చాలా చిన్నదైనా, సారం కొదువైనా

వ్యవసాయానికి అనువు గాకపోయినా

ఉంటాను నీదే కదా ఈ పొలం

విత్తనాలు ఇస్తే విత్తుతాను

నేల దున్ని వానకోసం కనిపెడతాను

మొలకలెత్తినప్పుడు ఆనందిస్తాను

నువ్వు చెయ్యమన్న పనే చేస్తాను ప్రభూ!!

నన్ను ఉండమన్న చోటే ఉంటాను

ప్రియ ప్రభూ! నీవు చెప్పినచోటే ఉంటాను

భారాన్నీ వేడినీ భరిస్తాను

నీ మీద ఆనుకుని సాయంత్రమైనప్పుడు

బరువైన నాగలిని నీముందు ఉంచుతాను

నా పని పూర్తి అయిందని దాన్ని దించుతాను

నిత్యత్వపు తేజస్సులోకి బ్రతుకు గమ్యాన్ని చేరి కనుగొంటాను

నిలిచి ఉండడమే మేలు సాగిపోవడం కంటే

నిలిచి ఉండమన్నదే నీ ఆజ్ఞ గనుక.

పరిస్థితుల పంజరంకేసి రెక్కలు కొట్టుకునే అసహనం నిండిన హృదయమా! ఎక్కువగా ఉపయోగపడాలని తహతహలాడుతున్నావా? నీ రోజులన్నిటినీ దేవుడే నియమించాడు. ఓపికతో నిరీక్షించు, జీవితం చవీసారం లేదనిపించిన వేళలే నీకు బలం చేకూరే సమయాలు. ఆ బలంలో దేవుడు నీకు అందించే పెద్దపెద్ద అవకాశాలను అందుకుని ఆ వత్తిడులకు తట్టుకుని నిలబడగలవు.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Be thou there till I bring thee word - (Matt - 2:13)

“I’ll stay where You’ve put me;  

I will, dear Lord, Though I wanted so badly to go;  

I was eager to march with the ‘rank and file,’  

Yes, I wanted to lead them, You know.  

I planned to keep step to the music loud,  

To cheer when the banner unfurled,  

To stand amid the fight straight and proud,  

But I’ll stay where You’ve put me.  

“I’ll stay where You’ve put me; I’ll work, dear Lord,  

Though the field be narrow and small,  

And the ground be fallow, and the stones lie thick,  

And there seems to be no life at all.  

The field is Thine own, only give me the seed,  

I’ll show it with never a fear;  

I’ll till the dry soil while I wait for the rain,  

And rejoice when the green blades appear;  

I’ll work where You’ve put me.

“I’ll stay where You’ve put me; I will, dear Lord;  

I’ll bear the day’s burden and heat,  

Always trusting Thee fully; when even has come  

I’ll lay heavy sheaves at Thy feet.  

And then, when my earthwork is ended and done,  

In the light of eternity’s glow,  

Life’s record all closed, I surely shall find  

It was better to stay than to go;  

I’ll stay where You’ve put me.”

“Oh restless heart, that beat against your prison bars of circumstances, yearning for a wider sphere of usefulness, leave God to order all your days. Patience and trust, in the dullness of the routine of life, will be the best preparation for a courageous bearing of the tug and strain of the larger opportunity which God may sometimes send you.” 

Flowers in the Canyon

 

మన మేలు కొరకే - (హెబ్రీ 12:10)

రాల్ఫ్ కానర్ రాసిన ఒక పుస్తకంలో గ్వెన్ అనే అమ్మాయి కథ ఉంది. గ్వెన్ చాలా మొండిపిల్ల. ఎప్పుడూ అన్నింటినీ తనకిష్టమైనట్టుగానే జరిపించుకుంటూ ఉండేది. అయితే ఒక రోజు హఠాత్తుగా ప్రమాదం సంభవించి, జీవితాంతం అంగవైకల్యంతో బాధపడాల్సిన దుర్గతి పట్టింది. ఆమె మొండితనం ఇంకా ఎక్కువైంది. ఎప్పుడూ వణుకుతూ ఉండేది. ఒక రోజున పర్వత ప్రాంతాలలో మిషనరీగా పనిచేసే ఒక సేవకుడు ఆమెను దర్శించాడు. అతన్ని అందరూ స్కై పైలెట్ అంటారు. 

అతనామెకు కొండలోయల గురించి ఒక కథ చెప్పాడు. “మొదట్లో అసలు లోయలే లేవు. అంతా సమంగా మైదానంలాగా ఉండేది. ఒకరోజు ఆ మైదానాల యజమాని షికారుకి వెళ్తూ ఉంటే అంతా గడ్డే కనిపించింది. “పూలమొక్కలేవీ?” అంటూ మైదానాన్ని అడిగాడు. 'అయ్యా నాలో విత్తనాలు లేవండీ' అని జవాబు చెప్పింది ఆ మైదానం.

ఆయన ఎగిరే పక్షులకి ఆజ్ఞాపించాడు. అవి రకరకాల విత్తనాలను మైదాన మంతా చల్లాయి. త్వరలోనే మైదానమంతా బంతులూ, చేమంతులూ, మల్లెలూ కనకాంబరాలూ, సంపెంగలూ పూసాయి. యజమాని సంతోషించాడు. కాని తన కిష్టమైన పూలు అందులో కనిపించలేదు. మళ్ళీ మైదానాన్ని అడిగాడు. 'నాకిష్టమైన గులాబీలు, విరజాజులూ, లిల్లీలూ కనబడవేం?' మళ్ళీ ఆయన పక్షులకి ఆజ్ఞ ఇచ్చాడు. అవి మళ్ళీ విత్తనాలను ఎక్కడెక్కడినుంచో తీసుకువచ్చి చల్లాయి, కాని యజమాని వచ్చి చూస్తే మళ్ళీ తన కిష్టమైన పూలు కనబడలేదు".

“నాకిష్టమైన పూలు కనిపించవేం?"

మైదానం విచారంతో పలికింది “అయ్యా ఆ పూలు బ్రతకడంలేదు. గాలి గట్టిగా వీచేసరికి, అన్నీ వాడిపోయి రాలిపోతున్నాయి" అంది.

యజమాని మెరుపుకు ఆజ్ఞ ఇచ్చాడు. ఒక్క దెబ్బతో మెరుపుతీగె నేలను తాకి మైదానానికి మధ్య పెద్ద లోయను తయారు చేసింది. మైదానమంతా బాధతో అల్లాడి పోయింది. చాలా రోజులపాటు తనలో ఉన్న ఆ పెద్దగుంటను చూసి ఏడుస్తూ ఉండేది.

అయితే ఆ గాడిలోకి నదీజలాలు పారాయి. ఒండ్రుమట్టి పుష్కలంగా దానిపై మేట వేసింది. మళ్ళీ పక్షులు విత్తనాలను తీసుకొచ్చి ఆ లోయలో వేసాయి. కొంత కాలానికి ఆ లోయలోని రాళ్ళమీద పచ్చగా తళతళలాడే నాచు పరుచుకుంది, నేలంతా పూలమొక్కలు మొలిచి అందాలు విరజిమ్మాయి. సూర్యకాంతిలో పెద్ద పెద్ద చెట్లు మొలిచి తలలెత్తాయి. ఎక్కడ చూసినా రంగురంగుల పూలు. ఆ లోయ యజమానికి అత్యంత ప్రియమైనదై పోయింది. 

స్కై పైలెట్ గ్వెన్ కు బైబిల్ వాక్యం ఒకటి చదివి వినిపించాడు “ఆత్మ ఫలమేమనగా - అంటే ఆత్మ పుష్పాలు ఏమిటంటే - ప్రేమ, సంతోషము, సమాధానము దీర్ఘశాంతము, దయాళుత్వము, మంచితనము, విశ్వాసము, సాత్వికము, ఆశానిగ్రహము” - వీటిలో కొన్ని లోయల్లోనే పూస్తాయి.

'లోయల్లో పూసేవేమిటి?' గ్వెన్ మెల్లిగా అడిగింది. పైలట్ చెప్పాడు “దీర్ఘశాంతము, సాత్వికము, మంచితనము. మిగతావి కూడా మైదాన భూమిలో వికసించినా లోయల్లో అయితే పుష్కలంగా పూసి పరిమళాన్ని దూరదూరాలకి వ్యాపింపజేస్తాయి'

చాలా సేపు గ్వెన్ అలానే ఉండిపోయింది. ఆమె ఈ మాట అంటున్నప్పుడు ఆమె పెదాలు తీవ్రంగా వణికాయి, “అయితే నా లోయలో కఠినమైన శిలలకు బదులుగా పువ్వులు పూయాలన్నమాట "

"అమ్మా గ్వెన్, త్వరలో ఆ పూలన్నీ పూస్తాయి. నీ యజమాని వాటిని గమనిస్తాడు. మనం కూడా వాటిని చూడగలుగుతాము.”

మీ జీవితాల్లో లోయలేమైనా తటస్థిస్తే గుర్తుంచుకోండి. అందులోనే అద్భుతమైన పువ్వులు పూస్తాయి.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

For our profit - ( Heb - 12:10)

In one of Ralph Connor’s books, he tells the story of Gwen. Gwen was a wild, wilful lassie and one who had always been accustomed to having her own way. Then one day she met with a terrible accident that crippled her for life. She became very rebellious and in the murmuring state, she was visited by the Sky Pilot, as the missionary among the mountaineers was termed.

He told her the parable of the canyon. "At first there were no canyons, but only the broad, open prairie. One day the Master of the Prairie, walking over his great lawns, where were only grasses, asked the Prairie, ’Where are your flowers?’ and the Prairie said, ’Master I have no seeds.’

“Then he spoke to the birds, and they carried seeds of every kind of flower and strewed them far and wide, and soon the prairie bloomed with crocuses and roses and buffalo beans and the yellow crowfoot and the wild sunflowers and the red lilies all summer long. Then the Master came and was well pleased; but he missed the flowers he loved best of all, and he said to the Prairie: ’Where are the clematis and the columbine, the sweet violets and wind-flowers, and all the ferns and flowering shrubs?’

“And again he spoke to the birds, and again they carried all the seeds and scattered them far and wide. But, again, when the Master came he could not find the flowers he loved best of all, and he said:

“’ Where are those my sweetest flowers?’ and the Prairie cried sorrowfully:

“’ Oh, Master, I cannot keep the flowers, for the winds sweep fiercely, and the sun beats upon my breast, and they wither up and fly away.’

“Then the Master spoke to the Lightning, and with one swift blow the Lightning cleft the Prairie to the heart. And the Prairie rocked and groaned in agony, and for many, a day moaned bitterly over the black, jagged, gaping wound.

“But the river poured its waters through the cleft, and carried down deep black mold, and once more the birds carried seeds and strewed them in the canyon. And after a long time the rough rocks were decked out with soft mosses and trailing vines, and all the nooks were hung with clematis and columbine, and great elms lifted their huge tops high up into the sunlight, and down about their feet clustered the low cedars and balsams, and everywhere the violets and wind-flower and maiden-hair grew and bloomed, till the canyon became the Master’s favorite place for rest and peace and joy.”

Then the Sky Pilot read to her: “The fruit—I’ll read ’flowers’—of the Spirit are love, joy, peace, longsuffering, gentleness—and some of these grow only in the canyon.”

“Which are the canyon flowers?” asked Gwen softly, and the Pilot answered: “Gentleness, meekness, longsuffering; but though the others, love, joy, peace, bloom in the open, yet never with so rich a bloom and so sweet a perfume as in the canyon.”

For a long time Gwen lay quite still, and then said wistfully, while her lips trembled: “There are no flowers in my canyon, but only ragged rocks.”

“Someday they will bloom, Gwen dear; the Master will find them, and we, too, shall see them.”

Beloved, when you come to your canyon, remember!