Come Close to Him

 ఆయన పేతురును, యోహానును, యాకోబును వెంటబెట్టుకొని, ప్రార్థన చేయుటకు ఒక కొండ యెక్కెను. ఆయన ప్రార్థించుచుండగా ఆయన ముఖ రూపము మారెను; ఆయన వస్త్రములు తెల్లనివై ధగధగ మెరిసెను . . . వారు మేలుకొనినప్పుడు, ఆయన మహిమను.. చూచిరి (లూకా 9:28-32). నీ కటాక్షము నా యెడల కలిగిన యెడల.. దయచేసి నీ మార్గమును నాకు తెలుపుము (నిర్గమ 33:13). 

యేసు తన ముగ్గురు శిష్యులను దూరంగా కొండ మీదికి తీసుకొనిపోయి వారిని తనతో సన్నిహిత సహవాసంలోకి తీసుకువచ్చాడు. వారు యేసు మహిమను చూశారు. అక్కడ ఉండడం వారికెంతో శ్రేష్టతరం. తమ ప్రభువుతో ఒంటరిగా కొండమీద ఉన్నవారికి పరలోకం ఇంకెంతో దూరం ఉండదు.

ఏకాంత ప్రార్థనలో, ధ్యానంలో తెరిచి ఉన్న పరలోకపు ద్వారాలను చూడలేని వారెవరుంటారు? ప్రభువుతో ఏకాంత సేవలో ఉన్నప్పుడు శ్వేత కెరటంలాగా లేచే అనుభూతుల్ని, పరలోకపు అనుభవాల వాసనల్నీ రుచి చూడని వారెవరుంటారు?

మన ప్రభువు తన శిష్యులతో ఏకాంతంగా మాట్లాడడానికి రకరకాల సమయాలనూ, స్థలాలను ఎన్నుకుంటూ ఉంటాడు. ఒకసారి హెర్మోను కొండమీద, చాలాసార్లు ఒలీవ కొండమీద ఇలా ఎన్నెన్నో స్థలాలకు తీసుకెళ్తూ ఉండేవాడు. ప్రతి క్రైస్తవుడికీ ఒలీవ కొండ అనుభవం ఉండాలి. మనలో చాలామంది పట్టణాలలో నివసించేవాళ్ళం. అస్తమానమూ అనేక ఒత్తిడులకు గురవుతూ ఉంటాము. ఉదయం లేచినప్పటి నుంచి రాత్రి పొద్దుపోయేదాకా మనం ఈ సుడిగాలిలోనే తిరుగాడుతుంటాము. ఈ గందర గోళంలో ధ్యానపూర్వకమైన ఒక్క ఆలోచనకీ, ప్రార్థనకీ, మనసు విప్పి దేవునితో సంభాషించడానికి సమయమెక్కడుంది?

బబులోను విగ్రహారాధనలు, అర్చనల గోల మధ్య దానియేలుకు తన గదిలో ఒక ఒలీవల కొండ ఉంది. యొప్పేలోని ఇంటి పైకప్పు మీద పేతురుకు ఒలీవల కొండ ఉంది. మార్టిన్ లూథరు విట్టెన్బర్గులోని ఒక మేడగదిలో ఈ ఏకాంతం దొరికింది. దాన్ని ఇప్పటికీ పవిత్రస్థలంగా ఎంచుతారు.

ఒకసారి డాక్టర్ జోసఫ్ పార్కర్ గారన్నారు. "మనం తిరిగి మన దర్శనాలలోకి, పరలోకపు దృశ్యాలను తొంగిచూసే సమయాల్లోకీ, ఉన్నతమైన మహిమ లోకాలనూ, సమృద్ది జీవితాన్ని అనుభవించగలిగే తాదాత్మ్యంలోకి వెళ్ళలేకపోతే మన ఆధ్యాత్మిక జీవితానికి నీళ్ళొదులుకోవలసిందే. మన బలిపీఠం ఒక రాయిలాగా మిగిలిపోతుంది. దాన్ని పరలోకపు అగ్ని దర్శించడం మానుకుంటుంది.” ప్రపంచానికి నేడు కావలసిందేమిటంటే దేవుణ్ణి చూసిన మనుషులు.

దేవునికి సన్నిహితంగా రండి. తమ బోధకుడినీ, ఆయన ఉద్దేశాలనూ అర్థం చేసుకోవడానికి మాటిమాటికీ విఫలులైన యోహాను, యాకోబులనూ, తప్పటడుగులు వేసే పేతురునూ యేసు ఏకాంతంలోకి తీసుకువెళ్ళాడు. మిమ్మల్మి ఈరోజు ఆయన ఏకాంతంగా కొండమీదికి తీసుకెళ్తాడేమో. ఎందుకు తీసుకెళ్ళకూడదు? మిమ్మల్ని మీరే తగ్గించేసుకుని “ఆ… , అలాంటి ఆశ్చర్యకరమైన దర్శనాలు, దేవుని వాక్కులు వచ్చేది ఎవరో కొద్దిమంది భక్తవరేణ్యులకే” అనకండి. మీకోసం కాదని ఎక్కడా రాసి లేదు.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

He took Peter and John and James, and went up into a mountain to pray, and as he prayed, the fashion of his countenance was altered, and his raiment was white and glistering ... they saw his glory (Luke - 9:29,32)

If I have found grace in thy sight, show me thy glory  Exod-  33:13

When Jesus took these three disciples up into that high mountain apart, He brought them into close communion with Himself. They saw no man but Jesus only; and it was good to be there. Heaven is not far from those who tarry on the mount with their Lord.

Who has not in moments of meditation and prayer caught a glimpse of opening gates? Who has not in the secret place of holy communion felt the rush of some white surging wave of emotion—a foretaste of the joy of the blessed?

The Master had times and places for quiet converse with His disciples, once on the peak of Hermon, but oftener on the sacred slopes of Olivet. Every Christian should have his Olivet. Most of us, especially in the cities and towns, live at high pressure. From early morning until bedtime we are exposed to the whirl. Amid all this maelstrom how little chance for quiet thought, for God’s Word, for prayer and heart fellowship!

Daniel needed to have an Olivet in his chamber amid Babylon’s roar and idolatries. Peter found his on a housetop in Joppa; and Martin Luther found his in the “upper room” at Wittenberg, which is still held sacred.

Dr. Joseph Parker once said: “If we do not get back to visions, peeps into heaven, consciousness of the higher glory and the larger life, we shall lose our religion; our altar will become a bare stone, unblessed by visitant from Heaven.” Here is the world’s need today—men who have seen their Lord. —The Lost Art of Meditation

Come close to Him! He may take you today up into the mountain top, for where He took Peter with his blundering, and James and John, those sons of thunder who again and again so utterly misunderstood their Master and His mission, there is no reason why He should not take you. So don’t shut yourself out of it and say, “Ah, these wonderful visions and revelations of the Lord are for choice spirits!” They may be for you! —John McNeill

Heart's Sacrifice

 

ఏవేవి నాకు లాభకరములైయుండెనో వాటిని క్రీస్తు నిమిత్తము నష్టముగా ఎంచుకొంటిని*_ (ఫిలిప్పీ 3:7).

అంధ ప్రసంగీకుడు జార్జి మాథ్సన్ గారిని సమాధి చేసినప్పుడు ఆ సమాధి చుట్టూ ఎర్ర గులాబీలను నాటారు. ప్రేమ, త్యాగాలతో నిండిన ఆయన జీవితానికి అవి చిహ్నాలు. ఈ ధన్యుడైన భక్తుడే ఈ క్రింది గీతాన్ని రచించాడు.

*నన్ను కట్టి పడేసిన ప్రేమా,*

*నీలోనే నాకు విశ్రాంతి*

*నువ్విచ్చిన బ్రతుకు ఇదుగో నీదే*

*నీ కరుణాసంద్రంలో కలిసి*

*నా జీవనధార ధన్యమవుతుంది*

*నన్నెప్పుడూ వెంబడించే కాంతీ,*

*కొడిగట్టిన ఈ దీపాన్ని నీలో కలుపుకో*

*నా హృదయపు మసక రేఖలు*

*నీ సూర్యకాంతిలో లీనమై*

*ప్రకాశమానమై వెలగనీ*

*బాధలో తోడుండే ఆనందమా,*

*నా హృదయపు తలుపులు తెరిచాను*

*కురిసే వానలో వర్షపు ధనుస్సును వెదికాను*

*వాగ్దానాలు ఎన్నడూ భంగం కావు.*

*తెల్లవారితే ఇక కన్నీళ్ళుండవు*

*అతిశయాస్పదమైన నా ప్రభుని సిలువా*

*నిన్ను వదిలించుకునే సాహసం చెయ్యనెప్పుడూ*

*జీవం మన్నై నేను సమాధైపోతే*

*నేలలోనుంచి ఎర్రగులాబీలు పూస్తాయి*

*నాలోని జీవాత్మ నిత్యం జీవిస్తుంది.*

ఒక కథ ఉంది. ఒక చిత్రకారుడు తాను గీసే బొమ్మలో ఒక విలక్షణమైన ఎరుపు రంగును వాడుతుండేవాడట. అలాటి ఎరుపు రంగును ఎవరూ ఉపయోగించేవారు కాదట. అతడు ఆ ఎరుపురంగును ఎలా తయారుచేశాడో, ఆ రహస్యం ఎవరికీ తెలియకుండానే చనిపోయాడట. అతడు చనిపోయిన తరువాత అతని శవాన్ని పరీక్షిస్తే అతని రొమ్ముమీద ఎప్పటినుంచో మానకుండా ఉన్న గాయం కనిపించిందట. అతడు గీసే బొమ్మల్లో ఉపయోగించే ఎరుపురంగు ఎక్కడిదో అప్పుడు అర్థమైంది అందరికీ. హృదయ రుధిరాన్ని ఖర్చు పెట్టకుండా ఏ ఘనకార్యమూ సాధించలేము, ఏ యోగ్యమైన గమ్యాన్ని చేరలేము.

--------------------------------------------------------------------But what things were gain to me, those I counted loss for Christ* (Phil - 3:7)

When they buried the blind preacher, George Matheson, they lined his grave with red roses in memory of his love-life of sacrifice. And it was this man, so beautifully and significantly honored, who wrote,

“O Love that wilt not let me go,  

I rest my weary soul in Thee,  

I give Thee back the life I owe,  

That in thine ocean depths its flow  

May richer, fuller be.

“O Light that followest all my way,  

I yield my flickering torch to Thee,  

My heart restores its borrowed ray,  

That in Thy sunshine’s blaze its day  

May brighter, fairer be.

“O Joy that seekest me through pain,  

I cannot close my heart to Thee,  

I trace the rainbow through the rain,  

And feel the promise is not vain,  

That morn shalt tearless be.

“O Cross that liftest up my head,  

I dare not ask to fly from Thee,  

I lay in dust life’s glory dead,  

And from the ground there blossoms red,  

Life that shall endless be.”

There is a legend of an artist who had found the secret of a wonderful red which no other artist could imitate. The secret of his color died with him. But after his death an old wound was discovered over his heart. This revealed the source of the matchless hue in his pictures. The legend teaches that no great achievement can be made, no lofty attainment reached, nothing of much value to the world done, save at the cost of heart’s blood.-

The Greatest Pains

 నేను ప్రేమించువారినందరిని గద్దించి శిక్షించుచున్నాను (ప్రకటన 3:19).

దేవుడు తన సేవకుల్లో అతి ప్రధానులైన వాళ్ళను ఎన్నుకుని శ్రమల్లో అతి ప్రధానమైన వాటిని ఎంచి వారి మీదికి పంపిస్తాడు. దేవుని నుండి ఎక్కువ కృప పొందినవాళ్ళు, ఆయన ద్వారా వచ్చే ఎక్కువ కష్టాలను భరించగలిగి ఉంటారు. శ్రమలు విశ్వాసిని ఏ కారణమూ లేకుండా అంటవు. వాటిని కేవలం దేవుడే అతని కోసం నిర్దేశించి పంపించాడు. దేవుడు వ్యర్థంగా తన విల్లును ఎక్కుపెట్టడు. ఆయన వదిలిన ప్రతి బాణమూ ఒక ప్రత్యేకమైన ప్రయోజనాన్ని సాధిస్తుంది. దాని గురికి తప్ప మరెక్కడా అది నాటుకోదు. విశ్వాసులముగా మనం తొణకకుండా నిలబడి శ్రమలను అనుభవించడం ఎంతో మహిమకరం.

నా కంట నీరు లేకుంటే

దేవుడు నన్ను ఓదార్చడమెలా?

నా బ్రతుక్కి అలసటే లేకుంటే

ఆయనిచ్చే విశ్రాంతితో నాకేం పని?

సమాధులు నా కళ్ళెదుట లేకుంటే

బ్రతుకంతా ఒక భావం లేని స్వప్నమే గదా

నా కన్నీళ్ళు నా అలసట నా సమాధులు

అన్నీ ఆయన దీవెనల వాహనాలు

వాటికి కష్టాలని పేరు కాని

నా దేవుని ప్రేమ గుర్తులే కదా అవి?

ఆత్మలో గొప్ప ఆవేదన జ్వాలలు చెలరేగిన క్రైస్తవులే దేవుని బడిలో ఎక్కువ నేర్చుకున్న విద్యార్థులు. క్రీస్తును ఎక్కువగా తెలుసుకోవాలని నువ్వు ప్రార్థిస్తున్నట్టయితే, ఆయన నిన్ను ఎడారిలోకో, లేక బాధల కొలిమిలోకో తీసుకువెళ్తే ఆశ్చర్యపడకు.

"దేవా, సిలువను నా నుండి తీసెయ్యడం ద్వారా నన్ను శిక్షించకు. నేను నీ చిత్తానికి లోబడేలా చేసి, నీ సిలువను ప్రేమించేలా ప్రేరేపించి నన్ను ఆదరించు. నిన్ను నిండు మనస్సుతో సేవించడానికి సాధనమేదైనాసరే, అది నాకు దయచెయ్యి. నాలో నువ్వు నీ నామాన్ని మహిమపరచుకునే ఆ గొప్ప కృపను నీ చిత్తం చొప్పున నాకు అనుగ్రహించు.”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

As many as I love I rebuke and chasten (Rev - 3:19)

God takes the most eminent and choicest of His servants for the choicest and most eminent afflictions. They who have received most grace from God are able to bear most afflictions from God. Affliction does not hit the saint by chance, but by direction. God does not draw His bow at a venture. Every one of His arrows goes upon a special errand and touches no breast but his against whom it is sent. It is not only the grace, but the glory of a believer when we can stand and take affliction quietly. —Joseph Caryl

If all my days were sunny, could I say,  

“In His fair land He wipes all tears away”?  

If I were never weary, could I keep  

Close to my heart, “He gives His loved ones sleep”?  

Were no graves mine, might I not come to deem  

The Life Eternal but a baseless dream?  

My winter, and my tears, and weariness,  

Even my graves, may be His way to bless.  

I call them ills; yet that can surely be  

Nothing but love that shows my Lord to me!  

—Selected

“The most deeply taught Christians are generally those who have been brought into the searching fires of deep soul-anguish. If you have been praying to know more of Christ, do not be surprised if He takes you aside into a desert place, or leads you into a furnace of pain.”

Do not punish me, Lord, by taking my cross from me, but comfort me by submitting me to Thy will, and by making me to love the cross. Give me that by which Thou shalt be best served … and let me hold it for the greatest of all Thy mercies, that Thou shouldst glorify Thy name in me, according to Thy will. —A Captive’s Prayer