Cast Down

 

నా ప్రాణమా, నీవేల కృంగియున్నావు? - (కీర్తనలు 43:5)

కృంగిపోవడానికి కారణమేమైనా ఉందా? రెండంటే రెండే కారణాలు. ఒకటి, నువ్వింకా రక్షణ పొందలేదు. రెండు, రక్షణ పొంది కూడా పాపంలో జీవిస్తునావు.

ఈ రెండు కారణాలు తప్ప కృంగిపోవడానికి మరే కారణమూ లేదు. ఎందుకంటే కృంగిపోవలసిన కారణం వస్తే దాన్ని దేవునికి ప్రార్థనలో విన్నవించుకోవచ్చు. మన అవసరాలన్నిటి గురించి, కష్టాలన్నిటి గురించి, శ్రమలన్నిటి గురించి, దేవుని శక్తిలో, ప్రేమలో మనకున్న విశ్వాసాన్ని ఉపయోగించి ఆదరణ పొందవచ్చు.

“దేవుని యందు నిరీక్షణ యుంచుము.” దీన్ని గుర్తుచుకోండి. దేవునిలో నిరీక్షణ ఉంచకూడదు అనే సమయం, సందర్భం లేనే లేవు. మన అవసరాలేవైనా, మన ఇబ్బందులేవైనా, మనకి సహాయకులెవరూ లేకపోయినా, మన కర్తవ్యం ఒకటే, దేవునిలో నిరీక్షణ కలిగి ఉండడం. అదెప్పుడూ నిరర్థకం కాదు. దేవుని దృష్టికి అనుకూలమైన కాలంలో నీకు సహాయం వస్తుంది.

జార్జి ముల్లర్ అంటున్నాడు, “గడిచిన డెబ్బయి సంవత్సరాల నాలుగు నెలల్లో కొన్ని వేలసార్లు ఈ సత్యాన్ని అనుభవపూర్వకంగా తెలుసుకున్నాను.

“ఇక సహాయం రావడం అసాధ్యం అనుకున్నప్పుడు సహాయం వచ్చేది. ఎందుకంటే దేవుని మహిమ ఎలాంటిదో మనకి తెలియదు కదా. ఆయన శక్తికి హద్దులు లేవు. మనకి సహాయం చెయ్యాలంటే ఆయన పదివేలసార్లు పదివేల మార్గాల్లో చెయ్యగలడు.

పసిపిల్లవాడిలాగా మన సమస్యని ఆయన ముందు ఉంచడమే మన పని. “తండ్రీ, నా విన్నపాలు విని వాటికి నువ్వు జవాబివ్వడానికి నేను అర్హుణ్ణికాను. కాని మా రక్షకుడైన యేసుప్రభువు ద్వారా, ఆయన కొరకు నా ప్రార్థనని ఆలకించు. నువ్వు నా ప్రార్థనకి జవాబిచ్చేదాకా నమ్రతతో కనిపెట్టగలగడానికి కృపను ప్రసాదించు. ఎందుకంటే నీకు తగిన కాలంలో నీకు తోచినరీతిగా నాకు సమాధానమిస్తావని నాకు తెలుసు" అంటూ మన హృదయాలను ఆయన ముందు ఒలకబోయాలి.

“ఇంకను నేనాయనను స్తుతించెదను.” ఎక్కువ ప్రార్థన, ఎక్కువగా విశ్వాసం మీద ఆధారపడడం, ఓపికతో కనిపెట్టడం, వీటన్నిటి ఫలితం పుష్కలమైన ఆశీర్వాదాలు. అందుకనే నిత్యం నాలో నేను అనుకుంటాను. “దేవునియందు నిరీక్షణ యుంచుము.”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Why art thou cast down, O my soul - (Ps - 43:5) 

    Is there ever any ground to be cast down? There are two reasons, but only two. If we are as yet unconverted, we have ground to be cast down; or if we have been converted and live in sin, then we are rightly cast down.

    But except for these two things, there is no ground to be cast down, for all else may be brought before God in prayer with supplication and thanksgiving. And regarding all our necessities, all our difficulties, all our trials, we may exercise faith in the power of God, and in the love of God.

    “Hope thou in God.” Oh, remember this: There is never a time when we may not hope in God. Whatever our necessities, however great our difficulties, and though to all appearance help is impossible, yet our business is to hope in God, and it will be found that it is not in vain. In the Lord’s own time help will come.

    Oh, the hundreds, yea, the thousands of times that I have found it thus within the past seventy years and four months!

    When it seemed impossible that help could come, help did come; for God has His own resources. He is not confined. In ten thousand different ways, and at ten thousand different times God may help us.

    Our business is to spread our cases before the Lord, in childlike simplicity to pour out all our heart before God, saying,

    “I do not deserve that Thou shouldst hear me and answer my requests, but for the sake of my precious Lord Jesus; for His sake answer my prayer, and give me grace quietly to wait till it pleases Thee to answer my prayer. For I believe Thou wilt do it in Thine own time and way.”

    “For I shall yet praise him.” More prayer, more exercise of faith, more patient waiting, and the result will be blessing, abundant blessing. Thus I have found it many hundreds of times, and therefore I continually say to myself, “Hope thou in God.”  —George Mueller

Rejoice in the Flood

ఆయన సముద్రమును ఎండిన భూమిగా జేసెను. జనులు కాలినడకచే దాటిరి. అక్కడ ఆయనయందు మేము సంతోషించితిమి - (కీర్తనలు 66:6)

ఇది చాలా గంభీరమైన సాక్ష్యం. మహాజలాల్లోనుంచి ప్రజలు కాలినడకన దాటారు. భయం, వణుకు, వేదన, నిరాశ ఉండవలసిన ప్రదేశంలో సంతోషం పుట్టింది. “అక్కడ ఆయనయందు మేము సంతోషించితిమి" అంటున్నాడు కీర్తనకారుడు.

తన స్వంత అనుభవంగా ఇలాటి సాక్ష్యం ఇవ్వగలవారు ఎంతమంది ఉన్నారు? “అక్కడ” బాధ, గుబులు గూడుకట్టుకుని ఉన్న సమయాల్లో అంతకుముందెన్నడూ లేనిరీతిని వారు విజయాన్ని, ఉత్సాహాన్ని చవిచూశారు.

నిబంధన మూలంగా వారి దేవుడు వారికెంత చేరువగా వచ్చాడు! ఆయన వాగ్దానాలు ఎంత ధగధగా మెరిసాయి! మనం సుఖసంపదలతో తులతూగుతున్నప్పుడు ఈ ధగధగలు మనకి కనిపించవు. మధ్యాహ్నం సూర్యబింబం యొక్క ప్రకాశం నక్షత్రాలను కనిపించకుండా చేస్తుంది. కాని మన జీవితాల్లో చీకటి మూగినప్పుడు, దుఃఖాంధకారం మూసినప్పుడు, తారలు గుంపులు గుంపులుగా బయటకి వస్తాయి. ఆశాభావం, ఓదార్పులనే బైబిల్ నక్షత్ర సమూహాలు తళతళలాడతాయి.

యబ్బోకు రేవు దగ్గర యాకోబులాగా మన ఇహలోక సూర్యబింబం అస్తమించాకే దివ్యదూత బయలుదేరతాడు. ఆయనతో మనం పోరాడి గెలవాలి. “సాయంకాలమైనప్పుడు రాత్రివేళ కొరకు” అహరోను, సన్నిధి గుడారంలో దీపాలు వెలిగిస్తాడు. బాధల నడి రాత్రిలోనే విశ్వాసి మదిలో దేదీప్యమానమైన దివ్వెలు వెలుగుతాయి.

యోహాను “ప్రవాసంలోనే, తన ఒంటరితనంలోనే” తన విమోచకుని దర్శనం పొందాడు. లోకంలో నేటికీ పత్మసులు అనేకం ఉన్నాయి. ఏకాకిగా, శోకంలో ఉన్న రోజుల్లో దేవుని సన్నిధి, కృప, ప్రేమల జ్ఞాపకాలు ప్రకాశమానంగా వెలుగుతాయి. 

ఈ లోకబాధలనే యొర్దానులు, ఎర్ర సముద్రాలు దాటుతున్న ఎందరో యాత్రికులు నిత్యత్వంలోకి ప్రవేశించాక గుర్తుచేసుకుంటారు. దేవుని ఎనలేని అనుగ్రహాన్ని తలంచుకుని ‘అక్కడ గొప్ప జలాల్లో మేము కాలినడకన వెళ్ళాం’ అంటారు. ఆ చీకటి అనుభవాల్లో నలువైపులా ఎగసిపడే అలలతో, అగాధల్లో, వరద యొర్దాను భీభత్సంలో “అక్కడ ఆయనయందు మేము సంతోషించితిమి” అంటూ సాక్ష్యమిస్తారు.

“అక్కడ నుండి దానిని తోడుకొనివచ్చి దానికి ద్రాక్ష చెట్లనిత్తును. ఆకోరు (శ్రమగల) లోయను నిరీక్షణద్వారముగా చేసెదను...” (హోషేయ 2:15). ప్రియులారా, దేవుని మాటను మీ హృదయంలో ముద్రించుకోండి. దేవుడు అంటున్నాడు, శ్రమగల లోయను నిరీక్షణ ద్వారముగ చేసెదను.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

He turned the sea into dry land; they went through the flood on foot: there did we rejoice in him - (Ps - 66:6)

     It is a striking assertion, “through the floods” (the place where we might have expected nothing but trembling and terror, anguish and dismay) “there,” says the Psalmist, “did we rejoice in him!”

    How many there are who can endorse this as their experience: that “there,” in their very seasons of distress and sadness, they have been enabled, as they never did before, to triumph and rejoice.

    How near their God in the covenant is brought! How brightly shine His promises! In the day of our prosperity, we cannot see the brilliancy of these. Like the sun at noon, hiding out the stars from sight, they are indiscernible; but when night overtakes, the deep, dark night of sorrow, outcome these clustering stars—blessed constellations of Bible hope and promise of consolation.

    Like Jacob at Jabbok, it is when our earthly sun goes down that the Divine Angel comes forth, and we wrestle with Him and prevail.

    It was at night, “in the evening,” Aaron lit the sanctuary lamps. It is in the night of trouble the brightest lamps of the believer are often kindled.

    It was in his loneliness and exile John had the glorious vision of his Redeemer. There is many a Patmos still in the world, whose brightest remembrances are those of God’s presence and upholding grace and love in solitude and sadness.

    How many pilgrims, still passing through these Red Seas and Jordans of earthly affliction, will be enabled in the retrospect of eternity to say—full of the memories of God’s great goodness—“We went through the flood on foot, they're—there, in these dark experiences, with the surging waves on every side, deep calling to deep, Jordan, as when Israel crossed it, in ’the time of the overflowing’ (flood), yet, ’there did we rejoice in Him!’”  —Dr. Macduff

    “And I will give her her vineyards from thence, and the door of trouble for a door of hope: and she shall sing THERE” (Hosea 2:15).

Sit Still

 

మీరు త్వరపడి బయలుదేరరు, పారిపోవురీతిగా వెళ్ళరు - (యెషయా 52:12)

నిశ్చలంగా ఉండడంలో ఉన్న అపారశక్తిని గురించి మనం లేశమాత్రమైనా అర్థం చేసుకున్నామో లేదో నాకు నమ్మకం లేదు. మనం ఎప్పుడూ హడావుడిగానే ఉంటాము. ఏదో ఒకటి చేస్తూనే ఉంటాము. అందువలన దేవుడెప్పుడైనా "ఊరకుండు", లేక "కదలకుండా కూర్చో" అన్నాడు అంటే ఆయన ఏదో ఒకటి మన పక్షంగా చెయ్యబోతున్నాడన్న మాట.

మన క్రైస్తవ జీవితాల్లో మనకెదురయ్యే సమస్య ఇదే. దేవుడు మనలో పనిచేసేందుకు అవకాశమివ్వడానికి బదులు, క్రైస్తవులమని చూపించుకోవడానికి మనమేదో చెయ్యబోతాము. ఫోటో తీసేటప్పుడు కదలకుండా కూర్చుంటారు గదా మీరు. కొన్నిసార్లు దేవుని ముందు కూడా అలాగే కూర్చోవాలి. 

మన విషయంలో దేవునికి ఒక శాశ్వత ప్రణాళిక ఉంది. మనల్ని తన కుమారుని స్వారూప్యంలోకి మార్చాలని. ఇది జరగాలంటే మనకై మనం ఏమీ చెయ్యకూడదు. హుషారుగా పనిచెయ్యడాన్ని గురించి ఎన్నెన్నో వింటుంటాము, కాని కదలక మెదలక ఉండడాన్ని గురించి కూడా తెలుసుకోవలసింది చాలా ఉంది.

కదలకుండా కూర్చో ప్రియ కుమారీ 

ఎదురుచూసే ఈ రోజులు వ్యర్థం కావు 

నిన్ను ప్రేమించేవాడు నీ అవసరాన్ని మనసులో ఉంచుకున్నాడు 

ఆయన కదలక ఎదురు చూస్తున్నాడంటే

అది తన ప్రేమని నిరూపించడానికే

కదలకుండా కూర్చో ప్రియకుమారీ 

నీ ప్రియ ప్రభు చిత్తాన్ని అన్వేషించావు 

ఆలస్యంవల్ల అనుమానాలు చెలరేగాయి నీ మదిలో

విశ్వాసాన్ని కుదుటపరచుకో 

ప్రేమామయుడూ, జ్ఞానవంతుడు ఐన దేవుడు

నీకేది మంచిదో అదే జరిపిస్తాడు

కదలకుండా కూర్చో ప్రియకుమారీ 

ఆయన దారి తెరిచేదాకా ఒక్క అడుగు కూడా వెయ్యకు అటూ ఇటూ

దారి కనిపించినప్పుడు ఎంత చురుకు నీ అడుగు!

ఎంత తేలిక నీ హృదయం!

ఎదురు చూసిన రోజుల బాధంతా మర్చిపోతావు

కదలకుండా కూర్చో ప్రియకుమారీ

ఆయన కోసం ఏ పని సాధించనున్నావో

అది కష్టమే, విలువైనదెప్పుడూ అమూల్యమే

నిజమే, కాని ఉంది నీకు ఆయన కృప

కఠినమైనవన్నీ అతి మధురమవుతాయి నీకోసం

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ye shall not go out with haste - (Isa - 52:12)

    I do not believe that we have begun to understand the marvelous power there is in stillness. We are in such a hurry—we must be doing—so that we are in danger of not giving God a chance to work. You may depend upon it, God never says to us, “Stand still,” or “Sit still,” or “Be still,” unless He is going to do something.

    This is our trouble regarding our Christian life; we want to do something to be Christians when we need to let Him work in us. Do you know how still you have to be when your likeness is being taken?

    Now God has one eternal purpose concerning us, and that is that we should be like His Son; and so that this may be so, we must be passive. We hear so much about activity, maybe we need to know what it is to be quiet.  —Crumbs

Sit still, my daughter! Just sit calmly still!

Nor deem these days—these waiting days—as ill!

The One who loves thee best, who plans thy way,

Hath not forgotten thy great need today!

And, if He waits, ’tis sure He waits to prove

To thee, His tender child, His heart’s deep love.

Sit still, my daughter! Just sit calmly still!

Thou longest much to know thy dear Lord’s will!

While anxious thoughts would almost steal their way

Corrodingly within, because of His delay

Persuade thyself in simple faith to rest

That He, who knows and loves, will do the best.

Sit still, my daughter! Just sit calmly still!

Nor move one step, not even one, until

His way hath opened. Then, ah then, how sweet!

How glad thy heart, and then how swift thy feet

Thy inner being then, ah then, how strong!

And waiting days not counted then too long.

Sit still, my daughter! Just sit calmly still!

What higher service couldn't thou for Him fill?

’Tis hard! ah yes! But the choicest things must cost!

For lack of losing all how much is lost!

’Tis hard, ’tis true! But then—He giveth grace

To count the hardest spot the sweetest place.

—J. D. Smith