Keep Trusting

మేము నిరీక్షించియుంటిమి - (లూకా 24:21). 

ఒక విషయం నేనెప్పుడూ బాధపడుతుంటాను. ఎమ్మాయికి వెళ్ళే దారిలో ఆ ఇద్దరు శిష్యులు యేసుతో “మాకింకా నిరీక్షణ ఉంది” అనలేదు. “మేము నిరీక్షించాము” అన్నారు. “ఇది జరిగిపోయింది. కథ అంతమై పోయింది” అన్నట్టుగా మాట్లాడుతున్నారు. ఎంత విచారకరం! 

వాళ్ళు ఇలా అనాల్సింది. “పరిస్థితులన్నీ మా నిరీక్షణకి వ్యతిరేకంగా ఉన్నాయి. మా నమ్మకం వ్యర్థమైపోయిందేమో అన్నట్టుగా ఉంది. కాని మేము మాత్రం ఆయన్ని మళ్ళీ చూస్తామన్న నిరీక్షణను పోగొట్టుకోలేదు” తాము కోల్పోయిన విశ్వాసాన్ని ఆయనకి వెల్లడిస్తూ ఆయనతో నడిచారు. చివరికి ఆయన ‘అవివేకులారా, విశ్వాస రహితులారా! అంటూ వాళ్ళని గద్దించవలసి వచ్చింది.

ఈ మాటలు మన గురించి కూడా అనే ప్రమాదం ఉంది. సత్యానికి, ప్రేమకి ఆధారభూతుడైన దేవునిలో విశ్వాసాన్ని పోగొట్టుకోనంత కాలము మనం దేన్ని పోగొట్టుకున్నా పర్వాలేదు.

ఈ శిష్యుల్లాగా మన విశ్వాసాన్ని భూత కాలంలో అనగా జరిగిపోయిన కాలంలో చెప్పవద్దు. ఎప్పుడూ "మేము నిరీక్షించి యుంటిమి” అనడానికి బదులు “మేము నిరీక్షించుచున్నాము” అని వర్తమాన కాలంలో అనగా జరుగుతూ ఉన్న కాలంలో చెప్పండి. 

వసంతం వయ్యారాలొలకబోస్తూ వచ్చింది

అన్ని కొమ్మలూ పూలతో బరువుగా ఊగుతున్నాయి

గులాబీలు పూసినప్పుడు నమ్మకముంచాను దేవునిపై

ఇప్పుడూ నమ్మకముంచుతున్నాను

గులాబీలు వాడినప్పుడు నా విశ్వాసం వాడితే

బలహీనమైనదనే నా నమ్మకం

తుఫాను మేఘాలు కమ్మిన వేళ నిరీక్షణ మారితే

ఆయన ప్రేమని శంకిస్తే అతి నీరసమే నా నిరీక్షణ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

We trusted - (Luke -  24:21)

I have always felt so sorry that in that walk to Emmaus the disciples had not said to Jesus, “We still trust”; instead of “We trusted.” That is so sad—something that is all over.

If they had only said, “Everything is against our hope; it looks as if our trust was vain, but we do not give up; we believe we shall see Him again.” But no, they walked by His side declaring their lost faith, and He had to say to them “O fools, and slow of heart to believe!”

Are we not in the same danger of having these words said to us? We can afford to lose anything and everything if we do not lose our faith in the God of truth and love.

Let us never put our faith, as these disciples did, in the past tense—“We trusted.” But let us ever say, “I am trusting.” —Crumbs

The soft, sweet summer was warm and glowing,  

Bright were the blossoms on every bough:  

I trusted Him when the roses were blooming;  

I trust Him now…  

Small was my faith should it weakly falter  

Now that the roses have ceased to blow;  

Frail was the trust that now should alter,  

Doubting His love when storm clouds grow.  

—The Song of a Bird in a Winter Storm