The Lord's Times

 ఉదయ సాయంత్రముల ఉత్పత్తులను నీవు సంతోషభరితములుగా చేయుచున్నావు (కీర్తనలు 65:8). 

ఉదయం పెందలాడే లేచి కొండ మీదికి వెళ్ళి దేవుడు ఉదయాన్ని ఎలా తయారు చేస్తాడో పరిశీలించండి. దేవుడు సూర్యుణ్ణి పైకి నెడుతున్నాడా అనిపిస్తుంది. ఆ సమయంలో ఆకాశంలో బూడిద రంగు మెల్లిమెల్లిగా కరిగిపోతుంది. అన్ని రంగులూ కాస్త కాస్త అక్కడక్కడా ప్రత్యక్షమౌతాయి. అవన్నీ క్రమంగా మిళితమై ఒకే ధవళకాంతిగా మారే వేళకు సూర్యబింబం ప్రత్యక్షమౌతుంది. దినకరుడు ఠీవిగా బయలుదేరి తన కిరణాలను భూమిపై కురిపిస్తుంటే ఆ సంధ్యారుణిమలో ప్రకృతి దేవుని మహిమను వర్ణిస్తూ గొంతెత్తి పాడే పాటను వినండి.

సంజెకాంతుల కెంజాయలో

మంజుల స్వరమొకటి విన్నాను

“దినమంతా నీతో ఉన్నాను 

సంతోషంగా ఉండు"

అనేది ఆ దేవుని స్వరం

ఉదయవేళ వ్యాపించే నిర్మలమైన కాంతి సత్యం గురించి నా హృదయం తహతహలాడేలా చేసింది. ఆ సత్యమే నన్ను ఉదయమంతా స్వచ్ఛంగా చేసే మహిమ కలది. అది ప్రకృతి ఆలపించే మధుర గీతికలో శ్రుతి కలపడానికి నాకు తోడ్పడుతుంది. ఉషోదయవేళ విసిరే గాలి నా నాసికారంధ్రాలలో జీవాన్ని ఊదిన దేవునిలో నేను నా ఆశలు నిలుపుకునేలా చేసింది. ఆయన తన ఊపిరితోను, తన మనసుతోను, తన ఆత్మతోను నన్ను నింపి ఆయన ఆలోచనలే నేను ఆలోచించేలా, ఆ జీవితాన్నే నేను జీవించగలిగేలా, అందులోనే నా బ్రతుకును నిలుపుకుని మహిమను పొందగలిగేలా, ప్రార్థించేలా చేసింది. దేవుడు ఇచ్చే ఉదయాలూ,

రాత్రిళ్ళూ లేకపోతే మానవమాత్రులం, మనమెలా బ్రతకగలం!

రాత్రికి పగటికీ మధ్య

వేగుచుక్క పొడిచిన వేళ

నీడల జాడలు నిశ్శబ్దంగా

కదిలిపోతున్న వేళ

ఈ దినం చెయ్యవలసినదేమిటని

నీ గదిలో ఏకాంతంగా

ముచ్చటగా యేసుతో ముచ్చటించు*

ఆయన చిత్తమేమిటని

నిన్ను నడిపిస్తాడు

పర్వతాలు వంచుతాడు

ఎడారులు పూలు పూస్తాయి

‘మారా ధార' మధురమౌతుంది 

ఈ జీవన యాత్రంతా

తెలుసా జైత్రయాత్రని

ఉదయాన్నే ఆయన్ను ఆరాధిస్తే

నిజమే ఇది ప్రతి నిత్యం.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Thou makest the outgoing of the morning and evening to rejoice (Ps - 65:8)

Get up early and go to the mountain and watch God make a morning. The dull gray will give way as God pushes the sun towards the horizon, and there will be tints and hues of every shade, that will blend into one perfect light as the full-orbed sun bursts into view. As the King of day moves forth majestically, flooding the earth and every lowly vale, listen to the music of heaven’s choir as it sings of the majesty of God and the glory of the morning.

In the holy hush of the early dawn  

I hear a Voice  

“I am with you all the day,  

Rejoice! Rejoice!”  

The clear, pure light of the morning made me long for the truth in my heart, which alone could make me pure and clear as the morning, tune me up to the concert-pitch of the nature around me. And the wind that blew from the sunrise made me hope in the God who had first breathed into my nostrils the breath of life; that He would at length so fill me with His breath, His mind, His Spirit, that I should think only His thoughts, and live His life, finding therein my own life, only glorified infinitely. What should we poor humans do without our God’s nights and mornings? —George MacDonald

“In the early morning hours,  

’Twixt the night and day,  

While from earth the darkness passes  

Silently away;  

“Then ’tis sweet to talk with Jesus  

In thy chamber still  

For the coming day and duties  

Ask to know His will.  

“Then He’ll lead the way before you,  

Mountains laying low;  

Making desert places blossom,  

Sweet’ning Marah’s flow.  

“Would you know this life of triumph,  

Victory all the way?  

Then put God in the beginning  

Of each coming day.”

Impossible Flowers

 

దేవుడు చెప్పిన యే మాటయైనను నిరర్థకము కానేరదు (లూకా 1:37). 

హిమాలయ పర్వతాల్లో ఎక్కడో పైన ప్రతి యేడూ దేవుడు ఒక అద్భుతాన్ని చేస్తుంటాడు. మంచు కురిసిన చోట్ల మంచు గడ్డలు కట్టి మట్టిని గట్టిగా కప్పేసి ఉంటాయి. ఎండ వెలుతురు చలిరాత్రుల వణికింపు ఆ నేలను తాకదు. ఆ మంచు గడ్డలను చీల్చుకుని అత్యంత ఆకర్షణీయమైన పూలు బయటకు వచ్చి వికసిస్తాయి.

గడిచిన ఎండాకాలమంతా ఆ మొక్క నేల మీద పాకుతూ తన ఆకులను, కొమ్మలను వ్యాపింపజేస్తుంది. సూర్యరశ్మినంతా ఆత్రంగా తాగుతుంది. ఆ వేడిమినంతటినీ చలికాలం పొడుగునా తన వేళ్ళలో భద్రంగా దాచుకుంటుంది. వసంతం రాగానే మంచు గడ్డలక్రింద ఉన్న మొక్కల్లో చలనం వస్తుంది. దానిలోనుంచి పుట్టిన వేడి మంచుపొరను కొద్దికొద్దిగా కరిగిస్తూ ఆ మొగ్గ పెరుగుతుంటుంది. ఆ మొగ్గ అలా చొచ్చుకుంటూ వస్తున్నప్పుడు మంచులో చిన్న గాలి ప్రదేశం ఎప్పుడూ ఆ మొగ్గ చుట్టూ ఉంటుంది. మంచుపొరను తొలుచుకుని మొగ్గ బయటకి వచ్చిన తరువాత సూర్యరశ్మిలో ఇది అందంగా వికసిస్తుంది. ఎండలో మంచుగడ్డ తళతళలాడినట్టుగానే ఆ పుష్పపు ముఖ్ మల్ ఎరుపుదనం తళతళ లాడుతుంది.

స్ఫటికంలా, స్వచ్ఛంగా మెరిసే ఈ పువ్వు మన హృదయంతో మాట్లాడినంత స్పష్టంగా వెచ్చని వాతావరణంలో విరగబూసిన బంగారు రంగుల పూలు మాట్లాడలేవు. అసాధ్యాలు సాధ్యం కావడాన్ని చూడడానికి మనం కుతూహలపడుతుంటాం. దేవునికి కూడా ఇదే ఇష్టం.

చివరిదాకా ఎదుర్కోండి. మానవపరమైన ఆశలు, ప్రయత్నాలన్నీ దేవుని శక్తికి ఆటంకాలే. ఎదురైన కష్టాలన్నిటినీ పడేసి మూట కట్టండి. మీరు వెయ్యగలిగినన్నిటిని వేసి మోపు కట్టండి. ఇది అసాధ్యం అనే ప్రసక్తి తేవద్దు. విశ్వాసం దేవునివైపుకి చూస్తుంది. మన దేవుడు అసాధ్యాలకు దేవుడు.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

For with God nothing shall be impossible (Luke 1:37)

Far up in the Alpine hollows, year by year God works one of His marvels. The snow-patches lie there, frozen with ice at their edge from the strife of sunny days and frosty nights; and through that ice-crust come, unscathed, flowers that bloom.

Back in the days of the by-gone summer, the little soldanelle plant spread its leaves wide and flat on the ground, to drink in the sun-rays, and it kept them stored in the root through the winter. Then spring came, and stirred the pulses even below the snow-shroud, and as it sprouted, warmth was given out in such strange measure that it thawed a little dome in the snow above its head.

Higher and higher it grew and always above it rose the bell of air, till the flower-bud formed safely within it: and at last the icy covering of the air-bell gave way and let the blossom through into the sunshine, the crystalline texture of its mauve petals sparkling like snow itself as if it bore the traces of the flight through which it had come.

And the fragile thing rings an echo in our hearts that none of the jewel-like flowers nestled in the warm turf on the slopes below could waken. We love to see the impossible done. And so does God.

Face it out to the end, cast away every shadow of hope on the human side as an absolute hindrance to the Divine, heap up all the difficulties together recklessly, and pile as many more on as you can find; you cannot get beyond the blessed climax of impossibility. Let faith swing out to Him. He is the God of the impossible. 

Upper Springs

 

కాలేబు ఆమెను చూచి - నీకేమి కావలెనని ఆమెనడిగెను. అందుకామె – నాకు దీవెన దయచేయుము; నీవు నాకు దక్షిణ భూమి యిచ్చియున్నావు గనుక నీటి మడుగులను నాకు దయచేయుమనగా అతడు ఆమెకు మెరక మడుగులను పల్లపు మడుగులను ఇచ్చెను (యెహోషువ 15:18, 19). 

మెరక మడుగులు, పల్లపు మడుగులు కూడా ఉన్నాయి. అవి ఊటలు. నీళ్ళు నిలిచిన మడుగులు కాదు. ఎండ వేడిమిలో, శ్రమ, బాధలు నిండిన ఎడారిభూముల్లో పైనుండి కురిసే ఆనందాలు, ఆశీర్వాదాలు ఉన్నాయి. అక్సా కి కాలేబు దక్షిణ భూముల నిచ్చాడు. దానిలో ఎండ ఎప్పుడూ మాడ్చేస్తూ ఉంటుంది. కాని కొండల్లో నుంచి ఎండిపోని సెలయేళ్ళు వస్తున్నాయి. అవి దేశమంతటినీ చల్లార్చి సారవంతంగా చేస్తున్నాయి.

జీవితపు పల్లపు భూముల్లో ప్రవాహాలు ఉంటాయి. కఠినమైన ప్రదేశాల్లో ఎడారుల్లో ఒంటరి ప్రాంతాల్లో ఇవి ఉంటాయి. మనమెక్కడ ఉన్నా, ఈ మెరక మడుగుల్ని ఉపయోగించుకోవచ్చు.

కనాను పర్వతాల్లో అబ్రాహాము వాటిని కనుగొన్నాడు. మిద్యాను కొండల్లో మోషేకి అవి కనిపించాయి. సిక్లగులో దావీదుకున్న సర్వస్వమూ నాశనమైనప్పుడు అతని కుటుంబాన్ని అంతటినీ శత్రువులు చెరగొనిపోయినప్పుడు, అతని అనుచరులు అతణ్ణి రాళ్ళతో కొట్టబోయినప్పుడు ఈ ఊటలు అతనికి కనిపించాయి. అతడు దేవునిలో తన్ను తానే ఓదార్చుకున్నాడు.

చెట్లు ఎండిపోయినప్పుడు, పొలాలన్నీ వాడిపోయినప్పుడు హబక్కూకు ఈ ఊటలను కనుగొన్నాడు. వాటిలోనుండి దాహం తీర్చుకున్నాక అతడు పాట పాడాడు “నా రక్షణ కర్తయైన దేవునియందు నేనానందించెదను.”

సన్హెరీబు  దాడి చేసిన కాలంలో యెషయాకి ఈ ఊటలు దొరికాయి. పర్వతాలు ఎగిరి సముద్రంలో పడిపోతున్నాయన్నంత కల్లోలం కలుగుతున్నా విశ్వాసం మాత్రం తన పాట పాడుతూనే ఉంది. “దేవుని పట్టణమును -తన ధారల వలన ఆనందభరితము చేయు ఒక నది కలదు. దేవుడే దాని మధ్యనున్నాడు. అది కదిలించబడదు”

అగ్నిగుండాలలో హతసాక్షులు ఈ ఊటల్ని చూశారు. సంస్కర్తలు శత్రువులతో సంఘర్షణల మధ్య ఈ ఊటల్లోనిది తాగారు. మన హృదయాల్లో ఆదరణకర్త ఉంటే, సంవత్సరం పొడుగునా మనకు అవి అందుబాటులో ఉంటాయి. దావీదుతో కలసి చెబుదాం “నా జలధారలన్నియు, దేవా నీలో ఉన్నవి.”

ఈ ఊటలు ఎన్ని ఉన్నాయో కదా! ఎంత ప్రశస్తమైన వాగ్దానమో కదా! దేవుని పరిపూర్ణతను చేజిక్కించుకోవడం ఎంత మంచిది కదా!

ఎడారి అంతు లేకుండా ఉంది

ఎడారి బోసిగా ఉంది

దాహం తీర్చే ధారలెక్కడున్నాయి

తుఫానుకి ఆశ్రయమెక్కడ ఉంది?

ఎడారి చాలా ఒంటరి ప్రదేశం

ఆదరించే మాటలు వినబడని దేశం

నా మనసుని ఆహ్లాదపర్చి

ఓదార్చేవారు కనబడని ప్రదేశం.

భూగర్భంలో దాగిన ఊటల సవ్వడి 

గలగలా వినబడింది

పచ్చనిచెట్లు, పాడే పక్షులు

ఆ ప్రాంతమంతా నిండాయి

మృదువుగా వినిపించిందో స్వరం

కంగారు పడ్డావెందుకు

రేపేం జరుగుతుందోనని దిగులెందుకు

తండ్రికి తెలియదా నీక్కావాల్సిన సర్వం?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

And Caleb said unto her, What wouldest thou? Who answered, give me a blessing; for thou hast given me a south land; give me also springs of water. And he gave her the upper springs, and the nether springs (Josh - 15:18-19)

There are both upper and nether springs. They are springs, not stagnant pools. There are joys and blessings that flow from above through the hottest summer and the most desert land of sorrow and trial. The lands of Achsah were “south lands,” lying under a burning sun and often parched with burning heat. But from the hills came the unfailing springs, that cooled, refreshed and fertilized all the land.

There are springs that flow in the low places of life, in the hard places, in the desert places, in the lone places, in the common places, and no matter what may be our situation, we can always find these upper springs.

Abraham found them amid the hills of Canaan. Moses found them among the rocks of Midian. David found them among the ashes of Ziklag when his property was gone, his family captives and his people talked of stoning him, but “David encouraged himself in the Lord.”

Habakkuk found them when the fig tree was withered and the fields were brown, but as he drank from them he could sing: “Yet will I rejoice in the Lord and joy in the God of my salvation.”

Isaiah found them in the awful days of Sennacherib’s invasion, when the mountains seemed hurled into the midst of the sea, but faith could sing: “There is a river whose streams make glad the city of God. God is in the midst of her: she shall not be moved.”

The martyrs found them amid the flames, and reformers amid their foes and conflicts, and we can find them all the year if we have the Comforter in our hearts and have learned to say with David: “All my springs are in thee.”

How many and how precious these springs, and how much more there is to be possessed of God’s own fulness! —A. B. Simpson

I said: “The desert is so wide!”  

I said: “The desert is so bare!  

What springs to quench my thirst are there?  

Whence shall I from the tempest hide?”  

I said: “The desert is so lone!  

Nor gentle voice, nor loving face  

Will brighten any smallest space.”  

I paused or ere my moan was done!  

I heard a flow of hidden springs;  

Before me palms rose green and fair;  

The birds were singing; all the air  

Did shine and stir with angels’ wings!  

And One said mildly: “Why, indeed,  

Take over-anxious thought for that  

The morrow bringeth! See you not  

The Father knoweth what you need?”