Friday, December 3, 2021

Strong in Suffering

 నీవును నీ పెనిమిటియు, నీ బిడ్డయు సుఖముగా ఉన్నారా? (2 రాజులు 4:26)


హృదయమా ధృతి వహించు
నీ ప్రియులు గతించిపోయినా
ఎప్పటికైనా దేవుడు నీవాడే
ధైర్యం ధరించు

చావు కాచుకుని ఉంది
ఇదుగో నీ ప్రభువు
నిన్ను క్షేమంగా నడిపిస్తాడు
ధైర్యం వహించు


జార్జిముల్లర్ ఇలా రాసాడు, “అరవై రెండు సంవత్సరాల ఐదు నెలలు నా భార్య నాతో ఉంది. ఇప్పుడు నా తొంభై రెండవ ఏట నేను ఒంటరివాడినయ్యాను. కాని నిరంతరం నాతో ఉండే యేసువైపుకి తిరిగాను. నా గదిలో అటూ ఇటూ పచార్లు చేస్తూ ఆయనతో అన్నాను “యేసుప్రభూ, ఇప్పుడు నేను ఒంటరివాణ్ణి. కాని నాకు ఒంటరితనమేమీ లేదు. నాతో నువ్వున్నావు. నా స్నేహితుడివి నువ్వే. ప్రభువా ఇప్పుడు నన్ను ఆదరించి బలపరచు. అవసరమని నీకు తోచిన వాటినన్నిటినీ ఈ దీన సేవకుడికి అనుగ్రహించు.” యేసు ప్రభువు అవసరాల్లోనూ, అలవాట్లలోనూ మన స్నేహితుడని మనకి నిర్ధారణ అయ్యేదాకా తృప్తి చెందకూడదు.


“శ్రమల్లో మనకి విధేయత ఉంటే ఆ శ్రమలు మనకు హాని చెయ్యవు. చలి ప్రదేశాల్లో ఉష్ణోగ్రత బాగా తగ్గిపోయినప్పుడు చెట్ల కొమ్మల మీద 'ఐస్' లాగా తయారై ఆ బరువుకు కొన్ని కొమ్మలు విరిగిపోతుంటాయి. చాలామంది శ్రమలవల్ల వంగిపోయి క్రుంగిపోయి ఉంటారు. కాని అప్పుడప్పుడూ శ్రమల్లో పాటలు పాడుతుండేవాళ్ళు తారసపడుతుంటారు. అప్పుడు నా తరుపునా, ఆ వ్యక్తి తరపునా దేవునికి వందనాలు చెల్లిస్తాను. రాత్రిలో వినిపించే పాటకన్నా తియ్యగా మరేదీ వినిపించదు.”


చనిపోయిన వాళ్ళకోసమైనా సరే

దుఃఖానికి నా గుండెను కట్టెయ్యను

మరణం ఎంతోకాలం వేరు చెయ్యలేదు

నా ఇంట్లోని తీగె ప్రాకి

గోడ అవతల పూలు పూసినట్టు

నా చెలీ! మరణం నిన్ను దాచి పెడుతుంది గాని

నా నుండి అది నిన్ను వేరు చెయ్యలేదు, చనిపోయిన నువ్వు 

క్రీస్తుకి ఆవలి వైపున క్రీస్తుతో ఉన్నావు

క్రీస్తు నాతో కూడా ఉన్నాడు

ఇప్పుడు క్రీస్తులో మనం ఒక్క దగ్గర ఉన్నట్టే

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Is it well with thy husband? Is it well with the child? And she answered, It is well (2 Kgs - 4:26)


“Be strong, my soul!  

Thy loved ones go  

Within the veil. God’s thine, e’en so;  

Be strong.  


“Be strong, my soul!  

Death looms in view.  

Lo, here thy God! He’ll bear thee through;  

Be strong.”  


For sixty-two years and five months I had a beloved wife, and now, in my ninety-second year I am left alone. But I turn to the ever present Jesus, as I walk up and down in my room, and say, “Lord Jesus, I am alone, and yet not alone—Thou art with me, Thou art my Friend. Now, Lord, comfort me, strengthen me, give to Thy poor servant everything Thou seest he needs.” And we should not be satisfied till we are brought to this, that we know the Lord Jesus Christ experimentally, habitually to be our Friend: at all times, and under all circumstances, ready to prove Himself to be our Friend. —George Mueller


Afflictions cannot injure when blended with submission.


Ice breaks many a branch, and so I see a great many persons bowed down and crushed by their afflictions. But now and then I meet one that sings in affliction, and then I thank God for my own sake as well as his. There is no such sweet singing as a song in the night. You recollect the story of the woman who, when her only child died, in rapture looking up, as with the face of an angel, said, “I give you joy, my darling.” That single sentence has gone with me years and years down through my life, quickening and comforting me. —Henry Ward Beecher


“E’en for the dead I will not bind my soul to grief;  

Death cannot long divide.  

For is it not as though the rose that climbed my garden wall  

Has blossomed on the other side?  

Death doth hide,  

But not divide;  

Thou art but on Christ’s other side!  

Thou art with Christ, and Christ with me;  

In Christ united still are we.”

Thursday, December 2, 2021

Reaching Perfection

శ్రమలద్వారా సంపూర్ణునిగా చేయుట... (హెబ్రీ 2:10). 


ఇనుము, అగ్ని కలిస్తే ఉక్కు అవుతుంది. అది భూగర్భంలోని రాయి, వేడిమి కలిసిన మిశ్రమం. నూలు అనే పదార్థానికి శుభ్రపరిచే సబ్బూ, దారాలుగా చేసే దువ్వెనా, నేతనేసే మగ్గమూ కలిస్తేనే వస్త్రం తయారవుతుంది. మానవ ప్రవృత్తిలో మరోటి కలవాలి. అలాటి వ్యక్తిత్వాలను ప్రపంచమెప్పుడూ మర్చిపోదు. మనుషులు గొప్పవాళ్ళయ్యేది సుఖభోగాల వల్ల కాదు, శ్రమలననుభవించడంవల్లనే. 


ఒక తల్లి తన కొడుక్కి తోడుగా ఒక గూని కుర్రవాడిని తెచ్చి ఇంట్లో ఉంచింది. అతనికి కాలు కుంటి కూడా. ఆ కుర్రవాడిని అతని అంగవైకల్యం గురించి ఏమీ అనవద్దనీ, అతను మామూలు పిల్లవాడన్నట్టుగానే అతనితో ఆడుకోమని తన కొడుక్కి గట్టిగా చెప్పింది. ఒకరోజు వాళ్ళిద్దరూ ఆడుకుంటూ ఉండగా ఆమె కొడుకు గూనిపిల్లవాడితో అనడం విందామె. “నీ వీపు మీద ఏముందో తెలుసా?” గూనిపిల్లవాడికి ఇబ్బందిగా అనిపించింది. మాట్లాడలేదు. చాలా సేపు సందేహించి ఆమె కొడుకే సమాధానం చెప్పాడు. “అది నీ రెక్కలున్న పెట్టె. ఒక రోజున దేవుడు దాన్ని విప్పి ఆ రెక్కల్ని విడుదల చేస్తాడు. నువ్వు దేవదూతలాగా ఆ రెక్కల సహాయంతో ఎగిరి పోతావు.”


ఒక దినాన దేవుడు క్రైస్తవులందరికి తెలియజేయనున్నాడు. ఇప్పుడు వాళ్ళందరికి కష్టంగా అనిపించిన ఆదేశాలు అనేవి దేవుని సాధనాలే. వాళ్ళ వ్యక్తిత్వాలను సరిచెయ్యడానికి, వాళ్ళని ఉన్నతులుగా తీర్చిదిద్దడానికి పరలోకంలో తాను కట్టబోయే పట్టణంలో వాడడానికి మెరుగుపెట్టిన రాళ్ళలా చెయ్యడానికి వాడిన సాధనాలవి.


వ్యక్తిత్వం అనే మొక్కకి శ్రమలు మంచి ఎరువులు. మన జీవితంలో అత్యుత్కృష్టమైనది వ్యక్తిత్వమే. మనతో బాటు నిత్యత్వంలోకి మనం తీసుకుపోగలిగేది ఇదొక్కటే.


దర్శన పర్వతానికి వెళ్ళాలంటే

ముళ్ళదారి వెంటే వెళ్ళాలి.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Perfect through suffering (Heb - 2:10)

Steel is iron plus fire. Soil is rock, plus heat, or glacier crushing. Linen is flax plus the bath that cleans, the comb that separates, and the flail that pounds, and the shuttle that weaves. Human character must have a plus attached to it. The world does not forget great characters. But great characters are not made of luxuries, they are made by suffering.

I heard of a mother who brought into her home as a companion to her own son, a crippled boy who was also a hunchback. She had warned her boy to be very careful in his relations to him, and not to touch the sensitive part of his life but go right on playing with him as if he were an ordinary boy. She listened to her son as they were playing; and after a few minutes he said to his companion: “Do you know what you have got on your back?” The little hunchback was embarrassed, and he hesitated a moment. The boy said: “It is the box in which your wings are; and some day God is going to cut it open, and then you will fly away and be an angel.”

Some day, God is going to reveal the fact to every Christian, that the very principles they now rebel against, have been the instruments which He used in perfecting their characters and moulding them into perfection, polished stones for His great building yonder. —Cortland Myers

Suffering is a wonderful fertilizer to the roots of character. The great object of this life is character. This is the only thing we can carry with us into eternity. … To gain the most of it and the best of it is the object of probation. —Austin Phelps

“By the thorn road and no other is the mount of vision won.”

Wednesday, December 1, 2021

Devil's Burden

 

కాబట్టి దేవుని ప్రజలకు విశ్రాంతి నిలిచియున్నది (హెబ్రీ4:9). 


అన్ని దిక్కులయందు వారికి విశ్రాంతి కలుగజేసెను. యెహోవా వారి శత్రువులనందరిని వారి చేతి కప్పగించి యుండెను (యెహోషువా 21:44).


ఆయన దీనులను రక్షణతో అలంకరించును (కీర్తన 149:4).


ప్రఖ్యాత క్రైస్తవ సేవకుడొకాయన తన తల్లి గురించి చెప్తుండేవారు. ఆవిడ చాలా కంగారు మనిషి. ఇలా కంగారు పడడం, ఆందోళన చెందడం పాపమని గంటలకొద్దీ చెప్పి ఆమెను ఒప్పించడానికి ప్రయత్నిస్తూ ఉండేవాడు. కాని ఆవిడ దిగుళ్ళు తీరలేదు. లేనిపోని బాధలు ఊహించుకుని దిగులుపడేది.


అయితే ఒకరోజు చిరునవ్వుతో ముఖం వెలిగిపోతూ కన్పించింది ఆమె. ఏం జరిగిందని అడిగాడతడు. రాత్రి తనకో కలొచ్చిందని చెప్పిందామె.


కలలో ఆమె ఓ రోడ్డు వెంట వెళ్తున్నది. ఆ దారి వెంటే చాలామంది భారంగా కాళ్ళీడ్చుకుంటూ వెళ్తున్నారు. వాళ్ళంతా తమ వీపుల మీద నల్లటి బరువైన మూటలు పెట్టుకుని నడుస్తున్నారు. చూడడానికి అసహ్యంగా భయంకరంగా ఉన్న దయ్యాల్లాటి జీవులు వాళ్ళు మోసుకెళ్ళేందుకు ఆ మూటల్ని అక్కడ పారేస్తూ వెళ్తున్నాయి.


మిగతావాళ్ళలానే ఆమె కూడా ఆ అనవసరమైన బరువులు మోసుకుంటూ వెళ్తున్నదట. దయ్యాల బరువులకి కృంగిపోతూ కాసేపటికి తలెత్తి ఒక మనిషిని చూసిందట. అతని ముఖం దయతో వెలిగిపోతున్నది. అతను అటూ ఇటూ పరిగెడుతూ ఆ మనుషుల్ని ఏదో చెప్పి ఓదారుస్తున్నాడు.


చివరికి ఆమె దగ్గరికి కూడా వచ్చాడు. ఆయన తన రక్షకుడని ఆమె గ్రహించింది. తానెంత అలసిపోయానో ఆయనకి చెప్పింది. ఆయన అర్థం చేసుకున్నట్లుగా నవ్వి ఇలా అన్నాడు.


"ప్రియ కుమారీ, ఈ బరువులు నేనిచ్చినవి కావు. వీటి అవసరం నీకు లేదు. ఇవన్నీ దయ్యం ఇచ్చిన బరువులు. అవి నీ ప్రాణాలు తోడేస్తున్నాయి. వాటిని పడెయ్యి. వాటిని ముట్టుకోకు. అప్పుడు నీ దారి తేలికౌతుంది. రెక్కలు కట్టుకుని ఎగిరిపోయినంత తేలికగా ఉంటుంది.”


ఆమె చేతిని తాకాడాయన. వెంటనే ఆమెలో శాంతి సమాధానాలు చోటుచేసుకున్నాయి. ఆ బరువుల్ని నేలకి విసిరికొట్టి సంతోషంతో కృతజ్ఞతతో ఆయన పాదాల మీద పడబోతుండగా ఆమెకి మెలకువ వచ్చిందట. ఆవిడకున్న దిగుళ్ళన్నీ మటుమాయమయ్యాయి. ఆ రోజు నుంచి ఆమె జీవితాంతం, ఆ కుటుంబం అంతటిలోనూ ఆమె అందరికంటే సంతోషంగా ఉండేది.


రేయిలో సంగీతం నిండిపోతుంది

దినమంతా వేధించిన బాధలు

తోక ముడిచి పారిపోతాయి

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

There remaineth, therefore, a rest to the people of God - (Heb 4:9)

The rest includes victory, ‘And the Lord gave them rest round about; ... the Lord delivered all their enemies into their hand’ - Josh 21:44

He will beautify the meek with victory - Ps 149:4

An eminent Christian worker tells of his mother who was a very anxious and troubled Christian. He would talk with her by the hour trying to convince her of the sinfulness of fretting, but to no avail. She was like the old lady who once said she had suffered so much, especially from the troubles that never came.

But one morning the mother came down to breakfast wreathed in smiles. He asked her what had happened, and she told him that in the night she had a dream.

She was walking along a highway with a great crowd of people who seemed so tired and burdened. They were nearly all carrying little black bundles, and she noticed that there were numerous repulsive looking beings which she thought were demons dropping these black bundles for the people to pick up and carry.

Like the rest, she too had her needless load, and was weighed down with the devil’s bundles. Looking up, after a while, she saw a Man with a bright and loving face, passing hither and thither through the crowd, and comforting the people.

At last He came near her, and she saw that it was her Saviour. She looked up and told Him how tired she was, and He smiled sadly and said:

“My dear child, I did not give you these loads; you have no need of them. They are the devil’s burdens and they are wearing out your life. Just drop them; refuse to touch them with one of your fingers and you will find the path easy and you will be as if borne on eagle’s wings.”

He touched her hand, and lo, peace and joy thrilled her frame and, flinging down her burden, she was about to throw herself at His feet in joyful thanksgiving, when suddenly she awoke and found that all her cares were gone. From that day to the close of her life she was the most cheerful and happy member of the household.


And the night shall be filled with music,  

And the cares that infest the day,  

Shall fold their tents like the Arabs,  

And as silently steal away.