The Breaking of the Storm

అప్పుడు పెద్ద తుఫాను రేగెను (మార్కు 4:37)

జీవితంలో కొన్ని కొన్ని తుఫాన్లు హఠాత్తుగా వస్తాయి. ఓ గొప్ప ఆవేదన, భయంకరమైన నిరాశ, లేక అణగదొక్కేసే అపజయం. కొన్ని క్రమక్రమంగా వస్తాయి. అవి దూరాన కనిపించే మనిషి చెయ్యి అంత మేఘంలా ప్రారంభమై, ఇది చిన్నదే కదా అని అనుకుంటుండగానే ఆకాశమంతా కమ్ముకుని మనల్ని ముంచెత్తుతుంది.

అయితే ఇలాంటి తుఫాను వేళల్లో దేవుడు మనల్ని సేవకు సిద్ధపరుస్తాడు. దేవునికొక దేవదారు వృక్షం అవసరమైతే ఆయన దాన్ని మైదానంలో నాటుతాడు. పెనుగాలులు దాన్ని వణికిస్తాయి. వర్షం దాన్ని మర్దిస్తుంది. ఈ పోరాటాల్లో నే ఆ చెట్టుకి కావలసిన చేవను అది సంపాదించుకుని అరణ్యం మొత్తానికే రాజవుతుంది.

దేవుడు ఒక మనిషిని ఎన్నుకున్నప్పుడు ఆయన అతన్ని తుఫానులో నిలబెడతాడు. ఒక మనిషి విజయం సంపాదించడం అనేది చాలా కఠినమైన పరీక్షలతో కూడుకొని ఉంటుంది. ఏ మనిషీ “తుఫానుకు ఎదురు నిలిచి గెలవకుండా” మనిషి అనిపించుకోలేడు. ప్రభూ, నన్ను పగులగొట్టు. తిరిగి నీ చేతులతో తయారు చెయ్యి అని తాను చేసిన ప్రార్థన సార్థకం కాకుండా ఎవడూ పునీతుడు కాలేడు.

ఒక ఫ్రెంచి కళాకారుడు తన అపార మేధా శక్తిని ఉపయోగించి ఒక చిత్రాన్ని గీశాడు. ఆ బొమ్మలో గొప్ప గొప్ప వేదాంతులు, అమరవీరులు, ప్రపంచంలో అన్ని రంగాల్లోనూ ప్రఖ్యాతి గాంచిన మహామహులంతా ఉన్నారు. అయితే ఆ చిత్రం ప్రత్యేకత ఏమిటంటే వాళ్ళు విశ్వవిఖ్యాతి చెందడానికి ముందు కష్టాల్లో ఆరితేరినవాళ్లు. ఆ బొమ్మలో అందరికంటే ముందుగా వాగ్దానం వల్ల వారసత్వంగా లభించిన కనానుకు చేరలేకపోయిన మోషే ఉన్నాడు. అతని ప్రక్కన తడుములాడుతూ కళ్ళు లేని హోమర్, మిల్టన్ ఉన్నారు. వీళ్లందరి ప్రక్కన ఉన్నతునిగా కనిపిస్తున్న మరొక వ్యక్తి ఉన్నాడు. ఆయన ముఖంలో వీరెవ్వరి ముఖంలోనూ కనిపించని బాధ కనిపిస్తున్నది. ఆ కళాఖండానికి ‘తుఫాను’ అనే పేరు సరిగ్గా సరిపోతుంది.

తుఫాను తరువాతే ప్రకృతిలోని అసలు అందం బయటపడుతుంది. పర్వతానికి ఉన్న కరుకు సౌందర్యం తుఫాను సమయంలో కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తుంది. అలాగే మనుషుల్లో మహాత్ములైన వాళ్ళ జీవితాలన్నీ తుఫానుల తాకిడికి రాటుదేరినవే.

నీ జీవితంలో కూడా పెనుగాలులు విసిరి నిన్ను అటూ ఇటూ కొట్టాయి. వాటన్నిటి వలన నువ్వు పగిలిపోయి, అలసిపోయి లోయలో మట్టికరిచావా? లేక ఆ పెనుగాలులు నిన్ను మరింత మెరుగుపెట్టి నీ వ్యక్తిత్వానికి ఔన్నత్యాన్ని సంపాదించిపెట్టాయా? తుఫాను తాకిడులకు అలసిసొలసి ఉన్న వాళ్లంటే సానుభూతిని నీలో రేకెత్తించాయా?

దేవుడు నాటిన వృక్షాన్ని ఏ ప్రభంజనమూ కదిలించలేదు 

గాలి రేగినా, కొమ్మలు ఊగినా ఆ చెట్టుకు మాత్రం మరింత పట్టు

భూమి లోతుల్లో వేరు తన్నే మహా వృక్షంగా

దేవుని పోషణలో అది శాఖోపశాఖలై పల్లవిస్తుంది

ప్రభువు గుర్తించే పాదసాన్ని కదిలించే తుఫాను లేదు

ఉరుములు మెరుపులు వడిగా కురిసిన పిడుగుల సవ్వడి

ఎంత రేగినా ఏమీ కాదు

దేవుడు నాటిన ఆ దివ్య వృక్షము

నిలకడగా ఉంటుంది, నిత్యం పుష్పిస్తుంది

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

And there arose a great storm - (Mark  4:37)

      Some of the storms of life come suddenly: a great sorrow, a bitter disappointment, a crushing defeat. Some come slowly. They appear upon the ragged edges of the horizon no larger than a man’s hand, but, trouble that seems so insignificant spreads until it covers the sky and overwhelms us.

    Yet it is in the storm that God equips us for service. When God wants an oak He plants it on the moor where the storms will shake it and the rains will beat down upon it, and it is in the midnight battle with elements that the oak wins its rugged fiber and becomes the king of the forest.

    When God wants to make a man He puts him into some storm. The history of manhood is always rough and rugged. No man is made until he has been out into the surge of the storm and found the sublime fulfillment of the prayer: “O God, take me, break me, make me.”

    A Frenchman has painted a picture of universal genius. There stand orators, philosophers, and martyrs, all who have achieved pre-eminence in any phase of life; the remarkable fact about the picture is this: Every man who is pre-eminent for his ability was first pre-eminent for suffering. In the foreground stands that figure of the man who was denied the promised land, Moses. Beside him is another, feeling his way—blind Homer. Milton is there, blind and heartbroken. Now comes the form of one who towers above them all. What is His characteristic? His Face is marred more than any man's. The artist might have written under that great picture, “The Storm.”

    The beauties of nature come after the storm. The rugged beauty of the mountain is born in a storm, and the heroes of life are the storm-swept and the battle-scarred.

    You have been in the storms and swept by the blasts. Have they left you broken, weary, beaten in the valley, or have they lifted you to the sunlit summits of a richer, deeper, more abiding manhood and womanhood? Have they left you with more sympathy with the storm-swept and the battle-scarred?  —Selected

The wind that blows can never kill

The tree God plants;

It bloweth east, it bloweth west,

The tender leaves have little rest,

But any wind that blows is best.

The tree that God plants

Strikes deeper root grows higher still,

Spreads greater boughs, for God’s goodwill

Meets all its wants.

There is no storm hath power to blast

The tree God knows;

No thunderbolt, nor beating rain,

Nor lightning flash, nor hurricane;

When they are spent, it doth remain,

The tree God knows,

Through every tempest standeth fast,

And from its first day to its last

Still, fairer grows.  —Selected

Be Still

 ఆ రాత్రియే యెహోవా అతనికి (ఇస్సాకుకు) ప్రత్యక్షమాయెను ఆది 26:24

‘ఆ రాత్రే’ దేవుడు ప్రత్యక్షమయ్యాడట. బెయేర్షెబాకి వెళ్ళిన రాత్రే ఇలా ప్రత్యక్షమవ్వడం ఏదో యదాలాపంగా జరిగిందనుకుంటున్నారా? ఈ రాత్రి కాకపోతే ఏదో ఒక రాత్రి ప్రత్యక్షం జరిగేదేననుకుంటున్నారా? పొరపాటు. బెయేర్షెబా చేరిన రాత్రే ఇస్సాకుకి దర్శనం ఎందుకు వచ్చింది? ఎందుకంటే విశ్రాంతి పొందింది ఇస్సాకు ఆ రాత్రే. అప్పటి దాకా ఆ ప్రదేశంలో అతడికి ఎన్నెన్నో చిరాకులు కలిగాయి. బావి గురించి దెబ్బలాటల్లాంటి చిన్న చిన్న చిరాకులు వచ్చాయి. చిన్నచిన్న విషయాల గురించి పోట్లాటలంత చిరాకు మరేదీ లేదు. ముఖ్యంగా ఇలాటివి ఒక దానివెంట ఒకటి పోగవుతూ ఉంటే అది మరీ చిరాకు. ఇస్సాకుకి ఇది అనుభవంలోకి వచ్చింది.

పోట్లాట తీరకపోయినా, ఇక ఆ ప్రదేశంలో ఉండడానికి మనసొప్పదు. అక్కడినుండి వెళ్ళిపోవాలని నిర్ణయించాడు. స్థలం మార్పు అవసరమనిపించిందతనికి. తనకి తలనొప్పి కలిగించిన కజ్జాలు తలెత్తిన చోటనుండి దూరంగా వెళ్ళిపోయి తన గుడారాన్ని వేసుకున్నాడు. ఆ రాత్రే దర్శనం వచ్చింది. మనసులో ఏమీ అల్లకల్లోలాలు లేకుండా ఉన్నప్పుడే దేవుడు మాట్లాడతాడు. మనసంతా చిరాకు చిరాకుగా ఉంటే ఆయన స్వరం వినబడదు. ఆత్మలో నిశ్శబ్దం కావాలంటుంది దేవుని స్వరం. ఆత్మలో నలుమూలల నెమ్మది పరుచుకున్న తరువాతే దేవుని సన్నిధి ఇస్సాకు చెవులకు సోకింది. నిశ్చలమైన ఆకాశమే నక్షత్రాలు కనిపించే ఆకాశం.

“ఊరక నిలుచుండి చూడు” - ఈ మాటలనెప్పుడైనా నీ హృదయం ధ్యానించిందా? ఆందోళన చెందియున్న వేళ నీ ప్రార్ధనలకు వచ్చే జవాబు కూడా నీకు వినిపించదు. ప్రార్థన చేసిన తరువాత చాలా కాలానికి జవాబు వచ్చినట్టు నీకెప్పుడూ అనిపించలేదా? బాధతో నువ్వు పెట్టిన పొలికేకకి కలిగిన భూకంపంలో, ఉరుములో, రాజుకున్న అగ్నిలో నీకు జవాబు రాలేదు. నీ ఆక్రందనలు అంతమయ్యాక, నిశ్శబ్దం అలుముకున్నాక, నువ్వు తలుపు తట్టడం చాలించుకున్నాక, ఇతరుల గురించిన నీ ఆవేదనలో నీకు కలిగిన దుఃఖాన్ని నువ్వు మర్చిపోయిన తరువాత, నువ్వెప్పుడో ఎదురుచూసిన జవాబు వస్తుంది. ఓ హృదయమా, నువ్వు కోరుకున్నది నీకు దక్కాలంటే ముందు ప్రశాంతంగా విశ్రమించాలి. నీ వ్యక్తిగతమైన బాధల మూలంగా దడదడా కొట్టుకునే నీ గుండె చప్పుళ్ళను ముందు అదుపులో పెట్టుకో.  నీ జీవితంలో రేగిన తుఫానును మర్చిపోయి, నీ తోటివారందరికీ కలుగుతున్న కష్టాలను గురించి పట్టించుకో. ఆ రాత్రే దేవుడు నీకు ప్రత్యక్షమవుతాడు. ఇంకిపోతున్న వరద వెనకాలే దేవుని వర్షపు ధనస్సు కనిపిస్తుంది. నిశ్చలతలో నిత్య సంగీతం నువ్వు వింటావు.

ఒంటరి బాటలో ఒక్కడివే సాగిపో 

చింతలు లేని నీ అంతరంగం 

ఇంతకు ముందెన్నడూ వినని వింత గొలిపే

అందమైన దైవ రహస్యాలు వింటుంది

అల్లరి మూక విరుచుకుపడుతుంది

అన్ని విషయాల కోసం ప్రాకులాడుతుంది 

అన్వేషించు వినిర్మల సంగీతం వినిపించే

మరో లోకపు ధన్యతా స్వరాలను

దుమ్ము నిండిన దారి నీకొద్దు 

తెల్లవారు జామున తళతళ మెరిసే 

సముద్రోపరితలంలాగా మచ్చలేని ఆత్మను

నవ నవోన్మేషంగా వుంచుకో

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The Lord appeared to him that night and said, “I am the God of your father Abraham. Do not be afraid, for I am with you. I will bless you and multiply your descendants for the sake of my servant Abraham.” - (Gen - 26:24 )

“Appeared the same night,” the night on which he went to Beer-sheba. Do you think this revelation was an accident? Do you think the time of it was an accident? Do you think it could have happened on any other night as well as this? If so, you are grievously mistaken. Why did it come to Isaac in the night on which he reached Beer-sheba? Because that was the night on which he reached rest. In his old locality, he had been tormented. There had been a whole series of petty quarrels about the possession of paltry wells. There are no worries like little worries, particularly if there is an accumulation of them. Isaac felt this. Even after the strife was passed, the place retained a disagreeable association. He determined to leave. He sought a change of scene. He pitched his tent away from the place of former strife. That very night the revelation came. God spoke when there was no inward storm. He could not speak when the mind was fretted; His voice demands the silence of the soul. Only in the hush of the spirit could Isaac hear the garments of his God sweep by. His still night was his starry night.

My soul, hast thou pondered these words, “Be still, and know”? In the hour of perturbation, thou canst not hear the answer to thy prayers. How often has the answer seemed to come long after the heart got no response in the moment of its crying—in its thunder, its earthquake, and its fire. But when the crying ceased, when the stillness fell, when thy hand desisted from knocking on the iron gate, when the interest of other lives broke the tragedy of thine own, then appeared the long-delayed reply. Thou must rest, O soul, if thou wouldst have thy heart’s desire. Still the beating of thy pulse of personal care. Hide thy tempest of individual trouble behind the altar of a common tribulation and, that same night, the Lord shall appear to thee. The rainbow shall span the place of the subsiding flood, and in thy stillness thou shalt hear the everlasting music. —George Matheson

Tread in solitude thy pathway,

Quiet heart and undismayed.

Thou shalt know things strange, mysterious,

Which to thee no voice has said.

While the crowd of petty hustlers

Grasps at vain and paltry things,

Thou wilt see a great world rising

Where soft mystic music rings.

Leave the dusty road to others,

Spotless keep thy soul and bright,

As the radiant ocean’s surface

When the sun is taking flight.

—(From the German of V. Schoffel) H. F.

Put Forth

 

అతడు తన సొంత గొఱ్ఱెలనన్నిటిని వెలుపలికి నడిపించును (యోహాను 10:4) 

ఆయన ఈ పని చాలా అయిష్టంగా చేస్తున్నాడనుకుంటాను. ఆయన గొర్రెలమైన మనకి ఇది కష్టాలు తెచ్చిపెట్టే విషయమే. కాని ఇది జరగక తప్పదు. మనం నిజంగా వర్ధిల్లాలంటే సంతోషంగా, సౌకర్యంగా గొర్రెల దొడ్డిలోనే ఎప్పుడూ ఉండిపోవడం తగదు. దొడ్డి ఖాళీ అయిపోవాలి. గొర్రెలు కొండ చరియల్లో తిరగాలి. పనివాళ్ళు పంట నూర్చడానికి వెనుకాడకూడదు. వెనుకాడితే పండిన పంట పాడైపోతుంది.

నిరుత్సాహపడవద్దు, ఆయన నిన్ను బయటికి పంపిస్తుంటే లోపలే ఉంటాననడం మంచిది కాదు. ప్రేమించే ఆయన చెయ్యి మనల్ని బయటికి తోలుతుందంటే అది మన మంచికే. ఆయన నామం పేరిట పచ్చిక బయళ్లలోకి, సెలయేళ్ళ ఒడ్డుకి, పర్వత శిఖరాల పైకి వెళదాం రండి. మీకు ముందుగా ఆయన నడుస్తాడు. మన కోసం ఏ ఆపద కాచుకొని ఉందో అది ముందు ఆయన కంటబడుతుంది. విశ్వాసం గల హృదయానికి ముందు దారి తీస్తూ వెళ్తున్న ప్రభువు ఎప్పుడూ కనిపిస్తూ ఉంటాడు. కానీ అలా అయన మన ముందు లేనప్పుడు వెళ్ళడం ప్రమాదకరం. నిన్ను వెళ్ళమని ఆయన ఆదేశించే అనుభవాలన్నింటిలోకి ఆయన ముందుగానే వెళ్ళి ఉన్నాడు అన్న విషయాన్ని గుర్తు చేసుకొని ధైర్యం తెచ్చుకోండి. నీ పాదాలకి ఆ దారులు నువ్వు భరించలేనంత బాధ కలిగిస్తాయనుకుంటే ఆయన నిన్ను వెళ్ళమని చెప్పడు.

ఎప్పుడో భవిష్యత్తులో ఏమవుతుందో అని ఆందోళన చెందకపోవడం, తరువాతి అడుగు ఎక్కడ వెయ్యాలి అని కంగారు పడకపోవడం, దారిని మనమే నిర్ణయించుకోవాలని తాపత్రయం లేకపోవడం, రాబోయే కాలంలో మనం వహించబోయే బాధ్యత గురించిన చింత లేకపోవడం, ఇవన్నీ ధన్యకరమైన జీవితానికి ఉండే లక్షణాలు. అలాటి  గొర్రె తన కాపరి వెనుక ఒక్కొక్క అడుగు వేస్తూ సాగిపోతుంది.

రేపేం జరుగుతుందో తెలియదు

బ్రతుకు బాటలో వేకువింకా కాలేదు

నా నేత్రాలు గమ్యాన్నింకా చూడలేదు

నా ముందు ఆయన నడుస్తున్నాడు 

అందుకు మాత్రం సందేహం లేదు

ప్రమాదాలు వస్తున్నాయి, భయాలు ఎదురవుతున్నాయి

జీవితంలో ఏం రాసి పెట్టి ఉందోనని

మనసులో వణుకు పుట్టుకొస్తున్నది

కాని నేనాయనవాణ్ణి, నాదారి ఏదైనా

నాముందు ఆయన వెళ్తున్నాడు

జీవితంలో ఇక ఆనందాలేమీ లేవంటూ

సందేహాలు మదిలో నీడలు పరుస్తున్నాయి

ఆయన వాక్కు తప్ప నన్ను బలపరిచేది ఏది?

ఆయన్ని వెంబడిస్తున్నానన్న దానికంటే

ధన్యకరమైన నిశ్చయత ఏది?

నా ముందుగా ఆయన వెళ్తున్నాడు

దీని మీదే నా మనసు నిలుపుకున్నాను

నా రక్షణకి అభయం ఇదే

నాకు ముందుగా ఆయన వెళ్తున్నాడు

ఇక నాకంతా క్షేమమే

కాపరులెప్పుడూ గొర్రెల మందకి ముందుగానే నడుస్తారు. ఏదైనా మంద మీద దాడి చెయ్యాలనుకుంటే కాపరిని ఎదుర్కోవలసి ఉంటుంది. మనకి దేవుడే ముందుగా నడుస్తున్నాడు. మనకి రాబోయే 'రేపు'లో దేవుడిప్పుడే ఉన్నాడు. ఆ 'రేపు' గురించే మనుషులంతా దిగులు పెట్టుకునేది. గాని దేవుడు మనకంటే ముందుగా అక్కడికి వెళ్ళాడు. ఆ రేపు అనేది ముందు ఆయన్ని దాటుకోగలిగితేనే మన మీదికి రాగలిగేది.

దేవుడు ప్రతి రేపటిలో ఉన్నాడు

నేను ఈ రోజు కోసమే బ్రతుకుతాను

దారిలో ఉషోదయం నడిపింపు

తప్పకుండా దొరుకుతుందన్న తపనతో

ప్రతి బలహీనతని భరించే సత్తువ

ప్రతి దుఃఖం గెలిచేందుకు  నిబ్బరం

వర్షించిన తరువాత హర్షించే సూర్య రశ్మి

ఆయనిస్తాడన్న  నిత్య నిరీక్షణతో

ఈ రోజు కోసమే బ్రతుకుతాను

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

He putteth forth his own sheep - (John - 10:4 )

    Oh, this is bitter work for Him and us—bitter for us to go, but equally bitter for Him to cause us pain; yet it must be done. It would not be conducive to our true welfare to stay always in one happy and comfortable lot. He, therefore, puts us forth. The fold is deserted, that the sheep may wander over the bracing mountain slope. The laborers must be thrust out into the harvest, else the golden grain would spoil.

    Take heart! it could not be better to stay when He determines otherwise; and if the loving hand of our Lord puts us forth, it must be well. On, in His name, to green pastures and still waters and mountain heights! He goeth before thee. Whatever awaits us is encountered first by Him. Faith’s eye can always discern His majestic presence in front; and when that cannot be seen, it is dangerous to move forward. Bind this comfort to your heart, that the Savior has tried for Himself all the experiences through which He asks you to pass; and He would not ask you to pass through them unless He was sure that they were not too difficult for your feet, or to trying for your strength.

    This is the Blessed Life—not anxious to see far in front, nor care about the next step, not eager to choose the path, nor weighted with the heavy responsibilities of the future, but quietly following behind the Shepherd, one step at a time.

Dark is the sky! and veiled the unknown morrow

Dark is life’s way, for the night is not yet o’er;

The longed-for glimpse I may not meanwhile borrow;

But, this I know, HE GOETH ON BEFORE.

Dangers are nigh! and fears my mind are shaking;

Heart seems to dread what life may hold in-store;

But I am His—He knows the way I’m taking,

More blessed still—HE GOETH ON BEFORE.

Doubts cast their weird, unwelcome shadows o’er me,

Doubts that life’s best—life’s choicest things are o’er;

What but His Word can strengthen, can restore me,

And this blest fact; that still HE GOES BEFORE.

HE GOES BEFORE! Be this my consolation!

He goes before! On this, my heart would dwell!

He goes before! This guarantees salvation!

HE GOES BEFORE! And therefore all is well.

—J. D. Smith

    The Oriental shepherd was always ahead of his sheep. He was down in front. Any attack upon them had to take him into account. Now God is down in front. He is in tomorrow. It is tomorrow that fills men with dread. God is there already. All the tomorrows of our life have to pass Him before they can get to us.  —F. B. M.

“God is in every tomorrow,

Therefore I live for today,

Certain of finding at sunrise,

Guidance and strength for the way;

Power for each moment of weakness,

Hope for each moment of pain,

Comfort for every sorrow,

Sunshine and joy after rain.”