Our Dependency on Christ

 ఎటుబోయినను మాకు శ్రమయే కలిగెను - (2 కొరింథీ 7:5)

ఇలా మన మీద అంత కఠినంగానూ, తెరపి లేకుండాను వత్తిడి కలిగేలా దేవుడు ఎందుకు మనల్ని నడిపిస్తున్నాడు? ఎందుకంటే, మొదటిగా ఆయనకున్న శక్తి, మనపైనున్న కృప వెల్లడి కావడానికే. ఇలాంటి వత్తిడులు లేకపోతే ఆయన మనకింతగా తెలిసేవాడు కాదు. అయితే ఆయన శక్తిలోని మహాత్మ్యం మనలో వెల్లడయ్యేలా ఆయన తన సంపదను మట్టి కుండలమైన మనలో దాచాడు.

మనం ఎంతగా ఆయన మీద ఆధారపడాలో ఇది తెలియజేస్తున్నది. దేవుడు మనకి దీన్నే నిరంతరం నేర్పిస్తున్నాడు. మనల్ని పూర్తిగా తన చేతుల్లోకి తీసుకుని తన ఆధీనంలో ఉంచుకోవాలని ఆశిస్తున్నాడు.

యేసు ప్రభువు నిలిచిన చోటు ఇదే. ఇక్కడే మనల్ని కూడా నిలబడమని ప్రబోధిస్తున్నాడు. మన సొంత శక్తితో కాదు. ఎప్పుడూ ఆయన చేతిని పట్టుకుని ఆయన శక్తితోనే నిలబడాలి. ఒక్క అడుగైనా ఒంటరిగా వెయ్యడానికి సాహసించకూడదు. ఇది మనకు నమ్మికను బోధిస్తుంది.

శ్రమల ద్వారా తప్ప విశ్వాసాన్ని అలవరచుకునేందుకు వేరే మార్గం లేదు. శ్రమలే దేవుని విశ్వాస పాఠశాలలు. జీవితంలో ఆడుతూ పాడుతూ సుఖించే కంటే దేవుని మీద ఆధారపడడం నేర్చుకోవడం మనకి మంచిది.

ఒకసారి విశ్వాసాన్ని నేర్చుకున్నామంటే అది శాశ్వతమైన బహుమతి, కలకాలం నిలిచివుండే పెన్నిధి.  నిరీక్షణ లేకుండా మనం సంపన్నులమైనప్పటికీ పేదవారమే.

ఇతరులు పాడుతుంటే నేనెందుకు ఏడవాలి?

శ్రమల లోతును కొలిచి చూడడానికి

ఇతరులు విశ్రమిస్తుంటే నేనెందుకు పనిచెయ్యాలి? దేవుని ఆజ్ఞ మేరకు నా బలాన్ని వెచ్చించడానికి

ఇతరులకన్నీ దొరుకుతుంటే నావెందుకు పోగొట్టుకోవాలి?

పరాజయపు చేదును చవి చూడడానికి

అందమైనవన్నీ ఇతరులకు దక్కుతుంటే నాకీ జీవితం ఏమిటి?

నీ జీవితం ఎలా ఉంటే నిత్యత్వంలో వికసిస్తుందో దేవునికి తెలుసు కాబట్టి

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

We are troubled on every side - (2 Cor - 7:5)

Why should God have to lead us thus, and allow the pressure to be so hard and constant? Well, in the first place, it shows His all-sufficient strength and grace much better than if we were exempt from pressure and trial. “The treasure is in earthen vessels, that the excellency of the power may be of God, and not of us.”

It makes us more conscious of our dependence upon Him. God is constantly trying to teach us our dependence and to hold us absolutely in His hand and hang upon His care.

This was the place where Jesus Himself stood and where He wants us to stand, not with self-constituted strength, but with a hand ever leaning upon His, and a trust that dare not take one step alone. It teaches us trust.

There is no way of learning faith except by trial. It is God’s school of faith, and it is far better for us to learn to trust God than to enjoy life.

The lesson of faith once learned, is an everlasting acquisition and an eternal fortune made; and without trust, even riches will leave us poor. —Days of Heaven upon Earth

“Why must I weep when others sing?  

’To test the deeps of suffering.’  

Why must I work while others rest?  

’To spend my strength at God’s request.’  

Why must I lose while others gain?  

’To understand defeat’s sharp pain.’  

Why must this lot of life be mine  

When that which fairer seems is thine?  

’Because God knows what plans for me  

Shall blossom in eternity.’”

Keep Trusting

మేము నిరీక్షించియుంటిమి - (లూకా 24:21). 

ఒక విషయం నేనెప్పుడూ బాధపడుతుంటాను. ఎమ్మాయికి వెళ్ళే దారిలో ఆ ఇద్దరు శిష్యులు యేసుతో “మాకింకా నిరీక్షణ ఉంది” అనలేదు. “మేము నిరీక్షించాము” అన్నారు. “ఇది జరిగిపోయింది. కథ అంతమై పోయింది” అన్నట్టుగా మాట్లాడుతున్నారు. ఎంత విచారకరం! 

వాళ్ళు ఇలా అనాల్సింది. “పరిస్థితులన్నీ మా నిరీక్షణకి వ్యతిరేకంగా ఉన్నాయి. మా నమ్మకం వ్యర్థమైపోయిందేమో అన్నట్టుగా ఉంది. కాని మేము మాత్రం ఆయన్ని మళ్ళీ చూస్తామన్న నిరీక్షణను పోగొట్టుకోలేదు” తాము కోల్పోయిన విశ్వాసాన్ని ఆయనకి వెల్లడిస్తూ ఆయనతో నడిచారు. చివరికి ఆయన ‘అవివేకులారా, విశ్వాస రహితులారా! అంటూ వాళ్ళని గద్దించవలసి వచ్చింది.

ఈ మాటలు మన గురించి కూడా అనే ప్రమాదం ఉంది. సత్యానికి, ప్రేమకి ఆధారభూతుడైన దేవునిలో విశ్వాసాన్ని పోగొట్టుకోనంత కాలము మనం దేన్ని పోగొట్టుకున్నా పర్వాలేదు.

ఈ శిష్యుల్లాగా మన విశ్వాసాన్ని భూత కాలంలో అనగా జరిగిపోయిన కాలంలో చెప్పవద్దు. ఎప్పుడూ "మేము నిరీక్షించి యుంటిమి” అనడానికి బదులు “మేము నిరీక్షించుచున్నాము” అని వర్తమాన కాలంలో అనగా జరుగుతూ ఉన్న కాలంలో చెప్పండి. 

వసంతం వయ్యారాలొలకబోస్తూ వచ్చింది

అన్ని కొమ్మలూ పూలతో బరువుగా ఊగుతున్నాయి

గులాబీలు పూసినప్పుడు నమ్మకముంచాను దేవునిపై

ఇప్పుడూ నమ్మకముంచుతున్నాను

గులాబీలు వాడినప్పుడు నా విశ్వాసం వాడితే

బలహీనమైనదనే నా నమ్మకం

తుఫాను మేఘాలు కమ్మిన వేళ నిరీక్షణ మారితే

ఆయన ప్రేమని శంకిస్తే అతి నీరసమే నా నిరీక్షణ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

We trusted - (Luke -  24:21)

I have always felt so sorry that in that walk to Emmaus the disciples had not said to Jesus, “We still trust”; instead of “We trusted.” That is so sad—something that is all over.

If they had only said, “Everything is against our hope; it looks as if our trust was vain, but we do not give up; we believe we shall see Him again.” But no, they walked by His side declaring their lost faith, and He had to say to them “O fools, and slow of heart to believe!”

Are we not in the same danger of having these words said to us? We can afford to lose anything and everything if we do not lose our faith in the God of truth and love.

Let us never put our faith, as these disciples did, in the past tense—“We trusted.” But let us ever say, “I am trusting.” —Crumbs

The soft, sweet summer was warm and glowing,  

Bright were the blossoms on every bough:  

I trusted Him when the roses were blooming;  

I trust Him now…  

Small was my faith should it weakly falter  

Now that the roses have ceased to blow;  

Frail was the trust that now should alter,  

Doubting His love when storm clouds grow.  

—The Song of a Bird in a Winter Storm

Hold on Until the End

మొదటనుండి మనకున్న దృఢ విశ్వాసము అంతము మట్టుకు గట్టిగా చేపట్టిన యెడలనే క్రీస్తులో పాలివారమై యుందుము - (హెబ్రీ 3:13-15).

మన చివరి అడుగే గెలుపు సాధిస్తుంది. యాత్రికుని ప్రయాణంలో ఆకాశ పట్టణం సమీపంలో ఉన్నన్ని ఆపదలు మిగతా ప్రయాణంలో ఎక్కడా లేవు. అనుమానపు కోట ఉన్నది ఆ సమీపంలోనే. ప్రయాణికుడిని నిద్రపుచ్చి సంహరించే దుష్టశక్తులున్నవి ఆ పొలిమేరల్లోనే. పరలోకపు వైభవం ప్రత్యక్షమైనప్పుడే నరక ద్వారాలు తప్పించుకోలేని శక్తితో, మనల్ని ఆకర్షిస్తుంటాయి. సత్కార్యాలు చెయ్యడంలో మనం అలసిపోకుండా ఉందాం. విరామం లేకుండా పనిచేస్తే త్వరలో మన పంట కోసుకుంటాము. కాబట్టి నీ బహుమతి కోసం పరుగెత్తు.

చింతల కెరటాలు ఎగసి అటూ ఇటూ కొడుతుంటే

శంకల తీరాల నుండి పెనుగాలులు అల్లాడిస్తుంటే

విశ్వాసపు లంగరులు ప్రవాహంలో తేలిపోతుంటే

స్థిరమైనదానికే నేను అంటిపెట్టుకుని ఉన్నాను

దయ్యాలు ఎంతగా పోరాడినా దేవదూతలు ఎంత సేపు దాక్కున్నా

ఈ విశ్వం న్యాయం పక్షమే

చుక్కల వెనక ఎక్కడో ఒక ప్రేమ నాకోసం కాచుకొని ఉంది

ఉదయమైనప్పుడు చూడగలను ఆ స్వరూపాన్ని

చివరి అర్ధగంటదాకా నిలిచి ఉంటేనే దేవునినుండి గొప్ప దీవెనలను పొందగలం.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

We are made partakers of Christ if we hold the beginning of our confidence steadfast unto the end - (Heb - 3:14)

It is the last step that wins, and there is no place in the pilgrim’s progress where so many dangers lurk as the region that lies hard by the portals of the Celestial City. It was there that Doubting Castle stood. It was there that the enchanted ground lured the tired traveler to fatal slumber. It is when Heaven’s heights are full in view that hell’s gate is most persistent and full of deadly peril. “Let us not be weary in well-doing, for in due season we shall reap if we faint not.” “So run, that ye may obtain.”

In the bitter waves of woe  

Beaten and tossed about  

By the sullen winds that blow  

From the desolate shores of doubt,  

Where the anchors that faith has cast  

Are dragging in the gale,  

I am quietly holding fast  

To the things that cannot fail.  

And fierce though the fiends may fight,  

And long though the angels hide,  

I know that truth and right  

Have the universe on their side;  

And that somewhere beyond the stars  

Is a love that is better than fate.  

When the night unlocks her bars  

I shall see Him—and I will wait.  

—Washington Gladden

The problem of getting great things from God is being able to hold on for the last half hour. —Selected