The Just Shall Live by Faith

 

నీతిమంతుడైనవాడు విశ్వాసమూలముగా జీవించును - (హెబ్రీ 10:38)

మన మనస్సులో ఏదో ఉప్పొంగుతున్నట్టు అనిపిస్తేనే మనలో నిజమైన విశ్వాసం ఉందని అనుకుంటాం. కాని ఆహ్లాదకరమైన మనోభావాలు, సంతృప్తి చెందిన మానసిక స్థితి, ఇవన్నీ క్రైస్తవ జీవితంలో కొన్ని భాగాలు మాత్రమే. శ్రమలు, పరీక్షలు, సంఘర్షణలు, పోరాటాలు ఉన్నా కూడా వాటిని దురదృష్ట పరిణామాలుగా పరిగణించకూడదు. అవి మనం క్రమశిక్షణలో ఉండడానికి సాధనాలే.

ఈ విభిన్నమైన పరిస్థితులన్నిటిలోను క్రీస్తు మన హృదయంలోనే ఉన్నాడని మర్చిపోకూడదు. మనం ఆయనకి విధేయులుగా ఉన్నంత కాలం మన మానసిక స్థితి ఏదైనా సరే ఆయన మనతోనే ఉన్నాడు. ఇక్కడే చాలామంది తప్పటడుగు వేస్తుంటారు. విశ్వాసంవల్ల కాక స్వంత తెలివితేటల సాయంతో సాగిపోవాలనుకుంటారు.

దేవుడు తనలోనుంచి వెళ్ళిపోయాడేమోనన్న అనుమానం కలుగుతున్నది అని ఒక విశ్వాసి నాతో ఒకసారి అంది. ఆయన కరుణ అంతా మాయమైపోయినట్టుంది. ఆమె కష్టకాలం ఆమెను ఆరు వారాలపాటు వేధించింది. అప్పుడు పరలోకపు ప్రేమామయుడు ఆమెతో అన్నాడు “నాకోసం బాహ్య ప్రపంచంలో నీ జ్ఞానంతో వెదికావు. కాని ఇంతకాలమూ నీలోనే ఉండి నీ కోసమే కనిపెడుతున్నాను. నీ ఆత్మ లోతుల్లో ఉన్నాను. నన్నక్కడ కలుసుకో."

దేవుని ప్రత్యక్షతకీ, దేవుడక్కడ ఉన్నాడు అని మన మనస్సుకి అనిపించడానికీ పోల్చి చూడండి. మన ఆత్మ దిక్కుమాలినదిగా అయిపోయినప్పటికీ మనం విశ్వాసంతో ఇలా చెప్పగలిగితే అది సంతోషమే. “దేవా నిన్ను నేను చూడలేక పోతున్నాను, తెలుసుకోలేకపోతున్నాను, కాని నువ్వు మాత్రం తప్పకుండా ఇక్కడ ఉన్నావు. నేను ఉన్న చోటనే, ఉన్నది ఉన్నట్టుగానే నాతో ఉన్నావు.” మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పండి. “నువ్విక్కడే ఉన్నావు, పొద కాలిపోయి మాడిపోయినట్టున్నా మంటలు దాన్ని కాల్చటం లేదు. నా చెప్పులు తీసేస్తాను. ఎందుకంటే నేను నిలబడింది పరిశుద్ధ స్థలం.”

నీ ఆలోచనలు, అనుభవాలపై కంటే దేవుని వాక్కుపై, శక్తిపై ఎక్కువ నమ్మకముంచు. నీ బండ క్రీస్తే. ఆటుపోటు వచ్చేది సముద్రానికే. బండ ఎప్పుడూ అక్కడే ఉంటుంది. దేవునికి స్తోత్రం కలుగును గాక హల్లెలూయ! 

క్రీస్తు పూర్తిచేసిన నీతి అనే సువిశేషం మీద నీ దృష్టి నిలుపుకో. యేసును చూసి ఆయనపై నమ్మకముంచు. ఆయన ద్వారా జీవాన్ని పొందు. అంతే కాదు, ఆయన్ని చూస్తూ ధైర్యంగా నీ తెరచాపలెత్తి జీవనసాగరంలోకి ప్రయాణం కట్టు. అపనమ్మకపు నౌకాశ్రయంలో ఉండిపోకు. లేక నీడలో బద్ధకంగా నిద్రపోకు. క్రైస్తవ జీవితం అంటే నీ అనుభూతుల్ని తలపోసుకుంటూ కూర్చోవడం కాదు. ఒడ్డున కట్టి ఉన్న జీవిత నౌకను, లోతులేని నీటిలో నిరుపయోగంగా ఉన్న దాని విశ్వాసపు చుక్కానిని, ఆ బురద నీటిలో అటూ ఇటూ పొర్లాడుతూ ఉన్న  నిరీక్షణ అనే దాని లంగరును చూస్తూ విచారంగా కూర్ళోకు. నౌకను లోతుల్లోనికి నడిపించు. తెరచాపను గాలికి వ్యతిరేకంగా ఎత్తిపట్టు. పొంగిపొరలే జలరాసుల్ని పరిపాలించే దేవునిపై నమ్మకముంచి సాగిపో. పక్షులు ఎగురుతూ ఉంటేనే క్షేమంగా ఉంటాయి. అవి నేలకి దగ్గరగా వచ్చి తక్కువ ఎత్తులో ఎగిరితే వలలకు అందుబాటులో వచ్చి చిక్కుకుపోతాయి. మనం మానవానుభూతుల్లోనే కొట్టుమిట్టాడుతూ ఉంటే వేయి రకాలైన నిస్పృహలు, అనుమానాలు, శోధనలు, అపనమ్మకాలు చుట్టుకుంటాయి. "రెక్కలు గలది (పక్షి) చూచుచుండగా వలవేయుట వ్యర్థము" (సామెతలు 1:17). దేవునిలో నిరీక్షణ ఉంచు.

నిశ్చయతతో కూడిన విశ్వాసం నాకు కరువైనప్పుడు 'ఆధారపడే విశ్వాసం' మూలంగా జీవిస్తాను.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The just shall live by faith - (Heb - 10:38)

Seemings and feelings are often substituted for faith. Pleasurable emotions and deeply satisfying experiences are part of the Christian life, but they are not all of it. Trials, conflicts, battles, and testings lie along the way, and are not to be counted as misfortunes, but rather as part of our necessary discipline.

In all these varying experiences we are to reckon on Christ as dwelling in the heart, regardless of our feelings if we are walking obediently before Him. Here is where many get into trouble; they try to walk by feeling rather than faith.

One of the saints tells us that it seemed as though God had withdrawn Himself from her. His mercy seemed clean gone. For six weeks her desolation lasted, and then the Heavenly Lover seemed to say:

“Catherine, thou hast looked for Me without in the world of sense, but all the while I have been within waiting for thee; meet Me in the inner chamber of thy spirit, for I am there.”

Distinguish between the fact of God’s presence, and the emotion of the fact. It is a happy thing when the soul seems desolate and deserted if our faith can say, “I see Thee not. I feel Thee not, but Thou art certainly and graciously here, where I am as I am.” Say it again and again: “Thou art here: though the bush does not seem to burn with fire, it does burn. I will take the shoes from off my feet, for the place on which I stand is holy ground.” —London Christian

Believe in God’s word and power more than you believe your own feelings and experiences. Your Rock is Christ, and it is not the Rock which ebbs and flows, but your sea. —Samuel Rutherford

Keep your eye steadily fixed on the infinite grandeur of Christ’s finished work and righteousness. Look to Jesus and believe, look to Jesus and live! Nay, more; as you look to him, hoist your sails and buffet manfully the sea of life. Do not remain in the haven of distrust, or sleeping on your shadows in inactive repose, or suffering your frames and feelings to pitch and toss on one another like vessels idly moored in a harbor. The religious life is not brooding over emotions, grazing the keel of faith in the shallows, or dragging the anchor of hope through the oozy tide mud as if afraid of encountering the healthy breeze. Away! With your canvas spread to the gale, trusting in Him, who rules the raging of the waters. The safety of the tinted bird is to be on the wing. If its haunt is near the ground—if it fly low—it exposes itself to the fowler’s net or snare. If we remain groveling on the low ground of feeling and emotion, we shall find ourselves entangled in a thousand meshes of doubt and despondency, temptation and unbelief. “But surely in vain, the net is spread in the sight of THAT WHICH HATH A WING” (marginal reading Prov. 1:17). Hope thou in God. —J. R. Macduff

When I cannot enjoy the faith of assurance, I live by the faith of adherence. Matthew Henry

Cast Your Burdens Upon God

 నీవు క్రిందికి చూచెదవు - (పరమ 4:8)

కృంగదీసే బరువులు క్రైస్తవుడికి రెక్కలనిస్తాయి. ఇది విడ్డూరమైన మాటగా అనిపించవచ్చు కాని ఇది ధన్యకరమైన సత్యం. దావీదు తన కష్టసమయంలో ఆక్రోశించాడు. “ఆహా! గువ్వవలె నాకు రెక్కలున్నయెడల నేను ఎగిరిపోయి నెమ్మదిగా నుందునే!” (కీర్తన 55:6). కానీ ఈ ధ్యానాన్ని అతడు ముగించకముందే ఈ కోరిక అసాధ్యమైనదేమీ కాదని గ్రహించినట్టున్నాడు. అందుకే 22 వ వచనంలో “నీ భారము యెహోవా మీద మోపుము, ఆయనే నిన్ను ఆదుకొనును” అంటున్నాడు.

'భారము' అనే మాటకి ఒక బైబిల్లో 'యెహోవా నీకు ఇచ్చినది' అనే అర్థం కనిపిస్తుంది. పరిశుద్దుల భారాలు దేవుడిచ్చినవే. యెహోవా మీద ఆనుకోవడానికి వాళ్ళనవి ప్రేరేపిస్తాయి. ఈ భారమే ఆశ్చర్యకరంగా మార్పుచెంది రెక్కలుగా మారిపోతుంది. రెక్కలొచ్చి పరిశుద్ధులు పక్షిరాజుల్లాగా ఎగిరిపోతారు.

ఒక రోజున నాకు దాపురించిన కష్టాల గురించి తీవ్రంగా ఆలోచిస్తూ వెళ్తున్నాను. కారుమేఘాల్లోంచి వర్షం చిందినట్టుగా నా మీదికి దూకబోయే బాధల్ని తలుచుకుంటుంటే నా మీద నాకే జాలేసింది. “అయ్యో పాపం! నీ మీద ఎన్ని బరువు బాధ్యతలు! నీ జీవితం బాధల మయం. ఈ భారం నిన్నెప్పుడో నేలకి అణచివేయ గలదు.” నాలో నా గురించి గొప్ప సానుభూతి రేగింది. సూర్యుడు మలమలా మాడ్చేస్తున్నాడు. వేగంగా వెళ్తున్న కార్లు రేపే దుమ్ము, అవి చేసే శబ్దం అసలే అల్లకల్లోలంగా ఉన్న నా మనసుని మరింత చిరాకు పెట్టాయి. మనసంతా అలసటగా, అశాంతిగా ఉంది.

“అవును, ఈ భారం నన్నెప్పుడో హఠాత్తుగా మింగేస్తుంది. నాలాటి బలహీనుడికి ఇంత పెద్ద బరువులుండడం అన్యాయం” అనుకుంటూ నా చింతలో మునిగి తేలుతుండగా ఎక్కడినుంచో ఒక మెల్లని స్వరం స్పష్టంగా నాతో అంది “ఈ బరువు నిన్ను లేవనెత్తుతుందేగాని అణగదొక్కదు.” వెంటనే నా పొరపాటు నాకు అర్థమైంది. నా స్థానం ఎప్పుడూ ఈ భారానికి పైనే ఉంటుంది. నేను దాన్ని మొయ్యడం దేవుని ఉద్దేశం కాదు. అదే నన్ను మొయ్యాలి. ఆయన సంకల్పిస్తూ ఉన్నప్పుడే నా శక్తి సామర్ధ్యాలు ఆయనకి తెలుసు. చిన్న మొలక పెరగాలంటే, నీరు, వెలుతురు అవసరం. తన పిల్లలికి కూడా తన కృప, శక్తి అవసరం అని ఆయనకి తెలుసు. ఆ మొలకని తానే అక్కడ నాటాడు. మీద పడిన భారం కింద నలిగి నేల వాలితే చనిపోయినట్టే. కాని ఆ భారాన్ని అధిగమించి పైకి పెరిగితే జీవం, శక్తి లభ్యమవుతాయి. మన భారాలే మన రెక్కలు. వాటితో మనం కృపా లోకాల అంచులకి ఎగిరిపోతాం. అవి లేకపోతే ప్రారంభ దశలోని విశ్వాసంతోనే ప్రాకులాడుతూ తడుములాడుతూ ఉంటాము.

పరలోకపు విధానాలు ఎంత విచిత్రమైనవి! మనల్ని అణగదొక్కుడానికి వచ్చాయనుకున్న భారాలు మనల్ని లేవనెత్తడానికేనట. కాబట్టి నా ఆత్మ ఎప్పటికీ కృంగిపోదు. కాని ఏ శక్తితో మనమీ ఔన్నత్యాన్ని చేరుకోగలం? ఆయన వాక్యంలోనే చిక్కుముడి విప్పే జవాబు ఉంది. క్రీస్తుతో ఏకాంతంగా మన భారాలపై ఎక్కిపోయి ఆయనలో విశ్రాంతి తీసుకోవాలి.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Look from the top - (Song - 4:8)

Crushing weights give the Christian wings. It seems like a contradiction in terms, but it is a blessed truth. David out of some bitter experience cried: “Oh, that I had wings like a dove! Then would I fly away, and be at rest” (Ps. 55:6). But before he finished this meditation he seems to have realized that his wish for wings was a realizable one. For he says, “Cast thy burden upon Jehovah, and he will sustain thee.”

The word “burden” is translated in the Bible margin, “what he (Jehovah) hath given thee.” The saints’ burdens are God-given; they lead him to “wait upon Jehovah,” and when that is done, in the magic of trust, the “burden” is metamorphosed into a pair of wings, and the weighted one "mounts up with wings as eagles. —Sunday School Times

One day when walking down the street,  

On business bent, while thinking hard  

About the “hundred cares” which seemed  

Like thunder clouds about to break  

In torrents, Self-pity said to me:  

“You poor, poor thing, you have too much  

To do. Your life is far too hard.  

This heavy load will crush you soon.”  

A swift response of sympathy  

Welled up within. The burning sun  

Seemed more intense. The dust and noise  

Of puffing motors flying past  

With a rasping blast of blowing the horn  

Incensed still more the whining nerves,  

The fabled last back-breaking straw  

To weary, troubled, fretting mind.  

“Ah, yes, ’twill break and crush my life;  

I cannot bear this constant strain  

Of endless, aggravating cares;  

They are too great for such as I.”  

So thus my heart condoled itself,  

“Enjoying misery,” when lo!  

A “still small voice” distinctly said,  

“I was sent to lift you—not to crush.”  

I saw at once my great mistake.  

My place was not beneath the load  

But on the top! God meant it not  

That I should carry it. He sent  

It is here to carry me. Full well  

He knew my incapacity  

Before the plan was made. He saw  

A child of His in need of grace  

And power to serve; a puny twig  

Requiring sun and rain to grow;  

An undeveloped chrysalis;  

A weak soul lacking faith in God.  

He could not help but see all this  

And more. And then, with tender thought  

He placed it where it had to grow—  

Or die. To lie and cringe beneath  

One’s load means death, but life and power  

Await all those who dare to rise above.  

Our burdens are our wings; on them  

We soar to higher realms of grace;  

Without them we must roam for aye  

On planes of undeveloped faith,  

For faith grows but by exercise in circumstance impossible.

Oh, the paradox of Heaven. The load  

We think will crush was sent to lift us  

Up to God! Then, the soul of mine,  

Climb up! for naught can e’er be crushed  

Save what is underneath the weight.  

How may we climb! By what ascent  

Shall we surmount the carping cares  

Of life! Within His word is found  

The key which opes His secret stairs;  

Alone with Christ, secluded there,  

We mount our loads and rest in Him.  

—Miss Mary Butterfield

Be Sure of His Promises

నీ పేరు ఎన్నటికిని ఘనపరచబడునట్లు నీవు సెలవిచ్చిన మాట నిశ్చయముగా స్థిరపరచబడును గాక - (1 దిన 17:24).

యథార్థమైన ప్రార్థనకి ఆయువుపట్టైన వాక్యమిది. చాలాసార్లు మనకి వాగ్దత్తం కాని వాటికోసం ప్రార్థిస్తూ ఉంటాము. అందుకని ఇది దైవసంకల్పం అవునో కాదో తెలుసుకోవడానికి కొంతకాలం పట్టుదలగా ప్రార్థించవలసిన అవసరం కలుగుతూ ఉంటుంది. అయితే కొన్ని సమయాల్లో మాత్రం మనం అడుగుతున్నది దేవుని చిత్తానికి అనువైనదే అన్న దృఢ నిశ్చయం కలుగుతుంది. దావీదు జీవితంలో ఈ ప్రార్థన అలాటిదే. బైబిల్లో ఉన్న ఒక వాగ్దానాన్ని తీసుకొని దాని కొరకు వాదించడానికి ప్రేరేపణ కలుగుతున్నది. దాన్లో మనకి సంబంధించినదేదో ఉందనిపిస్తుంది. అలాటి సమయాల్లో స్థిరమైన విశ్వాసంతో “దేవా నువ్వన్నట్టుగా చెయ్యి” అని ప్రార్థిస్తాము. దైవ వాక్కులోని ఒక వాగ్దానం మీద చెయ్యివేసి అది కావాలి అని అడగడం అన్నిటికంటే క్షేమకరమైనది, అందమైనది. ఇందులో మనం చెమటోడ్చవలసినదేమీ లేదు. పెనుగులాడవలసిన పనిలేదు. చెక్కును బ్యాంకులో ఇచ్చి డబ్బు తీసుకున్నట్టు ఆ వాగ్దానాన్ని దేవుని ముందుపెట్టి దాని నెరవేర్పును పొందడమే. అనుమానం లేదు. ప్రార్థన ఖచ్చితమైనదైతే చాలా ఆసక్తిదాయకంగా తయారవుతుంది. ఎడాపెడా నోటికి వచ్చిన వాటన్నిటినీ అడిగేసి దేన్నీ పొందలేకపోవడం కంటే, కొద్దిపాటి దీవెనలను ప్రత్యేకించి అడిగి పొందగలగడం మేలు కదా! 

బైబిల్లో ఉన్న ప్రతి వాగ్దానమూ దేవుని చేతి వ్రాతే. “నువ్వన్నట్టుగానే చెయ్యి” అనే మాటను జోడించి ఆ వాగ్దానం కోసం మనం అడగవచ్చు. తన సత్యంపై ఆధారపడ్డ జీవులను వాటి సృష్టికర్త ఎప్పుడూ మోసం చేయడు. అలాంటప్పుడు పరలోకపు తండ్రి తన కొడుకులకిచ్చిన మాటను మీరగలడా?

“నాలో ఆశలు రేకెత్తించిన నీ మాటను జ్ఞాపకం చేసుకో” ఇది ఫలితాలను ఇచ్చే ప్రార్థన. దీన్లో రెండు అంశాలున్నాయి. ఇది నీ మాట. దీన్ని నిలబెట్టుకోలేవా? దీన్ని నిజం చేసే ఉద్దేశం లేకపోతే అసలెందుకు అన్నావు? దీన్లో నేను ఆశపెట్టుకున్నాను. నువ్వే నాలో కల్పించిన ఈ ఆశను వమ్ము చేస్తావా?

“అవిశ్వాసము వలన దేవుని వాగ్దానమును గూర్చి సందేహింపక, దేవుని మహిమపరచి, ఆయన వాగ్దానము చేసినదానిని నెరవేర్చుటకు సమర్థుడని రూఢిగా విశ్వసించి విశ్వాసము వలన బలమునొందెను” (రోమా 4:20,21).

మాట తప్పని దేవుని మాటలే బైబిల్లోని వాగ్దానాలను అంత అమూల్యమైనవిగా, అపురూపమైనవిగా చేసాయి. మనుషులు చేసే వాగ్దానాలు ఒక్కోసారి పనికిరాకుండా పోతాయి. ఇలా మాట తప్పడంవల్ల ఎన్నో హృదయాలు నిరాశతో కుమిలిపోయాయి. అయితే ప్రపంచం పుట్టినప్పటినుంచి దేవుడు తనని నమ్మేవాళ్ళకి చేసిన వాగ్దానాల్లో ఒక్కటి కూడా తప్పిపోలేదు.

దీన క్రైస్తవుడు వాగ్దానపు గుమ్మం దగ్గర చలిలో, శ్రమల చీకట్లో నిలబడి ఆ తలుపు గడియ తియ్యడానికి సందేహించడం అనేది ఎంత విచారకరం. అతను నిస్సంకోచంగా ఆ తలుపు నెట్టుకుని లోపలికివచ్చి తండ్రి ఇంట్లో ఆశ్రయం పొందాలి.

ప్రతి వాగ్దానానికి మూడు స్థంభాలు ఆధారంగా ఉన్నాయి. (1) దేవుని న్యాయం, ఆయన పరిశుద్ధత ఆయన్ని మాట తప్పనీయకుండా చేస్తాయి. (2) ఆయన కృప, వాత్సల్యం ఆ వాగ్దానాలను ఆయన మర్చిపోకుండా చేస్తాయి. (3) ఆయన నిజాయితీ ఆ వాగ్దానాన్ని మార్చెయ్యకుండా, ఆచరణలో పెట్టేలా చేస్తుంది.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Do as thou hast said, that thy name may be magnified forever - (1 Chr -17:23-24)

This is the most blessed phase of true prayer. Many a time we ask for things that are not absolutely promised. We are not sure therefore until we have persevered for some time whether our petitions are in the line of God’s purpose or not. There are other occasions, and in the life of David, this was one, when we are fully persuaded that what we ask is according to God’s will. We feel led to take up and plead some promise from the page of Scripture, under the special impression that it contains a message for us. At such times, in confident faith, we say, “Do as Thou hast said.” There is hardly any position more utterly beautiful, strong, or safe than to put the finger upon some promise of the Divine Word and claim it. There need be no anguish, struggle, or wrestling; we simply present the check and ask for cash, produce the promise, and claim its fulfillment; nor can there be any doubt as to the issue. It would give much interest to prayer if we were more definite. It is far better to claim a few things specifically than a score vaguely. —F. B. Meyer

Every promise of Scripture is a writing of God, which may be pleaded before Him with this reasonable request: “Do as Thou hast said.” The Creator will not cheat His creature who depends upon His truth; and far more, the Heavenly Father will not break His word to His own child.

“Remember the word unto thy servant, on which thou hast caused me to hope,” is the most prevalent pleading. It is a double argument: it is Thy Word. Wilt Thou did not keep it? Why hast thou spoken of it, if Thou wilt does not make it good. Thou hast caused me to hope in it, wilt Thou disappoint the hope which Thou has Thyself begotten in me? —C. H. Spurgeon

“Being absolutely certain that whatever promise he is bound by, he is able also to make good” (Rom. 4:21, Weymouth’s Translation).

It is the everlasting faithfulness of God that makes a Bible promise “exceeding great and precious.” Human promises are often worthless. Many a broken promise has left a broken heart. But since the world was made, God has never broken a single promise made to one of His trusting children.

Oh, it is sad for a poor Christian to stand at the door of the promise, in the dark night of affliction, afraid to draw the latch, whereas he should then come boldly for shelter as a child into his father’s house. —Journal

Every promise is built upon four pillars: God’s justice and holiness, which will not suffer Him to deceive; His grace or goodness, which will not suffer Him to forget; His truth, which will not suffer Him to change, which makes Him able to accomplish. —Selected