Hold Fast and Trust

 

ఇదిగో ఆయన నన్ను చంపినను, నేను ఆయన కొరకు కనిపెట్టుచున్నాను (యోబు 13:15).

నేను నమ్మినవాని ఎరుగుదును గనుక సిగ్గుపడను (2 తిమోతి 1:12). 

నా నావలన్నీ విరిగి

తెరచాపలు చిరిగి నిరర్థకమైనా 

శంక నన్నంటదు

నే నమ్మిన వానిని నేనెరుగుదును

కనిపించే కీడంతా నాకు మేలయ్యేను

ఆశలు జారినా అదృష్టాలు మారినా

నిన్నే నమ్మానంటూ గొంతెత్తి పిలిచేను

విన్నపాలు వీగిపోయినా, సన్నుతుడు మూగయైనా

నే నమ్మిన ప్రేమను నేనెరుగుదును

నేనర్రులు చాచే ఈవులు ఇవ్వకపోయినా

కళ్ళల్లో కన్నీళ్ళు సుళ్ళు తిరిగినా

భావనలలో ఎగసిన విశ్వాస హోమం

భారమైనా దూరమైనా ఆయనకే అర్పితం

బాధలు వడగండ్లయి బాధించినా

కష్టాలు కందిరీగలై వేధించినా

నేనెదురు చూసే ఔన్నత్యం నేనెరుగుదును

కష్టనష్టాలే దానికి నిచ్చెనలు

నా సిలువ క్రింద నే నలిగి నీరైనా

నా కెదురయ్యే విపరీత నష్టాలే

నా పాలిట అపురూప లాభాలు

విశ్వాసపు లంగరు దించాను

శోధన పెనుగాలుల నెదిరించాను

తొణకదు బెణకదు నా ఆత్మ నావ

మృత్యుసాగరపు తీరం చేరే దాకా

నా మనసు, నా తనువు ప్రకటించాయి

నా కడ ఊపిరిదాకా నీ విశ్వాస్యతను అనుమానించను నేనని

ఒక అనుభవశాలి అయిన నావికుడన్నాడు - “భయంకరమైన తుపాను చెలరేగినప్పుడు చెయ్యాల్సిన పని ఒకటుంది. అది తప్ప వేరే మార్గం లేదు. అదేమిటంటే ఓడని ఒక దిక్కుగా నిలిపి అది అక్కడే స్థిరంగా కదలకుండా ఉండేలా ఏర్పాటు చెయ్యడం.”

క్రైస్తవుడా, నువ్ చెయ్యవలసిందీ ఇదే. పౌలు ఉన్న ఓడ పెనుతుపానులో చిక్కుకున్నప్పుడు చాలాకాలం సూర్యుణ్ణి గాని, నక్షత్రాలు గాని చూడలేకపోయిన అనుభవం నీకు సంభవించవచ్చు. ఇలాంటప్పుడు ఒకటే దారి. ఇది తప్పనిసరి.

నీ తెలివితేటలు నీకు తోడు రావు. గతంలోని అనుభవాలు సహాయపడవు. ఒక్కోసారి ప్రార్థనలవల్ల కూడా ఓదార్పు కనిపించదు. ఇక మిగిలింది ఒకటే దారి. ఆత్మను ఒక దిశలో స్థిరంగా నిలిపి అటూ ఇటూ కొట్టుకుపోకుండా చూసుకోవడమే.

క్రీస్తు దిశగా ఆత్మ నావను లంగరు వెయ్యాలి. ఝంఝామారుతాలు, ఉవ్వెత్తున లేచిపడే కెరటాలు, విసిరికొట్టే ప్రవాహాలు, ఉరుములూ మెరుపులూ, గండశిలలూ ఏం వచ్చినా పర్వాలేదు. చుక్కానికి కట్టేసి, నీ ఆత్మ విశ్వాసానికి దేవుని విశ్వాస్యతనూ ఆయన నిబంధననూ యేసుక్రీస్తు ద్వారా నీపై చూపించే ప్రేమనూ ఆధారంగా చేసి స్థిరంగా ఉండాలి.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Though he slays me, yet will I trust him (Job  - 13:15)

For I know whom I have believed - 2 Tim 1:12

“I will not doubt, though all my ships at sea  

Come drifting home with broken masts and sails;  

I will believe the Hand which never fails,  

From seeming evil worketh good for me.  

And though I weep because those sails are tattered,  

Still, will I cry, while my best hopes lie shattered:  

‘I trust in Thee.’

“I will not doubt, though all my prayers return  

Unanswered from the still, white realm above;  

I will believe it is an all-wise love  

Which has refused these things for which I yearn;  

And though at times I cannot keep from grieving,  

Yet the pure ardor of my fixed believing  

Undimmed shall burn.

“I will not doubt, though sorrows fall like rain,  

And troubles swarm like bees about a hive.  

I will believe in the heights for which I strive  

Are only reached by anguish and by pain;  

And though I groan and writhe beneath my crosses.  

I yet shall see through my severest losses  

The greater gain.

“I will not doubt. Well anchored is this faith,  

Like some staunch ship, my soul braves every gale;  

So strong its courage that it will not quail  

To breast the mighty unknown sea of death.  

Oh, may I cry, though body parts with spirit,  

‘I do not doubt,’ so listening worlds may hear it,  

With my last breath.”

“In fierce storms,” said an old seaman, “we must do one thing; there is only one way: we must put the ship in a certain position and keep her there.”

This, Christian, is what you must do. Sometimes, like Paul, you can see neither sun nor stars, and no small tempest lies on you; and then you can do but one thing; there is only one way.

Reason cannot help you; past experiences give you no light. Even prayer fetches no consolation. Only a single course is left. You must put your soul in one position and keep it there.

You must stay upon the Lord; and come what may—winds, waves, cross-seas, thunder, lightning, frowning rocks, roaring breakers—no matter what, you must lash yourself to the helm, and hold fast your confidence in God’s faithfulness, His covenant engagement, His everlasting love in Christ Jesus. —Richard Fuller

Security in Storms

 

గాలి యెదురైనందున…. - (మత్తయి 14:24). 

పెనుగాలులు నాలుకలు చాపి విజృంభిస్తుంటాయి. మన జీవితాల్లో వచ్చే తుఫానులు ప్రకృతి సంబంధమైన సుడిగాలులకంటే భయంకరమైనవి కావా? కాని నిజంగా ఇలాంటి గాలివానల అనుభవాల గురించి మనం సంతోషించాలి. ఉదయం, అస్తమయం లేక సంవత్సరం పొడుగునా సంధ్యా సమయం ఉండే ప్రదేశాల్లో ఆకైనా గలగలలాడకుండా గాలి విసరని లోతైన కొండలోయల్లోనూ ఉండడం కంటే, వర్షాలు కురిసి వరదలు వచ్చేచోట్ల నివసించడం మేలు కదా. శోధనల కారుమేఘాలు గుండెల్లో గుబులు పుట్టించవచ్చు. కాని ఆత్మ తీవ్రత నిండిన ప్రార్ధనకి ప్రేరేపించేవి అవే కదా, ఇంకా ఆత్రుతతో మనకియ్యబడిన వాగ్దానాలను గట్టిగా పట్టుకునేలా చేసేవి అవే కదా.

ఎడబాటులనే తుఫానులు హృదయ విదారకమైనవి. అయితే తనవైపుకి మనల్ని  మళ్ళించుకునే దేవుని సాధనాలే అవి. ఆయన రహస్యంగా మనతో ఉండి మృదువుగా మెల్లగా మనతో మాట్లాడే సందర్భాలు అవి. అలలకీ పెనుగాలుల తాకిడికీ నావ ఊగినప్పుడే కదా నావికుని సామర్థ్యం బయటపడేది."

తుఫానులు మనపై విరుచుకుపడకుండా చేసేవాడు కాదు యేసు ప్రభువు, ఆ తుఫానులో మనకి అండగా నిలిచేవాడు ఆయన. మన ప్రయాణం సుఖంగా సాగుతుందని ఎప్పుడూ మాట ఇవ్వలేదాయన. కాని గమ్యం మాత్రం క్షేమంగా చేర్చే బాధ్యత ఆయనది.

పరలోక పవనాలొస్తున్నాయి, తెరచాప ఎత్తండి

పెనుగాలులు వీచినా, ఆటంకాలొచ్చినా

పొగమంచు పట్టినా, గాలివాన కొట్టినా

పయనం దూరమైనా, గమ్యం కానరానిదైనా

ఉప్పునీళ్ళ తుంపరలో, సాగరం కక్కే నురగల్లో

సాగిపో గమ్యం వైపుకి నీ పరుగుల్లో

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The wind was contrary - (Matt -  14:24)

Rude and blustering the winds of March often are. Do they not typify the tempestuous seasons of my life? But, indeed, I ought to be glad that I make acquaintance with these seasons. Better it is that the rains descend and the floods come than that I should stay perpetually in the Lotus Land where it seems always afternoon, or in that deep meadowed Valley of Avilion where never wind blows loudly. Storms of temptation appear cruel, but do they not give intenser earnestness to prayer? Do they not compel me to seize the promises with a tighter hand grip? Do they not leave me with a character refined?

Storms of bereavement are keen; but, then, they are one of the Father’s ways of driving me to Himself, that is the secret of His presence His voice may speak to my heart, soft and low. There is a glory of the Master that can be seen only when the wind is contrary and the ship is tossed with waves.

“Jesus Christ is no security against storms, but He is perfect security in storms. He has never promised you an easy passage, only a safe landing.”

Oh, set your sail to the heavenly gale,  

And then, no matter what winds prevail,  

No reef can wreck you, no calm delay;  

No mist shall hinder, no storm shall stay;  

Though far you wander and long you roam  

Through salt sea sprays and o’er white sea foam,  

No wind that can blow but shall speed you Home.

Rely on God, Not Self

ఇదిగో అగ్ని రాజబెట్టి అగ్ని కొరువులను మీచుట్టు పెట్టుకొనువారలారా, మీ అగ్ని జ్వాలలో నడువుడి. రాజబెట్టిన అగ్ని కొరువులలో నడువుడి. నా చేతివలన ఇది మీకు కలుగుచున్నది. మీరు వేదనగలవారై పండుకొనెదరు - (యెషయా 50:11). 

చీకటిలో నడుస్తూ వెలుగులోకి తమకై తామే రావాలని ప్రయత్నించే వ్యక్తులకి ఎంత గంభీరమైన హెచ్చరిక! అగ్నిని రాజబెట్టి కొరువులని తమచుట్టూ పెట్టుకున్నట్టుగా వీళ్ళ గురించి వర్ణించబడింది. దీని అర్థం ఏమిటి?

తమచుట్టూ చీకటి ఉన్నప్పుడు దేవుని ఆశ్రయించకుండా తమకై తాము ఏదో మార్గాన్ని వెదుకులాడుతున్నారనే గదా దీని భావం. దేవుడి సహాయాన్ని తోసిపుచ్చి మనకి మనమే సహాయం చేసుకోవడమే ఈ వాక్యంలోని అర్థం. ప్రకృతి సంబంధమైన కాంతిని వెదుకుతాము. స్నేహితుల సలహాలను అనుసరిస్తుంటాము. మన తర్క జ్ఞానం మీద ఆధారపడి సొంత అభిప్రాయాలను ఏర్పరచుకొంటాము. ఇబ్బందులనుండి తప్పించుకోవడానికి ఏ దారి కనిపిస్తే ఆ దారిలో పరుగెడదామని చూస్తుంటాము. అది దేవుడికిష్టమైన మార్గమా కాదా అని చూడము.

ఇవన్నీ మనం స్వంతంగా రాజబెట్టుకున్న అగ్ని జ్వాలలు. మనల్ని నీటి గుంటల్లోకి నడిపించే గుడ్డి దీపాలు. ఈ కొరువుల వెలుగు సాయంతో నడవదలచుకుంటే దేవుడేమీ అడ్డు పెట్టడు. అయితే దాని ఫలితం దుఃఖమే.

 ప్రియులారా, దేవుడు నిర్దేశించిన సమయంలో, నిర్దేశించిన విధానంలో తప్ప చీకటిలో నుండి బయటపడడానికి పెనుగులాడవద్దు. కష్టకాలాలకు ఓ ప్రయోజనం ఉంది. మన జీవితాలకి అత్యవసరమైన గుణపాఠాలు నేర్చుకోవడానికి అవి సంభవిస్తూ ఉంటాయి.

కలగవలసిన దానికంటే ముందుగా విడుదల కలిగితే దేవుడు మనపట్ల సిద్ధం చేసిన కృపా పథకాలు వీగిపోయే ప్రమాదం ఉంది. మన పని కేవలం పరిస్థితిని ఆయన చేతుల్లో పెట్టి ఊరుకోవడమే. ఆయన ప్రత్యక్షత మనతో ఉన్నంత కాలం చీకటిలోనే నిలిచి ఉండడానికి మనకి అభ్యంతరం ఎందుకుండాలి? గుర్తుంచుకోండి. ప్రభువు లేకుండా వెలుగులో నడవడం కంటే ప్రభువుతో చీకట్లో ఉండడమే మేలు.

దేవుని అంచనాలతోను ఆయన చిత్తంతోను చెలగాటాలాడవద్దు. ఆయన చేస్తున్న పనిలో మనం వ్రేలు పెడితే ఆ పని అంతా పాడైపోతుంది. గడియారం ముల్లును మన ఇష్టం వచ్చినట్లు తిప్పుకోవచ్చు. కాని కాలం మాత్రం తిరగదు కదా. దేవుని చిత్తం వెల్లడయ్యే విధానం త్వరగా జరిగిపోవాలని మనం కల్పించుకుంటే మొత్తంగా మూలను బడుతుంది. గులాబి మొగ్గను చేతులతో తెరువవచ్చు. కాని పువ్వు వికసించదు వాడిపోతుంది. అంతా దేవునికి వదలండి. చేతులు ముడుచుకుని కూర్చోండి. ప్రభువా, నీ చిత్తమే సిద్ధించును గాక, నాదేమీ లేదు.

 ఆయన మార్గం

చల్లని నీడలు పరుచుకున్నాయి

ఆగి విశ్రమిద్దామంటే ప్రభువు సాగమన్నాడు

ముందుకి సాగి అర్థం కాక ఆగి వెనక్కి చూసాను

గండ శిల దొర్లి పడింది ఆగాలనుకున్న చోట

ఉత్సాహం ఉరకలేసి సాగుతుంటే ఆగమన్నాడు

జాగులేక సమ్మతించి ఆగిపోయాను

సాగవలసిన బాటలో పడుకుని ఉంది

పగబట్టి బుసలు కొడుతున్న కోడెత్రాచు

దైవాజ్ఞకి కారణాలడగనిక

నా దారి, నా గమ్యం నావి కావిక

క్షేమపు దారుల్లో నడిపించే

మార్గదర్శి దేవుడైనప్పుడు నాకేమి భయమిక?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Behold, all ye that kindle a fire, that compass yourselves about with sparks: walk in the light of your fire, and in the sparks that ye have kindled. This shall ye have of mine hand; ye shall lie down in sorrow - (Isa - 50:11)

What a solemn warning to those who walk in darkness and yet who try to help themselves out into the light. They are represented as kindling a fire and compassing themselves with sparks. What does this mean?

Why does it means that when we are in darkness the temptation is to find a way without trusting in the Lord and relying upon Him? Instead of letting Him help us out, we try to help ourselves out. We seek the light of nature and get the advice of our friends. We try the conclusions of our reason, and might almost be tempted to accept a way of deliverance that would not be of God at all.

All these are fires of our own kindling; rushlights that will surely lead us onto the shoals. And God will let us walk in the light of those sparks, but the end will be sorrow.

Beloved, do not try to get out of a dark place, except, in God’s time and in God’s way. The time of trouble is meant to teach you lessons that you sorely need.

Premature deliverance may frustrate God’s work of grace in your life. Just commit the whole situation to Him. Be willing to abide in darkness so long as you have His presence. Remember that it is better to walk in the dark with God than to walk alone in the light. —The Still Small Voice

Cease meddling with God’s plans and will. You touch anything of His, and you mar the work. You may move the hands of a clock to suit you, but you do not change the time; so you may hurry the unfolding of God’s will, but you harm and do not help the work. You can open a rosebud but you spoil the flower. Leave all to Him. Hands down. Thy will, not mine. —Stephen Merritt

HIS WAY

God bade me go when I would stay  

(’Twas cool within the wood);  

I did not know the reason why.  

I heard a boulder crashing by  

Across the path where I stood.

He bade me stay when I would go;  

“Thy will be done,” I said.  

They found one day at early dawn,  

Across the way, I would have gone,  

A serpent with a mangled head.

No more do I ask the reason why,  

Although I may not see  

The path ahead, His way I go;  

For though I know not, He doth know,  

And He will choose safe paths for me.