విమోచించగలవాడు దేవుడొక్కడే

 ◆  బంధకములనుండి విడుదల అవసరం: 

             ఇశ్రాయేలీయులు ఐగుప్తు లో 430 సంవత్సరములు బానిసలుగా బాధలను అనుభవించుచున్నపుడు వారు పెట్టిన మొఱ్ఱ కృప కలిగిన దేవుడు ఆలకించి వారిని విడిపించుటకు మోషే ను పంపించాడు. యూదా జనాంగము బబులోనులో చేరలోనుండుటకు కొనిపోబడిన 70 సంవత్సరముల తరువాత వారిని బంధకముల నుండి విడిపించాడు. 

● విమోచనకై మార్గాలు ●

◆  విమోచించగలవాడు దేవుడొక్కడే: 

             

"కాబట్టి ఐగుప్తీయుల చేతిలోనుండి వారిని విడిపించుటకును, ఆ దేశములోనుండి విశాలమైన మంచి దేశమునకు, అనగా కనానీయులకు హిత్తీయులకు అమోరీయులకు పెరిజ్జీయు లకు హివ్వీయులకు యెబూసీయులకు నివాసస్థానమై, పాలు తేనెలు ప్రవహించు దేశమునకు వారిని నడిపించు టకును దిగివచ్చి యున్నాను. ఇశ్రాయేలీయుల మొర నిజముగా నాయొద్దకు చేరినది, ఐగుప్తీయులు వారినిపెట్టు చున్న హింస చూచితిని." (నిర్గమ 3: 8,9).

◆  విమోచించుటకు ఒక మధ్యవర్తి కావాలి:

          "కాగా రమ్ము, నిన్ను ఫరోయొద్దకు పంపెదను; ఇశ్రాయేలీయులైన నా ప్రజలను నీవు ఐగుప్తులోనుండి తోడుకొని పోవలెననెను. (నిర్గమ 3:10)."  ఇశ్రాయేలీయులు తమ కష్టకాలంలో దేవునికి మొఱ్ఱపెట్టగా మొదట మోషేను, ఒకసారి ఒత్నియేలును, ఒకసారి ఏ హుదును, ఒకసారి గిద్యోనును ( న్యాయాధిపతులు 3:9,15; 6:14) వారికి రక్షకులుగా పంపితివి. మనం పాపులుముగా ఉండగా యేసే స్వయముగా రక్షకునిగా (మత్త 1:21) వచ్చియున్నాడు. 

◆  విమోచించుటకు రక్తం అవసరం:

             "మీరున్న యిండ్లమీద ఆ రక్తము మీకు గురుతుగా ఉండును. నేను ఆ రక్తమును చూచి మిమ్మును నశింప చేయక దాటిపోయెదను. నేను ఐగుప్తుదేశమును పాడు చేయుచుండగా మిమ్ము సంహరించుటకు తెగులు మీ మీదికి రాదు." (నిర్గమ 12:13). ఇశ్రాయేలీయుల పస్కా పశువు రక్తమును తమ ఇంటి ద్వారము యొక్క కమ్మీ మీద చిలకరించుట ద్వార దేవుని ఆజ్ఞ నెరవేర్చి మరణము నుండి తప్పింపబడి యున్నారు. మానమింక పాపులమై యుండగా పస్కా పశువుగా యేసే విధింప బడి ఆ రక్తము ద్వార మనం రక్షింపబడియున్నాము. "అయితే ఆయన వెలుగులోనున్న ప్రకారము మనమును వెలుగులో నడిచినయెడల. మనము అన్యోన్యసహవాసము గలవారమైయుందుము; అప్పుడు ఆయన కుమారుడైన యేసు రక్తము ప్రతి పాపమునుండి మనలను పవిత్రులనుగా చేయును. (1 యెహను 1:7)".

◆  విమోచించుటకు బహువు (ఒక శక్తి ) అవసరం: 

             "కాబట్టి నీవు ఇశ్రాయేలీయులతో ఈలాగు చెప్పుమునేనే యెహోవాను; నేను ఐగుప్తీయులు మోయించు బరువుల క్రింద నుండి మిమ్మును వెలుపలికి రప్పించి, వారి దాసత్వములో నుండి మిమ్మును విడిపించి, నా బాహువు చాపి గొప్ప తీర్పులుతీర్చి మిమ్మును విడిపించెదను (నిర్గమ 6:6)."

"నేను ఏర్పరచు నా నీతి సమీపముగా ఉన్నది నేను కలుగజేయు రక్షణ బయలుదేరుచున్నది నా బాహువులు జనములకు తీర్పుతీర్చును ద్వీపవాసులు నా తట్టు చూచి నిరీక్షణ గలవా రగుదురు వారు నా బాహువును ఆశ్రయింతురు. (యెషయా 51:5)"

ఉగ్రత నుండి తప్పించుకొనుటకు, విమోచింపబడుటకు యేసు యొక్క బహువు అవసరం.

◆  విమోచించడానికి ఒక దినం అవసరం: 

          ఇశ్రాయేలీయులు 450 సంవత్సరములు గడిచిన తరువాతే యెహోవా సేనలు ఐగుప్తు నుండి బయలుదేరి పోయెను. ఆనాడే పస్కా (15th of Bisan). ఇది దైవ నిర్ణయం. ఇది ఆదిలో అబ్రాహామును పిలిచిన దినమున దేవుడు బయలుపరచాడు (ఆది 15:14). ఆ మహా దేవుని ప్రణాళిక ఎంత సుధీర్ఘమైనది? మరి మన విషయమైతే ప్రతి వ్యక్తి రక్షణ  (విమోచన) గూర్చి ఒక దినము నిర్ణయించాడు (హెబ్రీ 4:7),  ఇదిగో ఇదియే రక్షణ దినము (2కోరింది 6:2). కాబట్టి రక్షణ పొందుటకు ఆలస్యము చేయకు. మంచి రోజు అని చూడకు. ఎందుకంటే రేపు నీది కాదేమో!

             ప్రియమైన సహోదరుడా, సహోదరీ నీవు మరణము యొక్క బలము నుండి, ధర్మశాస్త్ర శాపము నుండి, దుర్నీతి నుండి, సాతాను బంధకముల నుండి విడుదల పొందితివా? అవును అంటే దేవునికి వందనములు. ఇంకా లేదు అంటే నేడే నిన్ను నీవు దేవునికి అప్పగించుకో. ఎందుకనగా నీకు నీవు విడిపించుకోలేవు సుమా! విమోచింపబడిన ఇశ్రాయేలు వలె ఎఱ్ఱసముద్రం దాటి, యెర్ధను దాటి కనాను చేరాలి. విమోచింపబడిన గాడిద వలె ప్రభువుని కలిగి యెరూషలేము చేరాలి. అలా చేరుటకు ఆ ప్రభువు సహాయం చేయును గాక! ఆమెన్!!!

Rest on the Word of God

 

నీ మాట నమ్ముకొనియున్నాను (కీర్తన 119:42).

దేవుడు తాను చేస్తానన్న దానిని చేసి తీరుతాడని మనం ఎంతవరకు నమ్ముతామో మన విశ్వాసం అంత బలంగా ఉంది అనుకోవాలి. విశ్వాసానికి మన ఆలోచనలతో గాని, అభిప్రాయాలతో గాని, ఒక విషయం జరగడానికి అవకాశం ఉందా లేదా అన్న మీమాంసతో గాని నిమిత్తం లేదు. బయటికి కనిపించే దానితో పనిలేదు. వీటన్నిటినీ విశ్వాసానికి ముడి పెట్టాలని చూస్తే మనం దేవుని మాటని నమ్మడం లేదన్నమాట. ఎందుకంటే ఆయన మాట ఇచ్చాడూ అంటే ఇక మనకి చీకటిలో పనిలేదు. విశ్వాసం అనేది కేవలం దేవుని మాట మీదనే ఆధారపడి ఉంటుంది. ఆయన మాటను మనం ఉన్నదున్నట్టుగా నమ్మితే మన మనస్సుకి శాంతి ఉంటుంది.

మనలోని విశ్వాసాన్ని వాడుకోవడం దేవుడికెంతో సంతోషదాయకం. మొదటగా మన ఆత్మల్ని దీవించడానికి, రెండవదిగా సంఘాన్ని, సంఘంలో చేరని వాళ్ళని కూడా ఆశీర్వదించడానికి. కాని ఇలా ఉపయోగపడే స్థితినుంచి మనం మొహం చాటుచేసుకుంటాం.

శ్రమలు వచ్చినప్పుడు మనం ఏమనాలంటే “నా పరలోకపు తండ్రి ఈ శ్రమల గిన్నెని నా చేతుల్లో ఉంచాడు. ఇది గడిచిన తరువాత ఆయనే నాకు రుచికరమైన దాన్ని తాగడానికిస్తాడు.” శ్రమలనేవి విశ్వాసానికి ఆహారం. మన పరలోకపు తండ్రి చేతుల్లో ఉండిపోదాం. తన పిల్లలకి మంచి చెయ్యడమే ఆయన మనసుకి ఆనందం.

విశ్వాసం ఉపయోగపడడానికీ, అభివృద్ధి పొందడానికీ సాధనాలు కేవలం కష్టాలూ, శ్రమలే కావు. వాక్యాన్ని చదవడం, తద్వారా దేవుడు తన గురించి తాను చెప్పుకున్నదాన్ని ఆకళింపు చేసుకోవడం కూడా విశ్వాసం పెంపొందించుకునే మార్గాలే.

నీకు దేవుని వాక్యంతో ఉన్న పరిచయం వల్ల నువ్వు చెప్పగలగాలి “దేవుడెంత ప్రేయామయుడు!” అని. అలా కాని పక్షంలో నేను అపేక్షగా మిమ్మల్ని అర్థిస్తున్నాను. ఇలాటి స్థితికి తీసుకురమ్మని దేవుణ్ణి అడగండి. ఆయన దయనూ, మృదుమధురమైన లాలననూ మీరు పూర్తిగా అనుభవించాలనీ, ఆయన ఎంత మంచివాడో తెలుసు కోవాలనీ, తన పిల్లలకి క్షేమం జరగడం ఆయనకెంత ఇష్టమో మీకు తెలియాలని అర్ధించండి.

ఇలాటి మానసిక స్థితికి మనం ఎంత దగ్గరగా రాగలిగితే అంత నిశ్చింతగా మనల్ని మనం ఆయన చేతులకి అప్పగించుకుంటాం. మన బ్రతుకులో ఆయన ఏమి చేసినప్పటికీ తృప్తిగానే ఉంటాము. అప్పుడు శ్రమలు వస్తే మనం చెప్పగలం. “వీటి ద్వారా దేవుడు నాకేమి చేయనున్నాడో ఓపికగా కనిపెట్టి చూస్తాను. ఆయన ఏదో ఒక మేలు చేస్తాడని నా నిశ్చయం.” ఈ విధంగా ఒక హుందాతనంతో లోకం ఎదుట సాక్ష్యమిస్తాము. ఈ విధంగా ఇతరులను మనం బలపరుస్తాము.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I trust in thy word (Ps - 119:42)

Just in proportion to which we believe that God will do just what He has said, is our faith strong or weak. Faith has nothing to do with feelings, or with impressions, improbabilities, or with outward appearances. If we desire to couple them with faith, then we are no longer resting on the Word of God because faith needs nothing of the kind. Faith rests on the naked Word of God. When we take Him at His Word, the heart is at peace.

God delights to exercise faith, first for blessing in our own souls, then for blessing in the Church at large, and also for those without. But this exercise we shrink from instead of welcoming. When trials come, we should say: “My Heavenly Father puts this cup of trial into my hands, that I may have something sweet afterward.”

Trials are the food of faith. Oh, let us leave ourselves in the hands of our Heavenly Father! It is the joy of His heart to do good to all His children.

But trials and difficulties are not the only means by which faith is exercised and thereby increased. There is the reading of the Scriptures, that we may buy them acquaint ourselves with God as He has revealed Himself in His Word.

Are you able to say, from the acquaintance you have made with God, that He is a lovely Being? If not, let me affectionately entreat you to ask God to bring you to this, that you may admire His gentleness and kindness, that you may be able to say how good He is, and what a delight it is to the heart of God to do good to His children.

Now the nearer we come to this in our inmost souls, the more ready we are to leave ourselves in His hands, satisfied with all His dealings with us. And when the trial comes, we shall say:

“I will wait and see what good God will do to me by it, assured He will do it.” Thus we shall bear an honorable testimony before the world, and thus we shall strengthen the hands of others. —George Mueller.

Resurrection Hope

 

ఆర్భాటము తోను, ప్రధాన దూత శబ్దము తోను, దేవుని బూర తోను పరలోకము నుండి ప్రభువు దిగివచ్చును; క్రీస్తునందుండి మృతులైనవారు మొదట లేతురు. ఆ మీదట సజీవులమై నిలిచియుండు మనము వారితో కూడ ఏకముగా ప్రభువును ఎదుర్కొనుటకు ఆకాశమండలమునకు మేఘముల మీద కొనిపోబడుదుము (1థెస్స 4:16,17). 

యేసు ప్రభువు సమాధినుండి లేచినది ఉదయం. “పెందలకడనే, ఇంకను చీకటియుండగానే తెరిచియున్న ఆయన సమాధి మీద సూర్యునికంటే ముందు వేకువ చుక్క ప్రకాశించింది. నీడలు కరిగిపోలేదింకా. యెరూషలేము నగరవాసులింకా నిద్ర లేవలేదు. అదింకా రాత్రే. నిద్రపోయే చీకటి సమయమే. ఆయన లేవడం యెరూషలేము నిద్రని చెడగొట్టలేదు. క్రీస్తు శరీరం, అంటే క్రీస్తు సంఘం లేచి ఆరోహణం అయ్యేది కూడా ఇలా పెందలకడ ఇంకా చీకటి ఉండగానే, వేగుచుక్క వెలుగుతూ ఉన్నప్పుడే, ఆయన మృత్యువునుండి మేల్కొన్నట్టే ఆయన పరిశుద్ధులు కూడా లోకమంతా నిద్రలోను మరణ నిద్రలోను ఉన్నప్పుడే మేలుకుంటారు. మేలుకోవడంలో ఎవరికీ ఇబ్బంది కలిగించరు. ఎవరికీ నిద్రాభంగం కలిగించరు. వాళ్ళని పిలిచే స్వరం ఇతరులకి వినిపించదు. తల్లి ఒడిలో నిద్రపోయే పసిపాపలాగా యేసుప్రభువు వాళ్ళని నిశ్శబ్దమైన సమాధులలో మెల్లగా నిద్రపుచ్చినట్టే అంత మృదువుగానూ, మెల్లగానూ ఆ ఘడియ వచ్చినప్పుడూ వాళ్ళని నిద్రలేపుతాడు. “మంటిలో పడియున్నవారలారా, మేల్కొని ఉత్సహించుడి” (యెషయా 26:19) అనే మాటలు వాళ్ళకి వినిపించి ప్రాణం పోస్తాయి. వాళ్ళ సమాధుల్లోకి మహిమ కిరణాలు చొచ్చుకుపోతాయి. ప్రాతఃకాలపు తొలి కిరణాలు వాళ్ళని పలకరిస్తాయి. తూర్పుదిక్కు సన్నని వెలుతురు ముసుగు సవరించుకుంటూ ఉంటుంది. దాని సున్నితమైన పరిమళం, జోలపాడే స్తబ్దత, దాని నైర్మల్యం, మధురమైన ఏకాంతం, ఆ పవిత్రత, ఆశాదీపాలన్నీ వాళ్ళవే.

ఈ విషయాలకీ, వాళ్ళు గడిపిన చీకటి రాత్రికి ఎంత తేడా ఉందో చూడండి. వీటికీ, వాళ్ళింతవరకూ నిద్రించిన సమాధికీ ఉన్న తేడా గమనించండి. తమని బంధించి ఉంచిన నేలని విదిలించుకుని మృత్యుపాశాలను తెంచుకుని, తమ మహిమ శరీరాలతో, ఆకాశంలో తమ ప్రభువును కలుసుకోవడానికి తేలికగా ఆరోహణమౌతూ ఎవరూ నడవని ఆ దారులవెంట, వేగుచుక్క కిరణాల జలతారు దారాలమీదుగా ఎక్కిపోతారు. రాత్రంతా విలాపం ఉండవచ్చు. కాని ఉదయంతో పాటు ఉల్లాసం వస్తుంది.

సైన్యాలు పరలోకం నుండి దిగివస్తూ

హోసన్నా అని పాడుతుంటే

పరిశుద్ధులు, దూతలు జయనాదం పలుకుతుంటే

శృంగార మహిమాతిశయాలతో యేసు

తనవారిని చేర్చుకుంటాడు

ఇలాగే అవుతుంది. యేసుప్రభు త్వరగా వచ్చెయ్యి

ఒక సైనికుడన్నాడట “నేను చనిపోతే నా సమాధి దగ్గర విలాప సంగీతాలు వాయించవద్దు. తెల్లవారు జామునే మేలుకొమ్మని హెచ్చరించే బూరలు ఊదండి.”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

For the Lord, himself shall descend from heaven with a shout, with the voice of the archangel, and with the trump of God: and the dead in Christ shall rise first: then we which are alive and remain shall be caught up together with them in the clouds, to meet the Lord in the air: so shall we ever be with the Lord (1 Thess -  4:16-17)

It was “very early in the morning” while “it was yet dark,” that Jesus rose from the dead. Not the sun, but only the morning star shone upon His opening tomb. The shadows had not fled, the citizens of Jerusalem had not awaked. It was still night—the hour of sleep and darkness when He arose. Nor did his rising break the slumbers of the city. So shall it be “very early in the morning while it is yet dark,” and when naught but the morning star is shining, that Christ’s body, the Church, shall arise. Like Him, His saints shall awake when the children of the night and darkness are still sleeping their sleep of death. In their arising, they disturb no one. The world hears not the voice that summons them. As Jesus laid them quietly to rest, each in his own still tomb, like children in the arms of their mother; so, as quietly, as gently, shall He awake them when the hour arrives. To them come the quickening words, “Awake and sing, ye that dwell in dust” (Isa. 26:19). Into their tomb, the earliest ray of glory finds its way. They drink in the first gleams of the morning, while as yet the eastern clouds give but the faintest signs of the uprising. Its genial fragrance, its soothing stillness, its bracing freshness, its sweet loneliness, its quiet purity, all so solemn and yet so full of hope, these are theirs.

Oh, the contrast between these things and the dark night through which they have passed! Oh, the contrast between these things and the grave from which they have sprung! And as they shake off the encumbering turf, flinging mortality aside, and rising, in glorified bodies, to meet their Lord in the air, they are lighted and guided upward, along the untrodden pathway, by the beams of that Star of the morning, which, like the Star of Bethlehem, conducts them to the presence of the King. “Weeping may endure for a night, but joy cometh in the morning.” —Horatius Bonar

“While the hosts cry Hosanna, from heaven descending,  

With glorified saints and the angels attending,  

With grace on His brow, like, a halo of glory,  

Will Jesus receive His own?”  

“Even so, come quickly.”

A soldier said, “When I die do not sound taps over my grave, but reveille, the morning call, the summons to rise.”