By Faith Abraham Obeyed

 

అబ్రాహాము పిలువబడినప్పుడు విశ్వాసమునుబట్టి ఆ పిలుపునకు లోబడి, తాను స్వాస్థ్యముగా పొందనైయున్న ప్రదేశమునకు బయలువెళ్ళెను (హెబ్రీ 11:8).

తానెక్కడికి వెళ్తున్నాడో తనకి తెలియదు. తాను దేవునివెంట వెళ్తున్నాడన్నది మాత్రం తెలుసు. అది చాలు అతనికి. ప్రయాణం మీద ఎక్కువ ఆశ పెట్టుకోలేదు గాని ప్రయాణం చేయమన్నవాని మీద పూర్తిగా ఆధారపడ్డాడు. తనకెదురవ్వబోయే కష్టాల గురించి చూడలేదు. కాని మార్గాన్ని సిద్దపరచి, నిశ్చయంగా తన మాటను నిలబెట్టుకోవడానికి సమర్థుడు, నిత్యుడు, అదృశ్యుడు, జ్ఞానవంతుడు అయిన పరలోకపు రాజు పైనే దృష్టి నిలిపాడు. ఇది ఎంత మహిమాన్వితమైన విశ్వాసం! ఇది నీకియ్యబడిన పని, ఇవి నువ్వు చెయ్యగలిగిన విధులు. నీ ఆజ్ఞలు ఎలాటివో అని నువ్ పరీక్షించుకోనక్కరలేదు. వాటిని అనుసరించి ఓడను సముద్రమార్గం పట్టించడమే నీ పని. అన్నిటినీ వదిలి లేచి క్రీస్తుని వెంబడించు. ఎందుకంటే భూమిపైనున్న అతి శ్రేష్టమైనవి పరలోకంలోని అత్యల్ప విషయాలకు సాటిరావు.

విశ్వాసపు పందెంలో దేవునితో కలిసి ఉత్సాహంగా బయలుదేరడం మాత్రమే కాదు నువ్వు స్వంతగా వేసుకున్న ప్రయాణపు పథకాలన్నిటినీ ముక్కలు ముక్కలుగా చించి పారెయ్యాలి. ఎందుకంటే నువ్వు ఊహించినట్టుగా ఏదీ జరగదు.

నిన్ను నడిపించేవాడు. అందరూ నడిచిన దారిగుండా నిన్ను నడిపించడు. నీ కళ్ళు ఆ దారుల్ని చూస్తాయని నీ కలల్లో కూడా నీవు ఊహించి ఉండవు. అలాటి దారుల గుండా నువ్వు వెళ్తావు. భయం ఆయన దరి చేరదు. అలానే ఆయన నీతో ఉన్నంత కాలం నువ్వు కూడా దేనికీ భయపడకూదని ఆయన అంటున్నాడు.

మసక చీకటిలో తడుములాడుతూ

దారీ తెన్నూ లేక ఒంటరిగా

వెలుగు దేశాన్ని వెదుకుతూ

చీకటి కోనల్లో తిరుగుతున్నాను

దేవుడు నా చేయి పట్టుకున్నాడు

దారి తప్పకుండా నడిపించాడు

నాకు తెలియని క్షేమ మార్గాల్లో

నిశ్చల జలాల వెంట, పచ్చిక మైదానాల్లో

ఆయన్ను అనుసరించాను

చీకటి చిన్నాభిన్నమై పోయింది

అలసిన నయనాలు ఉదయాన్ని చూపాయి

ముందుముందుకి అరుణోదయం లోకి

ఆయన చేతిలో చేయి వేసి

రాత్రికి దూరంగా సాగిపోయాను

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

By faith Abraham, when he was called to go out into a place which he should after receive for an inheritance, obeyed (Heb - 11:8)

Whither he went, he knew not; it was enough for him to know that he went with God. He leaned not so much upon the promises as upon the Promiser. He looked not on the difficulties of his lot, but on the King, eternal, immortal, invisible, the only wise God, who had deigned to appoint his course and would certainly vindicate Himself. O glorious faith! This is thy work, these are thy possibilities; contentment to sail with sealed orders, because of unwavering confidence in the wisdom of the Lord High Admiral; willing hold to rise up, leave all, and follow Christ, because of the glad assurance that earth best cannot bear comparison with Heaven’s least. —F. B. M.

It is by no means enough to set out cheerfully with your God on any venture of faith. Tear into the smallest pieces any itinerary for the journey which your imagination may have drawn up.

Nothing will fall out as you expect.

Your guide will keep to no beaten path. He will lead you in a way such as you never dreamed your eyes would look upon. He knows no fear, and He expects you to fear nothing while He is with you.

The day had gone; alone and weak  

I groped my way within a bleak  

And sunless land.  

The path that led into the light  

I could not find it! On that dark  

night, God took my hand.  

He led me that I might not stray,  

And brought me a new, safe way  

I had not known.  

By waters still, through pastures green  

I followed Him—the path was clean  

Of briar and stone.  

The heavy darkness lost its strength,  

My waiting eyes beheld at length  

The streaking dawn.  

On, safely on, through the sunrise glow  

I walked, my hand in His, and lo,  

The night had gone.  

—Annie Porter Johnson

Stand Still

 

యెహోవా మీకు నేడు కలుగచేయు రక్షణను మీరు ఊరక నిలుచుండి చూడుడి (నిర్గమ 14:13).

ఇరుకుల్లో ఇబ్బందుల్లో చిక్కుకుని, భయంకరమైన సమస్యలతో కొట్టుమిట్టాడే వాళ్ళకి ఈ మాటల్లో దేవుని ఆజ్ఞ కనిపిస్తుంది. వాళ్ళు వెనుదిరిగి పోలేరు. ముందుకి వెళ్ళలేరు. ముందు నుయ్యి వెనక గొయ్యి. మరేం చెయ్యాలి?

మన నాయకుడి ఆజ్ఞ ఇది, “ఊరక నిలుచుండి చూడుడి.” ఇలాటి సమయాల్లో ఆ ఆజ్ఞకి కట్టుబడి ఉంటే అది క్షేమకరం. ఎందుకంటే తప్పుదారి పట్టించేవాళ్ళు చాలా మంది దొంగ సలహాలతో వస్తారు. “ఇంకేముంది, అంతా అయిపోయింది. ఇక చావే శరణ్యం” అని నిస్పృహ నీ చెవిలో నిట్టూరుస్తుంది. అయితే దేవుడు మాత్రం మన ధైర్యాన్ని నిలుపుకోమంటాడు. కాలం ఎంత ఎదురు తిరిగినా ఆయన విశ్వాస్యతనూ, ప్రేమనూ తలచుకుని ఉత్సహించడమే మన విధి.

పిరికితనం తొందర చేస్తుంది. “వెనక్కి వెళ్ళిపో, అందరూ చేస్తున్నట్టే చెయ్యి, లోకంతో వెళ్ళు, ఇక క్రైస్తవుడిగా ప్రవర్తించడం అసాధ్యం, లే! నీ నియమాలను తీసి ప్రక్కకి పెట్టు”, అంటూ నిన్ను నీరసింపజేస్తుంది ఆ పిరికితనపు ఆత్మ. 

నువ్వు నిజంగా దేవుని బిడ్డవయితే సైతాను ఇలా ఎంత నిరుత్సాహ పరచినా దాన్ననుసరించలేవు. ఆయన దివ్య ఆదేశం నిన్ను బలాన్నీ తేజస్సునీ ధరించుకుని సాగి పొమ్మంటున్నది. నీ దారినుండి నరకం గాని మరణం గాని నిన్ను ప్రక్కకి మళ్ళించ లేవు. కొంతసేపు నిన్ను అలా నిలబడమని ఆయన ఆజ్ఞ ఇవ్వకూడదా? ఇది కేవలం నీ బలాన్ని తిరిగి సమకూర్చుకుని నూతనోత్సాహంతో ముందుకి సాగిపోవడానికే గదా? 

దురుసుతనం రంకెలేస్తుంది “ఏదో ఒకటి చెయ్యి! లే! ఊరికే కూర్చోవడం సోమరితనం కదా” అని. ఏదో ఒకటి చేసెయ్యాలి, వెంటనే, అనుకుంటాము. దేవునివైపుకి చూడము. ఆయన ఏదో ఒకటి చేసేవాడు కాడు. సంపూర్తిగా నెరవేర్చేవాడు.

అతి తెలివి బడాయిలు కొడుతుంది. “నీ ఎదుట సముద్రం ఉందా, నేరుగా దాన్లోకి నడిచి వెళ్ళిపో. ఏదో ఒక అద్భుతం జరుగుతుంది.” అయితే విశ్వాసం ఈ మాటలేమీ వినదు. పిరికితనాన్నీ, దురుసుతనాన్నీ, అతి తెలివినిచ్చే సలహాలనీ పెడచెవిని పెడుతుంది. దేవుడన్నాడు “నిశ్చలంగా నిలబడి ఉండు!” కదలని బండరాయిలా నిలబెడుతుంది విశ్వాసం.

“నిశ్చలంగా నిలబడు” స్థిరుడైన మనుష్యునిలా నిలబడు. ముందుకు దూకడానికి సన్నద్ధుడివై, సిద్దపాటుతో ఓపికతో ఉల్లాసంతో ఆజ్ఞాపించే ఆ స్వరానికి కట్టుబడి ఉండు. ఇశ్రాయేలీయులకి మోషే “ముందుకు వెళ్ళండి” అని చెప్పినంత స్పష్టంగా త్వరలోనే దేవుడు నీకూ ఆజ్ఞాపిస్తాడు.

చిందర వందరైన నీ మార్గాల గురించి

చీకాకులెందుకు, నిశ్చలంగా నిలబడు

ఆలస్యాలూ, పరుగులూ

కనిపించేదాన్నిబట్టి కాదు

కొరతలేని విశ్వాసంతో సాగు

కొంతకాలం ఓపిక పట్టు

దేవుని వదనంలో చిరునవ్వు శోభిస్తుంది

అర్థం కానిదంతా మబ్బులా విడిపోతుంది

 ఏం చెయ్యాలో అర్థం కాని వేళల్లో, ఊరికే ఉండి కనిపెట్టండి. సందేహాలేమన్నా ఉంటే వేచి యుండండి. తొందరపడి ఏదో చేసెయ్యకండి. నీ మనస్సులో నిన్ను ఆపుతున్న శక్తి ఉన్నట్టనిపిస్తే దానికి వ్యతిరేకంగా చెయ్యవద్దు. అదంతా తీరిపోయేదాకా ఆగండి.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Stand still, and see the salvation of the Lord (Exod -14:13)

These words contain God’s command to the believer when he is reduced to great straits and brought into extraordinary difficulties. He cannot retreat; he cannot go forward; he is shut up on the right hand and on the left. What is he now to do?

The Master’s word to him is “standstill.” It will be well for him if, at such times, he listens only to his Master’s word, for other and evil advisers come with their suggestions. Despair whispers, “Lie down and die; give it all up.” But God would have us put on a cheerful courage, and even in our worst times, rejoice in His love and faithfulness.

Cowardice says, “Retreat; go back to the worldling’s way of action; you cannot play the Christian’s part; it is too difficult. Relinquish your principles.”

But, however much Satan may urge this course upon you, you cannot follow it, if you are a child of God. His Divine fiat has bid thee go from strength to strength, and so thou shalt, and neither death nor hell shall turn thee from thy course. What if for a while thou art called to stand still; yet this is but to renew thy strength for some greater advance in due time.

Precipitancy cries, “Do something; stir yourself; to stand still and wait is sheer idleness.” We must be doing something at once—we must do it, so we think—instead of looking to the Lord, who will not only do something but will do everything.

Presumption boasts, “If the sea is before you, march into it, and expect a miracle.” But faith listens neither to Presumption, nor to Despair, nor to Cowardice, nor to Precipitancy, but it hears God say, “Stand still,” and immovable as a rock it stands.

“Stand still”—keep the posture of an upright man, ready for action, expecting further orders, cheerfully and patiently awaiting the directing voice; and it will not be long ere God shall say to you, as distinctly as Moses said it to the people of Israel, “Go forward.” —Spurgeon

“Be quiet! why this anxious heed  

About thy tangled ways?  

God knows them all. He giveth speed  

And He allows delays.  

’Tis good for thee to walk by faith  

And not by sight.  

Take it on trust a little while.  

Soon shalt thou read the mystery aright  

In the full sunshine of His smile.”

In times of uncertainty, wait. Always, if you have any doubt, wait. Do not force yourself into any action. If you have restraint in your spirit, wait until all is clear, and do not go against it.

PHindrance to Prayer

 

ఆయన నీ కార్యము నెరవేర్చును (కీర్తన 37:5). 

ఒకప్పుడు నేను అనుకునేదాన్ని. ఒక విషయం గురించి ప్రార్ధన చేసిన తరువాత ఆ విషయం నెరవేరడానికి మానవపరంగా నేను చెయ్యగలిగిందంతా చెయ్యాలి అని. అయితే దేవుడు సరైన మార్గాన్ని బోధించాడు. ఎలాగంటే నేను చేసే ప్రయత్నాలు ఆయన పనికి ఆటంకాలు తప్ప మరేమీ కాదని. ఒకసారంటూ ప్రార్ధించి, తప్పకుండా అది జరుగుతుందని నమ్మినట్టయితే ఆత్మలో స్తుతులు చెల్లిస్తూ వేచి యుండాలనీ, ఆయనేదైనా చెప్తే చెయ్యాలనీ నేర్పించాడు. కాని చేతులు ముడుచుకు కూర్చోవడం, ఏమీ చెయ్యకుండా కేవలం దేవుని మీద భారం వేసి ఊరకుండడం మనకి రుచించదు. పోరాటంలోకి మనం స్వయంగా దూకాలన్న శోధనను తట్టుకోవడం కష్టం.

నీళ్ళలో మునిగిపోతున్నవాడు తనను రక్షించడానికి వచ్చిన వాడిని తానే రక్షించాలని ప్రయత్నిస్తుంటే వాడి ప్రాణాలు కాపాడడం ఎంత కష్టమో మనకి తెలుసు. అలాగే మన పోరాటాలు మనమే పోరాడుతూ ఉంటే మన పక్షంగా యుద్ధం చెయ్యడం దేవునికి కష్టమైపోతుంది. మనం జోక్యం కలిగించుకోవడం ఆయన్ని అడ్డగించినట్టే.

ఇహలోకపు శక్తులు చురుకుగా పనిచేస్తుంటే ఆత్మ శక్తులు మెదలకుండా ఊరుకుంటాయి.

ప్రార్థనకి జవాబివ్వడానికి దేవుడు కొంత సమయం తీసుకోవచ్చు. ఈ సందర్భాలలో దేవుడికి మనం అసలు అవకాశమే ఇవ్వం. ఒక గులాబి పువ్వుకి రంగు వెయ్యడానికీ, ఒక దేవదారు చెట్టుని పెంచడానికీ, గోధుమ పొలాల్లోంచి రొట్టెలు తయారు చెయ్యడానికీ కొంత సమయం కావాలి. ముందు భూమిని మెత్తన చెయ్యాలి, పదును చెయ్యాలి, ఎరువు వెయ్యాలి, నీటితో తడపాలి. మొలకెత్తడానికి వేడిమి కావాలి. ఇవన్నీ చేసాక దేవుడు మొలకల్ని మొలిపిస్తాడు. వాటికి ఆకుల్ని, కంకుల్నీ అమరుస్తాడు. చివరికి కొంత కాలం గడిచాక ఆకలి కడుపుకి రొట్టెలు తయారవుతాయి.

దీనంతటికీ కొంతకాలం పడుతుంది. అందుకే మనం విత్తనాలు చల్లుతాము, దున్నుతాము. తరువాత కొంతకాలం నమ్మకంతో ఎదురు చూస్తాము. దేవుని పనంతా పూర్తయ్యేదాకా కనిపెడతాము. దేవునికి తన పని చెయ్యడానికి సమయాన్నిస్తాము. మన ప్రార్థన జీవితాల్లో కూడా ఇదే పాఠాన్ని మనం నేర్చుకోవాలి. ప్రార్థనలకి జవాబు ఇవ్వడానికి కొంత సమయం ఇవ్వండి.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

And he shall bring it to pass (Ps - 37:5)

I once thought that after I prayed that it was my duty to do everything that I could do to bring the answer to pass. He taught me a better way and showed that my self-effort always hindered His working and that when I prayed and definitely believed Him for anything, He wanted me to wait in the spirit of praise, and only do what He bade me. It seems so unsafe to just sit still, and do nothing but trust the Lord, and the temptation to take the battle into our own hands is often tremendous.

We all know how impossible it is to rescue a drowning man who tries to help his rescuer, and it is equally impossible for the Lord to fight our battles for us when we insist upon trying to fight them ourselves. It is not that He will not, but He cannot. Our interference hinders His working. —C.H.P.

Spiritual forces cannot work while earthly forces are active.

It takes God time to answer prayer. We often fail to give God a chance in this respect. It takes time for God to paint a rose. It takes time for God to grow an oak. It takes time for God to make bread from wheat fields. He takes the earth. He pulverizes. He softens. He enriches. He wets with showers and dews. He warms with life. He gives the blade, the stock, the amber grain, and then at last the bread for the hungry.

All this takes time. Therefore we sow, and till, and wait, and trust, until all God’s purpose has been wrought out. We give God a chance in this matter of time. We need to learn this same lesson in our prayer life. It takes God time to answer prayer. —J. H. M.