God Knows

 నేను నడచుమార్గము ఆయనకు తెలియును (యోబు 23:10). 

విశ్వాసీ, ఎంత ఆదరణకరమైన హామీ ఇది! నువ్వు నడిచేదారి అది ఎంత అస్తవ్యస్తంగా, వంకరటింకరగా, అర్థం కాకుండా ఉన్నప్పటికీ అది శ్రమలతో, కన్నీళ్ళతో నిండిన దారైనప్పటికీ, అది దేవునికి తెలుసు. అగ్నిగుండం వేడిమి ఏడింతలు ఎక్కువ కావచ్చు. దేవుడు దాన్ని చల్లబరుస్తాడు. మన అడుగుల్ని సరిగా వేయించే సర్వశక్తిమంతుడు మనకున్నాడు. అది మారా లాంటి చేదైన ప్రదేశం కానివ్వండి, ఏలీము లాంటి సేదదీర్చే చోటు కానివ్వండి. అంతా దేవునికి తెలుసు. 

ఆ దారిలో ఐగుప్తు సైన్యాలకి చీకటినీ, ఇశ్రాయేలువాళ్ళకి వెలుగునూ ఇచ్చే అగ్ని స్థంభం, మేఘ స్థంభం ఉన్నాయి. అగ్ని గుండం మండుతోంది. కాని దాన్ని వెలిగించిన దేవుడు నమ్మదగినవాడు. అంతేకాక ఆ అగ్ని మనల్ని దహించడానికి కాదుగాని, శుద్ధి చెయ్యడానికే అని ఆయన మాట ఇచ్చాడు. ఆయన నిర్ణయించిన సమయానికి ఆ శుద్ధి కార్యక్రమం పూర్తి అయితే ఆయన తన ప్రజల్ని మేలిమి బంగారంలాగా బయటికి తీస్తాడు. 

ఆయన చాలా దూరంగా ఉన్నాడనుకునే సమయంలో నిజానికి ఆయన అతి సమీపంగా ఉంటాడు.

మిట్ట మధ్యాహ్నపు సూర్యబింబం కంటే ప్రకాశమానమైనదెవరో మీకు తెలుసా? ఉదయకాలపు కిరణాలతోపాటు మనల్ని పలకరించి నిద్రలేపేదెవరో తెలుసా? మితిలేని లాలిత్యం, మృదుత్వం, వాత్సల్యం కురిపిస్తూ మన వెన్నంటి తిరుగుతూ ఉండే ఆ కళ్ళెవరివో మీకు తెలుసా?

కష్టాలెదురైనప్పుడు లోకానికి చెందిన మనుషులు ఏదేదో పదజాలాలను సృష్టించి ఇదంతా ఖర్మ అంటారు. "అంతా ఆ పైవాడి లీల” అంటారు. విధి వైపరీత్యం అంటారు. విధి అంటే ఏమిటి? అర్థంలేని అలాంటి పదాలు వాడటం అనవసరం. 

సజీవుడైన పరమ దేవుడిని, చక్రవర్తిలాగా అన్నింటినీ తన సంకల్పమాత్రంగా నడిపిస్తున్న దేవుడిని, వర్ణించడంలో అర్థంపర్థంలేని ”విధి” లాటి మాటల్ని ఆయనకి బదులుగా ఉపయోగించడం ఏమిటి? పనులు చేస్తూ తన ఇష్ట ప్రకారం సమస్తాన్నీ చక్కబరుస్తున్న వ్యక్తిగతమైన నిజ యెహోవాకి బదులుగా ఏవేవో వేదాంత శబ్దాలు వాడడం ఎందుకు?

మహాశ్రమలు తనను చుట్టుకుని ఇహలోకపరంగా ఆశలన్నీ అడుగంటిన వేళ యోబు దృష్టి నేరుగా దేవునిపైనే పడింది. మనుషులెవరూ కాదు, దేవుడే అది తనకు చేసాడని నమ్మాడు. ఇలాటి దృష్టి మనమూ కలిగి ఉంటే మనకి వచ్చిన శ్రమ ఎంత వేధిస్తున్నా అది మనల్ని బాధించలేదు కదా. యోబుకి షేబాయీయుల కత్తుల వెనక దేవుని హస్తమే కనబడింది. ఆకాశంనుండి పడిన పిడుగు వెనక, తన కుమారుల ఇంటిని చుట్టుముట్టి నాశనం చేసిన సుడిగాలి వెనక, సమస్తమూ పోయి నిశ్శబ్దం తప్ప ఏమీ మిగలని తన జీవితం వెనక దేవుని హస్తాన్నే చూసాడు.

“యెహోవా ఇచ్చెను, యెహోవా తీసుకొనిపోయెను, యెహోవా నామమునకు స్తుతి కలుగును గాక.”

అన్నిటిలోనూ దేవుణ్ణి చూస్తూ ఉన్న యోబులో విశ్వాసం పరిపక్వమైంది. ఊజు దేశపు సంపన్నుడు తన బూడిదెలో కూర్చుని ఉండి కూడా అనగలుగుతున్నాడు “ఆయన నన్ను సంహరించినా, నేనాయనలో నమ్మకముంచుతాను.” ఎంత విశ్వాసం!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

He knoweth the way that I take (Job -  23:10)

Believer! What a glorious assurance! This way of thine—this, it may be, a crooked, mysterious, tangled way—this way of trial and tears. “He knoweth it.” The furnace seven times heated—He lighted it. An Almighty Guide is knowing and directing our footsteps, whether it be to the bitter Marah pool, or to the joy and refreshment of Elim.

That way, dark to the Egyptians, has its pillar of cloud and fire for His own Israel. The furnace is hot; but not only can we trust the hand that kindles it, but we have the assurance that the fires are lighted not to consume, but to refine; and that when the refining process is completed (no sooner—no later) He brings His people forth as gold.

When they think Him least near, He is often nearest. “When my spirit was overwhelmed, then thou knewest my path.”

Do we know of ONE brighter than the brightest radiance of the visible sun, visiting our chamber with the first waking beam of the morning; an eye of infinite tenderness and compassion following us throughout the day, knowing the way that we take?

The world, in its cold vocabulary in the hour of adversity, speaks of “Providence”—“the will of Providence”—“the strokes of Providence.” PROVIDENCE! what is that?

Why dethrone a living, directing God from the sovereignty of His own earth? Why substitute an inanimate, death-like abstraction, in place of acting, controlling, personal Jehovah?

How it would take the sting from many a goading trial, to see what Job saw (in his hour of aggravated woe, when every earthly hope lay prostrate at his feet)—no hand but the Divine. He saw that hand behind the gleaming swords of the Sabeans—he saw it behind the lightning flash—he saw it giving wings to the careening tempest—he saw it in the awful silence of his rifled home.

“The Lord gave, and the Lord hath taken away; blessed be the name of the Lord!”

Thus seeing God in everything, his faith reached its climax when this once powerful prince of the desert, seated on his bed of ashes, could say, “Though He slays me, yet will I trust him.” —Macduff

నీ సొంత సమయం కోసం పరుగెత్తకు

☘️ అత్యాధునిక కాలములో అన్ని ఇన్స్టంట్ గా జరుగుతున్న సమయములో ప్రతిదానికి వేచి ఉండాలి అంటే మనకి చాల కష్టముగా అనిపిస్తుంది, ఒకవేళ దేవుడు ఏదైనా విషయమై వేచి ఉండమంటే ఉండటానికి మనసొప్పదు. అన్ని పనులు వెంటనే చక చక జరిగిపోవాలి అని కోరుకుంటాము. ఆలోచిస్తాము. 

☘️ రక్షించబడిన పౌలు గారు ప్రతి పట్టణములో క్రీస్తు రాజ్య సువార్తను గురించి ప్రకటిస్తూ ఒక ప్రాంతము నుండి మరొక ప్రాంతమునకు వెళ్తున్నారు. అయితే ఆ సమయములో ఆసియాలో వాక్యం చెప్పకుండా పరిశుద్దాత్మ దేవుడు వారిని ఆటంకపరచారు. మనం అయితే ఎందుకు, ఏమిటి అంటూ దేవుణ్ణి వంద ప్రశ్నలు వేస్తాము కానీ పౌలుగారు దేవుడు చూపించిన ప్రాంతమునకు వెళ్లి సువార్త ప్రకటించడం చేసారు.. అయితే దేవుని చిత్తానుసారముగా ఒక సమయము వచ్చినప్పుడు తిరిగి అదే ఆసియా ప్రాంతములో పౌలుగారు వాక్యం ప్రకటించినప్పుడు ఇంచుమించు ఆసియా ప్రాంతమంతా వాక్యాన్ని అంగీకరించి రక్షించబడ్డారు. 

🍁 ఆసియలో వాక్యము చెప్పకూడదని పరిశుద్ధాత్మ వారి నాటంకపరచినందున, వారు ఫ్రుగియ గలతీయ ప్రదేశముల ద్వారా వెళ్లిరి. ముసియ దగ్గరకు వచ్చి బితూనియకు వెళ్లుటకు ప్రయత్నము చేసిరి గాని - అ.కార్యములు 16:6 

🍁 అతడు సమాజమందిరములోనికి వెళ్లి ప్రసంగించుచు, దేవుని రాజ్యమును గూర్చి తర్కించుచు, ఒప్పించుచు, ధైర్యముగా మాటలాడుచు మూడు నెలలు గడిపెను. అయితే కొందరు కఠినపరచబడినవారై యొప్పుకొనక, జనసమూహము ఎదుట ఈ మార్గమును దూషించుచున్నందున అతడు వారిని విడిచి, శిష్యులను ప్రత్యేకపరచుకొని ప్రతిదినము తురన్ను అను ఒకని పాఠశాలలో తర్కించుచు వచ్చెను. రెండేండ్లవరకు ఈలాగున జరిగెను గనుక యూదులేమి గ్రీసుదేశస్థులేమి ఆసియలో కాపురమున్న వారందరును ప్రభువు వాక్యము వినిరి - అ.కార్యములు 19:8-10

🍁 మరియు దేవుడు పౌలుచేత విశేషమైన అద్భుతములను చేయించెను, ప్రభావముతో ప్రభువు వాక్యము ప్రబలమై వ్యాపించెను - అ.కార్యములు 19:11,20

☘️ పలు గారు వెళ్ళాలి అనుకున్నప్పుడు పరిశుద్దాత్మ దేవుడు ఆటంకపరిచారు, కానీ దేవుని సమయమందు అక్కడ పరిచర్య చేయుట వలన ఆసియలో కాపురమున్న ప్రతి ఒక్కరికి సిలువను గూర్చిన వార్త వినిపించింది, అక్కడ దేవుని మహత్కార్యములు అనేకములుగా జరిగాయి. 

☘️ అందుకే దేవుని వాక్యం సెలవిస్తుంది ప్రతిదానికి సమయము కలదు (ప్రతిదానికి సమయము కలదు. ఆకాశము క్రింద ప్రతి ప్రయత్నమునకు సమయము కలదు, పుట్టుటకు, చచ్చుటకు; నాటుటకు నాటబడినదాని పెరికివేయుటకు, చంపుటకు బాగుచేయుటకు; పడగొట్టుటకు కట్టుటకు; ఏడ్చుటకు నవ్వుటకు; దుఃఖించుటకు నాట్యమాడుటకు; రాళ్లను పారవేయుటకు రాళ్లను కుప్పవేయుటకు; కౌగలించుటకు కౌగలించుట మానుటకు; వెదకుటకు పోగొట్టుకొనుటకు, దాచుకొనుటకు పారవేయుటకు; చింపుటకు కుట్టుటకు; మౌనముగా నుండుటకు మాటలాడుటకు; ప్రేమించుటకు ద్వేషించుటకు; యుద్ధము చేయుటకు సమాధానపడుటకు - ప్రసంగి 3:1 - 8) అదేవిధముగా కాలములను, సమయములను తండ్రి తన స్వాధీనమందు ఉంచుకుని ఉన్నారు (అ.కార్యములు 1:7) మన కాలగతులు దేవుని వశమై ఉన్నాయి (కీర్తనలు 31:15)

☘️ నడు నీవు కూడా ఆలస్యం అవుతుంది అనో, లేక ఇంకా నీవు ఆశించినది జరగటం లేదనో ఇలా ఏదొక కారణం చేత తొందరపడి నిర్ణయం తీసుకోవాలి, ఇప్పుడు నిర్ణయం తీసుకోలేకపోతే ఎవరినైనా లేదా దేనినైనా కోల్పోవాల్సి వస్తుందేమో అంటూ తొందరపడుతున్నావేమో.... లేక దేవునికోసం ఏదేదో చెయ్యాలి సమయం లేదు అంటూ నీ సొంత ఆలోచనలతో ఆరాటపడుతున్నావేమో.... అయితే నీ సమయం కోసం కాదు, పరిస్థితులను కాదు దేవుని సమయాన్ని చూడు, ఆయన ప్రణాళికలను చూడు.... ఆనాడు ఆసియ వెళ్లకుండా అడ్డుపడిన పరిశుద్దాత్మ దేవుడు తన సమయమందు ఆ ప్రాంతమందు సువార్త వ్యాప్తికి అనుమతి కల్పించారు. ఎప్పుడైతే దేవుని సమయమందు పౌలు అక్కడ పరిచర్య చేసారో అప్పుడు ఆసియ యందంతట దేవుని నామము మహిమపరచబడింది, దేవుని ప్రేమ అందరికి తెలియపరచబడింది. 

☘️ ఇదేవిధముగా నీవు, నేను కూడా ఎప్పుడైతే దేవుని సమయము కోసం ఎదురుచూస్తామో అప్పుడు మన జీవితములో కూడా దేవుని మహిమార్థమై అద్భుతకార్యాలు జరుగుతాయి, మన జీవితం కూడా సంతోషముతో నింపబడుతుంది....

By Faith Abraham Obeyed

 

అబ్రాహాము పిలువబడినప్పుడు విశ్వాసమునుబట్టి ఆ పిలుపునకు లోబడి, తాను స్వాస్థ్యముగా పొందనైయున్న ప్రదేశమునకు బయలువెళ్ళెను (హెబ్రీ 11:8).

తానెక్కడికి వెళ్తున్నాడో తనకి తెలియదు. తాను దేవునివెంట వెళ్తున్నాడన్నది మాత్రం తెలుసు. అది చాలు అతనికి. ప్రయాణం మీద ఎక్కువ ఆశ పెట్టుకోలేదు గాని ప్రయాణం చేయమన్నవాని మీద పూర్తిగా ఆధారపడ్డాడు. తనకెదురవ్వబోయే కష్టాల గురించి చూడలేదు. కాని మార్గాన్ని సిద్దపరచి, నిశ్చయంగా తన మాటను నిలబెట్టుకోవడానికి సమర్థుడు, నిత్యుడు, అదృశ్యుడు, జ్ఞానవంతుడు అయిన పరలోకపు రాజు పైనే దృష్టి నిలిపాడు. ఇది ఎంత మహిమాన్వితమైన విశ్వాసం! ఇది నీకియ్యబడిన పని, ఇవి నువ్వు చెయ్యగలిగిన విధులు. నీ ఆజ్ఞలు ఎలాటివో అని నువ్ పరీక్షించుకోనక్కరలేదు. వాటిని అనుసరించి ఓడను సముద్రమార్గం పట్టించడమే నీ పని. అన్నిటినీ వదిలి లేచి క్రీస్తుని వెంబడించు. ఎందుకంటే భూమిపైనున్న అతి శ్రేష్టమైనవి పరలోకంలోని అత్యల్ప విషయాలకు సాటిరావు.

విశ్వాసపు పందెంలో దేవునితో కలిసి ఉత్సాహంగా బయలుదేరడం మాత్రమే కాదు నువ్వు స్వంతగా వేసుకున్న ప్రయాణపు పథకాలన్నిటినీ ముక్కలు ముక్కలుగా చించి పారెయ్యాలి. ఎందుకంటే నువ్వు ఊహించినట్టుగా ఏదీ జరగదు.

నిన్ను నడిపించేవాడు. అందరూ నడిచిన దారిగుండా నిన్ను నడిపించడు. నీ కళ్ళు ఆ దారుల్ని చూస్తాయని నీ కలల్లో కూడా నీవు ఊహించి ఉండవు. అలాటి దారుల గుండా నువ్వు వెళ్తావు. భయం ఆయన దరి చేరదు. అలానే ఆయన నీతో ఉన్నంత కాలం నువ్వు కూడా దేనికీ భయపడకూదని ఆయన అంటున్నాడు.

మసక చీకటిలో తడుములాడుతూ

దారీ తెన్నూ లేక ఒంటరిగా

వెలుగు దేశాన్ని వెదుకుతూ

చీకటి కోనల్లో తిరుగుతున్నాను

దేవుడు నా చేయి పట్టుకున్నాడు

దారి తప్పకుండా నడిపించాడు

నాకు తెలియని క్షేమ మార్గాల్లో

నిశ్చల జలాల వెంట, పచ్చిక మైదానాల్లో

ఆయన్ను అనుసరించాను

చీకటి చిన్నాభిన్నమై పోయింది

అలసిన నయనాలు ఉదయాన్ని చూపాయి

ముందుముందుకి అరుణోదయం లోకి

ఆయన చేతిలో చేయి వేసి

రాత్రికి దూరంగా సాగిపోయాను

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

By faith Abraham, when he was called to go out into a place which he should after receive for an inheritance, obeyed (Heb - 11:8)

Whither he went, he knew not; it was enough for him to know that he went with God. He leaned not so much upon the promises as upon the Promiser. He looked not on the difficulties of his lot, but on the King, eternal, immortal, invisible, the only wise God, who had deigned to appoint his course and would certainly vindicate Himself. O glorious faith! This is thy work, these are thy possibilities; contentment to sail with sealed orders, because of unwavering confidence in the wisdom of the Lord High Admiral; willing hold to rise up, leave all, and follow Christ, because of the glad assurance that earth best cannot bear comparison with Heaven’s least. —F. B. M.

It is by no means enough to set out cheerfully with your God on any venture of faith. Tear into the smallest pieces any itinerary for the journey which your imagination may have drawn up.

Nothing will fall out as you expect.

Your guide will keep to no beaten path. He will lead you in a way such as you never dreamed your eyes would look upon. He knows no fear, and He expects you to fear nothing while He is with you.

The day had gone; alone and weak  

I groped my way within a bleak  

And sunless land.  

The path that led into the light  

I could not find it! On that dark  

night, God took my hand.  

He led me that I might not stray,  

And brought me a new, safe way  

I had not known.  

By waters still, through pastures green  

I followed Him—the path was clean  

Of briar and stone.  

The heavy darkness lost its strength,  

My waiting eyes beheld at length  

The streaking dawn.  

On, safely on, through the sunrise glow  

I walked, my hand in His, and lo,  

The night had gone.  

—Annie Porter Johnson