Upper Springs

 

కాలేబు ఆమెను చూచి - నీకేమి కావలెనని ఆమెనడిగెను. అందుకామె – నాకు దీవెన దయచేయుము; నీవు నాకు దక్షిణ భూమి యిచ్చియున్నావు గనుక నీటి మడుగులను నాకు దయచేయుమనగా అతడు ఆమెకు మెరక మడుగులను పల్లపు మడుగులను ఇచ్చెను (యెహోషువ 15:18, 19). 

మెరక మడుగులు, పల్లపు మడుగులు కూడా ఉన్నాయి. అవి ఊటలు. నీళ్ళు నిలిచిన మడుగులు కాదు. ఎండ వేడిమిలో, శ్రమ, బాధలు నిండిన ఎడారిభూముల్లో పైనుండి కురిసే ఆనందాలు, ఆశీర్వాదాలు ఉన్నాయి. అక్సా కి కాలేబు దక్షిణ భూముల నిచ్చాడు. దానిలో ఎండ ఎప్పుడూ మాడ్చేస్తూ ఉంటుంది. కాని కొండల్లో నుంచి ఎండిపోని సెలయేళ్ళు వస్తున్నాయి. అవి దేశమంతటినీ చల్లార్చి సారవంతంగా చేస్తున్నాయి.

జీవితపు పల్లపు భూముల్లో ప్రవాహాలు ఉంటాయి. కఠినమైన ప్రదేశాల్లో ఎడారుల్లో ఒంటరి ప్రాంతాల్లో ఇవి ఉంటాయి. మనమెక్కడ ఉన్నా, ఈ మెరక మడుగుల్ని ఉపయోగించుకోవచ్చు.

కనాను పర్వతాల్లో అబ్రాహాము వాటిని కనుగొన్నాడు. మిద్యాను కొండల్లో మోషేకి అవి కనిపించాయి. సిక్లగులో దావీదుకున్న సర్వస్వమూ నాశనమైనప్పుడు అతని కుటుంబాన్ని అంతటినీ శత్రువులు చెరగొనిపోయినప్పుడు, అతని అనుచరులు అతణ్ణి రాళ్ళతో కొట్టబోయినప్పుడు ఈ ఊటలు అతనికి కనిపించాయి. అతడు దేవునిలో తన్ను తానే ఓదార్చుకున్నాడు.

చెట్లు ఎండిపోయినప్పుడు, పొలాలన్నీ వాడిపోయినప్పుడు హబక్కూకు ఈ ఊటలను కనుగొన్నాడు. వాటిలోనుండి దాహం తీర్చుకున్నాక అతడు పాట పాడాడు “నా రక్షణ కర్తయైన దేవునియందు నేనానందించెదను.”

సన్హెరీబు  దాడి చేసిన కాలంలో యెషయాకి ఈ ఊటలు దొరికాయి. పర్వతాలు ఎగిరి సముద్రంలో పడిపోతున్నాయన్నంత కల్లోలం కలుగుతున్నా విశ్వాసం మాత్రం తన పాట పాడుతూనే ఉంది. “దేవుని పట్టణమును -తన ధారల వలన ఆనందభరితము చేయు ఒక నది కలదు. దేవుడే దాని మధ్యనున్నాడు. అది కదిలించబడదు”

అగ్నిగుండాలలో హతసాక్షులు ఈ ఊటల్ని చూశారు. సంస్కర్తలు శత్రువులతో సంఘర్షణల మధ్య ఈ ఊటల్లోనిది తాగారు. మన హృదయాల్లో ఆదరణకర్త ఉంటే, సంవత్సరం పొడుగునా మనకు అవి అందుబాటులో ఉంటాయి. దావీదుతో కలసి చెబుదాం “నా జలధారలన్నియు, దేవా నీలో ఉన్నవి.”

ఈ ఊటలు ఎన్ని ఉన్నాయో కదా! ఎంత ప్రశస్తమైన వాగ్దానమో కదా! దేవుని పరిపూర్ణతను చేజిక్కించుకోవడం ఎంత మంచిది కదా!

ఎడారి అంతు లేకుండా ఉంది

ఎడారి బోసిగా ఉంది

దాహం తీర్చే ధారలెక్కడున్నాయి

తుఫానుకి ఆశ్రయమెక్కడ ఉంది?

ఎడారి చాలా ఒంటరి ప్రదేశం

ఆదరించే మాటలు వినబడని దేశం

నా మనసుని ఆహ్లాదపర్చి

ఓదార్చేవారు కనబడని ప్రదేశం.

భూగర్భంలో దాగిన ఊటల సవ్వడి 

గలగలా వినబడింది

పచ్చనిచెట్లు, పాడే పక్షులు

ఆ ప్రాంతమంతా నిండాయి

మృదువుగా వినిపించిందో స్వరం

కంగారు పడ్డావెందుకు

రేపేం జరుగుతుందోనని దిగులెందుకు

తండ్రికి తెలియదా నీక్కావాల్సిన సర్వం?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

And Caleb said unto her, What wouldest thou? Who answered, give me a blessing; for thou hast given me a south land; give me also springs of water. And he gave her the upper springs, and the nether springs (Josh - 15:18-19)

There are both upper and nether springs. They are springs, not stagnant pools. There are joys and blessings that flow from above through the hottest summer and the most desert land of sorrow and trial. The lands of Achsah were “south lands,” lying under a burning sun and often parched with burning heat. But from the hills came the unfailing springs, that cooled, refreshed and fertilized all the land.

There are springs that flow in the low places of life, in the hard places, in the desert places, in the lone places, in the common places, and no matter what may be our situation, we can always find these upper springs.

Abraham found them amid the hills of Canaan. Moses found them among the rocks of Midian. David found them among the ashes of Ziklag when his property was gone, his family captives and his people talked of stoning him, but “David encouraged himself in the Lord.”

Habakkuk found them when the fig tree was withered and the fields were brown, but as he drank from them he could sing: “Yet will I rejoice in the Lord and joy in the God of my salvation.”

Isaiah found them in the awful days of Sennacherib’s invasion, when the mountains seemed hurled into the midst of the sea, but faith could sing: “There is a river whose streams make glad the city of God. God is in the midst of her: she shall not be moved.”

The martyrs found them amid the flames, and reformers amid their foes and conflicts, and we can find them all the year if we have the Comforter in our hearts and have learned to say with David: “All my springs are in thee.”

How many and how precious these springs, and how much more there is to be possessed of God’s own fulness! —A. B. Simpson

I said: “The desert is so wide!”  

I said: “The desert is so bare!  

What springs to quench my thirst are there?  

Whence shall I from the tempest hide?”  

I said: “The desert is so lone!  

Nor gentle voice, nor loving face  

Will brighten any smallest space.”  

I paused or ere my moan was done!  

I heard a flow of hidden springs;  

Before me palms rose green and fair;  

The birds were singing; all the air  

Did shine and stir with angels’ wings!  

And One said mildly: “Why, indeed,  

Take over-anxious thought for that  

The morrow bringeth! See you not  

The Father knoweth what you need?”  

God's Best

 

బాణములను పట్టుకొనుము.. నేలను కొట్టుమనినప్పుడు అతడు ముమ్మారు కొట్టి మానెను. అందు నిమిత్తము దైవజనుడు అతని మీద కోపగించి - నీవు అయిదు మారులైన ఆరుమారులైన కొట్టినయెడల సిరియనులు నాశనమగు వరకు నీవు వారిని హతము చేసియుందువు (2 రాజులు 13:18, 19). 

ఈ మాటల్లోని సందేశం ఎంత సూటిగా కనిపిస్తున్నది! యెహోయాషు తాను చెయ్యవలసిన పనిని రెండవసారి మూడవసారికూడా చేసినందుకు మురిసిపోయి ఉండవచ్చు. అతని దృష్టిలో ఇది విశ్వాస కార్యమే. అయితే దేవుడు మరియు దైవజనుడు అతడు మధ్యలో ఆపినందుకు చాలా నిరుత్సాహపడ్డారు.

అతనికి కొంత దొరికింది. చెప్పాలంటే చాలా దొరికింది. పరీక్షలో అతడు ఎంతవరకు నమ్మి, ఆశించాడో అంతవరకు దొరికింది. కాని అతనికి దక్కాలని ప్రవక్త ఆశించినదంతా అతడు పొందలేకపోయాడు. ఆశీర్వాదంలోనూ, వాగ్దానంలోనూ ఉన్న పరిపూర్ణతలోని అర్థం అతనికి తెలిసి రాలేదు. మనుషులందరూ పొందగలిగేదానికంటే ఎక్కువే పొందాడు గాని, దేవుడు ఇవ్వగలిగిన దాన్నంతటినీ పొందలేదు.

మన జీవితాల్లో ఇది ఎంత ఉపయోగకరమైన సందేశం! ఈ దేవుని వాక్యం హృదయాన్ని ఎంతగా పరిశోధిస్తుంది! చివరి దాకా ప్రార్థన చెయ్యడమనేది ఎంత ముఖ్యం. వాగ్దాన పరిపూర్ణతను, నమ్మికగల ప్రార్థనవల్ల లభించే అన్ని దీవెనలనూ స్వంతం చేసుకుందాం.

“మనలో కార్యసాధకమైన తన శక్తి చొప్పున మనము అడుగువాటన్నిటికంటెను, ఊహించువాటన్నిటికంటెను అత్యధికముగా చేయ శక్తిగల దేవునికి మహిమ కలుగును గాక” (ఎఫెసీ 3:20).

పౌలు వ్రాసిన వాటిల్లో ఇంతకంటే నొక్కి వక్కాణించిన మాటలు మరెక్కడా కనబడవు. ప్రతి మాటలోను అనంతమైన ప్రేమ, ప్రార్థించే మన పట్ల గొప్ప కార్యాలు చెయ్యగల శక్తి ఇమిడి ఉన్నాయి. అయితే ఒక్క షరతు - "మనలో కార్యసాధకమైన తన శక్తి చొప్పున” మనం ఆయన్ను ఎంతవరకు చెయ్యనిస్తే అంతవరకు చేస్తాడు. మనలను రక్షించి, తన రక్తంలో కడిగి, తన ఆత్మమూలంగా మనలను శక్తిమంతుల్ని చేసి, అనేకమైన శోధనల్లో కాపాడిన దేవుని శక్తి మన పక్షంగా అత్యవసర పరిస్థితుల్లో, అన్ని ఆపదల్లో పనిచేస్తుంది.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Take the arrows. ... Smite upon the ground. And he smote twice and stayed. And the man of God was wroth with him, and said, Thou shouldest have smitten five or six times (2 Kgs -  13:18-19)

How striking and eloquent the message of these words! Jehoash thought he had done very well when he duplicated and triplicated what to him was certainly an extraordinary act of faith. But the Lord and the prophet were bitterly disappointed because he had stopped half way.

He got something. He got much. He got exactly what he believed for in the final test, but he did not get all that the prophet meant and the Lord wanted to bestow. He missed much of the meaning of the promise and the fullness of the blessing. He got something better than the human, but he did not get God’s best.

Beloved, how solemn is the application! How heartsearching the message of God to us! How important that we should learn to pray through! Shall we claim all the fullness of the promise and all the possibilities of believing prayer? —A. B. Simpson

“Unto him that is able to do exceeding abundantly above all that we ask or think” (Eph. 3:20).

There is no other such piling up of words in Paul’s writings as these, “exceeding abundantly above all,” and each word is packed with infinite love and power to “do” for His praying saints. There is one limitation, “according to the power that worketh in us.” He will do just as much for us as we let Him do in us. The power that saved us, washed us with His own blood, filled us with might by His Spirit, kept us in manifold temptations, will work for us, meeting every emergency, every crisis, every circumstance, and every adversary. —The Alliance

The Power of Silence

 

ఊరకుండుడి - నేనే దేవుడనని తెలిసికొనుడి (కీర్తనలు 46:10).

సంగీతం మధ్యలో వచ్చే మౌనం కంటే అందమైన స్వరం ఉందా? తుఫానుకి ముందుండే ప్రశాంతత కంటే, ఏదైనా అసాధారణమైన దృగ్విషయం జరగబోయే ముందు అలుముకునే నిశ్శబ్దం కంటే గంభీరమైనది మరొకటి ఉందా? నిశ్చలతలో ఉన్న శక్తి కంటే బలంగా హృదయాన్ని తాకే శక్తి ఏదైనా ఉందా?

తన శక్తినుండి తానే తప్పించుకుని అన్ని శబ్దాలనుండి విముక్తి పొందిన హృదయంలో ఊహలకు మించిన దేవుని శాంతి ఉంటుంది. శక్తికి మూలమైన ప్రసన్నత, నిశ్చయత ఉంటాయి. ఏదీ కదిలించలేని శాంతి ఉంటుంది. ఒక దివ్యమైన విశ్రాంతి ఉంటుంది. ప్రపంచం అలాటి విశ్రాంతిని ఇవ్వలేదు. తీసుకోనూ లేదు. ఆత్మ లోతుల్లో ఎక్కడో ఒక చిన్నగది ఉంది. అందులో దేవుడుంటాడు. మనం చెవుల్లో గింగురుమనే శబ్దాలన్నింటినీ వదిలించుకుని దానిలోకి ప్రవేశించగలిగితే ఆ మెల్లని స్వరాన్ని వినగలం.

అతివేగంగా తిరిగే చక్రంలో ఇరుసు దగ్గర ఒక అతి సూక్ష్మమైన బిందువు ఉంది. అక్కడ చలనమేమీ ఉండదు. అలాగే మన హడావుడి జీవితంలో మనం దేవునితో ఉండగలిగిన ఒక చిన్న ప్రదేశం ఉంది. అక్కడంతా ప్రశాంతత, నిశ్శబ్దం. దేవుణ్ణి తెలుసుకోవడానికి ఒకటే మార్గముంది. “మౌనంగా ఉండి” తెలుసుకోవాలి. “దేవుడు తన పరిశుద్ధాలయములో ఉన్నాడు. లోకమంతయు ఆయన ఎదుట మౌనముగా ఉండును గాక."

“ప్రేమా స్వరూపియైన తండ్రీ, చాలాసార్లు మేము చీకటి రాత్రుళ్ళలో నడిచాము. చుక్కల వెలుగు, వెన్నెల మాకు సరిపడేది కాదు. చిమ్మచీకటి మరిక ఎన్నడూ తొలిగిపోదేమోనన్నంత చిక్కగా మా మీద పరుచుకుంది. ఆ చీకటిలో పగిలిన మా హృదయాలను బాగుచేసే స్వరమేదీ వినిపించేది కాదు. కనీసం ఉరుముల ధ్వని వినిపించినా సంతోషించేవాళ్ళమే. ఆ నిశ్శబ్దం మమ్మల్ని నరకయాతన పెట్టింది.

“కాని మధురధ్వనిగల వీణెల స్వరంకంటే మెల్లగా వినిపించే నీ తియ్యని స్వరమే మా గాయపడిన ఆత్మలకు హాయి గొల్పింది, మాతో మాట్లాడినది. 'నీ మెల్లని స్వరమే' మేము శ్రద్ధతో ఆలకిస్తే వినబడింది. మేము కన్నులెత్తి చూస్తే ప్రేమ కాంతిలో మెరుస్తున్న నీ వదనం కనిపించింది. నీ స్వరాన్ని విని, నీ ముఖాన్ని చూసినప్పుడు ఎండిన చెట్టుకు వర్షపు ధారలు జీవాన్నిచ్చినట్టుగా మా ఆత్మలు సేదదీరాయి.”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Be still, and know that I am God (Ps - 46:10)

Is there any note of music in all the chorus as mighty as the emphatic pause? Is there any word in all the Psalter more eloquent than that one word, Selah (Pause)? Is there anything more thrilling and awful than the hush that comes before the bursting of the tempest and the strange quiet that seems to fall upon all nature before some preternatural phenomenon or convulsion? Is there anything that can touch our hearts as the power of stillness?

There is for the heart that will cease from itself, “the peace of God that passeth all understanding,” a “quietness and confidence” which is the source of all strength, a sweet peace “which nothing can offend,” a deep rest which the world can neither give nor take away. There is in the deepest center of the soul a chamber of peace where God dwells, and where, if we will only enter in and hush every other sound, we can hear His still, small voice.

There is in the swiftest wheel that revolves upon its axis a place in the very center, where there is no movement at all; and so in the busiest life there may be a place where we dwell alone with God, in eternal stillness, There is only one way to know God. “Be still, and know.” “God is in his holy temple; let all the earth keep silence before him.” —Selected

“All-loving Father, sometimes we have walked under starless skies that dripped darkness like drenching rain. We despaired of starshine or moonlight or sunrise. The sullen blackness gloomed above us as if it would last forever. And out of the dark there spoke no soothing voice to mend our broken hearts. We would gladly have welcomed some wild thunder peal to break the torturing stillness of that over-brooding night.

“But Thy winsome whisper of eternal love spoke more sweetly to our bruised and bleeding souls than any winds that breathe across Aeolian harps. It was Thy ’still small voice’ that spoke to us. We were listening and we heard. We looked and saw Thy face radiant with the light of love. And when we heard Thy voice and saw Thy face, new life came back to us as life comes back to withered blooms that drink the summer rain.”