Contentment

 నేనేస్థితిలో ఉన్నను ఆ స్థితిలో సంతృప్తి కలిగియుండ నేర్చుకొనియున్నాను (ఫిలిప్పీ 4:11)

తాను బందీగా ఉన్న చీకటి కొట్టులో ఉండి, సౌకర్యాలేమీ లేని స్థితిలో పౌలు ఈ మాటలు రాసాడు. 

ఒక రాజు గారు ఒక రోజున  తన తోట లోనికి వెళ్లి చూసే సరికి మొక్కలు, చెట్లు అన్నీ వాడిపోయి ఎండిపోతూ ఉన్నాయట. గేటు దగ్గర నిలిచియున్న మర్రిచెట్టును రాజుగారు అడిగారట. ఎందుకిలా అయిపోయావు? అని. కొబ్బరి చెట్టుకంటే నేను పొడుగ్గా లేను కాబట్టి నాకు జీవితం మీద విరక్తి పుట్టింది అని చెప్పిందట ఆ మర్రి వృక్షం. కొబ్బరిచెట్టేమో తనకి ద్రాక్షపళ్ళు కాయలేదని ఆత్మహత్యకి సిద్ధపడి ఉంది. ద్రాక్షాతీగేమో నిటారుగా నిలబడలేనే అనే దిగులుతో కృశించిపోతున్నది. బంతి మొక్కేమో తన పూలకి సంపంగిలా వాసన లేదని నిరాహార దీక్షలో ఉంది. చివరికి ఒక చోట సన్నజాజి తీగె మాత్రం నిండుగా, పచ్చగా కనుల విందుగా కనిపించింది. రాజుగారన్నారు, “సన్నజాజీ, కనీసం నువ్వన్నా పచ్చగా కళకళలాడుతూ ఉన్నావు. ఈ తోటంతా నిస్పృహ చెందిన మొక్కలే కనిపించాయి. నువ్వు చిన్నదానివైనా ధైర్యంగా ఉన్నావు, చాలా సంతోషం.”

అప్పుడు సన్నజాజి అందట “రాజా, మిగతా మొక్కలన్నీ తాము మరెవరిలాగానో లేమే అని బాధపడుతున్నాయి. అయితే నీకు మర్రిచెట్టు కావాలనే మర్రిమొక్క నాటావు. ద్రాక్ష కావాలనే ద్రాక్షతీగె నాటావు. సన్నజాజి కావాలనుకున్నావు కాబట్టే నన్ను నాటావు. అందుచేత నేను సన్న జాజిగానే ఉంటాను. మరెవరిలాగానో లేననే నిరుత్సాహం నాకెందుకు?”

కొంతమంది చేస్తారెన్నైనా మహత్తులు 

పంతమెందుకు నీ పని నీదే 

సృష్టి అంతటిలోకి ఎవరూ 

నీ అంత బాగా ఆ పని చేయలేరు 

పూర్తిగా దేవునికి చెందినవాళ్ళు ఎలాంటి పరిస్థితిల్లోనైనా సంతృప్తిగానే ఉంటారు. ఎందుకంటే దేవుని చిత్తమే వాళ్ళ చిత్తం. ఆయన ఏం చెయ్యాలని కోరతాడో అదే ఆయన కోసం చెయ్యాలని వాళ్ళు కోరుకుంటారు. తమకున్న ప్రతిదాన్ని వాళ్ళు వదిలేసుకుంటారు. అలాటి నగ్నత్వంలో అన్ని వస్తువులూ తమకి నూరంతలుగా తిరిగి సమకూరడం వాళ్ళు చూస్తారు.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I am not saying this because I am in need, for I have learned to be content in any circumstance. - (Phil -  4:11)

Paul, denied of every comfort, wrote the above words in his dungeon. A story is told of a king who went into his garden one morning and found everything withered and dying. He asked the oak that stood near the gate what the trouble was. He found it was sick of life and determined to die because it was not tall and beautiful like the pine. The pine was all out of heart because it could not bear grapes, like the vine. The vine was going to throw its life away because it could not stand erect and have as fine fruit as the peach tree. The geranium was fretting because it was not tall and fragrant like the lilac, and so on all through the garden. Coming to a heart’s-ease, he found its bright face lifted as cheery as ever. “Well, heart’s-ease, I’m glad, amidst all this discouragement, to find one brave little flower. You do not seem to be the least disheartened.” “No, I am not of much account, but I thought that if you wanted an oak, or a pine, or a peach tree, or a lilac, you would have planted one; but as I knew you wanted a heart’s-ease, I am determined to be the best little heart’s-ease that I can.”

“Others may do a greater work,

But you have your part to do;

And no one in all God’s heritage

Can do it so well as you.”

They who are God’s without reserve, are in every state content; for they will only what He wills, and desire to do for Him whatever He desires them to do; they strip themselves of everything, and in this nakedness find all things restored a hundredfold.

Step-By-Step Grace

 నదులలో బడి వెళ్ళునప్పుడు అవి నీ మీద పొర్లిపారవు (యెషయా 43:2)

మన మార్గానికి ముందుగానే దేవుడు ఆ దారిని సిద్ధం చేయడు. సహాయం అవసరం కాకముందే సహాయం చేస్తానని మాట ఇవ్వడు. అడ్డంకులు ఇంకా మనకి ఎదురు కాకముందే వాటిని తొలగించడు గాని, మనకి అవసరం ముంచుకు వచ్చినప్పుడు మాత్రమే తన చెయ్యి చాపుతాడు. 

చాలామందికి ఈ విషయం తెలియదు. భవిష్యత్తులో తమకి వస్తాయనుకున్న కష్టాల గురించి ఇప్పటినుంచే ఆందోళన పడుతూ ఉంటారు. తమ కనుచూపు మేర మైళ్ళ తరబడి దారిని దేవుడు  ముందుగానే సాఫీ చేసి ఉంచాలని వాళ్ళ కోరిక. అయితే ఆయనేమో వాళ్ళ అవసరానికి తగినట్టుగా ఒకొక్క అడుగు చదును చేస్తానంటున్నాడు. ‘మిమ్మల్ని నదులు దాటిస్తాను’  అన్న ఆయన ప్రమాణాన్ని  మన పట్ల నిజం చేసుకోవాలంటే మనం నీటిలోకి దిగి దాని ప్రవాహాల్లోకి వెళ్లిపోవాలి. చాలామందికి చావంటే భయం. చిరునవ్వుతో చనిపోయే ధైర్యం మాకు లేదు అంటూ అంగలారుస్తారు. అలాంటి ధైర్యం అసలు అనవసరం. ఎందుకంటే  వాళ్ళు తమని తాము ఆరోగ్యవంతులుగా ఉంచుకుంటూ దైనందిన కార్యాల్లో పాల్గొంటూ ఉంటే చావు ఎప్పుడో  వచ్చే ఒక నీడ మాత్రమే. ముందుగా కావలసింది ప్రస్తుతం మన విధుల్ని నిర్వర్తించడానికి, బ్రతకడానికి ధైర్యం. అది ఉంటే చావడానికి కూడా ధైర్యం దానంతట అదే వస్తుంది. 

నదిలోనికి నీవు నడిచి వెళ్తున్నప్పుడు 

ఝల్లుమనేలా నీళ్ళు చల్లగా తగలొచ్చు 

కష్టాల  కడలిలో శోధనా తరంగాలు

విషవేదన ఓపలేని బాధ మనసునీ, ఆత్మనీ 

మదనపెట్టి ముంచెత్తితే 

అవి నీ తల మీదుగా పొర్లి ప్రవహించవు 

నీటిలో నడిచి వెళ్ళే వేళ 

నిజంగా నువ్వు మునిగిపోవు 

నమ్మదగిన దేవుని వాగ్దానాలు 

నీనుంచి ఎప్పుడూ దూరం కావు 

కెరటాల పరవళ్ళు దేవునివే 

తీరం చేర్చే పడవలూ ఆయనవే

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

When you pass through the waters, I am with you; when you pass through the streams, they will not overwhelm you. When you walk through the fire, you will not be burned; the flames will not harm you. - (Isa  - 43:2)

God does not open paths for us in advance of our coming. He does not promise help before help is needed. He does not remove obstacles out of our way before we reach them. Yet when we are on the edge of our need, God’s hand is stretched out.

Many people forget this and are forever worrying about difficulties which they foresee in the future. They expect that God is going to make the way plain and open before them, miles and miles ahead; whereas He has promised to do it only step by step as they may need. You must get to the waters and into their floods before you can claim the promise. Many people dread death, and lament that they have no “dying grace.” Of course, they will not have dying grace when they are in good health, amid life’s duties, with death far in advance. Why should they have it then? Grace for duty is what they need then, living grace; then dying grace when they come to die. —J. R. M.

“When thou passest through the waters”

Deep the waves may be and cold,

But Jehovah is our refuge,

And His promise is our hold;

For the Lord, Himself hath said it,

He, the faithful God and true:

“When thou comest to the waters

Thou shalt not go down, BUT THROUGH.”

Seas of sorrow, seas of trial,

Bitterest anguish, fiercest pain,

Rolling surges of temptation

Sweeping over heart and brain

They shall never overflow us

For we know His word is true;

All His waves and all His billows

He will lead us safely through.

Threatening breakers of destruction,

Doubt’s insidious undertow,

Shall not sink us, shall not drag us

Out to ocean depths of woe;

For His promise shall sustain us,

Praise the Lord, whose Word is true!

We shall not go down, or under,

For He saith, “Thou passest THROUGH.”

—Annie Johnson Flint

None to Help But God

 

సహాయము చేయుటకు నీకన్న ఎవరును లేరు. (2 దిన 14:11) 

దేవునిదే పూర్తి బాధ్యత అని ఆయనకు గుర్తు చెయ్యండి. నువ్వు తప్ప సహాయం చేసేవాళ్ళు మరెవరూ లేరు అని ఆయనకు చెప్పండి. వెయ్యి వేలమంది ఆయుధాలు ధరించిన సైనికులు, మూడువందల రథాలు ఆసా అనే రాజుకు ఎదురై నిలిచాయి. అంత గొప్ప సమూహం ఎదుట తనకై తాను నిలవడం అసాధ్యం. అతనికి సహాయంగా ఇతర సైన్యాలేవి రాలేదు. అందువల్ల అతనికున్న ఒకే ఒక నిరీక్షణ దేవుడే.  నీ జీవితంలో కష్టాలన్నీ ఒక్కపెట్టున కలిసికట్టుగా వచ్చి పడితే, చిన్న చిన్న ఇబ్బందుల్ని తొలగించుకోవడానికి ఇతరుల సహాయం తీసుకున్నట్టు ఇప్పుడు కుదరదు. సర్వశక్తిమంతుడైన ఆ పరమ స్నేహితుడే మనకి ఆ సమయంలో దిక్కు. 

నీకూ, నీ శత్రువుకూ మధ్య దేవుణ్ణి పెట్టు. ఆసా విశ్వాసం ఎలాంటిదంటే కూషు దేశపు రాజైన జెరహుకూ, తనకూ  మధ్యలో దేవుడే నిలబడినట్టుగా అతనికి అనిపించింది. ఇది యథార్ధమే. కూషీయులు “యెహోవా భయముచేతను, ఆయన సైన్యపు భయముచేతను పారిపోయారు” అని రాసి ఉంది. ఇశ్రాయేలువారి పక్షంగా పరలోకపు సైన్యాలు వాళ్ళ శత్రువుల మీద విరుచుకుపడి అంత గొప్ప సైన్యాన్ని ఊచకోత కోసారేమో అన్నట్టుగా ఉంది. ఇశ్రాయేలీయులు కేవలం వాళ్ళని తరిమి దోచుకోవడం మాత్రమే చేశారు. మన దేవుడు సైన్యములకధిపతి అయిన యెహోవా. ఊహించలేని రీతిగా ఏ సమయంలోనైనా తన ప్రజలను ఆదుకోవడానికి వస్తాడు. నీకు, నీకు వచ్చిన కష్టానికి మధ్యను ఆయన ఉన్నాడని నమ్ము. నిన్ను కంగారుపెట్టే ఆ  కష్టం గాలికి మేఘాలు కదిలిపోయినట్టు ఆయన ఎదుట నుండి పారిపోతుంది.

దేనికైనా ఆనుకునే ఆధారం కరువైతే 

కోటలు బద్దలై కూలిపోతే 

దేవుడున్నాడన్న ఆలంబన తప్ప 

మిగిలినదంతా అయోమయమైపోతే, 

నమ్మకం నిలబడే తరుణమిదే 

వీక్షించే బాట కన్నా విశ్వాసపు చూపు మిన్న 

కనుపించని పెనుచీకటిలో 

నమ్మకమే విశ్వాసపు  వేకువ వెలుగు 

అబ్రాహాము దేవుణ్ణి నమ్మాడు. కంటికి కనిపించేదానిని ప్రక్కకు నెట్టాడు. ప్రకృతి  ధర్మాలను ‘మీరు గొడవ చెయ్యకండి’ అంటూ ఆదేశించాడు. అనుమానాల హృదయాన్ని “నోర్మూయి, శోధన పిశాచి” అని గద్దించాడు. అబ్రాహాము దేవుణ్ణి నమ్మాడు.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lord, there is none beside thee to help. -  (2 Chr 14:11)

    Remind God of His entire responsibility. “There is none beside thee to help.” The odds against Asa were enormous. There were a million men in arms against him, besides three hundred chariots. It seemed impossible to hold his own against that vast multitude. There were no allies who would come to his help; his only hope, therefore, was in God. It may be that your difficulties have been allowed to come to so alarming a pitch that you may be compelled to renounce all creature aid, to which in lesser trials you have had recourse, and cast yourself back on your Almighty Friend.

    Put God between yourself and the foe. To Asa’s faith, Jehovah seemed to stand between the might of Zerah and himself, as one who had no strength. Nor was he mistaken. We are told that the Ethiopians were destroyed before the Lord and before His host, as though celestial combatants flung themselves against the foe in Israel’s behalf, and put the large host to rout so that Israel had only to follow up and gather the spoil. Our God is Jehovah of hosts, who can summon unexpected reinforcements at any moment to aid His people. Believe that He is there between you and your difficulty, and what baffles you will flee before Him, as clouds before the gale.  —F. B. Meyer

“When nothing whereon to lean remains,

When strongholds crumble to dust;

When nothing is sure but that God still reigns,

That is just the time to trust.

“’ Tis better to walk by faith than sight,

In this path of yours and mine;

And the pitch-black night, when there’s no outer light

Is the time for faith to shine.”

    Abraham believed God, and said to sight, “Stand back!” and to the laws of nature, “Hold your peace!” and to a misgiving heart, “Silence, thou lying tempter!” He believed God.  —Joseph Parker