Hardship Makes Character

మనలను ప్రేమించినవాని ద్వారా మనము వీటన్నిటిలో అత్యధిక విజయము పొందుచున్నాము (రోమా 8:37)

ఇది విజయంకంటే ఇంకా ఎక్కువైంది. ఇది ఎంత సంపూర్ణ విజయమంటే మనం ఓటమిని, వినాశనాన్ని తప్పించుకోవడమే గాక, మన శత్రువుల్ని తుడిచిపెట్టేసి, విలువైన దోపుడు సొమ్ము చేజిక్కించుకొని, అసలు ఈ యుద్ధం వచ్చినందుకు దేవునికి కృతజ్ఞత చెప్పేలా చేసే విజయం. మనం అత్యధిక విజయాన్ని ఎలా పొందగలం? మనకి వచ్చిన సంఘర్షణ ద్వారా మన విశ్వాసాన్ని కట్టుదిట్టం చేసి, మన ఆత్మీయ వ్యక్తిత్వాన్ని స్థిరపరిచే ఆత్మీయ క్రమశిక్షణను ఈ పోరాటాల మూలంగా పొందగలగాలి. ఆత్మీయ జీవితంలో మనం వేళ్ళు పాతుకుని వర్ధిల్లాలంటే శోధన అవసరం. కొండలోయల్లో వీచే బలమైన గాలి ఆ కొండల్లో పెరిగే దేవదారు వృక్షాల వేళ్ళు లోతుగా పాతుకుపోవడానికి కారణమవుతుంది. మన ఆత్మీయ సంఘర్షణలు మన పాలిటి అద్భుత ఆశీర్వాదాలు. మనకి బద్ధశత్రువని మనమనుకునేది నిజానికి దాన్ని ఓడించడానికి మనకి శిక్షణ నిస్తుందన్నమాట. పురాతన కాలంలో ప్రుగియ ప్రాంతంలో ఒక నమ్మకం ఉండేది. వాళ్ళు ఎవరైనా శత్రువుని గెలిచినప్పుడెల్లా గెలిచినవాడు తన చేతిలో ఓడిపోయినవాడి బలాన్నంతటినీ తనలోకి పీల్చుకుంటాడట. ఆ విధంగా అతని తేజస్సు, శక్తి పెరుగుతాయట. అలానే మనమొక శోధనని విజయవంతంగా ఎదుర్కోగలిగితే మన ఆత్మబలం రెట్టింపవుతుంది. ఈ విధంగా మన శత్రువుని ఓడించడమే కాకుండా మన పక్షంగా దాని చేత పనిచేయించుకోవచ్చు. ఫిలిష్తీయుల భుజాల మీద ఎక్కడం గురించి యెషయా మాట్లాడుతాడు (యెషయా 11:14). ఈ ఫిలిష్తీయులు ఇశ్రాయేలీయుల బద్ద శత్రువులు. అయితే ఇక్కడ అంటున్నదాని ప్రకారం ఇశ్రాయేలీయులు వాళ్ళని జయంచడమే కాకుండ తమని ఇంకా మిగిలిన విజయాలు పొందడానికి వాహనాలుగా వాళ్ళను ఉపయోగించుకుంటారట. తెలివైన నావికుడు గాలివాటును బట్టి తెరచాపనెత్తి ఆ ప్రకృతి శక్తిని తనకనుకూలంగా వినియోగించుకోవడం లాంటిది ఇది. అలాగే జయాన్ననుగ్రహించే దేవుని కృప మూలంగా మన ఆత్మీయ జీవితాల్లో మనకి విరోధంగా అనిపించేవాటిని అనుకూలంగా మార్చుకోవడం మనకి సాధ్యమే. "నాకు వ్యతిరేకంగా జరిగిన ఈ సంఘటనలు సువార్త వ్యాప్తి కోసమే జరిగాయి” అని ప్రతిసారి చెప్తుండాలి.

కడుపులో చల్ల కదలకుండా ప్రశాంతంగా బ్రతకగలగడం అనేది క్షేమకర జీవితం అని అందరూ అనుకుంటారు. కాని మహాపురుషులైన వాళ్ళ జీవితాలు ఇందుకు వ్యతిరేకంగా చెపుతున్నాయి. కష్టాలను భరించగలగడమే మనిషిని ఉన్నతునిగా చేస్తుంది.  కేవలం బ్రతుకు వెళ్ళబుచ్చడానికి, శక్తివంతమైన నిండు బ్రతుకుకీ తేడా ఇదే. కష్టాలు వ్యక్తిత్వాన్ని పెంచుతాయి.

“మా ద్వారా ప్రతి స్థలమందును క్రీస్తును గూర్చిన జ్ఞానము యొక్క సువాసనను కనుపరచుచు ఆయనయందు మమ్మును ఎల్లప్పుడు విజయోత్సవముతో ఊరేగించుచున్న దేవునికి స్తోత్రము” (2 కొరింథీ 2:14)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

In all these things we are more than conquerors through him, that loved us - (Rom - 8:37) 

    This is more than victory. This is a triumph so complete that we have not only escaped defeat and destruction, but we have destroyed our enemies and won a spoil so rich and valuable that we can thank God that the battle ever came. How can we be “more than conquerors”? We can get out of the conflict a spiritual discipline that will greatly strengthen our faith and establish our spiritual character. Temptation is necessary to settle and confirm us in the spiritual life. It is like the fire which burns in the colors of the mineral paint, or like winds that cause the mighty cedars of the mountain to strike more deeply into the soil. Our spiritual conflicts are among our choicest blessings, and our great adversary is used to train us for his ultimate defeat. The ancient Phrygians had a legend that every time they conquered an enemy the victor absorbed the physical strength of his victim and added so much more to his own strength and valor. So temptation victoriously met doubles our spiritual strength and equipment. It is possible thus not only to defeat our enemy but to capture him and make him fight in our ranks. The prophet Isaiah speaks of flying on the shoulders of the Philistines (Isa. 11:14). These Philistines were their deadly foes, but the figure suggested that they would be enabled not only to conquer the Philistines but to use them to carry the victors on their shoulders for further triumphs. Just as the wise sailor can use a headwind to carry him forward by tacking and taking advantage of its impelling force; so it is possible for us in our spiritual life through the victorious grace of God to turn to account the things that seem most unfriendly and unfavorable, and to be able to say continually, “The things that were against me have happened to the furtherance of the Gospel.”  —Life More Abundantly

    A noted scientist observing that “early voyagers fancied that the coral-building animals instinctively built up the great circles of the Atoll Islands to afford themselves protection in the inner parts,” has disproved this fancy by showing that the insect builders can only live and thrive fronting the open ocean, and in the highly aerated foam of its resistless billows. So it has been commonly thought that protected ease is the most favorable condition of life, whereas all the noblest and strongest lives prove on the contrary that the endurance of hardship is the making of the men and the factor that distinguishes between existence and vigorous vitality. Hardship makes character.  —Selected

    “Now thanks be unto God Who always leads us forth to triumph with the Anointed One, and Who diffuses by us the fragrance of the knowledge of Him in every place” (2 Cor. 2:14, literal translation).

Hedged In

 నా సహోదరులారా, మీ విశ్వాసమునకు కలుగు పరీక్ష ఓర్పును పుట్టించునని యెరిగి, మీరు నానా విధములైన శోధనలలో పడునప్పుడు, అది మహానందమని ఎంచుకొనుడి (యాకోబు 1:2,3)

దేవుడే తన వారికి కొన్ని అవరోధాలు కల్పిస్తాడు. ఇలా కల్పించడం వాళ్ళని క్షేమంగా ఉంచడానికే.  అయితే వాళ్ళు దాన్ని వ్యతిరేకమైన దృష్టితోనే చూస్తారు. ఆయన్ను అపార్ధం చేసుకుంటారు. యోబు కూడా అంతే (యోబు 3:23). ఇలాటి కంచెల వలన వాళ్ళకి చేకూరే లాభం సైతానుకి బాగా తెలుసు. యోబు 1:10లో కంచెని గూర్చి సైతాను అంటున్న మాటలు చూడండి. మనల్ని కప్పేసే ప్రతి శ్రమలోను ఎంతో కొంత ఆదరణ తప్పకుండా ఉంటుంది. మనం వాటిని ఆనుకుంటే తప్ప ముళ్ళు గుచ్చుకోవు. దేవుడి ఆజ్ఞ లేకుండా ఒక్క ముల్లు కూడా నీకు గుచ్చుకోదు. నిన్ను బాధపెట్టిన మాటలు, ఆవేదనపాలు చేసిన ఉత్తరం, నీ ప్రియ మిత్రుడు చేసిన గాయం, చేతిలో డబ్బులేక పడిన ఇబ్బంది, అన్నీ దేవుడికి తెలుసు. ఎవ్వరికీ లేనంత సానుభూతి ఆయనకి నీపట్ల ఉంది. ఆ బాధలన్నింటిలోను ఆయనపై సంపూర్ణంగా ఆనుకుంటున్నావా, లేదా అన్నది ఆయన చూస్తాడు. 

ముళ్ళకంప హద్దుపై నిలిచి అడ్డగిస్తుంది 

ఆకు రాలే కాలంలో ప్రతి కొమ్మా 

పొడుచుకొచ్చిన ముళ్ళతో 

గుడ్లురిమి చూస్తుంది 

వసంతం వస్తుంది, మోళ్ళు  చిగురిస్తాయి 

కొమ్మలన్నీ పచ్చగా ముస్తాబౌతాయి 

భయపెట్టిన కంటకాలన్నీ

పత్రహరితం మాటున దాక్కుంటాయి 

కలతలు మనల్ని కలవరపెడతాయి 

కాని మన ఆత్మలు చెదిరిపోకుండా 

మనం పెద్ద ప్రమాదంలో పడకుండా 

దేవుని కృపలే అడ్డుకుంటాయి 

నరకానికి మన పరుగును ఆపలేవు 

గులాబీ పూదండల బంధకాలు 

కసిగా గుచ్చుకునే కటికముళ్ళే ఆపగలవు 

నాశనానికి చేసే పయనాన్ని 

కాటేసి నెత్తురు చిందించే ముళ్ళ పోటుకి 

ఉలిక్కిపడి ఏడ్చి గోలపెడతాము          

దేవుడు వేసిన కంచెల కాఠిన్యం 

మనకి జఠిలంగానే ఉంటుంది

సర్వేశ్వరుడు చల్లగా చేసే వసంతం 

సణుగుడులన్నీ సర్దుకుంటాయి 

గుచ్చిన ముళ్లన్నీ చిగురిస్తాయి 

శాంతి ఫలాలు విరగ గాస్తాయి 

మన దారిని సరిచేసిన ముళ్ళ కొరకు 

పాడదాం ప్రభువుకి కీర్తనలు 

కృప, తీర్పు కలగలిపిన కంచెల కొరకు 

ఆనందం నిండిన ఆవేదన కొరకు

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

My brothers and sisters, consider it nothing but joy when you fall into all sorts of trials because you know that the testing of your faith produces endurance - (James - 1:2-3)

God hedges in His own that He may preserve them, but oftentimes they only see the wrong side of the hedge, and so misunderstand His dealings. It was so with Job (Job 3:23). Ah, but Satan knew the value of that hedge! See his testimony in chapter 1:10. Through the leaves of every trial, there are chinks of light to shine through. Thorns do not prick you unless you lean against them, and not one touches without His knowledge. The words that hurt you, the letter which gave you pain, the cruel wound of your dearest friend, shortness of money—are all known to Him, who sympathizes as none else can and watches to see, if, through all, you will dare to trust Him wholly.

“The hawthorn hedge that keeps us from intruding,

Looks very fierce and bare

When stripped by winter, every branch protruding

Its thorns would wound and tear.

“But spring-time comes, and like the rod that budded,

Each twig breaks out in green;

And cushions soft of tender leaves are studded,

Where spines alone were seen,

“The sorrows, that to us seem so perplexing,

Are mercies kindly sent

To guard our wayward souls against sadder vexing,

And greater ills prevent.

“To save us from the pit, no screen of roses

Would serve for our defense,

The hindrance that completely interposes

Stings back like a thorny fence.

“At first when smarting from the shock, complaining

Of wounds that freely bleed,

God’s hedges of severity us paining,

May seem severe indeed.

“But afterward, God’s blessed spring-time cometh,

And bitter murmurs cease;

The sharp severity that pierced us bloometh,

And yields the fruits of peace.

“Then let us sing, our guarded way thus wending

Life’s hidden snares among,

Of mercy and of judgment sweetly blending;

Earth’s sad, but lovely song.”

Trained to Comfort

 

మీ దేవుడు సెలవిచ్చిన మాట ఏదనగా, - నా జనులను ఓదార్చుడి ఓదార్చుడి (యెషయా 40:1)

నీ దగ్గరున్న ఓదార్పును పోగుచేసుకొని ఉండు. ఇది దేవుడు యెషయా ప్రవక్తకిచ్చిన ఆజ్ఞ. ఓదార్పు లేని హృదయాలతో ప్రపంచమంతా నిండిపోయింది. ఈ గొప్ప సేవకు నీవు సరిపోతావు. అయితే నీకు ముందు కొంత శిక్షణ అవసరం. అది సామాన్యమైన శిక్షణ కాదు. నువ్వు పూర్తిగా సుశిక్షితుడివి కావాలంటే ఈనాడు ప్రపంచంలో లెక్కలేనన్ని హృదయాల్లోంచి రక్తాన్నీ, కన్నీళ్ళనీ పిండుతున్న శ్రమలనే నువ్వు కూడా ముందుగా భరించాలి. దైవసంబంధమైన ఓదార్పును ముందుగా నువ్వు నీ హృదయంలోనే అనుభవపూర్వకంగా నేర్చుకోవాలి. నీవు గాయపడాలి. నీ పరమ వైద్యుడు నీ గాయాలకు కట్లు కడుతుంటే దాన్ని చూసి నువ్వు కూడా ఇతరుల గాయాలకి చికిత్స చెయ్యడం నేర్చుకోవాలి. నీకు ఒక ప్రత్యేకమైన దుర్గతి ఎందుకు పట్టిందోనని ఆశ్చర్యపడకు. కొన్నేళ్ళు ఆగు. అలాటి స్థితిలోనే ఉన్న కొందరు ఊరడింపు కోసం నీ దగ్గరకు వస్తారు. అప్పుడు నువ్వు వాళ్ళకి చెబుతావు – ‘నాకూ ఇలాటి పరిస్థితే వచ్చింది. ఓదార్పు కూడా దొరికింది’ అని. నువ్వీ మాటలు చెబుతూ, దేవుడు ఒకప్పుడు నీకు పూసిన ఔషధాన్ని వాళ్ళకి పూస్తూ, వాళ్ళ కళ్ళల్లోని ఆశల మెరుపుల్ని, నిష్క్రమిస్తూన్న నిరాశల చీకట్లని చూసినప్పుడు – అప్పుడు దేవుణ్ణి కొనియాడతావు. నీ జీవితంలో ఆయన నేర్పిన క్రమశిక్షణ కోసం, ఆయన అనుగ్రహించిన గొప్ప అనుభవాల కోసం కృతజ్ఞుడవై ఉంటావు. 

మనల్ని దేవుడు ఓదార్చేది మనల్ని ఓదార్చడానికే కాదు, మనల్ని ఓదార్చేవాళ్ళుగా చెయ్యడానికే. 

గులాబి రేకను 

చిదిమి వెయ్యాలట

అలా చేస్తేనే వచ్చేది 

పరిమళ తైలమట 

కోయిలని పట్టి

పంజరంలో పెట్టాలట 

అప్పుడే నిశ్శబ్దంలోంచి 

దాని పాట మోగుతుందట

ప్రేమ రక్తం ఒలకాలట 

స్నేహాశ్రువులు చిందాలట

అప్పుడే వాటికి ఈ లోకంలో సార్ధకత 

విలువైన వాటన్నిటి

కథలన్నీ ఇంతేనా 

వాటి బ్రతుకుల్లో 

సుఖం లేదా ఓ రవ్వంతైనా

అవును, నలిగిన రాత్రులు 

బంధించిన పంజరాలు 

నాటుకున్న  ముళ్ళు 

ఇవే మనకు దీవెనలు

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Comfort ye, comfort ye my people, saith your God - (Isa  - 40:1)

    Store up comfort. This was the prophet’s mission. The world is full of comfortless hearts, and ere thou art sufficient for this lofty ministry, thou must be trained. And thy training is costly in the extreme; for, to render it perfect, thou too must pass through the same afflictions as are wringing countless hearts of tears and blood. Thus thy own life becomes the hospital ward where thou art taught the Divine art of comfort. Thou art wounded, that in the binding up of thy wounds by the Great Physician, thou mayest learn how to render first aid to the wounded everywhere. Dost thou wonder why thou art passing through some special sorrow? Wait till ten years are passed, and thou wilt find many others afflicted as thou art. Thou wilt tell them how thou hast suffered and hast been comforted; then as the tale is unfolded, and the anodynes applied which once thy God wrapped around thee, in the eager look and the gleam of hope that shall chase the shadow of despair across the soul, thou shalt know why thou wast afflicted and bless God for the discipline that stored thy life with such a fund of experience and helpfulness.  —Selected

    God does not comfort us to make us comfortable but to make us comforters.  —Dr. Jowett

“They tell me I must bruise

The rose’s leaf,

Ere I can keep and use

Its fragrance is brief.

“They tell me I must break

The skylark’s heart,

Ere her cage song will make

The silence start.

“They tell me love must bleed,

And friendship weep,

Ere in my deepest need

I touch that deep.

“Must it be always so

With precious things?

Must they be bruised and go

With beaten wings?

“Ah, yes! by crushing days,

By caging nights, by scar

Of thorn and stony ways,

These blessings are!”