మీ పరలోకపు తండ్రికి తెలియును*_ - (మత్తయి 6:32).
మూగ చెవిటి పిల్లల ఆశ్రమంలో ఒకాయన ఆ పిల్లల వినోదం కోసం కొన్ని ప్రశ్నల్ని బోర్డు మీద వ్రాస్తున్నాడు. పిల్లలు హుషారుగా వాటికి జవాబులు రాస్తున్నారు. ఉన్నట్టుండి ఆయన ఈ ప్రశ్న రాశాడు. "దేవుడు నాకు వినడానికి, మాట్లాడడానికి శక్తినిచ్చి మీకు ఎందుకివ్వలేదు?"
ఈ భయంకరమైన ప్రశ్న చెంపదెబ్బ లాగ వాళ్ల ముఖాలకి తగిలింది. 'ఎందుకు?' అనే ప్రశ్న వాళ్ళని ప్రతిమల్లాగా చేసేసింది. అంతలో ఒక చిన్న పాప లేచింది.
ఆమె చిన్న పెదాలు వణుకుతున్నాయి ఆమె కళ్ళల్లో నీళ్లు నిండుతున్నాయి. నేరుగా బోర్డు దగ్గరికి నడిచి చాక్ పీస్ ని అందుకుంది. స్థిరమైన చేతితో ఈ జవాబును రాసింది. "తండ్రీ, ఇది నీ దృష్టికి సరైనది గనుక ఇది ఇలానే ఉండనియ్యి."
ఎంత ధన్యకరమైన జవాబు! ఇది నిత్య సత్యం. తల నెరసిపోయిన విశ్వాసి దగ్గర్నుండి దేవునిలో అప్పుడే పుట్టిన చంటి పిల్లల దాకా దీని మీద ఆధారపడవచ్చు. దేవుడు మన తండ్రి అనేదే సత్యం. నిజంగా దీన్ని నమ్ముతున్నావా?
నువ్వు నిజంగా ఈ సత్యాన్ని నమ్మితే నీ విశ్వాస విహంగం అశాంతిగా అటూ ఇటూ ఎగిరిపోక తన నిత్య విశ్రాంతి స్థానంలో గూడుకట్టుకుని ఉంటుంది. దేవుడు నీ తండ్రి.
అందరి జీవితాల్లో ఎప్పుడో ఒకప్పుడు ఈ విషయం మనకి అర్థమయ్యే రోజు వస్తుందనుకుంటాను.
*కారణం లేకుండా రాలేదు నాకీ కష్టాలు*
*ఉంది దీని వెనుక దేవుని హస్తం*
*నేను చూడలేనిది ఆయనకవగతమే*
*ప్రతి నొప్పి వెనుకా ఉందొక ప్రయోజనం*
*ఈ లోకంలో నష్టం, పై లోకంలో లాభం*
*అల్లిక వెనుక వైపంతా దారాలు అల్లిబిల్లిగా* *ముందువైపు అంతా అందంగా*
*కళాకారుని కలలు పండిన కళ*
*ప్రభూ, నువ్వు చిత్రకారుడివి*
*నీ ఆకారం ముద్రించు*
*నీ మహిమార్థం నామీద*
-------------------------------------------------------------------
Your heavenly Father knoweth*_ - (Matt - 6:32)
A visitor at a school for the deaf and dumb was writing questions on the blackboard for the children. By and by he wrote this sentence: “Why has God made me to hear and speak, and made you deaf and dumb?”
The awful sentence fell upon the little ones like a fierce blow in the face. They sat palsied before that dreadful “Why?” And then a little girl arose.
Her lip was trembling. Her eyes were swimming with tears. Straight to the board she walked, and, picking up the crayon, wrote with firm hand these precious words: “Even so, Father, for so it seemed good in thy sight!” What a reply! It reaches up and lays hold of an eternal truth upon which the maturest believer as well as the youngest child of God may alike securely rest—the truth that God is your Father.
Do you mean that? Do you really and fully believe that? When you do, then your dove of faith will no longer wander in weary unrest, but will settle down forever in its eternal resting place of peace. “Your Father!”
I can still believe that a day comes for all of us, however far off it may be, when we shall understand; when these tragedies, that now blacken and darken the very air of heaven for us, will sink into their places in a scheme so august, so magnificent, so joyful, that we shall laugh for wonder and delight. —Arthur Christopher Bacon
No chance hath brought this ill to me;
’Tis God’s own hand, so let it be,
He seeth what I cannot see.
There is a need-be for each pain,
And He one day will make it plain
That earthly loss is heavenly gain.
Like as a piece of tapestry
Viewed from the back appears to be
Naught but threads tangled hopelessly;
But in the front a picture fair
Rewards the worker for his care,
Proving his skill and patience rare.
Thou art the Workman, I the frame.
Lord, for the glory of Thy Name,
Perfect Thine image on the same.
