భూకంపం మూలంగా గతంలో స్థానాలు తప్పిన కొండల్లోగుండా మనం వెళ్తే మనకి తెలుస్తుంది. అల్లకల్లోలం జరిగిపోయిన వెంటనే మనోజ్ఞమైన నెమ్మది అలుముకుంటుందని. అస్తవ్యస్తంగా కూలిపోయిన బండరాళ్ళ క్రింద ప్రశాంతమైన సరస్సులు పలుకరిస్తాయి. ఆ బండరాళ్ళ నీడల్లో నీటి తుంగ మొదలైన అనేక విధాలైన జల వల్లులు మొలకలెత్తాయి. నాశనం జరిగిపోయిన తరువాత బాధాకరమైన జ్ఞాపకాల సమాధుల మీద వాతావరణం సరికొత్త రూపు దిద్దుకుంటుంది. దాని ఆలయ శిఖరం తెల్లగా తుపాను వెలిసిన మసక కాంతుల్లో దేవుని వైపుకి రక్షణ కోసం అర్రులు చాస్తున్నట్టు ఆకాశం వైపుకి చూస్తుంటుంది. భూమి పునాదులు ఆయన చేతిలో ఉన్నాయి. పర్వతాల గాంభీర్యం ఆయనదే.
*భూకంపం కల్పించి ఆయన భూమిని దున్నాడు,*
*లోతుగా నెర్రెలుచేసి గాయపరిచాడు.*
*నిద్రపోయే మైదానాలు ఉలిక్కిపడ్డాయి.*
*కొండలు బండలు ఎగిరెగిరి పడ్డాయి.*
*పర్వతాలకి తెలుసు దైవ రహస్యం*
*అనాదిగా మదిలో దాచుకున్న సత్యం*
*దేవుని శాంతి ఉంటుంది నిత్యం,*
*ఇదే వాటి విశ్రాంతికి ఆధారం.*
*అందాన్ని వాటికి కిరీటంగా పెట్టాడు.*
*తన కృపకు అవే జన్మ స్థానాలు*
*తన ఉదయాన్ని వాటిపై వెలిగించాడు.*
*చేసాయవి సంధ్యాకాంతిలో స్నానాలు*
*కొండగాలి వాటికి వార్తాహరుడు*
*సుడిగాలులు కేంద్రంనుండి వచ్చే సమాచారాలు*
*కారుమబ్బు వర్షపు ధారలు ప్రేమ గీతాలు*
*లోయల్లో ధ్వనించి వ్యాపించే సంగీతాలు.*
*పర్వతాల ప్రశాంతతలోని రహస్యం వినండి.*
*వాటి అణువణువులో నిండిన అందాన్ని కనండి.*
*శ్రమలు విరుచుకుపడ్డప్పుడు*
*కష్టాలు ముంచుకొచ్చినప్పుడు*
*దేవుడు తన పర్వతాలను తన నాగలితో దున్నుతున్నాడని*
*కృపా సమృద్ధి బీజాలను విత్తనున్నాడని*
*నిత్యమైన ఆయన శాంతిని తలచి*
*తత్తరపాటును మానండి*
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
He maketh sore, and bindeth up he woundeth and his hands make whole* (Job - 5:18)
The ministry of great sorrow.
As we pass beneath the hills which have been shaken by the earthquake and torn by convulsion, we find that periods of perfect repose succeed those of destruction. The pools of calm water lie clear beneath their fallen rocks, the water lilies gleam, and the reeds whisper among the shadows; the village rises again over the forgotten graves, and its church tower, white through the storm twilight, proclaims a renewed appeal to His protection “in whose hand are all the corners of the earth, and the strength of the hills is his also.” —Ruskin
God plowed one day with an earthquake,
And drove His furrows deep!
The huddling plains upstarted,
The hills were all a leap!
But that is the mountains’ secret,
Age-hidden in their breast;
“God’s peace is everlasting,”
These are the dream words of their rest.
He made them the haunts of beauty,
The home elect of His grace;
He spreadeth His mornings upon them,
His sunsets light their face.
His winds bring messages to them
Wild storm news from the main;
They sing it down the valleys
In the love song of the rain.
They are nurseries for young rivers,
Nests for His flying cloud,
Homesteads for new-born races,
Masterful, free, and proud.
The people of tired cities
Come up to their shrines and pray;
God freshens again within them,
As He passes by all day.
And lo, I have caught their secret!
The beauty is deeper than all!
This faith—that life’s hard moments,
When the jarring sorrows befall,
Are but God plowing His mountains;
And those mountains yet shall be
The source of His grace and freshness,
And His peace everlasting to me.
—William C. Gannett
