Devil's Burden

 

కాబట్టి దేవుని ప్రజలకు విశ్రాంతి నిలిచియున్నది (హెబ్రీ4:9). 

అన్ని దిక్కులయందు వారికి విశ్రాంతి కలుగజేసెను. యెహోవా వారి శత్రువులనందరిని వారి చేతి కప్పగించి యుండెను (యెహోషువా 21:44).

ఆయన దీనులను రక్షణతో అలంకరించును (కీర్తన 149:4).

ప్రఖ్యాత క్రైస్తవ సేవకుడొకాయన తన తల్లి గురించి చెప్తుండేవారు. ఆవిడ చాలా కంగారు మనిషి. ఇలా కంగారు పడడం, ఆందోళన చెందడం పాపమని గంటలకొద్దీ చెప్పి ఆమెను ఒప్పించడానికి ప్రయత్నిస్తూ ఉండేవాడు. కాని ఆవిడ దిగుళ్ళు తీరలేదు. లేనిపోని బాధలు ఊహించుకుని దిగులుపడేది.

అయితే ఒకరోజు చిరునవ్వుతో ముఖం వెలిగిపోతూ కన్పించింది ఆమె. ఏం జరిగిందని అడిగాడతడు. రాత్రి తనకో కలొచ్చిందని చెప్పిందామె.

కలలో ఆమె ఓ రోడ్డు వెంట వెళ్తున్నది. ఆ దారి వెంటే చాలామంది భారంగా కాళ్ళీడ్చుకుంటూ వెళ్తున్నారు. వాళ్ళంతా తమ వీపుల మీద నల్లటి బరువైన మూటలు పెట్టుకుని నడుస్తున్నారు. చూడడానికి అసహ్యంగా భయంకరంగా ఉన్న దయ్యాల్లాటి జీవులు వాళ్ళు మోసుకెళ్ళేందుకు ఆ మూటల్ని అక్కడ పారేస్తూ వెళ్తున్నాయి.

మిగతావాళ్ళలానే ఆమె కూడా ఆ అనవసరమైన బరువులు మోసుకుంటూ వెళ్తున్నదట. దయ్యాల బరువులకి కృంగిపోతూ కాసేపటికి తలెత్తి ఒక మనిషిని చూసిందట. అతని ముఖం దయతో వెలిగిపోతున్నది. అతను అటూ ఇటూ పరిగెడుతూ ఆ మనుషుల్ని ఏదో చెప్పి ఓదారుస్తున్నాడు.

చివరికి ఆమె దగ్గరికి కూడా వచ్చాడు. ఆయన తన రక్షకుడని ఆమె గ్రహించింది. తానెంత అలసిపోయానో ఆయనకి చెప్పింది. ఆయన అర్థం చేసుకున్నట్లుగా నవ్వి ఇలా అన్నాడు.

"ప్రియ కుమారీ, ఈ బరువులు నేనిచ్చినవి కావు. వీటి అవసరం నీకు లేదు. ఇవన్నీ దయ్యం ఇచ్చిన బరువులు. అవి నీ ప్రాణాలు తోడేస్తున్నాయి. వాటిని పడెయ్యి. వాటిని ముట్టుకోకు. అప్పుడు నీ దారి తేలికౌతుంది. రెక్కలు కట్టుకుని ఎగిరిపోయినంత తేలికగా ఉంటుంది.”

ఆమె చేతిని తాకాడాయన. వెంటనే ఆమెలో శాంతి సమాధానాలు చోటుచేసుకున్నాయి. ఆ బరువుల్ని నేలకి విసిరికొట్టి సంతోషంతో కృతజ్ఞతతో ఆయన పాదాల మీద పడబోతుండగా ఆమెకి మెలకువ వచ్చిందట. ఆవిడకున్న దిగుళ్ళన్నీ మటుమాయమయ్యాయి. ఆ రోజు నుంచి ఆమె జీవితాంతం, ఆ కుటుంబం అంతటిలోనూ ఆమె అందరికంటే సంతోషంగా ఉండేది.

రేయిలో సంగీతం నిండిపోతుంది

దినమంతా వేధించిన బాధలు

తోక ముడిచి పారిపోతాయి

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

There remaineth, therefore, a rest to the people of God - (Heb 4:9)

The rest includes victory, ‘And the Lord gave them rest round about; ... the Lord delivered all their enemies into their hand’ - Josh 21:44

He will beautify the meek with victory - Ps 149:4

An eminent Christian worker tells of his mother who was a very anxious and troubled Christian. He would talk with her by the hour trying to convince her of the sinfulness of fretting, but to no avail. She was like the old lady who once said she had suffered so much, especially from the troubles that never came.

But one morning the mother came down to breakfast wreathed in smiles. He asked her what had happened, and she told him that in the night she had a dream.

She was walking along a highway with a great crowd of people who seemed so tired and burdened. They were nearly all carrying little black bundles, and she noticed that there were numerous repulsive looking beings which she thought were demons dropping these black bundles for the people to pick up and carry.

Like the rest, she too had her needless load, and was weighed down with the devil’s bundles. Looking up, after a while, she saw a Man with a bright and loving face, passing hither and thither through the crowd, and comforting the people.

At last He came near her, and she saw that it was her Saviour. She looked up and told Him how tired she was, and He smiled sadly and said:

“My dear child, I did not give you these loads; you have no need of them. They are the devil’s burdens and they are wearing out your life. Just drop them; refuse to touch them with one of your fingers and you will find the path easy and you will be as if borne on eagle’s wings.”

He touched her hand, and lo, peace and joy thrilled her frame and, flinging down her burden, she was about to throw herself at His feet in joyful thanksgiving, when suddenly she awoke and found that all her cares were gone. From that day to the close of her life she was the most cheerful and happy member of the household.

And the night shall be filled with music,  

And the cares that infest the day,  

Shall fold their tents like the Arabs,  

And as silently steal away. 

In God, Not Out of Trouble

 

నీ నిమిత్తము నీవు గొప్పవాటిని వెదకుచున్నావా? వెదకవద్దు; నేను సర్వశరీరుల మీదికి కీడు రప్పించుచున్నాను, అయితే నీవు వెళ్ళు స్థలములన్నిటిలో దోపుడు సొమ్ము దొరికినట్టుగా నీ ప్రాణమును నీకిచ్చుచున్నాను (యిర్మీయా 45:5).

ఇది కష్ట సమయాల్లో ఊరటనిచ్చే వాగ్దానం. విపరీతమైన ఒత్తిడులకు లోనయ్యే సమయంలో ప్రాణాధారమైన వాగ్దానం. దోపుడు సొమ్ము దొరికినట్టుగా దొరికే ప్రాణం. కఠినంగా మారిపోతున్న ఈ రోజుల్లో, అంత్యదినాల్లో, శ్రమదినాల్లో ఈ వాగ్దానం మనకు ఆదరణ నిస్తుంది.

'దోపుడు సొమ్ము దొరికినట్టుగా' ప్రాణం దొరకడం అంటే ఏమిటి? అంటే నాశనకర్త కోరల్లోనుండి లాగేసుకున్న ప్రాణమన్న మాట. సింహం నోటిలో నుంచి దావీదు తన గొర్రెపిల్లను లాగేసుకున్నట్టన్న మాట. యుద్ధధ్వని బొత్తిగా ఆగిపోతుందని కాదు, గాని యుద్ధరంగంలో మనకు ఒక ఉన్నత స్థలం, తుఫానులో ఒక చిన్న సంరక్షణ, శత్రు దేశంలో ఒక కోట, అస్తమానమూ మనపై పీడనాలున్నా మన ప్రాణం మాత్రం నిలిచి ఉండడం జరుగుతుంది. పౌలు తన జీవితం మీద విరక్తి కలిగేటంతగా బాధలు పొందినా బాగుపడ్డాడు. ముల్లు ఇంకా ఉన్నప్పటికీ క్రీస్తు శక్తి అతనిలో ఉండి క్రీస్తు కృప అతనికి సరిపోయింది. 'దేవా, దోపుడు సొమ్ము దొరికినట్టుగా నా ప్రాణాన్ని ఇవ్వు. కష్ట సమయాల్లో నేను విజయవంతంగా నిలబడేలా సహాయం చెయ్యి’

ఆపదల నుండి విడుదల కోసం ప్రార్థిస్తుంటాము. ఇలా జరుగుతుందని నమ్ముతాం కూడా. కాని ఆపదలున్నప్పటికీ మనలను దేవుడు దేనికి ఉద్దేశించాడో అలా కావాలని ప్రార్థించం. ఆపదలు ఎంత కాలం నిలిచి ఉంటే అంత కాలం వాటి మధ్య మనం ఉంటూ దేవుడు మనకు ఆశ్రయంగా ఉన్నాడన్న నిశ్చయతను కలిగి ఉండాలి. నలభై పగళ్ళూ, రాత్రుళ్ళూ యేసుప్రభువు సైతానుతో అడవిలో ఉన్నాడు. ఇలాటి ప్రత్యేకమైన శోధన సమయంలో ఆయనకున్న మానవ ప్రవృత్తి ఆకలిదప్పుల మూలంగా ఇంకా నీరసమై పోయింది.

అగ్నిగుండం ఏడంతలు ఎక్కువ వేడితో మండింది. కాని హెబ్రీ యువకులు ముగ్గురు కొంతసేపు ఆ మంటల్లో ఉన్నారు. వారు బయటకు వచ్చి చూస్తే అగ్ని వాసన కూడా వారికి అంటలేదని గ్రహించాను. ఒక రాత్రి దానియేలు సింహాల మధ్య కూర్చున్నాడు. ఆ గుంటలో నుండి అతణ్ణి బయటకు తీసినప్పుడు అతని శరీరంపై ఏ గాయమూ లేదు. ఎందుకంటే తన దేవుని మీద అతడు నమ్మకముంచాడు. వీళ్ళంతా శత్రువుల మధ్యనే నివాసమున్నారు. అయినా వాళ్ళు దేవుని సన్నిధిలో ఉన్నారు.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

And seekest thou great things for thyself? Seek them not: for, behold, I will bring evil upon all flesh, saith the Lord: but thy life will I give unto thee for a prey in all places whither thou goest (

Jer - 45:5)

A promise given for hard places, and a promise of safety and life in the midst of tremendous pressure, a life “for a prey.” It may well adjust itself to our own times, which are growing harder as we near the end of the age, and the Tribulation times.

What is the meaning of “a life for a prey”? It means a life snatched out of the jaws of the destroyer, as David snatched the lamb from the lion. It means not removal from the noise of the battle and the presence of our foes; but it means a table in the midst of our enemies, a shelter from the storm, a fortress amid the foe, a life preserved in the face of continual pressure: Paul’s healing when pressed out of measure so that he despaired of life; Paul’s Divine help when the thorn remained, but the power of Christ rested upon him and the grace of Christ was sufficient. Lord, give me my life for a prey, and in the hardest places help me today to be victorious. —Days of Heaven upon Earth

We often pray to be delivered from calamities; we even trust that we shall be; but we do not pray to be made what we should be, in the very presence of the calamities; to live amid them, as long as they last, in the consciousness that we are, held and sheltered by the Lord, and can therefore remain in the midst of them, so long as they continue, without any hurt. For forty days and nights, the Saviour was kept in the presence of Satan in the wilderness, and that, under circumstances of special trial, His human nature being weakened by want of food and rest. The furnace was heated seven times more than it was wont to be heated, but the three Hebrew children were kept a season amid its flames as calm and composed in the presence of the tyrant’s last appliances of torture, as they were in the presence of himself before their time of deliverance came. And the livelong night did Daniel sit among the lions, and when he was taken up out of the den, “no manner of hurt was found upon him, because he believed in his God.” They dwelt in the presence of the enemy, because they dwelt in the presence of God.

Music of the Storm

 

మరియు ప్రస్తుతమందు సమస్త శిక్షయు దుఃఖకరముగా కనబడునే గాని సంతోషకరముగా కనబడదు. అయినను దానియందు అభ్యాసము కలిగిన వారికి అది నీతియను సమాధానకరమైన ఫలమిచ్చును (హెబ్రీ 12:11). 

జర్మనీ దేశంలో ఓ కథ వాడుకలో ఉంది. ఒక రాజ వంశీయుడు తన భవనం గోడల మీద పెద్ద పెద్ద తీగెల్ని అమర్చాడట. స్వర తంతులమీద గాలి ఊదడం ద్వారా సంగీతాన్ని పుట్టించే వాయిద్యం ఒకటుంది. కాని ప్రకృతిలో వీచే గాలి సంగీతాన్ని వినిపించేలా ఆ తీగెల్ని వాయిద్యానికున్నట్టే అతడు అమర్చాడట. ఆ తంతుల మీదుగా పిల్లగాలి వీచేది గాని సంగీత ధ్వనులేవీ వినిపించేవి కావట.

ఒకరోజు పెద్ద గాలివాన వచ్చి అతి బలమైన గాలులు ఆ భవంతికేసి విసిరి కొడుతున్నాయి. ఆ ధనికుడు కిటికీ తలుపులు తెరిచి చెలరేగే ఆ తుఫాను  వంక చూస్తున్నాడు. ఆ పెనుగాలికి అతడు అమర్చిన తీగెలనుండి బ్రహ్మాండమైన సంగీతం హోరుగాలి శబ్దాన్ని మించి వినిపిస్తూ ఉంది. వాటిలో సంగీతాన్ని పుట్టించాలంటే తుఫాను  అవసరమైంది.

మనకు ఎందరో వ్యక్తుల జీవితాలు తెలుసు. వాళ్ళు క్షేమంగా, సౌఖ్యంగా జీవించినంత కాలం ఆ జీవితాల్లో నుంచి సంగీతం వినిపించ లేదు. అయితే తుఫానులు వాళ్ళను వేధించినప్పుడు తమలో నుంచి బలంగా వినిపిస్తున్న సంగీతనాదాలతో ప్రేక్షకుల్ని ఆశ్చర్యపరిచారు.

కిటికీకేసి టపటపా

*కొడుతూ పడుతున్న వానజల్లు *

కారు మబ్బుల్లోంచి వదలక

కురిసేదెందుకో అర్థం కాలేదు

పువ్వులు పువ్వులు 

వర్షం వెలిసాక విరిసే పువ్వులు 

నేలంతా పరుచుకునే పువ్వులు 

దేవుడు వివరించాడు వర్షం కురిసేదెందుకో 

మనం శ్రమలను సరియైన పధ్ధతిలో ఎదుర్కోగలిగితే శ్రమల తరువాత వచ్చే దశను గురించి మనం నిశ్చింతగా దేవునిపై ఆధారపడవచ్చు. ఎవరూ బుద్ధి చెప్పకపోతే కొంతకాలం సంతోషంగానే ఉంటుంది. అయితే తరువాతి కాలంలో ఫలితాలెలా ఉంటాయి?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nevertheless afterward (Heb -  12:11)

There is a legend that tells of a German baron who, at his castle on the Rhine, stretched wires from tower to tower, that the winds might convert them into an Aeolian harp. And the soft breezes played about the castle, but no music was born.

But one night there arose a great tempest, and hill and castle were smitten by the fury of the mighty winds. The baron went to the threshold to look out upon the terror of the storm, and the Aeolian harp was filling the air with strains that rang out even above the clamor of the tempest. It needed the tempest to bring out the music!

And have we not known men whose lives have not given out any entrancing music in the day of a calm prosperity, but who, when the tempest drove against them have astonished their fellows by the power and strength of their music?

“Rain, rain  

Beating against the pane!  

How endlessly it pours  

Out of doors  

From the blackened sky  

I wonder why!  

“Flowers, flowers,  

Upspringing after showers,  

Blossoming fresh and fair,  

Everywhere!  

Ah, God has explained  

Why it rained!”  

You can always count on God to make the “afterward” of difficulties, if rightly overcome, a thousand times richer and fairer than the forward. “No chastening … seemeth joyous, nevertheless afterward …” What a yield!